Δημήτριος Παναγόπουλος: Η πρώτη Ανάσταση

 

Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί, γίνεται η λεγόμενη Πρώτη Ανάσταση, δηλαδή το προανάκρουσμα της Αναστάσεως που μεταδίδουν οι ύμνοι και της προσμονής της λυτρώσεως όλης της κτίσεως από την φθορά και τον θάνατο. 

 

Οι πιστοί σήμερα ζουν με την προσμονή της Ανάστασης του Θεανθρώπου.

"Ο Χριστός έμεινε 33 ώρες στον άδη (από τις 3 το απόγευμα της Παρασκευής έως τις 12 τα μεσάνυχτα του Σαββάτου), όσα ήταν δηλαδή τα χρόνια της επίγειας ζωής Του.

Πασχαλινή ἱστορία: Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ

“Οὐκέτι ὑμᾶς λέγω δούλους, …ὑμᾶς δὲ εἴρηκα φίλους…” (Ἰω. 15, 15)

Βάδιζε μοναχικὸς καὶ κουρασμένος στὴν ἄκρη τοῦ δρόμου ἀνα­σηκώνοντας τὴν ἄκρη τοῦ ράσου του γιὰ νὰ τὸ προφυλάξει ἀπ’ τὰ λασπόνερα. Τυλιγμένο σὲ πορφυρὸ ὕφασμα ἔσφιγγε μὲ τὸ δεξί του χέρι πάνω στὸ στῆθος τὸ κουτάκι μὲ τὰ Ἅγια, καθὼς ἐπέστρεφε ἀπ’ τὸ σπίτι κάποιου ἀρρώστου. Τὰ πόδια του γίνονταν ὅλο καὶ περισσό­τερο μολύβι, τὰ μάτια του βάραιναν νυσταγμένα. Μεγάλη Πέμπτη σή­μερα κι ἀπ’ τὸ πρωὶ δὲν εἶχε πάρει ἀνάσα ὁ παπα-Χρῆστος.

Εἶχε γυρίσει ἀργὰ τὸ ἀπομεσήμερο, σχεδὸν τρεισήμιση, στὸ σπίτι του. Ἡ πρεσβυτέρα του, βλέποντάς τον ξεθεωμένο, τοῦ σέρβιρε ἀμέ­σως λίγη σκέτη ντοματόσουπα. Νὰ φάει λίγο, νὰ ἀνασάνει, νά ’ναι στὶς πέντε πάλι στὴν ἐκκλησία. Γιὰ ὅσους, ἔστω καὶ τελευταία στιγμή, ἀναζητοῦν πνευματικό.

Μὲ τὸ ποὺ ἔβαλε τὴ μπουκιὰ στὸ στόμα του, τὸ τηλέφωνο χτύ­πησε.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Η Λειτουργία της Ανάστασης στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου το 1945

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

 

Κάθε Θεία Λειτουργία της Ανάστασης είναι ξεχωριστή, ωστόσο αυτή που έγινε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου είναι μοναδική. Το κολαστήριο που δημιούργησαν οι δολοφόνοι των λαών και των πολιτισμών Γερμανοί Ναζί στο Νταχάου, λίγο έξω από το Μόναχο, δέχθηκε τους πρώτους κρατούμενους- πολιτικούς αντιπάλους και έθνη που ήταν ενάντια στα σχέδια του αιμοσταγούς δολοφόνου Αδόλφου Χίτλερ το 1933 και μέχρι το 1945, πάνω από 200.000 κρατούμενοι μεταφέρθηκαν και βασανίστηκαν εκεί.

Αμέτρητοι άνθρωποι πέθαναν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, ενώ εκατοντάδες αναγκάστηκαν να συμμετάσχουν στα πειράματα των Ναζί που διεξάγονταν από τον επιστημονικά υπεύθυνο του οργανωμένου εγκλήματος Σίγκμουντ Ράσερ.

† Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους: Εν πόνω και χαρά

Μήνυμα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα

Ἡ ὑμνολογία τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καί τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου μᾶς καλεῖ νά ἑορτάσουμε τά σωτήρια αὐτά γεγονότα μέ κατάνυξι, πόνο καί χαρά.

Πόνο, γιατί οἱ ἁμαρτίες μας, οἱ ἁμαρτίες ὅλων τῶν ἀνθρώπων –τῶν πρό Χριστοῦ καί μετά Χριστόν- ἀνέβασαν τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ στόν Σταυρό.

Πόνο, γιατί ἦταν τόσο πολύ τό βάρος τῶν ἁμαρτιῶν μας, ὥστε μόνο τό αἷμα τοῦ Σαρκωθέντος Θεοῦ θά ἠμποροῦσε νά τίς ἀποπλύνῃ.

«Αἴρων τά ἁμαρτίας τοῦ κόσμου», ὁ Κύριος ἐπόνεσε ἐπί τοῦ Σταυροῦ.

Ἐπόνεσε σωματικά, γιατί ὁ σταυρικός θάνατος εἶναι ὄχι μόνο ὁ πιό ἐπονείδιστος θάνατος ἀλλά καί ὁ πιό ὀδυνηρός. Ἐπόνεσε ὅμως καί ψυχικά, ἐπειδή ἐγνώριζε γιατί πάσχει καί πόσο μεγάλη ἀχαριστία καί ἀνταρσία κατά τοῦ Θεοῦ ἐκφράζει ἡ ἁμαρτία.

Το Σπουδαιότερο Γεγονός στην Ιστορία Είναι η Ανάσταση του Χριστού.

Το σπουδαιότερο γεγονός στην ιστορία είναι η ανάσταση του Χριστού. Ο αρνητής Ρενάν δήλωσε ότι ο Χριστιανισμός στηρίζεται σε έναν άδειο τάφο.  Ο απ. Παύλος επισημαίνει ότι η ανάσταση του Χριστού προετοιμάζει και την δική μας ανάσταση κατά την Δεύτερη Παρουσία Του. Ο Θεάνθρωπος αναστήθηκε και ένωσε έτσι ουρανό και γη, συμφιλίωσε Θεό και άνθρωπο, γκρέμισε το φράγμα μεταξύ Θεού και ανθρώπων και άνοιξε τον Παράδεισο για όλους. Είναι ο μεγάλος ειρηνοποιός με το αίμα του σταυρού Του. Υπάκουσε ως νέος Αδάμ στον Θεό Πατέρα και μάλιστα μέχρι θανάτου. Είναι γι’ αυτό ο μοναδικά αυθεντικός άνθρωπος στην ιστορία. Και «δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να δώσεις την ζωή σου γι’ όσους αγαπάς», δίδαξε ο Χριστός και το έκανε πράξη με τη θυσία Του. Άλλωστε ο ίδιος ο Χριστός είχε προαναγγείλει όσο ζούσε επί της γης την δική Του ανάσταση: Θυμίζουμε τα λόγια του:

«Γκρεμίστε αυτόν τον ναό και σε τρεις ημέρες θα τον οικοδομήσω και πάλι» (Ιω. 2,19). Τότε νόμιζαν πως εννοεί τον ναό των Ιεροσολύμων, αλλά μετά την ανάστασή του φάνηκε καθαρά ότι μιλούσε για το ένδοξο σώμα Του. Και θυμίζει η θυσία του Χριστού τη γνωστή διήγηση (εγκώμιο) περί της πελεκάνου – μάνας, η οποία διαθέτοντας αίμα που παρέχει ανοσία στο δηλητήριο του φιδιού, δεν φείδεται και αυτής της ζωής της, σκίζοντας με το ράμφος της το στήθος της, προκειμένου το αίμα που ξεπετάγεται να επουλώσει τις πληγές και να σώσει τα τραυματισθέντα από το επικίνδυνο ερπετό νεογνά της. 

Τεστ Αναστάσεως

 

«Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες», όσοι πορευτήκαμε την περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής με την κατά δύναμιν νηστεία και προσευχή, όσοι ήδη γιορτάσαμε την λαμπροφόρο Ανάσταση του Χριστού με ή χωρίς μάσκες, με ή χωρίς βαρελότα και πυροτεχνήματα, ας κάνουμε ένα τεστ για να δούμε, αν ‒και πόσο‒ και για μας η Ανάσταση είναι ένα φανταχτερό πυροτέχνημα ή ένα ταπεινό κερί, ένα άσβηστο καντήλι ορθοδόξου πίστεως.

Να διαπιστώσουμε δηλαδή με το τέστ αυτό, «πόση» ανάσταση πήραμε από την Ανάσταση του Χριστού. Να εξετάσουμε, μήπως, το μόνο που μας έμεινε από την Ανάσταση, είναι κάποια εαρινά μοσχοβολήματα λεμονανθών και τριαντάφυλλων με τα ανάλογα ευσεβιστικά συναισθήματα -ως φύλλα «ακάρπου συκής»- και βέβαια, τα επί πλέον λιπίδια και η χοληστερίνη.

Ἀτενίζοντας τὸν Ἰησοῦ ἐν σιωπῇ

Κάθε χρόνο, τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, ὁ πιστὸς προσκαλεῖται γιὰ μία ἐπανατοποθέτηση τῆς ζωῆς του μπρὸς στὸ μυστήριο τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ. «Ἰδού, ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός».

Ὁ Χριστὸς μᾶς ἀτενίζει καθηλωμένος ἐκεῖ στὰ μεσούρανα, στὸ Σταυρό Του, προσκαλώντας μας καὶ προκαλώντας ταυτόχρονα πιστοὺς καὶ λιγότερο πιστούς. Καὶ ποιός ἄραγε θὰ μποροῦσε νὰ διαβεβαιώσει ὅτι προσπέρασε τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, τὸ αἰώνιο αὐτὸ σκάνδαλο τῆς λογικῆς ἀνθρώπων καὶ ἀγγέλων, χωρὶς κλυδωνισμοὺς ἀμφιβολιῶν, χωρὶς κραδασμοὺς στὸ ἐπίπεδο τῶν αὐτονόητων ἐνδοκοσμικῶν βεβαιοτήτων;

Φέτος ἰδιαίτερα, καὶ ἐνῶ ἀκόμη βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις ἀπὸ τὴν συσσώρευση πολύπλευρων προβλημάτων, θὰ ἀντικρίσουμε καὶ πάλι τὸ Χριστό. Ἴσως φέτος νὰ φαντάζει περισσότερο μόνος: δεμένος σὰν κακοῦργος, περιτριγυρισμένος καὶ λοιδορούμενος ἀπὸ τὸν ὄχλο καὶ τὸ ἀρχοντολόϊ τῆς πολιτικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας τοῦ «καιροῦ ἐκείνου»· μὲ τοὺς μαθητές Του ἀποσυναρμολογημένους, διασκορπισμένους καὶ ἀνήμπορους νὰ τοῦ προσφέρουν κάτι περισσότερο ἀπὸ τὴν ἄρνηση τοῦ Πέτρου.

To Πάσχα τοῦ Μεχμὲτ Μπέη (κρυφὸς χριστιανὸς). Μιὰ συγκλονιστικὴ ἱστορία μὲ κρυπτοχριστιανοὺς!

Ἀπὸ τὸ Ἀναγνωστικό τῆς Στ' Δημοτικοῦ τοῦ 1947

Εἶναι τρεῖς ἡ ὥρα μετὰ τὰ μεσάνυχτα καὶ σπάνιοι οἱ διαβάτες στὸ δρόμο. Εἶναι οἱ τελευταῖοι ποὺ γυρίζουν ἀπὸ τὴν πρώτη Ἀνάσταση καὶ πηγαίνουν βιαστικοὶ στὰ σπίτια τους. Σὲ λίγο τίποτε πιὰ δὲν ἀκούεται καὶ νεκρικὴ σιγὴ βασιλεύει σ’ ὅλη τὴν τουρκική συνοικία τοῦ Ἡρακλείου. Ξαφνικά, ἀνοίγει ἀθόρυβα ἡ αὐλόπορτα ἑνὸς μεγάλου σπιτιοῦ καὶ προβάλλει ἀνθρώπινο...κεφάλι. Γυρίζει δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ καὶ παρατηρεῖ μὲ προσοχὴ μέσα στὰ σκοτάδι. Τραβιέται μέσα καὶ πάλι ξαναφαίνεται καὶ κοιτάζει μὲ προσοχή.

-Ἐλᾶτε, δὲν εἶναι κανένας, ἀκούεται χαμηλὴ φωνή.

Τρεῖς σκιές, ἡ μιὰ μεγάλη καὶ οἱ δύο μικρότερες, βγήκανε στὸ δρόμο.

-Πᾶμε γρήγορα, ψιθύρισε ὁ ψηλὸς ἄντρας πᾶμε γρήγορα, γιατί ἀργήσαμε καὶ θὰ μᾶς περιμένει. Σκέπασε τὸ πρόσωπο μὲ τὸ μαντήλι σου, Ἑσμέ! Ρεσίτ, δός μου τὸ χέρι σου!

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Ἀληθῶς Ἀνέστη»

Ἡ πλάνη πάντα αὐτοκαταστρέφεται καί, παρόλο ποὺ δὲν τὸ θέλει, στηρίζει σὲ ὅλα τὴν ἀλήθεια.

Πρόσεξε: Ἔπρεπε ν᾿ ἀποδειχθεῖ ὅτι ὁ Χριστὸς πέθανε καὶ τάφηκε καὶ ἀναστήθηκε.

Ἔ, λοιπὸν ὅλα αὐτὰ τὰ κατοχυρώνουν οἱ ἴδιοι οἱ ἐχθροί!

Ἐφ᾿ ὄσoν ἔφραξαν μὲ τὸν βράχο καὶ σφράγισαν καὶ φρούρησαν τὸν τάφο, δὲν ἦταν δυνατὸ νὰ γίνει καμία κλοπή.

Ἀφοῦ ὅμως δὲν ἔγινε κλοπὴ καὶ ἐν τούτοις ὁ τάφος βρέθηκε ἄδειος, εἶναι ὁλοφάνερο καὶ ἀναντίρρητο ὅτι ἀναστήθηκε. Εἶδες πὼς καὶ μὴ θέλοντας στηρίζουν τὴν ἀλήθεια;

Ἀλλὰ καὶ πότε θὰ τὸν ἔκλεβαν οἱ μαθηταί; Τὸ Σάββατο;

Η λειτουργία της Ανάστασης στο Νταχάου το 1945

Θ. Μαλκίδης

Η λειτουργία της Ανάστασης στο Νταχάου το 1945: ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς και οι Έλληνες ιερείς.

Κάθε Θεία Λειτουργία της Ανάστασης είναι ξεχωριστή, ωστόσο αυτή που έγινε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου είναι μοναδική. Το κολαστήριο που δημιούργησαν οι Ναζί στο Νταχάου, λίγο έξω από το Μόναχο, δέχθηκε τους πρώτους κρατούμενους- πολιτικούς αντιπάλους αρχικώς του Αδόλφου Χίτλερ το 1933 και μέχρι το 1945 , πάνω από 200.000 κρατούμενοι μεταφέρθηκαν εκεί.

Αμέτρητοι πέθαναν στο στρατόπεδο, ενώ εκατοντάδες αναγκάστηκαν να συμμετάσχουν στα πειράματα των Ναζί που διεξάγονταν από τον Δρ Σίγκμουντ Ράσερ.

Τὸ Χριστὸς Ἀνέστη τοῦ Γιάννη (1914) - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

Ὅπως τὸ διηγοῦνται, ὅσοι τὸ ἔφθασαν, ἐν ἠλικίᾳ ὄντες εἰς Ἀθήνας τῷ 1870, ὁ νεκρὸς τοῦ ἑνὸς τῶν ληστῶν τοῦ Δηλεσίου, κομισθέντων εἰς Ἀθήνας κατὰ Μάιον, εἶχε τὸ πρόσωπον παραδόξως φαιδρὸν καὶ γελαστόν.

Τὴν ὥραν ποὺ τοὺς ἐτουφεκοβολοῦσαν τ᾿ ἀποσπάσματα, ἐλλοχεῦον ὄπισθεν πυκνῶν θάμνων καὶ βράχων τὸ παλληκάρι ἐκεῖνο τῆς Ρούμελης, ἴσως διότι τὸ ταμπούρι του τοῦ ἐφαίνετο πολὺ ἀσφαλές, τίς οἶδε τί εἶχε σκεφθῆ, ἢ τί σοβαρὸν εἶδεν, ἢ τί ἀστεῖον ἤκουσε παρά τινος γείτονος συντρόφου του, κ᾿ ἐγέλασεν, ὅπως οἱ ἄνθρωποι γελοῦν. Συγχρόνως, ἐν ἀκαρεῖ, τοῦ ἦλθε τὸ βόλι. Τὸν ηὗρε καίριον εἰς τὸν λαιμόν, καὶ τὸν ἀφῆκεν εἰς τὸν τόπον.

Μετὰ δύο ἡμέρας οἱ σκοτωμένοι, πέντε ἢ ἓξ τὸν ἀριθμόν, ἐκομίζοντο εἰς Ἀθήνας. Εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ νέου ἐκείνου ὅλοι οἱ φρικώδεις περίεργοι εἶδον ἐντυπωμένον, πιστωμένον τὸν γέλωτα. Οὔτ᾿ ἐπρόφθασεν, ὁ εὐτυχὴς ἄνθρωπος, νὰ αἰσθανθῇ τὴν πικρίαν τοῦ βέλους, ἀλλ᾿ ὁ θάνατος τοῦ ἦλθε μυστηριώδης, γλυκύς, πρὸ τῆς ἀλγηδόνος.

Χριστός Ανέστη! - Επίσκοπος Πολύκαρπος Βαγενάς (†)

«Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε» (Μαρκ. 16:6).

«Το φαιδρόν της Αναστάσεως κήρυγμα» διαλύει τη ζοφερή ατμόσφαιρα της απογοητεύσεως, του φόβου και της θλίψεως. «Χριστός εκ νεκρών εγήγερται». Οι ελπίδες αναζωογονούνται. 

Η κατήφεια παραχωρεί τη θέση της στη χαρά. Μεγάλο και μοναδικό το θαύμα. «Η ζωή εκ του τάφου ανέτειλε». «Καθελών γαρ τω θανάτω τον θάνατον, το νίκος έδωκεν ημίν» ο Παντοκράτωρ Κύριος. «Χαράς τα πάντα πεπλήρωται της Αναστάσεως την πείραν ειληφότα». «Ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια» πανηγυρίζουν του Κυρίου την έγερση.

Το μήνυμα της ελπίδας και της χαράς τούτο σαλπίζεται από τον άγγελο, κηρύσσεται από τις Μυροφόρες, το ευαγγελίζονται οι μαθητές. Το κενό μνημείο αποβαίνει θεμέλιο της πίστεως. 

Ο Γέροντας της ερήμου που μοίρασε χιλιάδες μερίδες φαγητού

Πάσχα στην καρδιά της ερήμου του Ιορδάνη Ποταμού έκαναν Έλληνες που βρέθηκαν στους Aγίους Tόπους

Ιεροσόλυμα: Μαρεβίνα Κουτσοβασίλη

Στο μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη, ο Καθηγούμενος της Μονής Γέροντας Χρυσόστομος δίνει ευλογία φαγητό σε όλο τον κόσμο που βρίσκεται εκεί. 

Περί των αγνώστων οσίων ερημιτριών που κάθε Μέγα Σάββατο έρχονταν να πάρουν το Άγιο Φως

Όταν επήγα στους Αγίους Τόπους και εόρτασα για πρώτη φορά Πάσχα το 1954, είδα ένα κληρικό με άσπρα γένια, αδύνατο, χλωμό και ξυπόλητο που ερχόταν με ένα φαναράκι στο χέρι το Μέγα Σάββατο, ακολουθούμενος και από δύο επίσης ξυπόλητες καλόγριες. Ένας διάκος τότε ονόματι Χρυσόστομος, άκουσα να λέει:

— Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν εδώ την εμφάνισή τους μία φορά τον χρόνο. Που και πως ζουν κανείς δεν ξέρει.

Συνέχισαν αυτοί να έρχονται ακόμη επί 4-5 χρόνια δηλαδή μέχρι το 1959 και έκτοτε εξαφανίσθηκαν. Σε διάφορες συζητήσεις που έκαναν μερικοί τότε έλεγαν ότι αυτός ο ερημίτης ήταν κάποιος μητροπολίτης επαρχίας της Πελοποννήσου και αφού παραιτήθηκε του αξιώματος και της θέσεώς του, ήλθε ν’ ασκητεύση στον Ιορδάνη ποταμό, πλησίον του ασκητηρίου της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας μαζί με τις δύο μοναχές.