''Είδα τον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς να είναι γονατιστός πίσω από την Αγία Τράπεζα και να κλαίει γοερά για τα προβλήματα των άλλων. Όταν προσευχόταν το Άκτιστο Φως τον έλουζε και δεν πατούσε στην γη...'' ~ Zηναϊδα Ζουλιέμ (+6/9/2006), τελευταία Πνευματική θυγατέρα του Αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς
Δεν είναι καθόλου συχνό φαινόμενο όταν εμφανίζεται ένας άγιος, που συνδυάζει τέτοια διαφορετικά λειτουργήματα και χαρίσματα όπως την αρχιερωσύνη, την διά Χριστόν σαλότητα,
τις θαυματουργίες και τον ακραίο ασκητισμό. Ο Απόστολος Παύλος έγραψε
για τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος: «σε άλλον μεν δίνεται διαμέσου του
Πνεύματος λόγος σοφίας, σε άλλον δε λόγος γνώσης, σύμφωνα με το ίδιο
Πνεύμα· σε άλλον δε πίστη, διαμέσου του ίδιου Πνεύματος· σε άλλον δε
χαρίσματα θεραπειών, διαμέσου του ίδιου Πνεύματος· σε άλλον δε ενέργειες
θαυμάτων σε άλλον δε προφητεία, σε άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, σε
άλλον δε γένη γλωσσών, σε άλλον δε ερμηνεία γλωσσών» (Α’ Κορ. 12, 8-11).