Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

 

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

 

Ἡ Ἁγία Ἑλένη ἔκανε τάμα νά βρεῖ τόν Τίμιο Σταυρό. Καί τόν βρῆκε στίς 6 Μαρτίου τοῦ 326. Κανονικά σήμερα αὐτή τήν ἑορτή ἑορτάζουμε, τήν ἑορτή τῆς εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Ἡ 6^η Μαρτίου τυχαίνει πάντοτε τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, καί τίς καθημερινές τῆς Ἁγίας καί Μ. Τεσσαρακοστῆς δέν γίνονται ἀναστάσιμες λαμπρές λειτουργίες καί πανηγύρεις. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης καί οἱ ἄλλοι Στουδῖται, οἱ ὁποῖοι τόν 9^ο αἰῶνα μορφοποίησαν τό ἑορτολόγιο τοῦ Τριωδίου, ἔκριναν ὅτι θά ἦταν καλό ἡ ἑορτή τῆς εὑρέσεως νά μεταφερθεῖ στήν τρίτη Κυριακή τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς καί νά μεταβληθεῖ σέ ἑορτή τῆς προσκυνήσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ – ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

 

 

(Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, ὁμότιμος καθηγητής Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

 

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς εἶναι μία γιγάντια, μία μεγίστη μορφή τῆς ἐκκλησίας μας. Συγκορυφαῖος καί ἰσάξιος τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Μπορεῖ κανείς νά πεῖ ὅτι ὁ Ἄγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς εἶναι ἡ μεγαλύτερη μορφή ἁγίου καί πατρός κατά τήν δεύτερη χιλιετία.

Γεννήθηκε στήν Κωνσταντινούπολη τό 1296  ἀπό γονεῖς καταγόμενους ἀπό τήν Τραπεζοῦντα, καί ἐκοιμήθη στή  Θεσαλονίκη ὡς ἀρχιεπίσκοπός της τό 1359, σέ ἡλικία 63 ἐτῶν.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

 

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

Ἡ εἰκονομαχία ἦταν μία πραγματική θύελα, μία πραγματική πνευματική καταστροφή, ἡ ὁποία συνετάραξε τό Βυζάντιο (τήν Ρωμηοσύνη) περισσότερο ἀπό ἕναν αἱῶνα.

Ἄρχισε τό 726, καταδικάστηκε ἀπό τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο τό 787 καί ἔληξε τό 843, ὅταν ἡ αὐτοκράτειρα Θεοδώρα μαζί μέ τόν υἱόν της τόν Μιχαήλ ἀποφάσισαν νά ἀναστηλώσουν τίς Ἅγιες Εἰκόνες, τίς ὁποῖες εἶχαν βγάλει ἀπό τούς ναούς εἰκονομάχοι ἀρχιερεῖς καί αὐτοκράτορες.

Τό διά Κολλύβων θαῦμα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου Τήρωνος

 

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

 

Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Τήρων, ὅπως στή ζωή του ἠγωνίσθη κατά τῶν εἰδώλων, ἔτσι ἠγωνίσθη καί παρενέβη καί μετά ἀπό τόν θάνατό του, θαυματουργικῶς, διά τοῦ θαύματος τῶν Κολλύβων.

Ὁ αὐτοκράτορας Ἰουλιανός -χριστιανός ὤν προηγουμένως-  ἐκδικούμενος τούς χριστιανούς κατ’ αὐτήν τήν πρώτη ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν, εἶπε: «Οἱ χριστιανοί αὐτήν τήν ἑβδομάδα ἐξαγνίζονται, νηστεύουν. Ἐγώ θά τούς βρωμίσω καί θά τούς μιάνω, χωρίς νά πάρουν εἴδηση». Καί δίνει διαταγή στόν ἔπαρχο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ν’ ἀποσυρθοῦν ἀπό τήν ἀγορά ὅλα τά τρόφιμα καί νά ξαναμποῦν στά καταστήματα ἄλλα καινούργια τρόφιμα, τά ὁποῖα προηγουμένως εἶχε μιάνει ὁ Ἰουλιανός καί τό ἐπιτελεῖο του μέ αἵματα θυσιῶν ἀπό τράγους καί μόσχους, ἀπό τίς θυσίες τῶν εἰδώλων. Ὅλα μολυσμένα, ὅλα βρώμικα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ: Ἡ ἀρετή τῆς νηστείας

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα Κυριακῆς τῆς Τυροφάγου, τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

Κατά τήν Κυριακή τῆς Τυροφάγου, καί στά δύο ἀναγνώσματα, καί στό εὐαγγελικό καί στό ἀποστολικό, γίνεται λόγος γιά τήν μεγάλη σημασία πού ἔχει ἡ ἀρετή τῆς νηστείας.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν Πρός Ρωμαίους ἐπιστολή μᾶς λέγει: «Ἀδελφοί, ὥρα ὑμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι», εἶναι καιρός πλέον πνευματικά νά ἀφυπνισθοῦμε. Ἡ νύχτα αὐτοῦ τοῦ βίου προχωράει καί ἡ μέρα τῆς Κρίσεως εἴτε τοῦ θανάτου μας εἴτε τῆς Δευτέρας Παρουσίας πλησιάζει.

Καί ἡ σύστασή του: «ἀποθώμεθα οὖν τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός, ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως έπιπατήσωμεν»· ἄς παρατήσουμε, λοιπόν, τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἄς ντυθοῦμε τά ὅπλα τοῦ φωτός, εἰς τρόπον ὥστε σάν σέ ἡμέρα νά περιπατοῦμε εὐσχημόνως, περιποιημένοι πνευματικά, μέ καλό σχῆμα.

Το καρναβάλι λοιμική νόσος

 

(Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.)

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ λοιμικῆς νόσου προσλαμβάνει κάθε χρόνο τὸ καρναβάλι.
 

Καὶ δὲν εἶναι βέβαια μόνο ἡ σπατάλη τόσων χρημάτων, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ διατεθοῦν σὲ κὰλυψη ἄλλων σπουδαίων ἀναγκῶν, ... ἀλλὰ τὸ σημαντικώτερο εἶναι ἡ ἠθικὴ ζημία καὶ βλάβη ἀπὸ τὴν ἀναισχυντία τῆς γύμνιας, τὴν ξετσιπωσιὰ τῆς αἰσχρότητας, τὶς βωμολοχίες καὶ τὰ πορνικὰ ἄσματα καὶ θεάματα, τὴν παρότρυνση σὲ σαρκικὰ ἁμαρτήματα.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀναφερόμενος στὸ ἐπιχείρημα ὅτι μὲ τὶς καρναβαλικὲς ἐκδηλώσεις διασκεδάζουν καὶ εὐφραίνονται οἱ ἄνθρωποι, ἀπαντᾶ ὅτι αὐτὸ εἶναι τελείως παράλογο, διότι ἡ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη πρέπει νὰ συμβαδίζουν μὲ τὴν ἠθικὴ καὶ τὴν εὐπρέπεια. 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ «Καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς»

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα Κυριακῆς τῆς Ἀπόκρεω, τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

 

Ἡ Κρίσις, ἡ Δευτέρα Παρουσία καί ἡ Ἀνάστασις εἶναι βασικό δόγμα τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας μας. «Καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς».

Κατά τήν πρώτη φορά πού ἦλθε ὁ Χριστός στόν κόσμο, κατά τήν πρώτη Του παρουσία, ἦλθε γιά νά μᾶς δείξει ποιόν δρόμο πρέπει νά ἀκολουθήσουμε γιά νά φθάσουμε στήν τελείωση καί στή θέωση. Μᾶς ἔδειξε νά μιμούμαστε τόν Σταυρό, τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, ν’ ἀκολουθοῦμε τόν ἐσταυρωμένο βίο.

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: «Πειθήνια ὄργανα τοῦ Σατανᾶ οἱ Παπικοί»

... Ἐπάθαμε δυστυχῶς πολλά, διότι στήν ἀρχή τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰῶνα, πού ἐκτιμοῦσαν πολλοί ὅτι θά ἦταν ὁ αἰῶνας τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Διάβολος διά τοῦ πάπα καί τῶν φιλοπαπικῶν ἐχάραξε ἄλλη πορεία, φιλοπαπική, φιλοδυτική, οἰκουμενιστική, ἐκκοσμικευμένη, ἀνατρεπτική τῶν θεσμῶν καί τῶν Παραδόσεων τῆς Ὀρθοδοξίας. 

... Μεταλλάξαμε τήν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τό ψεῦδος τῶν αἱρέσεων τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γι’ αὐτό καί μᾶς παρέδωσε ὁ Θεός σέ πάθη ἀτιμίας καί ἀκαθαρσίας, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Ρωμ. 1, 24-25).

Γύρισε πίσω· ἐπέστρεψε ὁ ἄσωτος υἱός.

 

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

 

«Πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγώ δέ λιμῷ ἀπόλλυμαι!».

Μέ βάση αὐτό τό «μίσθιοι» ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς κάνει διάκριση τριῶν κατηγοριῶν χριστιανῶν, τριῶν κατηγοριῶν ἀνθρώπων. Καί λέει ὅτι ὑπάρχουν οἱ δοῦλοι, ὑπάρχουν οἱ μισθωτοί, ὑπάρχουν καί οἱ υἱοί.

... Δοῦλοι εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἀπό φόβο. Φοβοῦνται τήν κόλαση. Ποιός φοβᾶται σήμερα τήν κόλαση; Ὁ Θεός στέλνει μηνύματα, καταστροφές, κατολισθήσεις, πλημμύρες. Δέν φοβᾶται κανένας!

Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἀκόρεστη. Ἐνῷ κοντά στό Θεό ὁ ἄνθρωπος χορταίνει.

 

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

 

...Καί ἦλθε ὁ νεώτερος υἱός πρός τόν πατέρα καί τοῦ εἶπε: «Δός μοι τό ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας».

Σχολιάζει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ποιά εἶναι αὐτή ἡ οὐσία σέ πνευματικό ἐπίπεδο. Ποιά εἶναι ἡ περιουσία; Καί μᾶς λέγει, πολύ σύντομα, ὅτι οὐσία τοῦ ἀνθρώπου, περιουσία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ νοῦς. Καί ὅταν ὁ νοῦς μας εἶναι γύρω ἀπό τόν Θεό, εἶναι συγκεντρωμένος, δέν σκορπίζεται, δέν χάνεται. Ὅταν εἴμαστε στήν πατρική οὐσία, στήν πατρική οἰκία, κοντά στόν Θεό, ὁ νοῦς μας εἶναι συγκεντρωμένος καί ὁ πλοῦτος μας εἶναι συγκεντρωμένος.

«Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ καί ἐλέησόν με».

 

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

 

Μέ βάση τήν Παραβολή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου, μποροῦμε νά ἀντλήσουμε τά ἑξῆς σπουδαῖα καί μεγάλα μηνύματα:

...Πρῶτον, ὅτι ἡ ὑπερηφάνεια ἀχρηστεύει καί ἀφανίζει τήν ἀρετή, ἐνῷ ἡ ταπείνωση ἀφανίζει τήν ἁμαρτία καί μᾶς σώζει.

Ὁ Διάβολος βρίσκει πολλούς τρόπους γιά νά μᾶς ὁδηγήσει μακριά ἀπό τόν Θεό· βρίσκει τό εὐάλωτο σημεῖο τοῦ καθενός ἀπό μᾶς. Ὅταν κανένας εἶναι φιλήδονος, τόν παρασύρει μέ τήν πορνεία. Ὅταν εἶναι ἄσπλαχνος, τόν παρασύρει μέ τήν φιλαργυρία. Μέ τούς ἁγίους καί τούς ἐναρέτους τί γίνεται; Τό εὐάλωτο σημεῖο τῶν ἁγίων καί τῶν ἐναρέτων εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: Ἡ ‘Υπαπαντή τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση, ἐπιτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

Ὑπαπαντή σημαίνει ὑποδοχή (ὑπαντῶ =ὑποδέχομαι).
 

Μᾶς λέγει ὁ Εὐαγγειστής Λουκᾶς, ὅτι ἀφοῦ συμπληρώθηκαν 40 ἡμέρες ἀπό τήν γέννηση τοῦ Κυρίου μας, ἔφεραν τόν Χριστό ὁ Ἰωσήφ καί ἡ Παναγία εἰς τά Ἱεροσόλυμα. Γιά ποιό λόγο; «Παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ». Γιά νά Τόν παρουσιάσουν στόν Κύριο. Καί γιά ποιόν ἄλλο λόγο; Ἐπίσης γιά νά προσφέρουν θυσία, νά εὐχαριστήσουν.

Αὐτή ἡ πράξη ἦταν διδακτική γιά ὅλους ἐμᾶς, ἔγινε γιά ‘μᾶς, γιά νά γνωρίζουμε εἰς τούς αἱῶνας τῶν αἰώνων ὅτι εἴμαστε δημιουργήματα καί πλάσματα τοῦ Θεοῦ καί ἑπομἐνως ὅλη ἡ ὕπαρξή μας πρέπει νά παρατίθεται, νά προσφέρεται, νά παρουσιάζεται στό Θεό.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: ΔΙΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης 

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

Ἡ ἔκταση τοῦ παρόντος ἄρθρου ξεπέρασε τὸν ἀρχικὸ σχεδιασμό, διότι ἔπρεπε νὰ προστεθοῦν καὶ νὰ ἀναιρεθοῦν νέες συκοφαντίες καὶ διαστρεβλώσεις τοῦ νεωτεριστῆ καὶ οἰκουμενιστῆ μητροπολίτη τῆς Φλώρινας Εἰρηναίου. Γι᾽ αὐτὸ θεώρησα ἀπαραίτητο νὰ προτάξω τοὺς τίτλους τῶν ἑνοτήτων, ὥστε νὰ παραμείνει τὸ ἐνδιαφέρον τῶν ἀναγνωστῶν ζωντανὸ καὶ νὰ μὴ ἀποκάμουν νὰ τὸ διαβάσουν μέχρι τέλους. Διαρθρώνεται λοιπὸν τὸ περιεχόμενο ὡς ἑξῆς:

1. Μεταβάλλουν τὸ κακὸ σὲ καλὸ καὶ τὸ σκοτάδι σὲ φῶς. Παρεμποδίζουν τὴν σωτηρία.

2. Ἐστάλη στὴν Φλώρινα γιὰ νὰ ξερριζώσει τὴν καλὴ φυτεία τοῦ ὁσίου Αὐγουστίνου Καντιώτη

3. Οἱ διαστρεβλωμένες καὶ κακοποιημένες ἀλήθειες

           α) Ἐκκλησία δὲν εἶναι οἱ ἐπίσκοποι, ἀλλὰ τὸ σύνολο τῶν πιστῶν. Ἡ πλάνη τοῦ ἐπισκοποκεντρισμοῦ

           β) Κακὴ ὑπακοὴ καὶ ἁγία ἀνυπακοή

           γ) Καλοὶ καὶ κακοὶ ἐπίσκοποι

           δ) Κακοποιοῦν καὶ ὑβρίζουν τὴν Θεοπαράδοτη καὶ Πατροπαράδοτη Ἀποτείχιση

           ε) Ξεπέρασε καὶ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο στὴν διαστρέβλωση

           στ) Ὁ αἱρετικὸς Πολυχρόνιος καὶ οἱ ἀποτειχισμένοι. Συκοφαντικὴ μυθοπλασία.

           ζ) Πάμπολλες διαστρεβλώσεις. Δὲν χωροῦν σὲ ἕνα ἄρθρο.

           η) Οἱ προβατόσχημοι λύκοι καὶ ὁ καταξιωμένος καθηγητής

Ἐπίλογος: Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: Κακή πρωτιά τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλάδας

Καμμία Ὀρθόδοξη χώρα δὲν νομοθέτησε ὑπὲρ τοῦ γάμου τῶν Ὁμοφυλοφίλων 

 

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης 

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

 

1. Ἡ αὐτοκέφαλη ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας δὲν ἔχει πανορθόδοξη ἀναγνώριση.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει διαχρονικὰ τὴν συνείδηση ὅτι μόνον αὐτὴ εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, καὶ ὅτι ὅλες οἱ ἄλλες χριστιανικὲς κοινότητες, ἐκτός αὐτῆς, εἶναι αἱρέσεις καὶ σχίσματα. Καὶ αὐτὴ ἡ βεβαιότητα στηρίζεται εἰς τὸ ὅτι μόνον αὐτὴ ἐκράτησε καὶ διετήρησε διαχρονικὰ τὸν καθολικὸ κανόνα τῆς Πίστεως, ὅπως πραδόθηκε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, χωρὶς προσθῆκες, ἀφαιρέσεις καὶ ἀλοιώσεις. Μέχρι καὶ τὸν 19^ο αἰώνα, μετὰ καὶ τὴν ἀπόσχιση τοῦ Παπισμοῦ ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας τὸν 11^ο αἰώνα καὶ την χειρότερη ἀπόσχιση τῶν Προτεσταντῶν ἀπὸ τὸν Παπισμὸ τὸν 16^ο αἰώνα, ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὡς ἔχουσα τὰ πρεσβεῖα τιμῆς ἀνάμεσα στὶς λοιπὲς τοπικὲς ἐκκλησίες, πρωτοστατοῦσε στοὺς ἀγῶνες γιὰ τὴν ἑδραίωση καὶ ἐξάπλωση τῆς Ὀρθοδοξίας. 

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: Ἀναλλοίωτος διαχρονικά ὁ ὁρισμός τοῦ γάμου

Ἀφύσικη κατάσταση ἡ ὁμοφυλοφιλία

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης 

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

 

1. Κατὰ φύσιν καὶ παρὰ φύσιν

Δὲν ὑπάρχει καμμία ἀμφιβολία ὅτι στὴν πανανθρώπινη ἱστορία, τὴν προχριστιανικὴ καὶ τὴν μεταχριστιανική, σὲ ὅλες τὶς μορφὲς κοινωνικῆς συμβίωσης, σὲ ὅλους τοὺς τόπους καὶ σὲ ὅλους τοὺς λαούς, ὁ γάμος ἐννοεῖται καὶ ὁρίζεται ὡς σαρκικὴ ἕνωση ἀνδρὸς καὶ γυναικός, ἀπὸ τὴν ὁποία μὲ τὴν γέννηση τέκνων ἐξασφαλίζεται ἡ διαιώνιση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἡ συνέχιση τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, τὸ εἶναι τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὸ εἶναι τόσο αὐτονόητο καὶ ἀναμφίβολο, ὥστε περιττεύει ἡ παράθεση μαρτυριῶν, ὅπως θὰ ἐπερίττευε καὶ ἡ συζήτηση γιὰ τὸ ἂν οἱ ρίζες τῶν δένδρων καὶ τῶν φυτῶν βυθίζονται στὴν γῆ ἤ αἰωροῦνται στὸν ἀέρα καὶ γιὰ τὸ ἂν ἡ φωτιὰ ἔχει καυστικὲς καταστρεπτικὲς συνέπειες. Ὅποιος ἀγνοήσει τὴν φυσικὴ τάξη, τοὺς φυσικοὺς νόμους, τὴν φυσικὴ χρήση, καὶ ἐπιχειρήσει τὰ ἀντίθετα, τὰ παρὰ φύσιν, ὡς πρὸς τὰ δύο παραδείγματα ποὺ μνημονεύσαμε θὰ συμβεῖ ὥστε τὰ δένδρα καὶ τὰ φυτὰ μὲ τὶς ρίζες στὸν ἀέρα νὰ ξεραθοῦν, καὶ ἡ φωτιὰ νὰ κάψει καὶ νὰ καταστρέψει ὅποιον ἀγνοήσει τὴν φυσικὴ καυστική της δύναμη. Ὡς πρὸς τὸν ἄνθρωπο ποὺ θὰ ἀλλάξει τὴν φυσικὴ τάξη καὶ τὴν δύναμη τοῦ γάμου, ἀπὸ τὸ κατὰ φύσιν στὸ παρὰ φύσιν, θὰ ὑπάρξουν καταστροφικὲς συνέπειες στὴν κοινωνικὴ ζωή, στὶς οἰκογένειες, στὴν συνέχεια τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, στὴν ὕπαρξη ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς, θὰ κυριαρχήσει ὄχι ἡ ζωὴ ἀλλὰ ὁ θάνατος.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: Τά ἔβαλαν μέ τόν Θεό οἱ πολιτικοί μας

Συλλογή μελετῶν γιὰ τὴν ὁμοφυλοφιλία

 

 Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης 

Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

 

Ἡ σχεδιασμένη καὶ ἐπίμονη προσπάθεια τῶν Δυτικῶν, Εὐρωπαίων καὶ Ἀμερικανῶν, νὰ ἀφομοιώσουν πολιτιστικὰ τὴν Ἑλλάδα, ὥστε νὰ καταστεῖ μέρος τοῦ δυτικοῦ κόσμου καὶ νὰ χάσει τὴν πνευματική της ταυτότητα καὶ ἰδιοπροσωπία, ἄρχισε ἀμέσως μετὰ τὴν ἵδρυση τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους καὶ συνεχίσθηκε ἔκτοτε ἀδιάκοπα. Στὴν Δύση ὁ Παπισμὸς καὶ ὁ Προτεσταντισμὸς ἐνόθευσαν τὴν γνήσια διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου, ἐμείωσαν γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ τὴν ἐμπιστοσύνη τῶν ἀνθρώπων στοὺς ἐκπροσώπους τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὑποβοήθησαν ἔτσι στὴν ἀποχριστιάνιση τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

(Κήρυγμα τὴν Κυριακὴ πρὸ τῆς Ὑψώσεως, 10.9.2023)

 

 Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης 

Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

 

 

1. Προγραμματισμὸς ὁμιλητικοῦ ἔργου

 

Κυριακὴ πρὸ τῆς Ὑψώσεως σήμερα καὶ ἤδη ἔχουμε μπεῖ ἀπὸ τὴν 1η Σεπτεμβρίου στὸ νέο ἐκκλησιαστικὸ ἔτος. Στὰ κηρύγματά μας τὶς Κυριακές, μετὰ τὴν ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου, ἀκολουθοῦμε ἀνὰ ἔτος καὶ ἑρμηνεύουμε εἴτε τὶς εὐαγγελικὲς εἴτε τὶς ἀποστολικὲς περικοπὲς ἢ ἀκόμη καὶ τοὺς βίους καὶ τὰ ἔργα τῶν ἑορταζομένων Ἁγίων, ὅταν ἡ μνήμη τους συμπέσει ἡμέρα Κυριακή. Ἐξαιροῦνται οἱ μεγάλες δεσποτικὲς καὶ θεομητορικὲς ἑορτές, κατὰ τὶς ὁποῖες τὸ κήρυγμα παρουσιάζει τὴν μεγάλη θεολογικὴ καὶ σωτηριολογικὴ σημασία αὐτῶν τῶν ἑορτῶν.

 

Κατὰ τὸ περασμένο ἐκκλησιαστικὸ ἔτος (ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2022) παρουσιάσαμε βίους Ἁγίων κυρίως, ὅταν δὲν εἴχαμε ἄλλες μεγάλες ἑορτές. Ἐφέτος, ἂν ἀκολουθούσαμε τὸν συνήθη τριετῆ κύκλο (Εὐαγγέλιο, Ἀπόστολος, Ἅγιοι), ἔπρεπε νὰ ἑρμηνεύσουμε καὶ νὰ σχολιάσουμε τὶς εὐαγγελικὲς περικοπές. Ἐπειδὴ ὅμως στὸν λογισμό μου ἐπιμένει ἡ ἰδέα νὰ ἀσχοληθοῦμε καὶ μὲ λειτουργικὰ θέματα, θὰ ἀρχίσουμε προσεχῶς μὲ κάτι λειτουργικό, ποὺ ἔχει σχέση ὅμως καὶ μὲ τὰ εὐαγγέλια, ὁπότε οὐσιαστικὰ θὰ εἶναι ἑρμηνεία καὶ σχολιασμὸς εὐαγγελικῶν περικοπῶν. 

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

 Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης 

Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

 

1. Ἡ πυρκαγιὰ καὶ ἡ πλημμύρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Πληροφορήθηκα ὅτι λόγιος καὶ ἀγωνιστὴς μοναχὸς μὲ σοβαρὴ φιλοσοφική, φιλολογικὴ καὶ θεολογικὴ κατάρτιση, συναγωνιστὴς στοὺς μακροχρόνιους ἀγῶνες ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀγανακτισμένος γιὰ τὴν βλάσφημη καὶ αἱρετίζουσα κατρακύλα πολλῶν ἐπισκόπων, εἶπε σὲ ἰδιωτικὴ συζήτηση, ποὺ διέρρευσε στὸ Διαδίκτυο: «Μετὰ ἀπὸ ὅσα γίνονται ἔπρεπε ὅλοι νὰ εἴχαμε ἀποτειχισθῆ».

Ἐν λόγῳ μοναχὸς δὲν ἀνήκει στοὺς ἀποτειχισμένους, εἰς αὐτοὺς δηλαδὴ ποὺ ἔπαυσαν νὰ μνημονεύουν στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες τὰ ὀνόματα τῶν οἰκείων ἐπισκόπων, σύμφωνα μὲ τὸν 15ο Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐπὶ Μεγάλου Φωτίου (861). Προφανῶς ἀκολουθεῖ κακῶς τὴν γραμμὴ τοῦ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς στὴν ὁποία ἀνήκει, ἐνῶ γνωρίζει ὅτι σὲ θέματα Πίστεως, «ὅπου Θεὸς τὸ κινδυνευόμενον», συνιστᾶται ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες ἡ ἁγία ἀνυπακοὴ καὶ ὄχι ἡ ἀπροϋπόθετη κακὴ ὑπακοή[1]. Πάντως ἡ ὁμολογία του, ποὺ τὴν συμμερίζονται καὶ πολλοὶ ἄλλοι, μὴ ἀποτειχισμένοι κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, δικαιώνει ὅσους μετὰ τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης (2016) διακόψαμε τὸ μνημόσυνο τῶν ἐπισκόπων ποὺ δέχθηκαν τὶς ἀποφάσεις τῆς «Συνόδου», γιὰ νὰ ἀπορίψουμε τὸ μεγάλο βάρος τῆς συμφωνίας μας μὲ αἱρέσεις καὶ αἱρετικούς.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ Η «ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ»

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης 

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

 

1. Δὲν εἴμαστε πλέον χριστιανικὸ κράτος. Τὰ ἔβαλε μὲ τὸν Θεὸ ὁ πρωθυπουργός

Μᾶς ἀξίωσε καὶ ἐφέτος ὁ Θεὸς νὰ τιμήσουμε τὴν μνήμη τῆς Ὁσιομάρτυρος Ἁγίας Παρασκευῆς καὶ νὰ διδαχθοῦμε ἀπὸ τὰ ἀσκητικὰ καὶ μαρτυρικά της κατορθώματα, σὲ μία πνευματικὰ δύσκολη ἐποχή, κατὰ τὴν ὁποία ἀπειλεῖται καὶ πάλι ἡ Χριστιανικὴ Πίστη, ἡ φίλη Ὀρθοδοξία.

Τότε, στὴν ἐποχὴ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, οἱ δυνάμεις τοῦ κακοῦ καὶ τῆς ἁμαρτίας προσπαθοῦσαν νὰ ἐμποδίσουν τὴν διάδοση καὶ ἐξάπλωση τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὁ ὁποῖος, ὡς ὁ νέος ἔφηβος τῆς ἱστορίας, μὲ τὴν πρωτοφανῆ θεϊκὴ δύναμη ποὺ διέθετε καὶ τὴν ἀξιωσύνη καὶ ἁγιωσύνη τῶν Χριστιανῶν, γκρέμισε τὸν παλαιὸ κόσμο τῆς πλάνης, τῆς κακίας, τοῦ μίσους, τῆς ἠθικῆς διαφθορᾶς καὶ ὁδήγησε τὴν ἀνθρωπότητα στὴν ἀληθινὴ Νέα Ἐποχή, στὴν Καινὴ Κτίση, τῆς ἀγάπης, τῆς συνδιαλλαγῆς, τῆς ἀρετῆς, τῆς συγχώρησης, τῆς ταπείνωσης, τῆς φιλανθρωπίας, τῆς ἁγιωσύνης, τῆς ἀληθινῆς θεογνωσίας. Ἡ πρὸ Χριστοῦ στείρα ἀνθρωπότητα γεννᾶ τώρα καὶ καρποφορεῖ πλῆθος, μυριάδες, ἁγίων ἀνθρώπων, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν. Συντελεῖται μία ἀληθινὴ ἀλλαγὴ καὶ ἀναγέννηση στὴν ἠθικὴ συμπεριφορὰ τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ἀξία τοῦ ὁποίου ἐξυψώνεται, τοῦ καθενὸς ἀνθρώπου, ὡς εἰκόνας καὶ ὁμοίωσης τοῦ Θεοῦ.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: ΑΥTΟΚΕΦΑΛΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΜΟΛΔΑΒΙΑΣ;

 Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης 

Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

 

Μοῦ ἐζητήθη ἡ γνώμη, ἂν μπορεῖ καὶ ἂν πρέπει ἡ Ἐκκλησία τοῦ ἀνεξάρτητου καὶ διεθνῶς ἀναγνωρισμένου κράτους τῆς Μολδαβίας νὰ ζητήσει αὐτοκεφαλία. Χωρὶς νὰ ἐπεκταθῶ σὲ λεπτομερεῖς ἱστορικοκανονικὲς ἀναλύσεις, ποὺ ἂν χρειασθεῖ θὰ τὸ πράξω, θὰ διατυπώσω σύντομα τὶς ἀπόψεις μου, σύμφωνα μὲ τὴν ἱεροκανονική μας Παράδοση καὶ τὶς νεώτερες ἐκκλησιολογικὲς ἐξελίξεις.

Πρέπει ἐν πρώτοις νὰ ἐπισημανθεῖ ὅτι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων δὲν καθορίζουν τὴν διαδικασία χορήγησης τοῦ αὐτοκεφάλου. Ἂν τὴν εἶχαν καθορίσει, δὲν θὰ χρειαζόταν νὰ τεθεῖ ὡς θέμα βασικὸ πρὸς ἐπίλυση ἀνάμεσα στὰ δέκα θέματα τῆς ἐπὶ πολλὲς δεκαετίες προετοιμαζόμενης «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου», ποὺ συνῆλθε στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης (2016), χωρὶς ὅμως νὰ συζητηθεῖ, γιατὶ ἀποσύρθηκε τὴν τελευταία στιγμή, ἐνῶ εἶχε ἐπιτευχθῆ ὁμοφωνία καὶ συμφωνία εἰς ὅλα τὰ οὐσιώδη προβλήματα.