ΟΡΘΡΟΣ Μ. ΔΕΥΤΕΡΑΣ, Μ.ΤΡΙΤΗΣ και Μ. ΤΕΤΑΡΤΗΣ Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα: «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται» [27-4-1986]

 

ΟΡΘΡΟΣ Μ. ΔΕΥΤΕΡΑΣ, Μ.ΤΡΙΤΗΣ και Μ. ΤΕΤΑΡΤΗΣ

 Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                              με θέμα:

                          «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται»

                                [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 27-4-1986] 

      Κεντρικόν σημείον, αγαπητοί μου, των τριών πρώτων ημερών της Μεγάλης Εβδομάδος είναι το τροπάριον «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα·ἀνάξιος δέ πάλιν, ὅν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε οὖν ψυχή μου, μή τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς, ἵνα μή τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καί τῆς Βασιλείας ἔξω κλεισθῇς· ἀλλά ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος εἶ ὁ Θεός ἡμῶν» κ.λπ. Το τροπάριον αυτό πραγματικά έρχεται να δώσει έναν τόνον εις τους πιστούς μιας εντόνου προετοιμασίας δια την υποδοχή του Πάσχοντος Κυρίου Ιησού Χριστού, ώστε να προπαρασκευαστεί ο λαός και για την Ανάσταση. Μια πάρα πολύ σύντομη ανάλυσή του θα μπορούσε να μας βοηθήσει.

Λάμπρος Σκόντζος: «Μή μείνωμεν ἔξω τοῦ Νυμφῶνος Χριστοῦ

(Θεολογικὸ σχόλιο στὸ περιεχόμενο καὶ τὰ νοήματα τῆς Μεγάλης Τρίτης)

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

«Τὴ ἁγία καὶ μεγάλη Τρίτη τῆς τῶν δέκα παρθένων παραβολῆς, τῆς ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα». Αὐτὸ εἶναι τὸ συναξάρι τῆς δεύτερης ἡμέρας τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ψυχῆς μας, «ὁ ὡραῖος κάλλει παρὰ πάντας βροτούς», ὁδεύει πρὸς τὸ ἑκούσιο Πάθος Του, καλῶντας κοντά Του ὅλους ἐμᾶς τοὺς πιστούς Του, γιὰ νὰ μᾶς κάνει κοινωνοὺς τῶν σωτηριωδῶν παθημάτων Του καὶ τοῦ θριάμβου τῆς Ἀναστάσεώς Του.
 

Οἱ θεῖοι Πατέρες ὅρισαν τὴν ἁγία αὐτὴ ἡμέρα νὰ θυμηθοῦμε μιὰ ἀπὸ τίς πιὸ παραστατικὲς καὶ διδακτικὲς παραβολὲς τοῦ Κυρίου μας: τὴν παραβολὴ τῶν Δέκα Παρθένων. Κι᾿ εἶχαν τὸ σκοπό τους. Ἡ συνοδοιπορία μὲ τὸ Χριστὸ μας πρὸς τὸ Θεῖο Πάθος δὲν θὰ πρέπει νὰ εἶναι τυπικὴ καὶ ἁπλὰ συναισθηματική, ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ εἶναι ὁλοκληρωτικὴ συμμετοχὴ στὴν ἐν Χριστῷ πορεία καὶ νὰ συνοδεύεται ἀπὸ ὀντολογικὴ ἀλλαγή  τοῦ εἶναι μας.  Ἡ ἐνθύμηση τῆς παραβολῆς τῶν δέκα παρθένων εἶναι μιὰ ἄριστη πνευματικὴ ἄσκηση γιὰ νὰ μὴν διαφεύγει ἀπὸ τὴ σκέψη μας ἡ ἐπερχόμενη μεγάλη, ἐπιφανὴς καὶ συνάμα φοβερὴ ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου μας.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 25,14-30]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ
[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 25,14-30]

Ἐὰν στὸν εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ ἐκτίθεται μὲ ἄλλον τρόπο ἡ παραβολὴ τῶν ταλάντων[Λουκ. 19,12-21], πρέπει νὰ λεχθεῖ ὡς ἀπάντηση τὸ ἑξῆς, ὅτι ἄλλη εἶναι ἡ παραβολὴ αὐτὴ καὶ ἄλλη ἐκείνη· διότι σὲ ἐκείνη μὲν ἀπὸ τὸ ἴδιο κεφάλαιο προῆλθαν διάφορα ἔσοδα· διότι ἀπὸ ἕνα χρυσὸ νόμισμα τῶν ἑκατὸ δραχμῶν(μία «μνᾶ») ὁ μὲν ἕνας παρουσίασε πέντε, ἐνῶ ὁ ἄλλος δέκα, καὶ γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν ἀμείφτηκαν κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο. Ἐδῶ ὅμως συνέβῃ τὸ ἀντίθετο,  γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ βράβευση ἦταν ἴση· διότι ἐκεῖνος ποὺ ἔλαβε δύο τάλαντα, ἔδωσε δύο, καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἔλαβε τὰ πέντε τάλαντα πάλι τὸ ἴδιο. Ἐνῶ ἐκεῖ, ἐπειδὴ ὑπὸ τίς ἴδιες προϋποθέσεις ὁ μὲν ἕνας παρουσίασε περισσότερα, ἐνῶ ὁ ἄλλος λιγότερα ἔσοδα, ὀρθῶς καὶ στὰ ἔπαθλα δὲν τιμῶνται καὶ οἱ δύο ἐξίσου.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων: Ματθ. 25,1-13]

 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ
[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων: Ματθ. 25,1-13]

 

«Τότε ὁμοιωθήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου(:Τότε, ὅταν δηλαδὴ ἔλθει ὁ Μεσσίας κατὰ τὴ δευτέρα Του παρουσία, ἡ ἔλευση αὐτῆς τῆς οὐράνιας βασιλείας Του καὶ ὅσα θὰ συμβοῦν τότε, θὰ μοιάζουν μὲ ὅ,τι ἔγινε σὲ δέκα παρθένες. Αὐτὲς λοιπόν, ἀφοῦ πῆραν τὰ λυχνάρια τους, βγῆκαν νὰ ὑποδεχτοῦν τὸν γαμπρό, ποὺ θὰ ἐρχόταν τὴ νύχτα νὰ παραλάβει τὴ νύφη)».πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραί(:πέντε ὅμως ἀπ᾿ αὐτὲς ἦταν φρόνιμες καὶ μυαλωμένες, ἐνῶ οἱ πέντε ἄλλες ἦταν ἀσυλλόγιστες καὶ ἀνόητες),αἵτινες μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον(:καὶ οἱ ἀνόητες αὐτές, ὅταν πῆραν τὰ λυχνάρια τους, δὲν πῆραν μαζί τους καὶ λάδι)·αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν(:οἱ φρόνιμες ὅμως μαζὶ μὲ τὰ ἀναμμένα λυχνάρια τους πῆραν καὶ λάδι στὰ εἰδικὰ δοχεῖα τους)». Χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον(:ἐπειδὴ ὅμως ἀργοῦσε τὴ νύχτα νὰ ἔλθει ὁ γαμπρός, νύσταξαν ὅλες καὶ κοιμοῦνταν)»[Ματθ.25,1-5].

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ [Ὑπομνηματισμός τῶν ἐδαφίων Ματθ. 23,1-39]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 23,1-39]

«Τότε ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε τοῖς ὄχλοις καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ λέγων· ἐπὶ τῆς Μωσέως καθέδρας ἐκάθισαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι· πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γάρ, καὶ οὐ ποιοῦσι (:Τότε ὁ Ἰησοῦς μίλησε πρὸς τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ καὶ τοὺς μαθητές Του καὶ εἶπε: ''Πάνω στὴ διδασκαλικὴ ἕδρα τοῦ Μωυσῆ κάθισαν οἱ νομοδιδάσκαλοι καὶ οἱ Φαρισαῖοι. Ὅλα λοιπὸν ὅσα μὲ βάση τὸν νόμο θὰ σᾶς ποῦν αὐτοὶ νὰ τὰ τηρεῖτε, νὰ τὰ τηρεῖτε καὶ νὰ τὰ κάνετε. Μὴν κάνετε ὅμως σύμφωνα μὲ τὰ ἔργα τους καὶ τὸ παράδειγμά τους. Διότι λένε βέβαια καὶ διδάσκουν τὴν ἀλήθεια τοῦ νόμου, δὲν πράττουν ὅμως σύμφωνα μὲ αὐτήν'')» [Ματθ. 23,1-3].

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΝΗΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΩΝ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,23-33]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΝΗΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΩΝ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,23-33]

Ὅταν ἄκουσαν οἱ Φαρισαῖοι τὴν ἀπάντηση τοῦ Κυρίου σχετικὰ μὲ τὴν καταβολὴ τῶν φόρων στὸν Καίσαρα καὶ τὴν ἀπόδοση τιμῶν στὸν Θεό, ἀποστομώθηκαν καὶ θαύμασαν τὴν σοφία Του[βλ. Ματθ. 22,22:«Καὶ ἀκούσαντες, ἐθαύμασαν(:καὶ ὅταν ἄκουσαν τὴν ἀπάντηση, θαύμασαν)»]. Βέβαια ἔπρεπε νὰ πιστέψουν καὶ νὰ ἐκπλαγοῦν ἀπὸ τὰ λόγια Του, καθόσον τοὺς ἔδωσε δείγματα τῆς θεότητάς Του καὶ μέ τὸ ὅτι τοὺς ἀπεκάλυψε τὰ μυστικὰ σχέδιά τους καὶ μέ το ὅτι τοὺς ἀποστόμωσε μὲ ἐπιείκεια. Τί λοιπόν; Πίστεψαν; Καθόλου· ἀλλὰ «ἀφέντες αὐτὸν, ἀπῆλθον(:Τὸν ἄφησαν τότε κι ἔφυγαν)»· καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτοὺς Τὸν πλησίασαν οἱ Σαδουκκαῖοι.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΦΟΡΩΝ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [ Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,15 - 22]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΦΟΡΩΝ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ

ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,15 - 22]

«Τότε πορευθέντες οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον ὅπως αὐτὸν παγιδεύσωσιν ἐν λόγῳ(:τότε πῆγαν οἱ Φαρισαῖοι στὸν τόπο τῶν συσκέψεών τους καὶ συμφώνησαν νὰ Τὸν παγιδεύσουν μὲ ἐρωτήσεις)»[Ματθ.22,15].

«Τότε». Πότε δηλαδή; Ὅταν προπάντων ἔπρεπε νὰ δείξουν κατάνυξη, ὅταν ἔπρεπε νὰ ἐκπλαγοῦν ἀπὸ τὴν φιλανθρωπία Του, ὅταν ἔπρεπε νὰ φοβηθοῦν γιὰ τὰ μέλλοντα, ὅταν ἔπρεπε νὰ πιστέψουν καὶ γιὰ τὰ μέλλοντα, λαμβάνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὰ παρόντα. Καθόσον τὰ ὅσα εἰπώθηκαν, βροντοφώναζαν καὶ γιὰ τὰ γεγονότα τοῦ μέλλοντος· διότι πράγματι τελῶνες καὶ πόρνες πίστεψαν, καὶ προφῆτες καὶ δίκαιοι φονεύθηκαν, καὶ ἔπρεπε ἀπὸ ὅλα αὐτὰ νὰ μὴν ἔχουν καμία ἀμφιβολία καὶ γιὰ τὴ δική τους ἀπώλεια, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἔπρεπε καὶ νὰ πιστέψουν καὶ νὰ σωφρονίζονται. Ἀλλὰ ὅμως οὔτε καὶ ἐδῶ τερματίζουν τὰ ἔργα τῆς κακίας τους, ἀλλὰ αὐτὴ αὐξάνεται διαρκῶς καὶ προχωροῦν ἀκόμη παραπέρα. Καὶ ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν νὰ Τὸν συλλάβουν (διότι φοβόντουσαν τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ) μεταχειρίστηκαν ἄλλη ὁδό, θέλησαν δηλαδὴ νὰ Τὸν παρουσιάσουν ὡς ἐπικίνδυνο καὶ ὡς ὑπεύθυνο δημόσιων ἀδικημάτων.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΓΑΜΩΝ [Ὑπομνηματισμός τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,1-14]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΓΑΜΩΝ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,1-14]

 

Ἀντιλήφθηκες καὶ στὴν προηγούμενη παραβολὴ τοῦ υἱοῦ τοῦ νοικοκύρη ἐκείνου πού, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἀπεσταλμένους δούλους του γιὰ τὴ συγκομιδὴ τῶν καρπῶν στὸ ἀμπέλι ποὺ τοὺς ἐμπιστεύτηκε νὰ καλλιεργοῦν, θανάτωσαν οἱ κακοὶ γεωργοί[βλ. Ματθ.21,33-46]καὶ σὲ αὐτὴν ἐδῶ τὴν παραβολὴ τοῦ υἱοῦ καὶ τῶν ἀπεσταλμένων δούλων, τὸ ἐνδιάμεσο κεντρικὸ νόημα; Ἀντιλήφθηκες ὅτι ὑπάρχει βέβαια μεγάλη συγγένεια ἀνάμεσα στὶς δύο αὐτὲς παραβολές, ἀλλὰ καὶ πολὺ μεγάλη διαφορὰ ταυτόχρονα; Καθόσον καὶ αὐτὴ δείχνει καὶ τοῦ Θεοῦ τὴ μεγάλη μακροθυμία καὶ τὴν πρόνοια, ἀλλὰ καὶ τὴν ἰουδαϊκὴ ἀγνωμοσύνη.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 25,14-30]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ
[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 25,14-30]

Ἐὰν στὸν εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ ἐκτίθεται μὲ ἄλλον τρόπο ἡ παραβολὴ τῶν ταλάντων[Λουκ. 19,12-21], πρέπει νὰ λεχθεῖ ὡς ἀπάντηση τὸ ἑξῆς, ὅτι ἄλλη εἶναι ἡ παραβολὴ αὐτὴ καὶ ἄλλη ἐκείνη· διότι σὲ ἐκείνη μὲν ἀπὸ τὸ ἴδιο κεφάλαιο προῆλθαν διάφορα ἔσοδα· διότι ἀπὸ ἕνα χρυσὸ νόμισμα τῶν ἑκατὸ δραχμῶν(μία «μνᾶ») ὁ μὲν ἕνας παρουσίασε πέντε, ἐνῶ ὁ ἄλλος δέκα, καὶ γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν ἀμείφτηκαν κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο. Ἐδῶ ὅμως συνέβῃ τὸ ἀντίθετο,  γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ βράβευση ἦταν ἴση· διότι ἐκεῖνος ποὺ ἔλαβε δύο τάλαντα, ἔδωσε δύο, καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἔλαβε τὰ πέντε τάλαντα πάλι τὸ ἴδιο. Ἐνῶ ἐκεῖ, ἐπειδὴ ὑπὸ τίς ἴδιες προϋποθέσεις ὁ μὲν ἕνας παρουσίασε περισσότερα, ἐνῶ ὁ ἄλλος λιγότερα ἔσοδα, ὀρθῶς καὶ στὰ ἔπαθλα δὲν τιμῶνται καὶ οἱ δύο ἐξίσου.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων: Ματθ. 25,1-13]

 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ
[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων: Ματθ. 25,1-13]

 

«Τότε ὁμοιωθήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου(:Τότε, ὅταν δηλαδὴ ἔλθει ὁ Μεσσίας κατὰ τὴ δευτέρα Του παρουσία, ἡ ἔλευση αὐτῆς τῆς οὐράνιας βασιλείας Του καὶ ὅσα θὰ συμβοῦν τότε, θὰ μοιάζουν μὲ ὅ,τι ἔγινε σὲ δέκα παρθένες. Αὐτὲς λοιπόν, ἀφοῦ πῆραν τὰ λυχνάρια τους, βγῆκαν νὰ ὑποδεχτοῦν τὸν γαμπρό, ποὺ θὰ ἐρχόταν τὴ νύχτα νὰ παραλάβει τὴ νύφη)».πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραί(:πέντε ὅμως ἀπ᾿ αὐτὲς ἦταν φρόνιμες καὶ μυαλωμένες, ἐνῶ οἱ πέντε ἄλλες ἦταν ἀσυλλόγιστες καὶ ἀνόητες),αἵτινες μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον(:καὶ οἱ ἀνόητες αὐτές, ὅταν πῆραν τὰ λυχνάρια τους, δὲν πῆραν μαζί τους καὶ λάδι)·αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν(:οἱ φρόνιμες ὅμως μαζὶ μὲ τὰ ἀναμμένα λυχνάρια τους πῆραν καὶ λάδι στὰ εἰδικὰ δοχεῖα τους)». Χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον(:ἐπειδὴ ὅμως ἀργοῦσε τὴ νύχτα νὰ ἔλθει ὁ γαμπρός, νύσταξαν ὅλες καὶ κοιμοῦνταν)»[Ματθ.25,1-5].

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ [Ὑπομνηματισμός τῶν ἐδαφίων Ματθ. 23,1-39]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 23,1-39]

«Τότε ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε τοῖς ὄχλοις καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ λέγων· ἐπὶ τῆς Μωσέως καθέδρας ἐκάθισαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι· πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γάρ, καὶ οὐ ποιοῦσι (:Τότε ὁ Ἰησοῦς μίλησε πρὸς τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ καὶ τοὺς μαθητές Του καὶ εἶπε: ''Πάνω στὴ διδασκαλικὴ ἕδρα τοῦ Μωυσῆ κάθισαν οἱ νομοδιδάσκαλοι καὶ οἱ Φαρισαῖοι. Ὅλα λοιπὸν ὅσα μὲ βάση τὸν νόμο θὰ σᾶς ποῦν αὐτοὶ νὰ τὰ τηρεῖτε, νὰ τὰ τηρεῖτε καὶ νὰ τὰ κάνετε. Μὴν κάνετε ὅμως σύμφωνα μὲ τὰ ἔργα τους καὶ τὸ παράδειγμά τους. Διότι λένε βέβαια καὶ διδάσκουν τὴν ἀλήθεια τοῦ νόμου, δὲν πράττουν ὅμως σύμφωνα μὲ αὐτήν'')» [Ματθ. 23,1-3].

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΝΗΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΩΝ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,23-33]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΝΗΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΩΝ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,23-33]

Ὅταν ἄκουσαν οἱ Φαρισαῖοι τὴν ἀπάντηση τοῦ Κυρίου σχετικὰ μὲ τὴν καταβολὴ τῶν φόρων στὸν Καίσαρα καὶ τὴν ἀπόδοση τιμῶν στὸν Θεό, ἀποστομώθηκαν καὶ θαύμασαν τὴν σοφία Του[βλ. Ματθ. 22,22:«Καὶ ἀκούσαντες, ἐθαύμασαν(:καὶ ὅταν ἄκουσαν τὴν ἀπάντηση, θαύμασαν)»]. Βέβαια ἔπρεπε νὰ πιστέψουν καὶ νὰ ἐκπλαγοῦν ἀπὸ τὰ λόγια Του, καθόσον τοὺς ἔδωσε δείγματα τῆς θεότητάς Του καὶ μέ τὸ ὅτι τοὺς ἀπεκάλυψε τὰ μυστικὰ σχέδιά τους καὶ μέ το ὅτι τοὺς ἀποστόμωσε μὲ ἐπιείκεια. Τί λοιπόν; Πίστεψαν; Καθόλου· ἀλλὰ «ἀφέντες αὐτὸν, ἀπῆλθον(:Τὸν ἄφησαν τότε κι ἔφυγαν)»· καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτοὺς Τὸν πλησίασαν οἱ Σαδουκκαῖοι.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΦΟΡΩΝ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [ Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,15 - 22]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΦΟΡΩΝ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ

ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,15 - 22]

«Τότε πορευθέντες οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον ὅπως αὐτὸν παγιδεύσωσιν ἐν λόγῳ(:τότε πῆγαν οἱ Φαρισαῖοι στὸν τόπο τῶν συσκέψεών τους καὶ συμφώνησαν νὰ Τὸν παγιδεύσουν μὲ ἐρωτήσεις)»[Ματθ.22,15].

«Τότε». Πότε δηλαδή; Ὅταν προπάντων ἔπρεπε νὰ δείξουν κατάνυξη, ὅταν ἔπρεπε νὰ ἐκπλαγοῦν ἀπὸ τὴν φιλανθρωπία Του, ὅταν ἔπρεπε νὰ φοβηθοῦν γιὰ τὰ μέλλοντα, ὅταν ἔπρεπε νὰ πιστέψουν καὶ γιὰ τὰ μέλλοντα, λαμβάνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὰ παρόντα. Καθόσον τὰ ὅσα εἰπώθηκαν, βροντοφώναζαν καὶ γιὰ τὰ γεγονότα τοῦ μέλλοντος· διότι πράγματι τελῶνες καὶ πόρνες πίστεψαν, καὶ προφῆτες καὶ δίκαιοι φονεύθηκαν, καὶ ἔπρεπε ἀπὸ ὅλα αὐτὰ νὰ μὴν ἔχουν καμία ἀμφιβολία καὶ γιὰ τὴ δική τους ἀπώλεια, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἔπρεπε καὶ νὰ πιστέψουν καὶ νὰ σωφρονίζονται. Ἀλλὰ ὅμως οὔτε καὶ ἐδῶ τερματίζουν τὰ ἔργα τῆς κακίας τους, ἀλλὰ αὐτὴ αὐξάνεται διαρκῶς καὶ προχωροῦν ἀκόμη παραπέρα. Καὶ ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν νὰ Τὸν συλλάβουν (διότι φοβόντουσαν τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ) μεταχειρίστηκαν ἄλλη ὁδό, θέλησαν δηλαδὴ νὰ Τὸν παρουσιάσουν ὡς ἐπικίνδυνο καὶ ὡς ὑπεύθυνο δημόσιων ἀδικημάτων.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΓΑΜΩΝ [Ὑπομνηματισμός τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,1-14]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΓΑΜΩΝ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,1-14]

 

Ἀντιλήφθηκες καὶ στὴν προηγούμενη παραβολὴ τοῦ υἱοῦ τοῦ νοικοκύρη ἐκείνου πού, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἀπεσταλμένους δούλους του γιὰ τὴ συγκομιδὴ τῶν καρπῶν στὸ ἀμπέλι ποὺ τοὺς ἐμπιστεύτηκε νὰ καλλιεργοῦν, θανάτωσαν οἱ κακοὶ γεωργοί[βλ. Ματθ.21,33-46]καὶ σὲ αὐτὴν ἐδῶ τὴν παραβολὴ τοῦ υἱοῦ καὶ τῶν ἀπεσταλμένων δούλων, τὸ ἐνδιάμεσο κεντρικὸ νόημα; Ἀντιλήφθηκες ὅτι ὑπάρχει βέβαια μεγάλη συγγένεια ἀνάμεσα στὶς δύο αὐτὲς παραβολές, ἀλλὰ καὶ πολὺ μεγάλη διαφορὰ ταυτόχρονα; Καθόσον καὶ αὐτὴ δείχνει καὶ τοῦ Θεοῦ τὴ μεγάλη μακροθυμία καὶ τὴν πρόνοια, ἀλλὰ καὶ τὴν ἰουδαϊκὴ ἀγνωμοσύνη.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 25,14-30]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ
[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 25,14-30]

Ἐὰν στὸν εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ ἐκτίθεται μὲ ἄλλον τρόπο ἡ παραβολὴ τῶν ταλάντων[Λουκ. 19,12-21], πρέπει νὰ λεχθεῖ ὡς ἀπάντηση τὸ ἑξῆς, ὅτι ἄλλη εἶναι ἡ παραβολὴ αὐτὴ καὶ ἄλλη ἐκείνη· διότι σὲ ἐκείνη μὲν ἀπὸ τὸ ἴδιο κεφάλαιο προῆλθαν διάφορα ἔσοδα· διότι ἀπὸ ἕνα χρυσὸ νόμισμα τῶν ἑκατὸ δραχμῶν(μία «μνᾶ») ὁ μὲν ἕνας παρουσίασε πέντε, ἐνῶ ὁ ἄλλος δέκα, καὶ γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν ἀμείφτηκαν κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο. Ἐδῶ ὅμως συνέβῃ τὸ ἀντίθετο,  γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ βράβευση ἦταν ἴση· διότι ἐκεῖνος ποὺ ἔλαβε δύο τάλαντα, ἔδωσε δύο, καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἔλαβε τὰ πέντε τάλαντα πάλι τὸ ἴδιο. Ἐνῶ ἐκεῖ, ἐπειδὴ ὑπὸ τίς ἴδιες προϋποθέσεις ὁ μὲν ἕνας παρουσίασε περισσότερα, ἐνῶ ὁ ἄλλος λιγότερα ἔσοδα, ὀρθῶς καὶ στὰ ἔπαθλα δὲν τιμῶνται καὶ οἱ δύο ἐξίσου.

Λάμπρος Σκόντζος: «Μή μείνωμεν ἔξω τοῦ Νυμφῶνος Χριστοῦ

(Θεολογικὸ σχόλιο στὸ περιεχόμενο καὶ τὰ νοήματα τῆς Μεγάλης Τρίτης)

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

«Τὴ ἁγία καὶ μεγάλη Τρίτη τῆς τῶν δέκα παρθένων παραβολῆς, τῆς ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα». Αὐτὸ εἶναι τὸ συναξάρι τῆς δεύτερης ἡμέρας τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ψυχῆς μας, «ὁ ὡραῖος κάλλει παρὰ πάντας βροτούς», ὁδεύει πρὸς τὸ ἑκούσιο Πάθος Του, καλῶντας κοντά Του ὅλους ἐμᾶς τοὺς πιστούς Του, γιὰ νὰ μᾶς κάνει κοινωνοὺς τῶν σωτηριωδῶν παθημάτων Του καὶ τοῦ θριάμβου τῆς Ἀναστάσεώς Του.
 

Οἱ θεῖοι Πατέρες ὅρισαν τὴν ἁγία αὐτὴ ἡμέρα νὰ θυμηθοῦμε μιὰ ἀπὸ τίς πιὸ παραστατικὲς καὶ διδακτικὲς παραβολὲς τοῦ Κυρίου μας: τὴν παραβολὴ τῶν Δέκα Παρθένων. Κι᾿ εἶχαν τὸ σκοπό τους. Ἡ συνοδοιπορία μὲ τὸ Χριστὸ μας πρὸς τὸ Θεῖο Πάθος δὲν θὰ πρέπει νὰ εἶναι τυπικὴ καὶ ἁπλὰ συναισθηματική, ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ εἶναι ὁλοκληρωτικὴ συμμετοχὴ στὴν ἐν Χριστῷ πορεία καὶ νὰ συνοδεύεται ἀπὸ ὀντολογικὴ ἀλλαγή  τοῦ εἶναι μας.  Ἡ ἐνθύμηση τῆς παραβολῆς τῶν δέκα παρθένων εἶναι μιὰ ἄριστη πνευματικὴ ἄσκηση γιὰ νὰ μὴν διαφεύγει ἀπὸ τὴ σκέψη μας ἡ ἐπερχόμενη μεγάλη, ἐπιφανὴς καὶ συνάμα φοβερὴ ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου μας.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων: Ματθ. 25,1-13]

 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ
[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων: Ματθ. 25,1-13]

 

«Τότε ὁμοιωθήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου(:Τότε, ὅταν δηλαδὴ ἔλθει ὁ Μεσσίας κατὰ τὴ δευτέρα Του παρουσία, ἡ ἔλευση αὐτῆς τῆς οὐράνιας βασιλείας Του καὶ ὅσα θὰ συμβοῦν τότε, θὰ μοιάζουν μὲ ὅ,τι ἔγινε σὲ δέκα παρθένες. Αὐτὲς λοιπόν, ἀφοῦ πῆραν τὰ λυχνάρια τους, βγῆκαν νὰ ὑποδεχτοῦν τὸν γαμπρό, ποὺ θὰ ἐρχόταν τὴ νύχτα νὰ παραλάβει τὴ νύφη)».πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραί(:πέντε ὅμως ἀπ᾿ αὐτὲς ἦταν φρόνιμες καὶ μυαλωμένες, ἐνῶ οἱ πέντε ἄλλες ἦταν ἀσυλλόγιστες καὶ ἀνόητες),αἵτινες μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον(:καὶ οἱ ἀνόητες αὐτές, ὅταν πῆραν τὰ λυχνάρια τους, δὲν πῆραν μαζί τους καὶ λάδι)·αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν(:οἱ φρόνιμες ὅμως μαζὶ μὲ τὰ ἀναμμένα λυχνάρια τους πῆραν καὶ λάδι στὰ εἰδικὰ δοχεῖα τους)». Χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον(:ἐπειδὴ ὅμως ἀργοῦσε τὴ νύχτα νὰ ἔλθει ὁ γαμπρός, νύσταξαν ὅλες καὶ κοιμοῦνταν)»[Ματθ.25,1-5].

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ [Ὑπομνηματισμός τῶν ἐδαφίων Ματθ. 23,1-39]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 23,1-39]

«Τότε ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε τοῖς ὄχλοις καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ λέγων· ἐπὶ τῆς Μωσέως καθέδρας ἐκάθισαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι· πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γάρ, καὶ οὐ ποιοῦσι (:Τότε ὁ Ἰησοῦς μίλησε πρὸς τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ καὶ τοὺς μαθητές Του καὶ εἶπε: ''Πάνω στὴ διδασκαλικὴ ἕδρα τοῦ Μωυσῆ κάθισαν οἱ νομοδιδάσκαλοι καὶ οἱ Φαρισαῖοι. Ὅλα λοιπὸν ὅσα μὲ βάση τὸν νόμο θὰ σᾶς ποῦν αὐτοὶ νὰ τὰ τηρεῖτε, νὰ τὰ τηρεῖτε καὶ νὰ τὰ κάνετε. Μὴν κάνετε ὅμως σύμφωνα μὲ τὰ ἔργα τους καὶ τὸ παράδειγμά τους. Διότι λένε βέβαια καὶ διδάσκουν τὴν ἀλήθεια τοῦ νόμου, δὲν πράττουν ὅμως σύμφωνα μὲ αὐτήν'')» [Ματθ. 23,1-3].

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΝΗΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΩΝ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,23-33]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΝΗΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΩΝ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,23-33]

Ὅταν ἄκουσαν οἱ Φαρισαῖοι τὴν ἀπάντηση τοῦ Κυρίου σχετικὰ μὲ τὴν καταβολὴ τῶν φόρων στὸν Καίσαρα καὶ τὴν ἀπόδοση τιμῶν στὸν Θεό, ἀποστομώθηκαν καὶ θαύμασαν τὴν σοφία Του[βλ. Ματθ. 22,22:«Καὶ ἀκούσαντες, ἐθαύμασαν(:καὶ ὅταν ἄκουσαν τὴν ἀπάντηση, θαύμασαν)»]. Βέβαια ἔπρεπε νὰ πιστέψουν καὶ νὰ ἐκπλαγοῦν ἀπὸ τὰ λόγια Του, καθόσον τοὺς ἔδωσε δείγματα τῆς θεότητάς Του καὶ μέ τὸ ὅτι τοὺς ἀπεκάλυψε τὰ μυστικὰ σχέδιά τους καὶ μέ το ὅτι τοὺς ἀποστόμωσε μὲ ἐπιείκεια. Τί λοιπόν; Πίστεψαν; Καθόλου· ἀλλὰ «ἀφέντες αὐτὸν, ἀπῆλθον(:Τὸν ἄφησαν τότε κι ἔφυγαν)»· καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτοὺς Τὸν πλησίασαν οἱ Σαδουκκαῖοι.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΦΟΡΩΝ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [ Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,15 - 22]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΦΟΡΩΝ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ

ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,15 - 22]

«Τότε πορευθέντες οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον ὅπως αὐτὸν παγιδεύσωσιν ἐν λόγῳ(:τότε πῆγαν οἱ Φαρισαῖοι στὸν τόπο τῶν συσκέψεών τους καὶ συμφώνησαν νὰ Τὸν παγιδεύσουν μὲ ἐρωτήσεις)»[Ματθ.22,15].

«Τότε». Πότε δηλαδή; Ὅταν προπάντων ἔπρεπε νὰ δείξουν κατάνυξη, ὅταν ἔπρεπε νὰ ἐκπλαγοῦν ἀπὸ τὴν φιλανθρωπία Του, ὅταν ἔπρεπε νὰ φοβηθοῦν γιὰ τὰ μέλλοντα, ὅταν ἔπρεπε νὰ πιστέψουν καὶ γιὰ τὰ μέλλοντα, λαμβάνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὰ παρόντα. Καθόσον τὰ ὅσα εἰπώθηκαν, βροντοφώναζαν καὶ γιὰ τὰ γεγονότα τοῦ μέλλοντος· διότι πράγματι τελῶνες καὶ πόρνες πίστεψαν, καὶ προφῆτες καὶ δίκαιοι φονεύθηκαν, καὶ ἔπρεπε ἀπὸ ὅλα αὐτὰ νὰ μὴν ἔχουν καμία ἀμφιβολία καὶ γιὰ τὴ δική τους ἀπώλεια, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἔπρεπε καὶ νὰ πιστέψουν καὶ νὰ σωφρονίζονται. Ἀλλὰ ὅμως οὔτε καὶ ἐδῶ τερματίζουν τὰ ἔργα τῆς κακίας τους, ἀλλὰ αὐτὴ αὐξάνεται διαρκῶς καὶ προχωροῦν ἀκόμη παραπέρα. Καὶ ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν νὰ Τὸν συλλάβουν (διότι φοβόντουσαν τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ) μεταχειρίστηκαν ἄλλη ὁδό, θέλησαν δηλαδὴ νὰ Τὸν παρουσιάσουν ὡς ἐπικίνδυνο καὶ ὡς ὑπεύθυνο δημόσιων ἀδικημάτων.