Από τον βίο του αγίου Ιωάννου του ελεήμονος

Κάποιος από τους ξένους, όταν είδε την πολλή καλοσύνη του αγίου Ιωάννη, σκέφτηκε να τον δοκιμάσει, αυτόν που ήταν υπεράνω κάθε δοκιμασίας. Φόρεσε λοιπόν κουρέλια και τον πλησίασε την ώρα που πήγαινε να επισκεφτεί το νοσοκομείο – γιατί συνήθιζε να το κάνει αυτό δυο και τρεις φορές την εβδομάδα. Με λυπητερά λόγια του είπε: «Λυπήσου με, δέσποτα, τον αιχμάλωτο!» Ο άγιος πρόσταξε τον αρμόδιο βοηθό του να του δώσει έξι νομίσματα.

Ο ξένος τα πήρε, και αφού άλλαξε ρούχα, τον ξαναπλησίασε σε άλλο σημείο ζητώντας και πάλι, και ο άγιος είπε και πάλι να του δώσουν. Ο βοηθός του, αφού έδωσε, πλησίασε τον μέγα Ιωάννη και του είπε στο αυτί ότι είναι ο ίδιος που πήρε και πριν από λίγο έξι νομίσματα. Όταν όμως ήρθε με άλλη εμφάνιση και τρίτη φορά για να ξαναπάρει, ο βοηθός σκούντησε τον πατριάρχη για να καταλάβει ότι είναι το ίδιο άτομο. Τότε αυτός είπε και έκανε εκείνο το περίφημο: «Δώδεκα νομίσματα δώσε του», είπε, «μην τυχόν είναι ο ίδιος ο Κύριός μου και με δοκιμάζει!»

Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων: Ο Θεός προνοεί για όλα

 

Άλλοτε πάλι, καθώς ο άγιος πήγαινε στα πατριαρχεία, τον πλησιάζει ένας ευγενής, που είχε καταντήσει σε έσχατη φτώχεια, γιατί κλέφτες του είχαν αρπάξει όλα του τα υπάρχοντα.

Πρόσταξε λοιπόν να του δώσουν ελεημοσύνη, για την ξαφνική εκείνη πτώχευση, δεκαπέντε λίτρες χρυσάφι.

Ο άνθρωπος όμως που πήρε τη σχετική εντολή – θες από δική του παρακοή, θες από υποκίνηση των υπαλλήλων της Εκκλησίας, επειδή δεν είχαν απομείνει πολλά χρήματα και ο μέγας Ιωάννης δεν φρόντιζε να μαζεύει θησαυρούς -, έδωσε πέντε μόνο λίτρες στο φτωχό.

Ο φιλάργυρος τραπεζίτης που έγινε γενναιόδωρος και ελεήμων

Εάν άκουγε κάποια φορά ο πάνσοφος (ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων) να λένε πως ο τάδε είναι ελεήμονας, έστελνε και τον φώναζαν και του έλεγε ιδιαιτέρως αστειευόμενος: «Έτσι είσαι, κυρ τάδε; Πώς έγινες ελεήμονας; Απ’ τη φύση σου, ή με συνειδητή προσπάθεια;»

 

Γιατί, έλεγε ο αοίδιμος, πως δεν έχουν τόσο μεγάλο μισθό εκείνοι που από φυσικού τους είναι ελεήμονες, ή σιωπηλοί, ή πράοι, ή εγκρατείς, ή ολιγαρκείς — επειδή αυτό είναι δώρο του Θεού, όπως και όλα—, αλλ’ εκείνοι που βιάζουν το θέλημά τους και την καρδία τους, πετυχαίνοντας την αρετή με αγώνα και πόνο. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Κύριος έλεγε: «Αυτοί που αγωνίζονται πνευματικά, αρπάζουν τη βασιλεία των ουρανών».