Γέροντας Γρηγόριος Παπασωτηρίου (†): Αγώνας τίμιος μέχρι τέλους

Θα χρειαστεί μια ζωή να αγωνιζόμαστε. Και το λέγω αυτό γιατί να, μερικοί ξεκινάνε και γρήγορα απογοητεύονται, απελπίζονται και λένε «δεν βγαίνει τίποτε». Μας τα ψιθυρίζει αυτά ο εχθρός μας και λέει: «Τι έκανες; Τι πέτυχες; Τίποτα δεν έκανες». Και αφήνουμε τον αγώνα, παραιτούμεθα και αποφασίζουμε να ζήσουμε, όπως ζει όλος ο κόσμος. Όχι. Όσο περισσότερο αγωνίζεσαι, τόσο περισσότερο θα σε πολεμάει ο εχθρός. Φτάνει στο σημείο τους Αγίους, αυτούς που προχώρησαν πνευματικά, να μην τους πολεμά ούτε με λογισμούς ούτε με κακούς ανθρώπους, αλλά ο ίδιος παρουσιάζεται, φοβερίζει και απειλεί και δημιουργεί σημεία και τέρατα, για να τους φοβίσει ή να τους εξαπατήσει με ψευδολογίες, με υποκρισίες. Αλλά φυσικά όταν αγωνίζονται, δεν μπορεί να τους κάνει τίποτε. Μέχρι που να πεθάνει ο άνθρωπος, ο διάβολος τον πολεμάει. Μέχρι που να πεθάνει!

Γέροντας Γρηγόριος Παπασωτηρίου (†): Να γνωρίσεις τον νόμο του Θεού

Στην εξομολόγηση, όταν έρχονται ψυχές που εξομολογούνται, λέγω «να διαβάζετε Αγία Γραφή». «Ναι», λέγει, «έχω και διαβάζω· διαβάζω την Παράκληση, διαβάζω…». Αγία Γραφή δηλαδή είναι η Παράκληση. Τρομερό! Τρομερό! Σαν να λέμε ότι το αμπέλι είναι πλατάνι. Και ακόμη χειρότερο είναι να λέει ένας γεωπόνος ότι το αμπέλι είναι πλατάνι, ότι το ροδάκινο είναι αγκάθι. Τέτοια σύγχυση! Τόσο τρομερό είναι το να διαβάζεις την Παράκληση και να λες ότι διαβάζεις την Αγία Γραφή. «Έχω τον Συνέκδημο», λέγει, «και διαβάζω και το Ωρολόγιο και διαβάζω… Έχω δηλαδή την Αγία Γραφή, την έχω, την διαβάζω».

Αυτά τα έχω ακούσει επανειλημμένως. Πώς μπορεί τώρα αυτός ο άνθρωπος να καλλιεργήσει την συνείδησή του; Πώς μπορεί να ξέρει πού βαδίζει, πού βρίσκεται; Πώς μπορεί να ξέρει τι κάνει και τι να κάνει; Και μπορεί να φαντάζεται ότι βαδίζει καλά, ότι πορεύεται καλά.

Γέροντας Γρηγόριος Παπασωτηρίου (†): Πίστη είναι να παραδώσεις τελείως τον εαυτό σου στον Θεό

Η πίστη δεν είναι μόνο γνωστική ενέργεια. Είναι και κάτι άλλο. Να, τι λέγει ο Κύριος! Όποιος έχει πίστη σαν κόκκο σινάπεως τότε μπορεί να πει στο όρος «φύγε από εκεί και πήγαινε κάπου αλλού», και θα φύγει (Ματθ. 17:20). Τότε ας το κάνουμε και εμείς αυτό, αφού πιστεύουμε. Αυτός που έχει πίστη, κάνει θαύματα. Άρα εμείς είμαστε ολιγόπιστοι, και εγώ και όλοι μας είμαστε ολιγόπιστοι· δεν έχουμε την πραγματική πίστη. Άπιστοι δεν είμαστε, αλλά ολιγόπιστοι είμαστε. Γιατί η πίστη είναι το θεμέλιο, το στερεό, το γερό θεμέλιο, όταν κανείς βέβαια έχει την πραγματική πίστη. Γιατί πραγματική πίστη είναι αυτή η γνωστική, δηλαδή να τα παραδέχεται όλα αυτά, και επιπλέον είναι να παραδώσει τελείως τον εαυτό του στον Θεό και να πει: «Θεέ μου, είμαι παιδί σου. Κάνε με ό,τι θέλεις. Ας γίνει ό,τι θέλεις!». Να το πει με την καρδιά του όμως, ε! Τότε πραγματικά έχει ζωντανή πίστη. Το καταλαβαίνετε αυτό, ε;

Γέροντας Γρηγόριος Παπασωτηρίου (†): Με συνεχή αγώνα θα λεπτύνουμε τη συνείδησή μας

Πρέπει να ξεκινήσουμε από την νηπιακή ηλικία στα πνευματικά, να ξεκινήσουμε από το άλφα της πνευματικής ζωής. Δεν ξεκινήσαμε; Δεν κάναμε τίποτε. Όταν λέμε πνευματική ζωή, εννοούμε την εργασία που κάνουμε μέσα στον εσωτερικό μας άνθρωπο. Ξεκινάς από την αρχή…

Επί παραδείγματι θυμώνεις, είσαι γεμάτος μίσος, γεμάτος κακία, έχεις εγωισμό, σου λένε κάτι και θίγεσαι, θέλεις να προβάλλεις τον εαυτό σου, «Εσύ τα επιτυγχάνεις! Εσύ τα ξέρεις όλα! Εσύ τα γνωρίζεις!»… Είσαι νήπιο. Ξεκινάς από εδώ και αγωνίζεσαι. Μα και αν απαλλάχθηκες από αυτά, δεν σημαίνει και ότι ανδρώθηκες. Όχι. Στην αρχή ακόμη βρίσκεσαι. Έχεις να διανύσεις μεγάλο δρόμο ακόμη, πολύ δρόμο. Ίσως να τον τελειώσεις στο τέλος της ζωής σου, αν εργαστείς, αν συνεχίσεις να εργάζεσαι…

Γέροντας Γρηγόριος Παπασωτηρίου (†): Τα τρία θελήματα

Η ερώτηση λέγει: «Όταν θέλεις το θέλημα του Θεού, πώς θα ξεχωρίσεις το δικό Του θέλημα από το ίσως κρυμμένο δικό σου;»

Εδώ η ερώτηση μας θέτει δύο θελήματα, το θέλημα του Θεού και το θέλημα το δικό μας. Και πολύ σωστά το θέτει, γιατί υπάρχουν αυτά τα δύο τα θελήματα. Υπάρχει το θέλημα του Θεού, υπάρχει και το δικό μας θέλημα. Γι’ αυτό στην προσευχή, που μας διδάσκει ο ίδιος ο Κύριος, μας προτρέπει να λέμε «γενηθήτω το θέλημά Σου», Κύριέ μου, το δικό Σου θέλημα. Έχει σημασία αυτό. Και αυτό προϋποθέτει και ένα άλλο θέλημα που είναι το θέλημα το δικό μου. Όχι το δικό μου, αλλά το δικό Σου το θέλημα να γίνει.

Γέρων Γρηγόριος: Δέν χρειάζεται πολυλογία στήν προσευχή

Οἱ καθιερωμένες προσευχές εἶναι ἀπαραίτητο νά γίνονται. Ἡ Ἐκκλησία θέλει καί οἱ ἔγγαμοι ἀκόμη νά κάνουν τό Ἀπόδειπνο. Ἀφοῦ κάνουμε τό Ἀπόδειπνο, ἔπειτα νά ποῦμε στόν Κύριο ὅ,τι θέλουμε νά ποῦμε.
 

Δέν χρειάζεται πολυλογία στήν προσευχή. Γι’ αὐτό καί οἱ ἅγιοι Πατέρες λένε, ὅτι ἡ καλύτερη προσευχή εἶναι νά λές μερικές λέξεις, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με». Νά τίς λές καί στόν δρόμο καί στήν δουλειά σου.

Γέρων Γρηγόριος: Ὅταν ἔχουμε εἰρήνη μέ τόν διάβολο, αὐτό δέν εἶναι καλό. (Ἅγιος Παΐσιος)

Αὐτός, ὁ ὁποῖος πιστεύει, παλεύει καί ἀγωνίζεται συνεχῶς μέ τίς δυνάμεις τοῦ σκότους, μέ τόν διάβολο, μέ τόν σατανᾶ. 

 

Δέν μπορεῖ νά πιστεύει κανείς καί νά μήν ἔχει πόλεμο. Ὅταν πιστεύουμε, ὁπωσδήποτε θά ἔχουμε πόλεμο καί κάθε μέρα θά ἔχουμε ἕναν σκληρό ὄντως ἀγῶνα.
 

Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος: «...ὅταν ἐμεῖς δέν πειράζουμε τόν διάβολο, δέν μᾶς πειράζει καί ὁ διάβολος. Ὅταν ἔχουμε εἰρήνη μέ τόν διάβολο, αὐτό δέν εἶναι καλό. Ὁ ἐχθρός μας δέν πειράζεται ἀπό τήν ζωή μας. Ἡ ζωή μας δέν τόν πειράζει. Ἀπό τήν στιγμή πού θά ἀρχίσει νά τόν πειράζει ἡ ζωή μας...».
 

Γι’ αὐτό μερικοί πού μπαίνουν πραγματικά στόν σωστό τόν δρόμο, ἐκπλήσσονται καί λένε: «πάτερ μου, ὅταν δέν γνώριζα γιά τόν Χριστό, δέν ἤξερα τίποτα, ζοῦσα μιά ἁπλή ζωή, δέν εἷχα τίποτε· τώρα καί ἁμαρτίες καί πειρασμούς καί σκέψεις».

Γέροντας Γρηγόριος Παπασωτηρίου (†): Η πίστη είναι έργο της Χάριτος

Σκέφτηκα σήμερα να πούμε λίγα λόγια σχετικά με την πίστη.

Η πίστη είναι ένα θέμα που πρέπει να το προσέξουμε πολύ. Γιατί ακούμε από τα στόματα όλων των ανθρώπων που λένε ότι πιστεύουν. «Εγώ είμαι πιστός», λέγει ο ένας. «Εγώ πιστεύω», λέγει ο άλλος. Και νομίζουμε πως πίστη είναι μια απλή παραδοχή ότι υπάρχει Θεός. Μάλιστα χονδροειδέστατα πολλοί λέγουν ότι πιστεύουμε όλοι, και οι Οθωμανοί πιστεύουν και οι άλλοι πιστεύουν. Αφού αναφέρονται σε Θεό, πιστεύουν. Είναι πίστη αυτή; Επίσης μπορεί κανείς να λέγει ότι πιστεύει στην Αγία Τριάδα, και άρα να λέγει ότι πιστεύει. Πιστεύει όμως πραγματικά;