Ἅγιος Παΐσιος: Ὁ πόνος γιὰ τὸν πλησίον βοηθάει τὴν οἰκογένεια

 

 

Ὅσο πιὸ πολλὰ ἀγαθὰ ἀποκτοῦν σήμερα οἱ ἄνθρωποι, τόσο πιὸ πολλὰ προβλήματα ἔχουν. Οὔτε τὸν Θεὸ εὐχαριστοῦν γιὰ τὶς εὐεργεσίες Του, οὔτε τὴν δυστυχία τῶν συνανθρώπων τους βλέπουν, γιὰ νὰ κάνουν καμμιὰ ἐλεημοσύνη. Σπαταλοῦν καὶ δὲν σκέφτονται τὸν ἄλλον ποὺ δὲν ἔχει νὰ φάη. Πῶς νὰ ἔρθη μετὰ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ; Ἐδῶ καὶ οἰκογενειάρχης νὰ εἶναι κανείς, πρέπει ἀπὸ κάπου νὰ κόβη καὶ νὰ οἰκονομάη κάτι, γιὰ νὰ κάνη κάποια ἐλεημοσύνη. Νὰ πῆ στὴν γυναίκα του καὶ στὰ παιδιά του ὅτι στὸ τάδε μέρος ὑπάρχει κάποιος ἄρρωστος ἐγκαταλελειμμένος ἢ κάποια φτωχὴ οἰκο­γένεια ποὺ ἔχει μεγάλη ἀνάγκη. Ἐὰν δὲν ἔχουν χρήματα νὰ δώσουν, ἂς τοὺς πῆ: «Ἂς δώσουμε τοὐλάχιστον ἕνα χριστιανικὸ βιβλίο, ἀφοῦ ἔχουμε πολλά». Δίνοντας σ᾿ αὐ­τοὺς ποὺ ἔχουν ἀνάγκη, κάνει καλὸ καὶ στὸν ἑαυτό του ἀλλὰ καὶ στὴν οἰκογένειά του.

Ὁ Γερο-Ευλόγιος (ὁ ὑποτακτικὸς τοῦ Χατζη-Γεώργη)

 

 

Πάνω ἀπὸ τὶς Καρυές, πρὸς τὸ Βατοπέδι, εἶναι τὸ Κελλὶ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου «Φανερωμένου». Ἐκεῖ ἀσκήτευαν ἕξι «Χατζη-Γεωργιάτες» μὲ Γέροντα τὸν μεγαλύτερο παραδελφό τους, Γερο-Ευλόγιο. Ἀργότερα δέ, εἶχαν προστεθῆ ἄλλοι δύο ἀδελφοὶ στὴν Συνοδία τους, ὁ Πατὴρ Παχώμιος καὶ ὁ Πατὴρ Γεώργιος, καὶ ἔγιναν ἐγγόνια τοῦ Χατζη-Γεώργη.

Χαίρεται κανείς, ὅταν βλέπη αὐτὴ τὴν ἁγία Πατερικὴ συνέχεια καὶ θεία μετάδοση τῆς Καλογερικῆς, ἀπὸ τοὺς Ὁσίους Παπποῦδες στὸν Ὅσιο Πατέρα Χατζη-Γεώργη, καὶ ἀπὸ τὸν Πατέρα στὰ παιδιὰ καὶ στὰ ἐγγόνια! Ἀξίζει, φυσικά, νὰ γράψη πολλὰ γι᾿ αὐτούς, ὅπως καὶ γιὰ τὸν Γέρο-Ευλόγιο. Ἐπειδὴ ὅμως ἔγραψε καὶ ἕνας Πατέρας ἀπὸ τὴν Σιμωνόπετρα, πατριώτης του, γι᾿ αὐτὸ ἐγὼ θὰ περιοριστῶ μόνο σ᾿ ἕνα περιστατικὸ ἀπὸ τὸ τέλος τῆς ζωῆς του, πῶς πάλευε με τοὺς δαίμονες μέχρι τὰ βαθιά του γεράματα ὁ ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ Γερο-Ευλόγιος!