Δημήτρης Δασκαλάκης: Το απατηλό καραβάκι της «ΝΙΚΗΣ»

 

Σύντομη απάντηση σε επικριτικά και επιθετικά σχόλια που προκλήθηκαν εξ αφορμής δημοσιευθέντος άρθρου μου

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

«Πολέμα μόνος σου και κατάφερε ό,τι μπορείς. Και μην φαντάζεσαι ότι μπορείς να πολεμάς με άλλους. Εκεί είναι το κλειδί».

Απόσπασμα από ραδιοφωνική συνέντευξη του Ρένου Αποστολίδη (1924-2004), συγγραφέως και κριτικού Λογοτεχνίας

 ______________________________

Στο κείμενο που έθεσα στην δημοσιότητα και επιγραφόταν «Οφειλόμενα ερωτήματα σε μία κάλπικη (;) “ΝΙΚΗ”»¹, απηύθυνα με νηφαλιότητα και αντικειμενικότητα ορισμένα μείζονος σημασίας πολιτικά ερωτήματα,με σκοπό αφενός μεν την αποσαφήνιση των κεντρικών θέσεων της «ΝΙΚΗΣ» και αφετέρου την ανάπτυξη ενός γόνιμου πολιτικού προβληματισμού και διαλόγου.

Με έκπληξη, όμως, διαπίστωσα ότι, αντί το πιο πάνω άρθρο μου να αποτελέσει την βάση ανταλλαγής πολιτικών επιχειρημάτων, συγκέντρωσα σε προσωπικό επίπεδο τα δηλητηριώδη και κακεντρεχή σχόλια οπωσδήποτε ενάρετων και αγαθών Ορθοδόξων Χριστιανών που θεώρησαν καθήκον τους να διαφημίσουν την χριστιανική τους αγωγή και καλλιέργεια, προβάλλοντας παράλληλα και το υψηλό διανοητικό τους επίπεδο.

Με λίγα λόγια, μου το ξέκοψαν λέγοντας σε αυστηρό τόνο: «Μην τολμήσεις να ξαναπιάσεις στο στόμα σου την “ΝΙΚΗ”», ενώ σε μια αποστροφή της δημοκρατικής τους έξαρσης, μου παρήγγειλαν με οργίλο ύφος: «Πολέμησε τα συστημικά κόμματα και όχι τους νοικοκυραίους της “ΝΙΚΗΣ”», καθώς φαίνεται να διακατέχονται από ιερό θρησκευτικό ζήλο για το θεόσταλτο δώρο που ακούει στο όνομα του πιο πάνω νεοφανούς πολιτικού σχηματισμού.

Όμως, ας κοιτάξουμε λίγο να σοβαρευτούμε:

Επί τη βάσει ποιας λογικής, η δημόσια παράθεση ερωτημάτων που απευθύνεται σε ένα πολιτικό κόμμα συνιστά «αδιάκριτη και δόλια τακτική στοχευμένης πολεμικής»;

• ΓΙΑΤΙ η έλλειψη πολιτικού θάρρους, τα συσσωρευμένα λάθη, οι παραλείψεις, οι αντιφάσεις και η διγλωσσία ενός πολιτικού αρχηγού βαφτίζονται από ορισμένους όψιμους σχολιαστές της πολιτικής επικαιρότητας ως «μαύρη προπαγάνδα και λυσσαλέος πόλεμος» κατά του πατριωτικού κινήματος «ΝΙΚΗ»;

• ΓΙΑΤΙ η προσπάθεια αντικειμενικής, αμερόληπτης ενημέρωσης και αφύπνισης των Ελλήνων πολιτών εν σχέσει προς ένα πολιτικό οργανισμό, εξεγείρει τέτοιο αβυσσαλέο μένος, ώστε να καταφεύγουν σε αήθεις προσωπικές επιθέσεις; Οι υποστηρικτές και οι φίλοι της «ΝΙΚΗΣ» θεωρούν ότι αυτός πρέπει να εξαιρεθεί από την άσκηση δημόσιας κριτικής και ελέγχου; Ή μήπως οφείλουμε να τους υποβάλλουμε τα κείμενά μας προς έγκριση και μετά να τα δημοσιεύουμε;

• ΑΡΑΓΕ, οι άνθρωποι της «ΝΙΚΗΣ» έχουν μολυνθεί από τον ιό της «μητσοτακικής αλαζονείας» και βγάζουν φλύκταινες, στο άκουσμα και μόνο, ότι η «ΝΙΚΗ» είναι πιθανό να ενσαρκώνει ή να στηρίξει στο μέλλον το προφητευμένο ψευτορωμαϊκο του Πατροκοσμά του Αιτωλού;

• ΑΡΑΓΕ, τα «πεπαιδευμένα και αξιοσέβαστα πρόσωπα», που ενδεχομένως συμμετέχουν στον πιο πάνω πολιτικό φορέα, προσδίδουν στην «ΝΙΚΗ» «αίγλη ουρανομήκη», ώστε ακόμη και η διατύπωση αντιρρήσεων και επιφυλάξεων αναφορικά με την πολιτική δράση του κόμματος να αντιμετωπίζεται ως έγκλημα καθοσιώσεως και να προκαλεί πολιτικά πάθη;

Είναι πραγματικά κωμικό και ταυτόχρονα θλιβερό να με ταυτίζουν με την «κρατική μίσθαρνη εκκλησιαστική δεσποτοκρατία», την στιγμή που η «ΝΙΚΗ» ήταν αυτή που συντάχθηκε αμέσως με την αξιολύπητη και αυταρχική στάση της Διοικούσας Εκκλησίας της Ελλάδας, καθώς δεν τόλμησε «να βγάλει άχνα», όταν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος κουρέλιαζε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια λέγοντας:

«Εδώ είναι το εμβόλιο, εκεί είναι ο τάφος. Διάλεξε και πάρε...».

Επίσης, η ηγεσία της «ΝΙΚΗΣ» σφύριζε αδιάφορα, λέγοντας ότι «δεν κάνουμε ιεροκατάκριση», την στιγμή που οι υπόλοιποι δεσποτάδες έκλειναν τις Εκκλησίες και μετέθεταν χρονικά την ώρα του Πάσχα, καταδιώκοντας τους ελάχιστους ομολογητές-παραδοσιακούς ιερείς και επισείοντας ως φόβητρο την άσκηση εκκλησιαστικής δίωξης, αν δεν συμμορφώνονταν στην επισκοπική εντολή του εμβολιασμού και της τήρησης των απάνθρωπων και αντισυνταγματικών υγειονομικών μέτρων.

Διερωτώμαι: Ένα κόμμα που εμφανίζει ασθενή πολιτική βούληση κρατώντας υποτονική και φοβική στάση απέναντι σε κάθε είδους εξουσία (πολιτική, εκκλησιαστική, τηλεοπτική) και επιδιώκοντας να «τα έχει καλά με όλους», πώς είναι δυνατόν να υπερασπιστεί με αποφασιστικότητα και με γενναίο θυσιαστικό φρόνημα τα θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών απέναντι στο νεοταξίτικο πολιτικό σύστημα εξουσίας που τα επιβουλεύεται;

Όσοι καταφέρονται εναντίον μου και μου χρεώνουν «βορβορώδη προπαγάνδα», επειδή τόλμησα να ελέγξω με παρρησία τα κακώς κείμενα της «ΝΙΚΗΣ», θεωρούν ότι έπρεπε να σιωπήσω κατά την προεκλογική περίοδο προκειμένου το καραβάκι της «ΝΙΚΗΣ» να ελλιμενιστεί με ασφάλεια στο νεοταξίτικο αγκυροβόλιο της Βουλής και μετά να εκφράσω τις αντιρρήσεις μου;

Όμως, στην τελευταία περίπτωση, θα με ήλεγχε η συνείδησή μου βλέποντας τους χιλιάδες αγνούς και καλοπροαίρετους Έλληνες πατριώτες να βρίσκονται παγιδευμένοι στο απατηλό καραβάκι που κινδυνεύει να βυθιστεί αύτανδρο στον πρώτο παφλασμό των κυμάτων της αγριεμένης νεοταξίτικης θάλασσας.

Ξεκαθαρίζω την πολιτική μου θέση:

Τα κόμματα και τα στελέχη που διεκδικούν την ψήφο των Ελλήνων πολιτών και κατέρχονται στην παλαίστρα της πολιτικής ζωής, οφείλουν να δέχονται ακόμη και τον αιχμηρό δημόσιο έλεγχο και την κριτική και να απαντούν τεκμηριωμένα στα ερωτήματα που τους θέτουν οι πολίτες, ως ελάχιστη ένδειξη δημοκρατικής ευαισθησίας.

Με την ιδιότητα του ενεργού και σκεπτόμενου πολίτη και στο μέτρο των δυνατοτήτων μου θα καταγγέλλω πάντοτε κάθε απόπειρα διανοητικής χειραγώγησης και πολιτικής εξαπάτησης των Ελλήνων πολιτών που υλοποιείται με την καπήλευση του ονόματος του Χριστού και των πνευματικών αξιών του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.

Αντιλαμβάνομαι ότι το κείμενό μου «Οφειλόμενα ερωτήματα σε μία κάλπικη (;) “ΝΙΚΗ”» έθεσε με επιτακτικό τρόπο σκληρά και δύσκολα ερωτήματα που πόνεσαν «τα πονεμένα παιδιά της Ρωμηοσύνης» και προβλημάτισαν τους «αόρατους ανθρώπους» του σκιώδους βουλευτηρίου της «ΝΙΚΗΣ», χωρίς όμως να εμφορούμαι από προσωπική εμπάθεια έναντι ουδενός και ενεργώντας αποκλειστικά στο νομιμοποιητικό πλαίσιο του δημόσιου πολιτικού ελέγχου.

Κανονικά, τα ερωτήματα που ενσωματώνονται στο πιο πάνω άρθρο όφειλαν να απαντηθούν αρμοδίως από το γραφείο τύπου της «ΝΙΚΗΣ», η οποία αρέσκεται να αυτοαποκαλείται σύγχρονο «δημοκρατικό πατριωτικό κίνημα».

Όμως, το γραφείο τύπου, αντί να προβεί σε αιτιολογημένη αντίκρουση των θέσεων του κειμένου, κατέφυγε μέσω των γνωστών-άγνωστων μηχανισμών προπαγάνδας στον «εύκολο δρόμο της απωλείας», δηλαδή σε προσωπικές επιθέσεις, ύβρεις και υπαινιγμούς, επειδή καταφέρθηκα εναντίον της ηγετικής ομάδας της «ΝΙΚΗΣ», ξεσκεπάζοντας τον ύποπτο, υποκριτικό και δίγλωσσο πολιτικό της λόγο.

Όσοι φίλοι, υποστηρικτές ή ψηφοφόροι της «ΝΙΚΗΣ» επιλέγουν την οδό των προσωπικών επιθέσεων, προφανώς τρέμουν να υπεισέλθουν στην ουσία της πολιτικής αντιπαράθεσης, ομολογώντας την αδυναμία τους να αναιρέσουν τις θέσεις που υποστήριξα, παρέχοντάς μου το δικαίωμα να διατυπώσω δημοσίως τον εξής ισχυρισμό:

Ίσως μεν να απέφυγαν τον σωματικό αλλά όχι όμως και τον «διανοητικό εμβολιασμό» που συσκοτίζει τον νου και εξουδετερώνει την κριτική σκέψη και ικανότητα.

Ας με συγχωρήσουν οι ψηφοφόροι της «ΝΙΚΗΣ», αν τους αδικώ, αλλά η τρομώδης αγωνία τους να διαβεί η «ΝΙΚΗ» το κατώφλι του Κοινοβουλίου, μου θυμίζει έντονα την βασανιστική αναμονή των ανθρώπων, λίγο πριν από την επίσημη κυκλοφορία του εμβολίου:

Οι πολίτες γαντζώθηκαν από το εμβόλιο πιστεύοντας ότι έτσι θα σωθούν από τα δεινά της «φοβερής ασθένειας» του κορωνοϊού και πολλοί από αυτούς σήμερα αισθάνονται φρικτά εξαπατημένοι. Αντιστοίχως, οι φίλοι και οι ψηφοφόροι της «ΝΙΚΗΣ» γαντζώνονται από την μάταιη ελπίδα που αυτή προσφέρει, υπολαμβάνοντας ότι έτσι θα λυτρωθούν από τα φοβερά δεινά της επερχόμενης αντίχριστης παγκοσμιοποίησης.

Όμως, πολύ ταπεινά και με πολλή αγάπη τους λέγω ότι η σωτηρία και η ελπίδα είναι κρυμμένες στην μετάνοια, στην αληθινή εν Χριστώ Μυστηριακή ζωή, καθώς και στην σταθερή και έμπονη καλλιέργεια των Ευαγγελικών αρετών.

Καμία σωτηρία, εθνική ή προσωπική, δεν προήλθε ποτέ από τα σχήματα του παρόντος κόσμου, δηλ. τα κόμματα και τα πολιτικά πρόσωπα που υπηρετούν αφανή ατζέντα, υιοθετώντας έξυπνες επικοινωνιακές τακτικές χειραγώγησης των ψηφοφόρων. Ειδικά σήμερα, κατά την παρούσα χρονική συγκυρία, που ο κόσμος έχει αποσταθεροποιηθεί και βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση.

Τα δισεκατομμύρια των εμβολιασμένων ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο συνιστούν βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια των κοινωνιών, χωρίς κανείς να μπορεί να προδικάσει τον ακριβή χρόνο εμφάνισης των μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων παρενεργειών και επιπτώσεων του εμβολιασμού στην ανθρώπινη υγεία.

Η επερχόμενη επισιτιστική και τραπεζική κρίση, η σταδιακή κατάργηση των εγχρήματων συναλλαγών, η προαναγγελθείσα εμφάνιση δεύτερης πανδημίας, η οποία θα κάνει τον κορωνοϊό να μοιάζει με «παιδική χαρά», και η πιθανή στρατιωτικοποίησή της, η εκκολαπτόμενη «κλιματική κρίση», η μετάλλαξη του κράτους δικαίου σε ψηφιακό ολοκληρωτικό κράτος που θα ασκεί ασφυκτικό κοινωνικό έλεγχο, εκμηδενίζοντας τους αντιφρονούντες με το πάτημα ενός κουμπιού, η καθιέρωση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, ενδεχομένως επί τη βάσει υγειονομικών κριτηρίων, τα εμφυτεύματα (εγκεφαλικά και υποδόρια), τα οποία θα καθιερωθούν ως νέα τεχνολογική τάση της μόδας με σκοπό την «αναβάθμιση της ποιότητας ζωής» και την αντιμετώπιση των ανίατων ασθενειών, και τέλος οι «ακοές πολέμων», συνθέτουν ένα πλαίσιο εξαιρετικών κοινωνικών συνθηκών που καθιστά επιβεβλημένη την σφυρηλάτηση ενότητας και ομοψυχίας μεταξύ των χριστιανών.

Οι αντίχριστες κοσμικές δυνάμεις της διεφθαρμένης Εξουσίας σχεδιάζουν να βυθίσουν την ανθρώπινη κοινωνία στο δυστοπικό σκοτάδι της ηλεκτρονικής και υγειονομικής επιτήρησης και, επομένως, καλούμαστε να αφήσουμε πίσω μας, το ταχύτερο δυνατό, κάθε πολιτική αντιπαλότητα και διαίρεση, και να επιστρέψουμε ενωμένοι με ταπεινό φρόνημα και προσευχητική διάθεση στην αγκαλιά του Χριστού και της Παναγίας Μητέρας Του, που δεν αναπαύονται στα κόμματα και στους πολιτικούς διαξιφισμούς, αλλά ευαρεστούνται στους αδελφικούς ασπασμούς και εναγκαλισμούς.

Την ίδια στιγμή έχουμε την ιερή υποχρέωση να θέσουμε στο περιθώριο κάθε κακόβουλη προσπάθεια διάσπασης της ψυχικής ενότητας του χριστεπώνυμου πληρώματος της αληθινής Εκκλησίας του Χριστού που αντιστέκεται στις σειρήνες της εκκοσμίκευσης, του παναιρετικού οικουμενισμού και της υγειονομικής καθαρότητας, προετοιμάζοντας εαυτούς και αλλήλους για την επερχόμενη «Κατακομβική Εκκλησία», η οποία δεν θα είναι οργανωμένη αλλά διωκόμενη και, κατά τούτο, πνευματικά ρωμαλέα και Αγία.

Θα κλείσω το παρόν κείμενο με τον τρόπο που ξεκίνησα κάνοντας δηλαδή αναφορά στην ραδιοφωνική συνέντευξη του αείμνηστου Ρένου Αποστολίδη, ο οποίος, σε μία αποστροφή του λόγου του, δήλωσε τα εξής άκρως σημαντικά και ενδιαφέροντα που αξίζει να προσεχθούν από όλους:

«Δεν αλλάζει η ζωή από πάνω. Από κάτω αλλάζει η ζωή. Δεν αλλάζει από πάνω, το “από πάνω” δεν νοιάζεται να την αλλάξει, νοιάζεται να στέκεται επάνω, παρασταίνοντας πως ενδιαφέρεται να την αλλάξει…».

__________________________________

1. Οφειλόμενα ερωτήματα σε μία κάλπικη (;) «ΝΙΚΗ»

Πηγή:https://kvathiotis.substack.com/

«Πᾶνος»