Ο όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα πηγή παρηγοριάς

Αναρίθμητοι πιστοί πήγαιναν στη Σκήτη της Όπτινα για να συναντήσουν τον όσιο Αμβρόσιο. Να τι διηγείται ένας απ’ αυτούς:

«Πόσο χαρούμενα σκιρτούσε η καρδιά, όταν, βαδίζοντας στο σκιερό δάσος, αντίκριζες στο τέλος του δρόμου το καμπαναριό της σκήτης και μετά, στη δεξιά πλευρά, το ταπεινό κελί του στάρετς! Πόσοι άνθρωποι έφταναν εκεί κάθε μέρα! Πώς πήγαιναν και πώς έφευγαν! Πήγαιναν θλιμμένοι κι έφευγαν χαρούμενοι. Οι απελπισμένοι είχαν βρει την ελπίδα. Οι άθεοι είχαν βρει την πίστη. Οι ταραγμένοι είχαν βρει την ειρήνη.

» Γιατί; Επειδή εκεί υπήρχε ο στάρετς, η πηγή κάθε παρηγοριάς και κάθε ευλογίας. Δεν τον ένοιαζε ούτε το όνομα του ανθρώπου ούτε η κοινωνική του θέση, παρά μόνο η ψυχή του. Γι’ αυτήν την πολύτιμη ψυχή θυσιαζόταν, για να τη σώσει, για να τη φέρει στον δρόμο του Θεού.

Η απέραντη αγάπη του οσίου Αμβροσίου της Όπτινα

Αν βλέπεις – έλεγε ο όσιος Αμβρόσιος – ότι δεν υπάρχει μέσα σου αγάπη και επιθυμείς να την αποκτήσεις, άρχισε να κάνεις αγαθοεργίες έστω και χωρίς αγάπη· και ο Κύριος, βλέποντας την καλή σου προαίρεση και εκτιμώντας τον αγώνα σου, θα φυτέψει μέσα σου την αρετή αυτή.

✶✶✶

Η απέραντη αγάπη του οσίου Αμβροσίου της Όπτινα αγκάλιαζε με ξεχωριστό ενδιαφέρον τα πρόσωπα εκείνα που τα ταλαιπωρούσε η αμαρτία και τα βάραινε ο στιγματισμός της κοινωνίας.

Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα: Το πάθος του καπνίσματος

Ένας μανιώδης καπνιστής από την Αγία Πετρούπολη, ο Αλέξιος Στεπάνοβιτς Μαγιόρωφ, άρχισε κάποτε να αισθάνεται τις επιζήμιες συνέπειες του καπνίσματος στην υγεία του.

Οι πολλές συμβουλές και παραινέσεις των φίλων του αποδείχθηκαν μάταιες. Τελικά το έτος 1888 ο Αλέξιος Στεπάνοβιτς κατέφυγε στην βοήθεια του στάρετς Αμβροσίου και με επιστολή του ζήτησε να του υποδείξει τον τρόπο που θα καταπολεμήσει το πάθος του.

Ο όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα για τη σωτηρία

 

Κάποιος ρώτησε τον όσιο Αμβρόσιο της Όπτινα:

– Πάτερ, είναι δυνατό να ζούμε στον κόσμο και να σωθούμε;

– Και βέβαια είναι δυνατό, απάντησε ο όσιος, αν δεν ζούμε με το τραλαλά, αλλά με ειρήνη και ταπείνωση.

Άλλες φορές σε παρόμοιες ερωτήσεις έδωσε τις ακόλουθες απαντήσεις:

– Να ζούμε με ευθύτητα, χωρίς φαρισαϊκή υποκρισία.

– Να μην απελπιζόμαστε, να μην κατακρίνουμε και να μην πικραίνουμε κανέναν. Όλους να τους αγαπούμε και όλους να τους τιμούμε.

Ο θεοφώτιστος όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα

 

Η μοναχή Βαρβάρα Τερεχόφκαγια της Μονής Μπέλεφ, που είχε πνευματικό τον όσιο Αμβρόσιο της Όπτινα, διηγήθηκε το ακόλουθο θαυμαστό περιστατικό:

Ο π. Αμβρόσιος, στις συζητήσεις που κάναμε, αντιλήφθηκε ότι δεν εμπιστευόμουν απόλυτα τα λόγια του. Τα έπαιρνα, είναι αλήθεια, σαν λόγια συνηθισμένα και όχι επακόλουθα θείου φωτισμού.

Έτυχε κάποτε, που βρέθηκα στην Όπτινα, να την επισκεφθούν κάποιοι Μοσχοβίτες, οι οποίοι στην επιστροφή θα περνούσαν από τη Μονή Τύχωνωφ.

– Πήγαινε κι εσύ ως τη μονή, μου λέει ο γέροντας.

– Μα, παππούλη, τι να κάνω εγώ εκεί; Δεν έχω καμιά δουλειά. Κι έπειτα, πώς θα γυρίσω μόνη μου πίσω;

Ὁ διορατικός ὅσιος Ἀμβρόσιος τῆς Ὄπτινα

Δύο αδελφές μιας πλούσιας και αρχοντικής ρωσικής οικογένειας είχαν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα. Η μία ήταν ευσεβής και ήσυχη. Η άλλη, η Βέρα, ήταν εγωίστρια και ανήσυχη. Πολλές φορές την παρακάλεσε η αδελφή της να πάνε μαζί στην Όπτινα, στον όσιο Αμβρόσιο, αλλά εκείνη πάντοτε αρνιόταν πεισματικά. Αριστοκράτισσα αυτή και φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, να επισκεφθεί έναν γέρο λιτσιμέρα (: υποκριτή, πλάνο) −έτσι αποκαλούσαν τον στάρετς−, το θεωρούσε υποτιμητικό!

Κάποτε, όμως, για να δείξει την “ανωτερότητά” της, συγκατένευσε να συνοδεύσει την αδελφή της ως την Όπτινα. Στον δρόμο, όλο και κάτι ειρωνικό είχε να πει σε βάρος των ανθρώπων που ευλαβούνταν τον όσιο. Είχε μάθει και κάτι το “φοβερό” κατά τη γνώμη της: Όταν ο στάρετς έβγαινε για να ευλογήσει τους χριστιανούς, εκείνοι γονάτιζαν. Αυτό της έδινε πολύ στα νεύρα.

Ο όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα λυτρώνει από τυραννικά πάθη

 

Κάποιος χωρικός από την Τούλα ήταν αλκοολικός. Πολλές φορές προσπάθησε να κόψει το κρασί, αλλά δεν τα κατάφερε. Όσο αγωνιζόταν να λυτρωθεί από το πάθος του, τόσο υποδουλωνόταν σ’ αυτό. Σαν ένα φοβερό αόρατο χταπόδι τον έπιανε με τα πλοκάμια του και τον έκανε κουρέλι. Ήταν για κλάματα. Τελικά τον κυρίεψε τέτοια απόγνωση, που σκεφτόταν ν’ αυτοκτονήσει. Μια μέρα, όμως, ο Θεός τον φώτισε και ξεκίνησε για την Όπτινα. Είχε ακούσει πολλά και θαυμαστά για τον μεγάλο στάρετς που βρισκόταν εκεί, τον όσιο Αμβρόσιο. Θέλησε να του μιλήσει για το θανάσιμο πάθος του. Όταν, όμως, βρέθηκε μπροστά του, δεν μπορούσε ν’ ανοίξει το στόμα του. Τον κοίταζε σαν μουγγός, ώσπου εκείνος αναπάντεχα του είπε:

Ο όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα για την ταπείνωση

 

Ο όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα δίδασκε ότι η αγάπη του Θεού παραχωρεί τις θλίψεις και τις συμφορές, επειδή η ευημερία και οι επιτυχίες γεννούν στην ψυχή την υπερηφάνεια.

– Παρατηρήστε το χρυσοπράσινο σκαθάρι, έλεγε. Όταν ο καιρός είναι ζεστός και ο ήλιος λάμπει, τρέχει παντού, ζουζουνίζοντας υπερήφανα. Όλα τα δάση και τα λιβάδια είναι δικά του. Όταν, όμως, κρυφτεί ο ήλιος και φυσήξει παγωμένος άνεμος, τρυπώνει στα φύλλα και ούτε καν ακούγεται. Έτσι συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Η λάμψη της ευτυχίας φέρνει την έπαρση, ενώ η παγωνιά των συμφορών οδηγεί στην ταπείνωση.

✶✶✶

Χωρίς την ταπείνωση – έλεγε – δεν σώζεται ο άνθρωπος. Αν πιστεύουμε ότι για την αξία μας και για τα έργα μας σωζόμαστε, έχουμε απατηθεί. Θα σας διηγηθώ μια διδακτική ιστορία.

Οι άνθρωποι έχουν τόσον πόνο, τόσον πόνο! Όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα

Όσιος στάρετς Αμβρόσιος της Όπτινα (1812 – 1891)

Εορτάζει στις 10 Οκτωβρίου

Ο στάρετς Αμβρόσιος θεωρείται ο κορυφαίος από τους γέροντες της Όπτινα. Είχε τις αρετές που είχαν όλοι οι άλλοι γέροντες μαζί και μάλιστα στο ύψιστο σημείο τους. Διακρινόταν για την αγία ταπείνωση του, την αγνότητα του νου και της καρδίας, την αγάπη του που ξεχείλιζε, καθώς και για την αυτοθυσία που έδειχνε για τη σωτηρία του πλησίον του.

 Λόγω της μεγάλης ταπεινοφροσύνης του ο Κύριος τον προίκισε με πνευματικά χαρίσματα, με τα οποία θεράπευε τις ψυχές που υπόφεραν. Διάβαζε τις καρδιές, γνώριζε τα παρελθόντα και τα παρόντα και προγνώριζε τα μέλλοντα των ανθρώπων. Πρόσφερε στους συνομιλητές του τον αληθινό, αποκαλυμμένο λόγο του Θεου.