Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος-Παναγιώτης Βαρκοῦτσος, μαθητὴς Β΄ Λυκείου
Τὸ 1984, τὸ τελευταῖο καὶ σπουδαιότερο ἔργο τοῦ Ὄργουελ ποὺ ἐκδόθηκε στὶς 8 Ἰουνίου τοῦ 1949, δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνα μυθιστόρημα, ἀλλὰ μία προφητεία τοῦ μέλλοντος. Παρακολουθῶντας πλέον τίς δυστοπικὲς καὶ ὁλοκληρωτικὲς σύγχρονες κοινωνίες, δὲν ἔχουμε καμία ἀμφιβολία ὅτι αὐτὴ ἡ προφητεία ἔχει ἐκπληρωθεῖ.
Στὸ ἔργο αὐτὸ ἔχει κυριαρχήσει τὸ ὁλοκληρωτικὸ καθεστὼς τοῦ Μεγάλου Ἀδελφοῦ, τὸ ὁποῖο ἄγρυπνα καὶ μὲ τὸ διαπεραστικό του βλέμμα παρακολουθεῖ κάθε πολίτη. Βασικὰ δικαιώματα, ὅπως ἡ ἐλευθερία στὴν ἔκφραση καὶ στὴν σκέψη, θεωροῦνται ἐγκλήματα, καὶ ὅποιος τολμᾷ νὰ ἀσκήσει κριτική, ἔστω καὶ ἀσυνείδητα, «ἐξατμίζεται».
Πρωταγωνιστής εἶναι ὁ Γουίνστον Σμίθ, ἕνα μέλος τοῦ ἐξωτερικοῦ κόμματος καὶ ὑπάλληλος στὸ Ὑπουργεῖο Ἀλήθειας. Δουλειά του εἶναι νὰ παραποιεῖ ἔγγραφα καὶ ἐπιστολές, ὥστε νὰ ταιριάζουν μὲ τὰ πολιτικὰ δεδομένα ποὺ ἔχει ὑποδείξει τὸ Κόμμα. Εἶναι ἕνα ἔργο δυστοπικὸ ποὺ λειτουργεῖ ὡς μία προειδοποίηση, ἡ ὁποία ἀγνοήθηκε.
Στὸ ἔργο αὐτὸ ἔχει κυριαρχήσει τὸ ὁλοκληρωτικὸ καθεστὼς τοῦ Μεγάλου Ἀδελφοῦ, τὸ ὁποῖο ἄγρυπνα καὶ μὲ τὸ διαπεραστικό του βλέμμα παρακολουθεῖ κάθε πολίτη. Βασικὰ δικαιώματα, ὅπως ἡ ἐλευθερία στὴν ἔκφραση καὶ στὴν σκέψη, θεωροῦνται ἐγκλήματα, καὶ ὅποιος τολμᾷ νὰ ἀσκήσει κριτική, ἔστω καὶ ἀσυνείδητα, «ἐξατμίζεται».
Πρωταγωνιστής εἶναι ὁ Γουίνστον Σμίθ, ἕνα μέλος τοῦ ἐξωτερικοῦ κόμματος καὶ ὑπάλληλος στὸ Ὑπουργεῖο Ἀλήθειας. Δουλειά του εἶναι νὰ παραποιεῖ ἔγγραφα καὶ ἐπιστολές, ὥστε νὰ ταιριάζουν μὲ τὰ πολιτικὰ δεδομένα ποὺ ἔχει ὑποδείξει τὸ Κόμμα. Εἶναι ἕνα ἔργο δυστοπικὸ ποὺ λειτουργεῖ ὡς μία προειδοποίηση, ἡ ὁποία ἀγνοήθηκε.
