«Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ καί φυλάσσοντες Αὐτόν»

**«Ἐγκάρδιες εὐχές γιά εὐλογημένη χρονιά μέ ἀγωνιστικό φρόνημα καί ἀμείωτο ἐνδιαφέρον γιά τή φύλαξη Ἐντολῶν καί Παραδόσεων..!»**

 

Ἀποκαλύψτε κάθε κακοδοξία καί πλάνη... καί φράξτε τά μιαρά καί βλάσφημα στόματα ὅσων ἀλλοιώνουν τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ καί τῶν Ἁγίων Του, γιατί δέν ἀρκεῖ μόνο νά ἀκοῦμε τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ καί νά Τόν γνωρίζουμε, ἀλλά πρέπει καί νά Τόν φυλᾶμε, δηλαδή νά Τόν ἐνθυμούμεθα διαρκῶς ὥστε νά μήν παραδοθεῖ ὁ Λόγος στή λήθη, διότι ἄλλος δρόμος σωτηρίας δέν ὑπάρχει..

Μέ το «φυλάσσοντες αὐτόν» ἐννοεῖ ἐπίσης ὅτι πρέπει νά ἐνδιαφερόμαστε προστατεύοντάς Τόν ἀπό τούς παραχαράκτες τοῦ Εὐαγγελίου, οἱ ὁποῖοι ἐν γνώσει τους ἀρέσκονται νά κόβουν καί νά ..ράβουν στά μέτρα τούς αὐτά πού εἶναι ἀπαρασάλευτα.

«Δεν υπάρχει ασυμφωνία στις Θείες Γραφές» Οσίου Πέτρου του Δαμασκηνού

 

«Γενικά, όποιος φωτίστηκε κάπως, όταν κατανοεί κάποια ανάγνωση ή ψαλμωδία, βρίσκει πάντοτε αφορμή για θεωρία και θεολογία, και ότι κάθε Γραφή επιβεβαιώνεται από άλλη Γραφή. Εκείνος όμως που έχει ακόμη αφώτιστο νου, νομίζει ότι οι Γραφές παρουσιάζουν διαφωνίες. 

 

Αυτό όμως δεν οφείλεται στις θείες Γραφές, μη γένοιτο. Γιατί άλλες από τις Γραφές επιβεβαιώνονται από άλλες, ενώ άλλες εξαρτώνται από τον καιρό που γράφτηκαν ή τα πρόσωπα, και γι’ αυτό κάθε λέξη της Γραφής είναι άμεμπτη. Ό,τι είναι έξω από αυτές τις περιπτώσεις, οφείλεται στην άγνοιά μας, και δεν πρέπει να κατηγορεί κανείς τις Γραφές, αλλά με όλη του τη δύναμη να τις τηρεί όπως είναι, και όχι βέβαια έτσι που θέλει αυτός. 

Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ - Ὁσίου Πέτρου τοῦ Δαμασκηνοῦ

 

Ἡ ἀληθινὴ Πίστη εἶναι θεμέλιο ὅλων τῶν ἀγαθῶν καὶ θύρα τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ καὶ νίκη ἄκοπη τῶν ἐχθρῶν, καὶ πιὸ ἀναγκαία ἀπὸ κάθε ἄλλη ἀρετή, καὶ φτερὰ τῆς προσευχῆς, καὶ κατοίκηση τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν ψυχή. Γι᾿ αὐτὸ ὅποιος ποθεῖ νὰ τὴν ἀποκτήσει, ἔχει χρέος νὰ ὑπομένει κάθε δοκιμασία ποὺ θὰ τοῦ ἔρθει ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς καὶ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς καὶ ποικίλους λογισμούς, γιὰ τοὺς ὁποίους κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἐννοήσει τελείως, οὔτε νὰ μιλᾷ γι᾿ αὐτούς, ἢ νὰ τοὺς βρεῖ, παρὰ μονάχα ὁ ἐφευρέτης τῆς κακίας διάβολος. 

 

Ἀλλὰ ἂς ἔχει θάρρος ὁ ἄνθρωπος αὐτός, γιατί ἂν νικήσει τοὺς πειρασμοὺς ποὺ ἔρχονται κατεπάνω του μὲ τόση βία καὶ συγκρατεῖ τὸν νοῦ του ὥστε νὰ μὴν ὑποχωρήσει στοὺς λογισμοὺς ποὺ φυτρώνουν μέσα στὴν καρδιά του, θὰ νικήσει μὲ μιὰ ὅλα τὰ πάθη. Γιατί δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ νίκησε ,ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ποὺ ἦρθε μέσα του μὲ τὴν Πίστη. Γι᾿ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους λέει ὁ Χριστὸς ὅτι «Ὅποιος ἔχει Πίστη σὰν κόκκο σιναπιοῦ ..κ.τ.λ.» (Λουκ. 17,6)

Γεώργιος Φλῶρος: Η επιστολή του Οσίου Θεοφάνους για την αντιμετώπιση ενός αιρετικού.

Γράφει ὁ Γεώργιος Φλῶρος

«Με πολλή ευχαρίστηση αναλαμβάνω να σάς απαντήσω, ή σωστότερα, να συζητήσω μαζί σας τα όσα αναφέρετε στην αξιόλογη επιστολή σας. Κι εγώ, πριν μου γράψετε, κάτι είχα ακούσει, αλλά δεν είχα δώσει ανάλογη προσοχή. Τώρα όμως βλέπω ότι στην περιοχή σας αρχίζει ν' ανάβει μια πυρκαγιά και γι’ αυτό σπεύδω να σάς απαντήσω ό,τι ο Θεός με φωτίσει.

Γράφετε:

«Μας εμφανίσθηκε κάποιος κήρυκας της πίστεως που φαίνεται ευγενής και περιέρχεται τα σπίτια όχι μόνο των πλουσίων, αλλά και των φτωχών, διαβάζει το ευαγγέλιο, το ερμηνεύει, διδάσκει την πίστη στον Χριστό και παρακινεί στην μετάνοια. Κοντά μου κατοικεί ένας φτωχός βιβλιοδέτης. Στο σπίτι του έρχεται αυτός ο κήρυκας και συγκεντρώνει αρκετό κόσμο. Πήγα κι εγώ δύο φορές εκεί. Ακούγεται μάλιστα ότι και σε άλλα μέρη κηρύττει και συγκεντρώνει πολύ κόσμο».

Ας σταματήσουμε το γράμμα σας στο σημείο αυτό. Καθαρά φαίνεται εδώ ότι ο νέος αυτός κήρυκας της πίστεως, δεν είναι κήρυκας της Εκκλησίας. Πώς διδάσκει την πίστη στον Χριστό χωρίς να έχει αναγνωρισθεί σαν Ιεροκήρυκας από την Εκκλησία; Αυτό είναι γεγονός πρωτάκουστο! Έπρεπε να συλλογισθείτε ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει εδώ και να τηρήσετε τον εαυτό σας σε επιφυλακή. Συμπεριφερθήκατε έτσι; Δούλεψε καθόλου η κρίσις σας ερευνώντας, εάν είναι σωστά αυτά που ακούτε, ή εάν οδηγούν σε καλό; Να τί έπρεπε εξ’ αρχής να κάνετε.

Γεώργιος Φλῶρος: «Ἐδέχθησαν τήν διδασκαλίαν τοῦ Κυρίου καί διαφθορεῖς..»

 

Γράφει ὁ Γεώργιος Φλῶρος

 

«Καθόσον καὶ αὐτὸ εἶναι μέθοδος τοῦ διαβόλου, τὸ νὰ εἰσάγῃ δηλαδὴ πάντοτε κατὰ τρόπον ἀπατηλὸν τὴν πλάνην μαζὶ μὲ τὴν Ἀλήθειαν καὶ νὰ τὴν ἐπικαλύπτῃ μὲ τὰ ὁμοιώματα τῆς ἀληθείας, ὥστε νὰ προσελκύῃ εὔκολα αὐτοὺς ποὺ ἐξαπατῶνται εὔκολα. Διὰ τοῦτο καὶ δὲν τὰ ἀποκαλεῖ κάποιο ἄλλο σπέρμα ἀλλὰ ζιζάνια, ποὺ ἐξωτερικῶς ὁμοιάζουν κάπως μὲ τὸν σίτον.» «Ἀκριβῶς αὐτὸ κάνουν καὶ οἱ αἱρετικοὶ (......) εἰς τὴν ἀρχὴν δηλαδὴ ἀποκρύπτουν τοὺς πραγματικοὺς ἑαυτούς των, ὅμως ὅταν ἀποκτήσουν περισσότερον θάρρος καὶ τοὺς παραχωρήσει κανεὶς τὸν λόγον, τότε χύνουν τὸ δηλητήριον των.» 

(Ομ. ΜΣΤ' (Ματθ.13,24- 33) Ι Χρυς. ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ,ΕΡΓΑ 11.ΕΠΕ,σελ.(215-223)-237)
 

Ἀναμφισβήτητα μᾶς προκαλεῖ ὁ Ἰ. Χρυσόστομος νὰ ἀσχοληθοῦμε προβάλλοντας πλῆθος ἐρωτημάτων, συγκρίνοντας μάλιστα τὸ διαχρονικὸ λόγο του τότε, μὲ τὴν ἰσχύουσα σημερινὴ  κατάσταση.