Μιὰ κατηγορία ἐνδόξων Νεομαρτύρων στὰ τετρακόσια μαῦρα χρόνια τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς ἦταν καὶ αὐτοὶ ποὺ εἶχαν ἀλλαξοπιστήσει καὶ ἐπανήρθαν στὴν Ὀρθοδοξία μας, ἐπισφραγίζοντας μὲ τὸ μαρτύριό τους τὴν ἐπάνοδό τους στὴν ἀληθινὴ καὶ σώζουσα πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν καὶ ὁ ἅγιος Νεομάρτυς Ἀλέξανδρος ὁ Δερβίσης, ὁ ὁποῖος ὄχι ἁπλὰ ἐξισλαμίστηκε, ἀλλὰ καὶ ἀναδείχτηκε ὑψηλὸς ἀξιωματοῦχος τῆς ἰσλαμικῆς θρησκείας.
Γεννήθηκε στὴ Θεσσαλονίκη στὰ μισὰ τοῦ 18ου αἰῶνα ἀπὸ Χριστιανοὺς γονεῖς. Διακρίνονταν ἀπὸ τὰ ἄλλα παιδιὰ τῆς συνοικίας του γιὰ τὴν ξεχωριστὴ ὀμορφιά του. Ἀλλὰ ἡ ὀμορφιὰ τῶν παιδιῶν δὲν ἦταν προσὸν γιὰ τὰ χρόνια ἐκεῖνα. Οἱ βάρβαροι ἀπολίτιστοι Ὀθωμανοὶ τὰ ἅρπαζαν ἀπὸ τίς ἀγκαλιὲς τῶν μητέρων τους. Τὰ μὲν κορίτσια τὰ προόριζαν γιὰ τὰ χαρέμια τῶν ἀγάδων τὰ δὲ ἀγόρια γιὰ τὸ στράτευμα καὶ τίς κυβερνητικὲς θέσεις. Τὰ μεγάλωναν σὲ εἰδικὰ κέντρα, καὶ τὸ πρῶτο πρᾶγμα ποὺ τοὺς ἔκαναν ἦταν ὁ ἐξισλαμισμὸς καὶ ἡ καλλιέργεια μίσους πρὸς τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία. Τὸ φοβερὸ τάγμα τῶν Γενίτσαρων, γιὰ παράδειγμα, ἀποτελοῦνταν ἀπὸ παιδιὰ Χριστιανῶν οἱ ὁποῖοι διέπρατταν τὰ φοβερότερα ἐγκλήματα καὶ τίς γενοκτονίες κατὰ τῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν.
