Ἀναγκάζομαι νὰ κάνω μία παρένθεση εἰς τὰ παρατιθέμενα περὶ Παλαιᾶς Διαθήκης (ΠΔ), ἐξ αἰτίας ἀντιδράσεων καὶ σχολίων, εἰς κάποιον ἱστολόγιον.
Δὲν παρενόησα αἴφνης μὲ τὸ θέμα τῆς ΠΔ, ἐπειδὴ κάποιοι τὴν θεωροῦν παρελθοντολογικὸν θέμα. Ἀγνοοῦν παντελῶς τὴν αἰτία καὶ τὸν κίνδυνον τῶν αἱρέσεων. Ἡ Α' Οἰκουμενικὴ Σύνοδος (ἀλλὰ καὶ ἡ Β') ἀνέφερε εἰς τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως: «εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν...» ἀποτυπώνουσα καὶ θεσμοθετοῦσα τὴν Ἀρχιερατικὴν προσευχὴν τοῦ Κυρίου «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν, καθὼς Σύ, Πάτερ, ἐν Εμοὶ κἀγὼ ἐν Σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν Ημῖν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι Σύ Με ἀπέστειλας» (Ἰω. ιζ' 21). Γιὰ νὰ πραγματωθεῖ (ἴσως ἡ λέξις δὲν ἀποδίδει τὴν ἀπαιτούμενην ἔννοια, ἀναφερόμενη εἰς ὑλικά-πράγματα, ἐνῶ τὸ ζητούμενον Ἕν εἶναι κυρίως ψυχοπνευματικὸν καὶ ἐν τέλει ἀποκλειστικῶς ψυχικόν) τὸ Ἕν, ἀπαιτεῖται κοινὸ σκεπτικό-λογικόν-ἰδεολογία καὶ αὐτὸ μόνον ἀπὸ τὸν Δημιουργὸν παρέχεται.
Δὲν παρενόησα αἴφνης μὲ τὸ θέμα τῆς ΠΔ, ἐπειδὴ κάποιοι τὴν θεωροῦν παρελθοντολογικὸν θέμα. Ἀγνοοῦν παντελῶς τὴν αἰτία καὶ τὸν κίνδυνον τῶν αἱρέσεων. Ἡ Α' Οἰκουμενικὴ Σύνοδος (ἀλλὰ καὶ ἡ Β') ἀνέφερε εἰς τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως: «εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν...» ἀποτυπώνουσα καὶ θεσμοθετοῦσα τὴν Ἀρχιερατικὴν προσευχὴν τοῦ Κυρίου «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν, καθὼς Σύ, Πάτερ, ἐν Εμοὶ κἀγὼ ἐν Σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν Ημῖν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι Σύ Με ἀπέστειλας» (Ἰω. ιζ' 21). Γιὰ νὰ πραγματωθεῖ (ἴσως ἡ λέξις δὲν ἀποδίδει τὴν ἀπαιτούμενην ἔννοια, ἀναφερόμενη εἰς ὑλικά-πράγματα, ἐνῶ τὸ ζητούμενον Ἕν εἶναι κυρίως ψυχοπνευματικὸν καὶ ἐν τέλει ἀποκλειστικῶς ψυχικόν) τὸ Ἕν, ἀπαιτεῖται κοινὸ σκεπτικό-λογικόν-ἰδεολογία καὶ αὐτὸ μόνον ἀπὸ τὸν Δημιουργὸν παρέχεται.