Η θυσία του Σταυρού - Άγιος Ησύχιος πρεσβύτερος Ιεροσολύμων

 

Σημείο αντιπαράθεσης έγινε ο Σταυρός. Γιατί, ενώ οι Ιουδαίοι σταύρωναν τον Χριστό, ο ήλιος χανόταν από τον ουρανό.

Από τη μια, η συναγωγή των Ιουδαίων ψευδολογούσε και από την άλλη η γη σειόταν.

Ο λαός κραύγαζε, «Σταύρωσέ τον!», αλλά οι ταφόπετρες δεν άντεχαν το μέγεθος της βλασφημίας και ράγιζαν.

Οι πρεσβύτεροι και οι γραμματείς έλεγαν: «Θυμηθήκαμε πως εκείνος ο λαοπλάνος είχε πει όταν ζούσε, ότι “σε τρεις μέρες θα αναστηθώ”», ενώ ο εκατόνταρχος φώναζε δυνατά: «Στ’ αλήθεια, αυτός ήταν Υιός Θεού»!

Αλλά μέχρι και σήμερα το κήρυγμα για το σταυρικό θάνατο του Χριστού είναι απαράδεκτο για τις μεσσιανικές προσδοκίες των Ιουδαίων και ανόητο για τις αναζητήσεις των εθνικών, ενώ για μας που κάλεσε ο Χριστός, το κήρυγμα αυτό είναι του Θεού η δύναμη και του Θεού η σοφία.

Για την Υπαπαντή του Κυρίου - Ησύχιος πρεσβύτερος Ιεροσολύμων

Μέσα στην εορτή της Υπαπαντής συμπυκνώνεται ολόκληρο το μυστήριο της ενανθρώπησης του Χριστού, περιγράφεται στο σύνολό του το μυστήριο της ενανθρώπησης του μονογενούς Κυρίου. Κατά τη διάρκεια αυτής της εορτής ο Χριστός κρατήθηκε στα χέρια σαν βρέφος και αναγνωρίσθηκε ως Θεός αληθινός, δόθηκε σε αγκαλιά σαν να καθόταν επάνω σε θρόνο ο δημιουργός της ανθρώπινης φύσης και προσέφερε ζεύγος λογικών τρυγόνων στον Συμεών και την Άννα.

Ο ευαγγελιστής Λουκάς παραθέτει τα γεγονότα με αυτά τα λόγια: «Όταν, σύμφωνα με το μωσαϊκό νόμο, συμπληρώθηκαν και οι μέρες για τον καθαρισμό τους, έφεραν το παιδί πάνω στα Ιεροσόλυμα για να το αφιερώσουν στο Θεό – καθώς σύμφωνα με το νόμο του Κυρίου, αν το πρώτο παιδί που φέρνει μια γυναίκα στον κόσμο είναι αγόρι, πρέπει να θεωρείται αφιερωμένο στον Κύριο – και να προσφέρουν θυσία ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια».