Ο απλός και άκακος Επίσκοπος Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος

Ήταν αξιοθαύμαστος ο συνδυασμός της απλότητος με την ευφυΐα, της μορφώσεως με την άγνοια των τεχνολογικών εξελίξεων στον Σεβασμιώτατο Αντώνιο.

Κάποια χρονιά που έκανε την Αποκαθήλωση στο χωριό Δρυόβουνο στην ύπαιθρο πάνω σε ένα λόφο, όταν πήγε να μιλήση, του πρότεινε ένας Ιερέας να του βάλη μία «ψείρα» (ένα μικροφωνάκι), για να ακούγεται. Ο Δεσπότης παραξενεύτηκε και είπε στον ιερέα: «Δεν είσαι στα καλά σου». Μετά το κήρυγμα λέει στον παπα-Στέφανο (Ρήνο): «Αυτός ο παπάς είναι τρελλός. Πήγα να μιλήσω και ήρθε να μου βάλη μία ψείρα». Όταν του εξήγησαν, παραδέχθηκε ότι δεν ξέρει από τέτοια πράγματα. Ήταν απλός, άκακος και απονήρευτος, χωρίς φθόνο και ζήλο για τα χαρίσματα των άλλων.

Συνεχιστής αγιότητος – Ο Μητροπολίτης Σιατίστης Αντώνιος († 17 Δεκεμβρίου 2005)

 \

*Σαν σήμερα συμπληρώνουμε 17 έτη (17 Δεκεμβρίου 2005) από την οσιακή κοίμηση του μακαριστού γέροντος Σισανίου και Σιατίστης Αντωνίου. Άγιος! Να έχουμε την ευχή του και τις πρεσβείες του.

«Εμοί το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος» (Φιλιπ. α΄ 21) έλεγε ο ουρανοπολίτης Επίσκοπος, ο αναπαυόμενος στους κόλπους του Αβραάμ, ο μακαριστός Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος· ο Επίσκοπος που ζούσε για τον Χριστό και έσπευδε να τον συναντήσει, όπως ο νοσταλγός απόδημος σπεύδει να επιστρέψει στην πατρίδα, για να συναντήσει τους δικούς του ανθρώπους.

Δεν έχουμε καλύτερο παράδειγμα σύχρονης αγιότητος από τον ταπεινό και αφιλοχρήματο, τον ακτήμονα, νηστευτή, προσευχόμενο π. Αντώνιο.

Ο καλός ποιμένας Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος

 

Από την επομένη ημέρα της χειροτονίας του ο Σεβασμιώτατος Αντώνιος άρχισε να ενημερώνεται και να τακτοποιή τα συσσωρευμένα θέματα της από διετίας αποίμαντης Μητροπόλεώς του. Όποιος ήθελε, μπορούσε να εισέλθη στην Μητρόπολη να μιλήση στον Επίσκοπο, να πη τον πόνο του, τα προβλήματά του και να ζητήση την βοήθειά του. Το ποιμαντικό έργο που επετέλεσε ήταν πολυσχιδές, πολύπλευρο και πολύ πνευματικό.

Ο Σεβασμιώτατος άρχισε να περιοδεύη τα χωριά της Επαρχίας του. Έφθασε και στα πιο μικρά και απρόσιτα «κουτσοχώρια», με 20-30 κατοίκους που δεν είχαν δει ποτέ τους Δεσπότη στο χωριό.

Ο Σεβασμιώτατος πήγαινε μόνος του χωρίς διάκονο. Χτυπούσε την καμπάνα, έκανε Εσπερινό, κήρυττε και εξωμολογούσε τους ανθρώπους. Την επομένη ημέρα πήγαινε νωρίς, από τις 6.30′ στο ναό και διάβαζε την ακολουθία, λειτουργούσε, κήρυττε και μεταλάμβανε εκείνους οι οποίοι είχαν εξομολογηθή και ήταν προετοιμασμένοι. Τους ιερείς που εξυπηρετούσαν δύο-τρία χωριά εκ περιτροπής, τους ρωτούσε σε ποιο χωριό θα λειτουργήσουν και πήγαινε ο ίδιος σε κάποιο άλλο. Το πρωί άναβε μόνος του την σόμπα για να ζεσταθούν οι γέροι. Οι άνθρωποι τα έχαναν με όσα έβλεπαν σ’ αυτόν τον Δεσπότη, που δεν έμοιαζε με τους άλλους. Έφθανε στο χωριό τους με ώτο-στοπ. Εφέρετο απλά και λειτουργούσε φορώντας όχι αρχιερατικά άμφια αλλά μία φθαρμένη ιερατική στολή και το ωμόφορο. Τον φιλοξενούσαν στα σπίτια τους και έβλεπαν την ασκητική του ζωή. Τους αιχμαλώτιζε με την αγάπη του και την απλότητά του.

Ο ΑΦΙΛΟΧΡΗΜΑΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

(Παράδειγμα σύγχρονης αγιότητος)

Του Δρ Χαραλάμπη Μ. Μπούσια, 

Μεγάλου Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

 

Στις 17 Δεκεμβρίου του 2005 «μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος, ένα παράδειγμα σύγχρονης αγιότητος, ο ταπεινός και αφιλοχρήματος. 

 

Καταθέτω ένα περιστατικό, όπως μου το διηγήθηκε ο Γέροντας Στέφανος και τούτο προς δόξαν Θεού και παραδειγματισμό όλων μας.