ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
Ἀγαπητέ μοι Γιῶργο,
χαίρετε ἐν Κυρίω
Ἔλαβα τὰς ἐπιστολάς σου. Δὲν σᾶς ἀπαντῶ, διότι ἐὰν πάντοτε ἔχω φροντίδας καὶ μέριμνας, ἀλλὰ τώρα ἐδῶ εἰς τὴν πρωτεύουσαν ἀνοίγεται ΜΕΓΑΣ ΑΓΩΝ. Ὁ Κύριος βοηθός. Πόσον αἰσθάνομαι τὴν ἀδυναμίαν. Δι’ αὐτὸ σὲ παρακαλῶ θερμῶς, νὰ προσεύχεσθε δι’ ἐμέ. Νὰ προσεύχεσαι πρὸ παντὸς σύ, ποὺ περισσότερον ἀπὸ κάθε ἄλλο γνωρίζεις τὸν Αὐγουστῖνον.
Κύμη τῆ 19-3-1951
Kύμη τῆ 22 Δεκεμβρίου 1950
Ἔλαβα τὸ τελευταῖο γράμμα σας, ―19/11/50 ― καὶ ἐχάρηκα διὰ τὰς εὐχαρίστους εἰδήσεις. Ὁσάκις διαβάζω τὰ γράμματά σας νομίζω ὅτι εὑρίσκομαι εἰς Κοζάνη καὶ συνομιλοῦμε ἐπὶ τῶν πνευματικῶν ζητημάτων. Tὸ καθῆκον μας χωρίζει, ἀλλὰ ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἑνώνει ἔστω καὶ ἐὰν εὑρισκώμεθα εἰς τὰ δύο ἄκρα τῆς γῆς. Οἱ δεσμοὶ δὲν θραύονται. Θὰ ἀποθάνωμε ἡνωμένοι ἐν Xριστῷ τῷ Σωτήρι ἡμῶν, ὅστις μᾶς ἥνωσε, ἐνῶ ἤμεθα ἄγνωστοι τελείως. ―Λυσσοῦν οἱ ἐν Ἀθήναις, διότι ὁ Αὐγουστῖνος ἔχει 5-10 φίλους ἐν Μακεδονίᾳ. Ζητοῦν νὰ μὲ θάψουν. Ἤνοιξαν πολλάκις τὸν τάφο μας. Τώρα πάλιν, διὰ νὰ μᾶς ἀποκλείσουν ἀπὸ τοὺς καταλόγους ἐκλογῆς, ὥρισαν εἰς Mεσολόγγιον δίκην εἰς τὶς 8-12-1950… Θὰ ὑπάγω, θὰ δώσω μάχην, ὁ Θεὸς βοηθός. Μὴ λυπεῖσθε. Πολλὰ ἔχομεν διέλθει. Θὰ περάσωμεν καὶ ἀπ’ αὐτά. ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ αὐτὰ ἔχουν…
Εδῶ ὰρχίσαμε ΘΕΩ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΙ.
Tό «Γρηγορεῖτε» ποὺ δὲν ἠθελήσατε σεῖς νὰ βγῇ εἰς Κοζάνην, τὸ βγάζω τώρα ἐδῶ. Σᾶς ἐσωκλείω δύο, τὸ ἕνα νὰ τὸ δώσετε εἰς τὸν ἀγαπητόν μου Ἀθαν. Οἰκονόμου Γρεβενά.
ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΠΟΛΥ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΕΠΟΧΗ, ΠΟΥ ΟΡΓΙΑΖΕΙ Ο ΣΑΤΑΝΑΣ
Αθῆναι τῇ 10 Ὀκτωβρίου 1950
‘Aθῆναι τῇ 10-1-1950
Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ βιβλίου «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄» ΕΔΩ
Ἔλαβα καὶ τὸ τελευταῖον σας γράμμα
Ὁ Κύριος ἀσφαλῶς ἠγάπησε τὸν ἄγγελόν Του, διὰ τὸν μικρὸ
Θεόδωρο- καὶ τὸν ἔλαβε πλησίον Του, διὰ ν’ ἑνώση τὴν ἀθώα του φωνὴ μὲ
τὴν φωνὴ τῶν ἁγίων ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, ποὺ ὑμνοῦν μελωδικῶς καὶ
ἀκαταπαύστως τὴν Ἁγίαν Tριάδα. Mήτηρ καὶ υἱὸς ζοῦν τώρα εἰς μακάριον
κόσμο τῶν πνευμάτων· βλέπουν καθαρότερα τώρα τὶς τρικυμίες, μέσα εἰς τις
ὁποῖες παλεύει ὁ Eὐθύμιος, καὶ δέονται ὑπὲρ ὅλης τῆς οἰκογενείας σου,
ἵνα οδηγήση όλα τα μέλη τῆς οικογενείας εις τόν λιμένα τῆς σωτηρίας ο
Κύριος.
Λάρισα τῇ 17-4-1948
Aγαπητέ μοι εν Kυρίω αδελφὲ ΕΥΘΥΜΙΕ
«Οὐ δώσω ὕπνον τοῖς κροτάφοις μου, οὐδὲ τοῖς βλεφάρο, ἕως οὗ εὕρω ἀνάπαυσιν τῷ χριστῷ μου».