Πάνω ἀπὸ τὶς Καρυές, πρὸς τὸ Βατοπέδι, εἶναι τὸ Κελλὶ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου «Φανερωμένου». Ἐκεῖ ἀσκήτευαν ἕξι «Χατζη-Γεωργιάτες» μὲ Γέροντα τὸν μεγαλύτερο παραδελφό τους, Γερο-Ευλόγιο. Ἀργότερα δέ, εἶχαν προστεθῆ ἄλλοι δύο ἀδελφοὶ στὴν Συνοδία τους, ὁ Πατὴρ Παχώμιος καὶ ὁ Πατὴρ Γεώργιος, καὶ ἔγιναν ἐγγόνια τοῦ Χατζη-Γεώργη.
Χαίρεται κανείς, ὅταν βλέπη αὐτὴ τὴν ἁγία Πατερικὴ συνέχεια καὶ θεία μετάδοση τῆς Καλογερικῆς, ἀπὸ τοὺς Ὁσίους Παπποῦδες στὸν Ὅσιο Πατέρα Χατζη-Γεώργη, καὶ ἀπὸ τὸν Πατέρα στὰ παιδιὰ καὶ στὰ ἐγγόνια! Ἀξίζει, φυσικά, νὰ γράψη πολλὰ γι᾿ αὐτούς, ὅπως καὶ γιὰ τὸν Γέρο-Ευλόγιο. Ἐπειδὴ ὅμως ἔγραψε καὶ ἕνας Πατέρας ἀπὸ τὴν Σιμωνόπετρα, πατριώτης του, γι᾿ αὐτὸ ἐγὼ θὰ περιοριστῶ μόνο σ᾿ ἕνα περιστατικὸ ἀπὸ τὸ τέλος τῆς ζωῆς του, πῶς πάλευε με τοὺς δαίμονες μέχρι τὰ βαθιά του γεράματα ὁ ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ Γερο-Ευλόγιος!
