Θεοφάνης Μαλκίδης: Για τη Συρία, για το τουρκικό πρόβλημα και για τον Ελληνισμό

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης 

 

Η 8^η Δεκεμβρίου 2024 αποτελεί μία ημερομηνία σταθμό, όχι μόνο για τη Συρία, αλλά και για τον Ελληνισμό, καθώς και για  τους λαούς, τους διεθνείς οργανισμούς, τα δημοκρατικά κράτη, τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη συνείδηση της ανθρωπότητας. Κυρίως όμως για τη γενεσιουργό αιτία της ζούγκλας, για τη μήτρα της βίας και των εγκλημάτων: της Τουρκίας.

 Μετά από την Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη, το Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ), το Ιράκ, τη Λιβύη, την υποσαχάρια Αφρική, τα Βαλκάνια, το τουρκικό πρόβλημα έκανε μία νέα μετάσταση στη Συρία.  Η Τουρκία ως κρατική οντότητα αλλά και ως παρακράτος, ως προαγωγός  και   χρηματοδότης εγκληματικών ομάδων που αποκαλούνται  «κράτος της Συρίας»,  επιτίθεται με σκληρότητα και βαρβαρότητα στους Αλεβίτες,  στους Ελληνορθόδοξους , στους  Κούρδους, στους Αρμένιους, αλλά και ενάντια σε κάθε λαό, θρησκευτική και εθνοτική ομάδα στη Συρία.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Για τον Κουρδικό λαό από την Τουρκία έως τη Συρία

 

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

Από την ομιλία του Θεοφάνη Μαλκίδη στην εκδήλωση της Κουρδικής Διπλωματικής Αντιπροσωπείας στην Ευρώπη ( PYD – Ροτζάβα Κόμπανι Συρίας), αφιερωμένη στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, ο οποίος εισήγαγε στον ΟΗΕ  το Κουρδικό ζήτημα το 1986.

Με την έναρξη του ένοπλου αγώνα στην Τουρκία από τους Κούρδους το 1984, με τη δολοφονία χιλιάδων Κούρδων στο Ιράκ στα τέλη της δεκαετίας του 1980, με την εξολόθρευση  των Κούρδων  της Συρίας από τις τουρκοχρηματοδοτούμενες οργανώσεις, ο ελληνικός λαός επανασυνδέθηκε μετά από χιλιάδες χρόνια με τον Κουρδικό λαό– ο Ξενοφώντας γράφει για τους   Καρδούχους- στηρίζοντας  το κίνημα κοινωνικής και εθνικής τους απελευθέρωσης. Τόσο από τα δεσμά της Τουρκίας και από τους τουρκοκίνητους δολοφόνους της Συρίας,  όσο και στην υλοποίηση του αιτήματος για κρατική οντότητα. Στον αγώνα αυτό ο κουρδικός λαός ευτύχησε να έχει μαζί του τον αείμνηστο Μιχάλη Χαραλαμπίδη, ο οποίος το 1986 μίλησε για το ζήτημα στον ΟΗΕ, συνδέοντας τη δικαίωση με την επίλυση του γόρδιου δεσμού της περιοχής: του τουρκικού προβλήματος.

Λίγο αργότερα ο ελληνικός λαός στην αλληλεγγύη του στον αγώνα του κουρδικού λαού για την Κουρδική απελευθέρωση, είχε και ένα θύμα, τον Θεόφιλο Γεωργιάδη, μέλος της Κυπριακής επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν ο οποίος δολοφονήθηκε από το τουρκικό παρακράτος το Μάρτιο του 1994.

Η σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν το 1999 από την Τουρκία, δυστυχώς και με την εμπλοκή της Ελλάδας(…),  δημιούργησε νέα δεδομένα για το μέλλον του κουρδικού ζητήματος, δεδομένα που αναδείχθηκαν πιο έντονα μετά τη δυτική στρατιωτική παρουσία το 2003 και τη οικοδόμηση της ομόσπονδης κουρδικής κρατικής δομής στο Ιράκ. Ταυτόχρονα μετά από πίεση της διεθνούς δημοκρατικής κοινότητας για τη μετατροπή της θανατικής ποινής του Οτσαλάν σε ισόβια κάθειρξη, ολοένα και περισσότερες φωνές σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στην Τουρκία  ζητούν πολιτική λύση για το Κουρδικό, δίνοντας νέες προοπτικές για το μέλλον.

Το Κουρδικό ζήτημα αποτελεί μία πολύ σημαντική παράμετρος της περιοχής που περιλαμβάνει την Τουρκία, το  Ιράκ και τη Συρία, όπου η Τουρκία έχει εισβάλλει και βομβαρδίζει, μαζί με τους συνεργάτες της, Κουρδικούς στόχους.

Οι Κούρδοι αποτελούν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στα παραπάνω κράτη  και η παρουσία τους αδιάλειπτη εδώ και χιλιάδες χρόνια, δοκιμάζεται συνεχώς από ατιμώρητες Γενοκτονίες. Ωστόσο δεν έχουν σταματήσει την απελευθερωτική τους προσπάθειά, την  αντίσταση στο αφανισμό στη Συρία, δεδομένα που συγκροτούν προϋποθέσεις υλοποίησης δημιουργίας Κουρδικού κράτους, του οράματος δηλαδή εκατομμυρίων Κούρδων σε όλον τον πλανήτη.

Και κάτι σημαντικό για τον Ελληνικό και τον Κουρδικό λαό: Τη στιγμή κατά την οποία  οι Κούρδοι της Συρίας  δοκιμάζονται από τις (νέες) δολοφονικές επιθέσεις του κράτους-παρακράτους  του Ερντογάν, των Ες Ες Γκρίζων Λύκων, των Κεμαλικών και των τοπικών συνεταίρων τους, μετά το μνημείο της Γενοκτονίας στο Ντιγιαρμπακίρ, έρχεται μία ακόμη σημαντική πράξη. 

Η διπλωματική αντιπροσωπεία στην Ευρώπη των Κούρδων της Συρίας -PYD – Ροτζάβα Κόμπανι, με δήλωση του επικεφαλής της και συνομιλητή μου σήμερα στην εκδήλωση Ιμπραήμ Μουσλέμ, αναγνωρίζει τη Γενοκτονία ενός εκατομμυρίου Ελληνίδων και Ελλήνων στο χρονικό διάστημα 1908-1923. Η αναγνώριση αυτή,η οποία δημοσιεύτηκε στην ελληνική, κουρδική, αγγλική, αραβική και τουρκική γλώσσα,εκτός από τη συμβολική της σημασία, είναι στην ουσία μία ακόμη ψηφίδα ανάκτησης του ψηφιδωτού που καταστράφηκε με τη Γενοκτονία και καταστρέφεται ακόμη και σήμερα. Είναι ένας ακόμη σημαντικός σταθμός του αγώνα, του δικού μας αγώνα σε όλον κόσμο, για τη Μνήμη, την Αλήθεια, τη Δικαιοσύνη.

Ενάντια στην άρνηση, τη λήθη, τη σιωπή, την προπαγάνδα, τη νέα Γενοκτονία και τον  αχαλίνωτο επεκτατισμό της Τουρκίας, ο αγώνας για τον άνθρωπο, την ιστορία την αλήθεια συνεχίζεται. Δικαιοσύνη για τον Ελληνικό λαό,  Ελευθερία για τον Κουρδικό λαό !

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΚΟΜΠΑΝΙ

«Εμείς οι Κούρδοι οι απόγονοι των αρχαίων Καρδούχων που συνάντησε ο Ξενοφώντας, αναγνωρίζουμε τα εγκλήματα κατά των Ελλήνων, την Γενοκτονία που διαπράχθηκε εναντίoν τους από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς στο χρονικό διάστημα 1908-1923 και συνεχίζουμε τον αγώνα απελευθέρωσης όλων των λαών. Από το Κόμπανι της Συρίας μέχρι την αρχαία Άμιδα, το σημερινό Αμέντ- Ντιγιαρμπακίρ και από την Σμύρνη και την Αδριανούπολη μέχρι την Τραπεζούντα».

 Πηγή:https://malkidis.blogspot.com/

 «Πᾶνος» 

Θεοφάνης Μαλκίδης: Καλάβρυτα 13 Δεκεμβρίου 1943: Ύβρις, Άτις, Νέμεσις, Τίσις:

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

1.Το έγκλημα

« Οι άνδρες σκαρφάλωσαν στην πλαγιά. Έφτασαν στη μικρή χαράδρα. Οι στρατιώτες εκτέλεσαν τους άντρες, από εκατό κάθε φορά. Εμείς στο σχολείο ακούσαμε τα οπλοπολυβόλα, κι αυτές που ούρλιαζαν σώπασαν. Η σιωπή έπεσε πάνω μας, και μας πλάκωσε με το αβάσταχτο βάρος της. Τεντώναμε το αυτί για να ακούσουμε την επόμενη ριπή και κάθε φορά ελπίζαμε ότι θα ήταν η τελευταία,  κλείναμε τ’ αυτιά των παιδιών με τα χέρια μας, κι αυτά έχωναν τα προσωπάκια τους στον κόρφο μας. Σε τρεις ώρες μέσα, είχαν τελειώσει όλα…..» (Charlotte Delbo, La mémoire et les jours, εκδ. Berg International, Paris, 1995: «Kalavrita des mille Antigone», μετάφραση: Οντέτ Βαρών-Βασάρ, σ. 103-124).

Καλάβρυτα, Ρωγοί, Κερπινή, Άνω Ζαχλωρού, Κάτω Ζαχλωρού, Σούβαρδο, Βραχνί, Αγία Κυριακή, Αυλές, Βυσωκά, Φτέρη, Κλαπατσούνα, Πυργάκι, Βάλτσα, Μελίσσια, Μονή Ομπλού, Λαπαναγοί, Μάζι, Μαζέικα, Παγκράτι, Μορόχωβα, Δερβινή, Βάλτος, Πλανητέρο, Καλύβια, Μονή Μεγάλου Σπηλαίου, Μονή Αγίας Λαύρας.

Θεοφάνης Μαλκίδης: «Είμεθα κράτος ελεύθερον ή υποτελές τω Κεμάλ;». Ένας αιώνας επέμβασης της κεμαλικής Τουρκίας στην Ελλάδα

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στις αρχές της επόμενης,  στο πλαίσιο της υπό εκκόλαψη «ελληνοτουρκικής φιλίας»,  η οποία κατέληξε στο σύμφωνο ειρήνης του 1930 και στην πρόταση για Νόμπελ ειρήνης στον Κεμάλ (!), κεντρική  παράμετρος της παραπάνω πολιτικής ήταν η Θράκη.

Στη Θράκη, μεταξύ των άλλων, κρινόταν η μεταφορά του Κεμαλικού καθεστώτος από την Τουρκία στην Ελλάδα και η επικράτηση του εθνικιστικού μορφώματος από τη γειτονική χώρα, στην εξαιρετικής σημασίας περιοχή της πατρίδας μας. Με δεδομένη τη σιωπή και τη συναίνεση του ελλαδικού πολιτικού και γραφειοκρατικού συστήματος στην Κεμαλική επέλαση στη Θράκη, η μοναδική αντίσταση που υπήρξε ήταν αυτή των αποκαλούμενων «παλαιομουσουλμάνων»,  όσων δηλαδή Τούρκων, Κούρδων και άλλων,  είχαν βρει καταφύγιο μετά την απέλασή τους από την Τουρκία. Η αντίστασή τους  όμως κάμφθηκε πολύ σύντομα, αφού ένας από τους όρους της σύναψης του ελληνοτουρκικού συμφώνου φιλίας ήταν και η εκδίωξή τους από τη Θράκη, όπερ και εγένετο με τελική κατάληξη στη Συρία.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Για τους αγνοούμενους της εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

 

Πενήντα χρόνια πέρασαν από την τουρκική θηριωδία στην Κύπρο και από ότι φαίνεται ο χρόνος κυλάει υπέρ του θύτη και το θράσος του εισβολέα δικαιώνεται από τον συσχετισμό συμφερόντων, ενώ η λεγόμενη διεθνής κοινότητα απαθέστατη δείχνει επιλεκτική μνήμη και ευαισθησία.

Επιπλέον υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα, αυτό των αγνοουμένων, το οποίο εκτός από την ηθική του διάσταση έχει σαφώς και την πολιτική. Πενήντα χρόνια από την τουρκική εισβολή και ακόμη ταυτοποιούνται τα ηρωικά οστά όσων θυσιάστηκαν. Και μπορεί ο ανθρώπινος νόμος να μην επιδίκασε ακόμη τα νόμιμα, ο πνευματικός όμως νόμος άνοιξε το πρώτο του κεφάλαιο. Τα οστά και ομαδικοί τάφοι βοούν.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Μιχάλης Χαραλαμπίδης - Ποντίων και Κώων Βίος

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, εκδήλωση η οποία αφορούσε την παρουσίαση του βιβλίου "Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ποντίων και Κώων Βίος" καθώς και την Ποντιακή και Κωακή κουζίνα.

Στο βιβλίο του Θεοφάνη Μαλκίδη "Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ποντίων και Κώων Βίος" αποτυπώνονται πλήρως οι αγώνες του ξεχωριστού διανοούμενου για το Ποντιακό ζήτημα, η αγάπη του για την Κω , η αγάπη του για την πολιτική και η προσέγγιση του σε όλα τα ζητήματα που δεν σταματάνε να απασχολούν την Πατρίδα μας.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ποντίων και Κώων Βίος

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης 

 

Έκδοση της Αστικής Εταιρείας «Ιπποκράτης». Κέντρου πρόληψης των εξαρτήσεων και προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας.  

ISBN: 978-960-9714-19-8. Κως 2024.

 

Η παρούσα έκδοση, με εισαγωγή και επιμέλεια του Θεοφάνη Μαλκίδη, περιλαμβάνει την αποτύπωση των πεπραγμένων του αείμνηστου Μιχάλη Χαραλαμπίδη για  τον Πόντο και την Κω, τους δύο ελληνικούς τόπους με τους οποίους συνδέθηκε ποικιλοτρόπως ο σπουδαίος διανοούμενος, προβάλλοντας την ιστορία, τον πολιτισμό, τη γαστρονομία, το βίο των Ποντίων και των Κώων.

θεοφάνης Μαλκίδης: Η 28 η Οκτωβρίου στα Δωδεκάνησα, το ΟΧΙ του Αιγαίου

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

Το 1940, η 28^η Οκτωβρίου, το έπος της Βορείου Ηπείρου, η αντίσταση των Ελληνίδων και των Ελλήνων,   αποτελεί μία ιδιαίτερη στιγμή για το έθνος μας και σίγουρα, εκ του αποτελέσματος, παραμένει μία  καθοριστική πράξη για την εξέλιξη της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ιστορίας (χωρίς υπερβολή….)

Η ελληνική  αντίσταση στον εισβολέα έχει πολλές πτυχές, αρκετές γνωστές, και άλλες τόσες άγνωστες και όσο περνά ο καιρός, λόγω της  εκκρεμότητας των σχεδόν οκτώ χιλιάδων πεσόντων στρατιωτών οι οποίοι    παραμένουν ατυατοποίητοι και άταφοι, το αίτημα για όσο δυνατόν λεπτομερέστατη ιστορική έρευνα παραμένει ενεργό.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Μετρώντας την αδιαφορία, τον εθνικισμό και τις παρουσίες : από τον Έβρο, στην Άγκυρα και την Αθήνα…..

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης * 

 

Πριν από τις σκέψεις για το συλλογικό,  θα πρέπει να αναφέρω κάτι προσωπικό:  Γεννήθηκα στον Έβρο, από γονείς πρόσφυγες που κατέφυγαν στη δυτική πλευρά του ποταμού (και στη συνέχεια του ομώνυμου νομού) μετά τη Γενοκτονία. Μαζικό έγκλημα το οποίο  στοίχισε τη ζωή σε πάνω από ένα εκατομμύριο Ελληνίδες και Έλληνες και προσφυγοποίησε πάνω από ενάμιση. Και από τον καιρό που  η οικογένειά μου πέρασε το ποτάμι και τα μαχαίρια των δολοφόνων της Τουρκίας, της Ναζιστικής Γερμανίας και Φασιστικής Βουλγαρίας, ζω στον Έβρο. Με λίγα λόγια και το 2020  ήμουν εκεί, όταν ο Ερντογάν εισέβαλλε στην Ελλάδα και η Ελλάδα αντέδρασε όπως όφειλε και όπως ήταν υποχρεωμένη στην  εισβολή και την  ευθεία αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας…..

Ας προχωρήσω τώρα στη γενική εικόνα και στην πραγματικότητα:

Θεοφάνης Μαλκίδης: Ο Παύλος Μελάς δεν υπέγραψε!

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

 

Ο Παύλος Μελάς θυσιάστηκε σαν σήμερα το 1904 για την Ελευθερία της Μακεδονίας. 

Ο Παύλος Μελάς γεννήθηκε στη Μασσαλία  στις 29 Μαρτίου του 1870. Ήταν ένα από τα επτά παιδιά του Ηπειρώτη έμπορου Μιχαήλ Μελά και της Ελένης Βουτσινά, κόρης εύπορου κεφαλλονίτη εμπόρου από την Οδησσό. Η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από τον Παρακάλαμο Πωγωνίου της Ηπείρου, όπου ακόμη σώζονται τα ερείπια του οικογενειακού πύργου. Η οικογένεια του μετακινήθηκε στην Αθήνα το 1874.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Βράβευση του αείμνηστου διανοούμενου Μιχάλη Χαραλαμπίδη για το έργο του για τον (λησμονημένο) Ελληνισμό της Καλαβρίας!

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης *

Μία συγκλονιστική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε από τον Ελληνισμό της Μεγάλης Ελλάδας, της Κάτω Ιταλίας,  της Καλαβρίας, όπου τιμήθηκε, μετά το θάνατον,  ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης για το βιβλίο  του στην ελληνική και την ιταλική γλώσσα,  «Καλαβρία: η βαθιά Ελλάδα», (εκδόσεις Στράβων,  Αθήνα 2023).

Η βράβευση για το έργο και την προσωπικότητα του Μιχάλη Χαραλαμπίδη,  έγινε στην Μπόβα της Καλαβρίας, εκεί όπου με την παρέμβαση του σπουδαίου διανοούμενου, του χαρισματικού ανθρώπου και ανιδιοτελούς πολιτικού,   ο Δήμος της πόλης είχε αναγνωρίσει τη Γενοκτονία που υπέστη ο Ελληνισμός από την Τουρκία από το 1908 έως το 1923!

Θεοφάνης Μαλκίδης: 3 Οκτωβρίου 1922: Το έγκλημα εναντίον του Ελληνισμού στις Κυδωνιές (Αϊβαλί) και το μαρτύριο του Μητροπολίτη Γρηγορίου (1922)

Πρόσφυγες απο το Αϊβαλί. Μυτιλήνη, 1922.

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης * 

Η Γενοκτονία που υπέστη ο Ελληνισμός από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς από το 1908 έως το 1922, αποτελεί μαζί με τη Γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, δύο από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που γνώρισε η ανθρωπότητα. Δυστυχώς , τα εγκλήματα αυτά έμειναν ατιμώρητα και αποτέλεσαν το «παράδειγμα» και για τις αντίστοιχες μαζικές δολοφονίες τα επόμενα χρόνια. Μέσα στη Γενοκτονία εναντίον των Ελληνίδων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, υπάρχουν επιμέρους εγκληματικές πράξεις που αποκαλύπτουν το μέγεθος και τη βαρβαρότητα,  τη στόχευση, το οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης.  Μία τέτοια περίπτωση είναι  στις Κυδωνιές (Αϊβαλί), όταν  η Γενοκτονία είχε στόχο την ολοκληρωτική εξαφάνιση του Ελληνισμού, αλλά και το στιγματισμό, τη διαπόμπευση, την ύβρη εναντίον των ηγετών του.

Περιοδικό Ενδοχώρα: ειδικό τεύχος - αφιέρωμα για την Κύπρο με επιμέλεια Γιάννη Κουριαννίδη και Θεοφάνη Μαλκίδη

 

«Η Κύπρος μάς επαληθεύει σαν Έλληνες…», γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης «στην Κύπρο το θαύμα λειτουργεί ακόμη», γράφει ο έτερος Νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης

 

Με τη βεβαιότητα ότι στην Κύπρο, ακόμη και έτσι, ημικατεχόμενη και τραυματισμέ-νη, «το θαύμα λειτουργεί ακόμη», η «Ενδοχώρα», με τη συμπλήρωση πενήντα ετών από την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, με τη συμπλήρωση μισού αιώνα τουρκι-κής κατοχής, καταθέτει τη δική της συμβολή, με το αφιέρωμα αυτό, στην Κύπρο.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Μνήμη Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης 

 

Μιχάλης Χαραλαμπίδης 1951-2024

 

Έκδοση Πολιτιστικού Αναπτυξιακού Κέντρου Θράκης, Ξάνθη 2024, σελ. 306.   ISBN:978-618-5056-06-3

 

Το βιβλίο, με την επιμέλεια του Βασίλη Αϊβαλιώτη  και του   Θεοφάνη Μαλκίδη, για τον πολιτικό, συγγραφέα, διανοούμενο και άνθρωπο Μιχάλη Χαραλαμπίδη αποτελεί την πρώτη συμβολή αποτίμησης της προσωπικότητάς του και ένας από τους στόχους του είναι να αποτελέσει την απαρχή αντίστοιχων εκδόσεων καθώς και  συζητήσεων, εκδηλώσεων και πρωτοβουλιών, όπως είναι το Ίδρυμα που θα  φέρει το όνομά του και γενικώς η ανάδειξη του έργου ενός  ξεχωριστού Έλληνα,  ενός μοναδικού φίλου, ενός εξαιρετικού ανθρώπου.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Οι Γενοκτονίες των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων θα διδάσκονται στα Σχολεία της Νέας Νότιας Ουαλίας Αυστραλίας!

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης *

 

Μία από τις σημαντικές αποστολές μου στον επίπονο μακροχρόνιο, ανιδιοτελή και ιερό αγώνα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας που υπέστη ο Ελληνισμός στην περίοδο 1908-1922, ήταν η Αυστραλία. Εκεί ο ακμαίος, δυναμικός, παραγωγικός Ελληνισμός, η Ελληνική Διασπορά που «έρχεται από μακριά», αγωνίζεται, συχνά χωρίς βοήθεια από το «εθνικό κέντρο», για να υπερασπιστεί ιστορία, αλήθεια, δίκαιο και για να αντιμετωπίσει προπαγάνδα, ψέματα και άφθονο χρήμα της Τουρκίας και των συμμάχων της.

Μιλώντας και πράττοντας στην Αυστραλία ( όπως και σε όλον τον κόσμο) για το ζήτημα της Γενοκτονίας  βρήκα συνομιλητές, συναγωνιστές, συναθλητές τόσο στις Ελληνίδες και τους Έλληνες, όσο και στην Αρμενική και Ασσυριακή Διασπορά. Και πετύχαμε πολλά, από  αναγνωρίσεις από τα ομοσπονδιακά κοινοβούλια της Νότιας Αυστραλίας και Νέας Νότιας Ουαλίας, μέχρι εισαγωγή της Γενοκτονίας των προγόνων μας στη εκπαίδευση της χώρας !

Θεοφάνης Μαλκίδης: Η αναγνώριση της Γενοκτονίας ως (μία ακόμη) προϋπόθεση για την αποκατάσταση των σχέσεων με την κατοχική Τουρκία

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

Ένας από τους πιο σημαντικούς διανοούμενους  της μεταπολίτευσης και πρωτεργάτης της ανάδειξης της Γενοκτονίας, ο αείμνηστος Μιχάλης Χαραλαμπίδης, είχε γράψει  για την εξόντωση των ιστορικών λαών της Μικράς Ασίας:
«Εξαφανίσθηκαν διαμέσου της φυσικής, βιολογικής σφαγής ιστορικοί  λαοί, ιστορικά έθνη, Αρμένιοι, Έλληνες, Ασσύριοι, Αραμαίοι.Αυτές οι άγριες, βίαιες ανώμαλες διαδρομές της ιστορίας γέμισαν την περιοχή εκατόμβες και ολοκαυτώματα. Το μέσον ήταν τα «Άουσβιτς τα Ματχάουτεν εν ροή» οι πορείες του θανάτου. Οι λαοί, όσοι επέζησαν ονομάστηκαν λαοί χωρίς πατρίδα, λαοί της Διασποράς, λαοί προσφύγων. Τη φυσική εξόντωση των λαών διαδέχθηκε ο πνευματικός ακρωτηριασμός, η αφαίρεση της μνήμης τους, της ψυχής τους.».

Θεοφάνης Μαλκίδης: Όταν οι θύτες και τα εγκλήματά τους δεν τιμωρούνται: Από τη Σφαγή της Σαμοθράκης την 1η Σεπτεμβρίου 1821 στη «Γαλάζια Πατρίδα.

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

Όταν οι θύτες και τα εγκλήματά τους δεν τιμωρούνται:  Από τη Σφαγή της Σαμοθράκης την 1^η Σεπτεμβρίου 1821 στη «Γαλάζια Πατρίδα.

Λίγα μόλις εικοσιτετράωρα μετά την άφιξή του στην λεύτερη Ελλάδα, ο Κυβερνήτης  Ιωάννης Καποδίστριας, στέλνει μία επιστολή στον υφυπουργό εξωτερικών της Μ. Βρετανίας, γράφοντάς του, μεταξύ των άλλων τα εξής:  «Τα σύνορα της Ελλάδος εδώ και τέσσερις αιώνες, από την πτώση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, έχουν οροθετηθεί από ακλόνητα δικαιώματα, τα οποία ούτε ο χρόνος, ούτε οι ανυπολόγιστες συμφορές από τους Τούρκους, ούτε η πολεμική κατάκτηση κατόρθωσαν ποτέ να παραγράψουν. Χαράχθηκαν δε αυτά τα σύνορα από το 1821 από το αίμα το ελληνικό, που χύθηκε στις σφαγές των Κυδωνιών, της Κύπρου, της Χίου, της Κρήτης, των Ψαρών, του Μεσολογγίου….». Ο Καποδίστριας ήξερε για το φόρο αίματος του Ελληνισμού σε πολλές περιοχές, δεν γνώριζε όμως, όπως δυστυχώς συμβαίνει μέχρι σήμερα και για τη σφαγή στη Σαμοθράκη.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Ό εθναπόστολος Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Ποθούμενο, φτωχοί και αγράμματοι»….

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

Ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος έχει γράψει, έχει πει και κυρίως έχει πράξει  πολλά. Άλλωστε λόγω του πνευματικού του αναστήματος και κυρίως λόγω του έργου του  διώχθηκε από την τότε εξουσία και πέθανε εξόριστος στον Πόντο. Ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως γνωρίζοντας λοιπόν πόσα μπορεί να καταφέρει ένας άνθρωπος εφόσον είναι αποφασισμένος, είπε πως και «ένας που έχει ζήλο αρκεί για να αλλάξει το λαό».

Αυτός ο ένας ο οποίος σε δύσκολους καιρούς, ακολουθώντας το πνευματικό βίο ενός Αγίου, αλλάζοντας τον λαό, ήταν ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.  Εν τέλει έγινε και αυτός Άγιος ακολουθώντας σε όλα το πρότυπο, το σύμβολο, την Ελληνικότητα, την Ορθοδοξία. Πρωταγωνίστρια για την επίτευξη του «ποθούμενου» η παιδεία, σ’ αυτήν που εναπόθεσε πολλά, εν τέλει όλα:

Θεοφάνης Μαλκίδης: 24 Φεβρουαρίου 1821: Ξεκινώντας την Επανάσταση Ελευθερίας ή τι απέμεινε από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και το «Μάχου Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος»

 

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

 

Ήταν  24 Φεβρουαρίου του 1821,  όταν ένας από τους πιο ανιδιοτελείς αγωνιστές της Επανάστασης, ο Στρατηγός  Αλέξανδρος Υψηλάντης  εκδίδει στο Ιάσιο την προκήρυξη του Αγώνα Ελευθερίας με τον τίτλο  «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος», ενώ δύο μέρες πριν  είχε σηκώσει τη σημαία της «Αγιασμένης Επανάστασης» όπως ονομάζει το ξεσηκωμό ενάντια στην μακρόχρονη Οθωμανική τυραννία  ο Φώτης Κόντογλου .

Θεοφάνης Μαλκίδης: Τριάντα χρόνια μετά την (αργοπορημένη) αναγνώριση του ατιμώρητου και διαρκούς εγκλήματος της Γενοκτονίας των Ελλήνων

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης* 

Ήταν πριν ακριβώς τριάντα χρόνια όταν την 24^η Φεβρουαρίου του 1994, μετά την πρόταση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε με καθυστέρηση πολλών δεκαετιών το ατιμώρητο και διαρκές έγκλημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων. Αυτή που σχεδιάστηκε, οργανώθηκε  και εκτελέστηκε από το σωβινιστικό  και  ρατσιστικό, καθεστώς των Νεότουρκων και του Μουσταφά Κεμάλ, αυτή που αφαίρεσε τη ζωή από πάνω ένα εκατομμύριο Ελληνίδες και Έλληνες και προσφυγοποίησε σχεδόν τους διπλάσιους προγόνους μας.

Το ελλαδικό κράτος έχοντας κινηθεί στο πλαίσιο της λήθης, της αφωνίας, της αμνησίας για το μεγαλύτερο έγκλημα του 20ου αιώνα, μαζί με τη Γενοκτονία των Αρμενίων και το Ολοκαύτωμα, νομιμοποίησε τον δάσκαλο του Χίτλερ, τον Μουσταφά Κεμάλ με το σύμφωνο φιλίας του 1930, προτείνοντάς τον ακόμη και για Νόμπελ Ειρήνης (!), νομιμοποίησε στη διεθνή κοινότητα τους δολοφόνους της Σμύρνης και της Τραπεζούντας, σιώπησε για το έγκλημα που συνεχίστηκε στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο το 1955 και το 1964, καθώς και στην Κύπρο το 1974, αδιαφόρησε για την διεθνή αναγνώριση του μαζικού εγκλήματος.