Ἦταν ἀναμενόμενο τὸ τί θὰ ἀκολουθοῦσε τὴν Ἀπόφαση τοῦ Εἰσαγγελέα Πρωτοδικῶν Χανίων (α.π. 302/18) ποὺ ἐγκρίθηκε ἀπὸ τὸν Εἰσαγγελέα Ἐφετῶν Κρήτης (α.π. 7126/18), ἡ ὁποία ἐπέβαλε ὡς δεδικασμένο πλέον νὰ εἶναι Νόμιμα τὰ γκράφιτι τῆς «Πανθρησκείας» στὴν Ἑλλάδα σὲ Δημόσια-Δημοτικὰ κτήρια καὶ Σχολεῖα, μὲ τὴν αἰτιολόγηση πὼς δὲν τίθεται θέμα τέλεσης παράνομου ἀθέμιτου καὶ καταχρηστικοῦ θρησκευτικοῦ προσηλυτισμοῦ (ΑΝ 1363/1938, ΑΝ 1672/1939, ἄρθρα 43, 386, 466 ΠΚ, ἄρθρο 13 Συντάγματος 1975 κ.α.) εἴτε ἀπὸ τοὺς σχεδιαστές τους εἴτε ἀπὸ τοὺς ὑπεύθυνους γιὰ τὰ κτήρια αὐτά.
Πλέον, ἕνας Δήμαρχος ἢ Αντιδήμαρχος, Δάσκαλος ἢ Καθηγητής, ἀκόμη καὶ κάποιος σχεδιαστὴς γκράφιτι, χωρὶς νὰ ἔχει τηρήσει καμία ἀπὸ τὶς ἰσχύουσες αὐστηρὲς προϋποθέσεις, νομιμοποιεῖται νὰ ἀποφασίσει τὴν ἀποτύπωση ἑνὸς γκράφιτι μὲ παραθρησκευτικό περιεχόμενο τῆς ἐπιλογῆς του σὲ ὁποιοδήποτε Δημόσιο-Δημοτικὸ κτήριο ἀκόμη καὶ σὲ Σχολεῖο, γκράφιτι ὅπως αὐτὰ στὰ Χανιὰ καὶ τὴν Κίσαμο ποὺ σχεδιάστηκαν καὶ διατηροῦνται ἀκόμη ἀνέπαφα μὲ εὐθύνη τῶν Δημοτικῶν Ἀρχῶν καὶ Ἐκπαιδευτικῶν, στὰ ὁποῖα ἀπεικονίζεται ἡ μορφὴ τοῦ Σατανᾶ ὡς τὸν Μπαφομέτ τὴν τραγόμορφη θεότητα τῆς «Ἐκκλησίας τοῦ Σατανᾶ» καὶ ὡς τὸν Βάαλ-Μολώχ μὲ κέρατα βοοειδοῦς, τὸ Ταοϊστικὸ σύμβολο τοῦ Γιν-Γιανγκ, τὸ σύμβολο τῆς Χαόσφαιρας τῶν Γουϊκανῶν, ὁ Χριστιανικὸς Σταυρὸς γερμένος, ἀκόμη καὶ σύνθετα σχέδια ποὺ ἀναπαριστοῦν βασικὲς δοξασίες παραθρησκειών καὶ Ἀνατολικῶν Θρησκειῶν ὅπως τὸ Νιρβάνα, τὸ Κάρμα καὶ ὁ Διαλογισμός.