Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ [18-1-1998]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                 με θέμα:

                 ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

                       ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

                                                                                  [εκφωνήθηκε στις 18-1-1998]                                        

     Ο λόγος, αγαπητοί μου, σήμερα περί του μεγάλου πατρός αγίου Αθανασίου, που άγομεν την σεπτή του μνήμη. Ό,τι και να πει κανείς, τους ωραιοτέρους χαρακτηρισμούς αν αποδώσει, της αγίας προσωπικότητός του, πάντοτε θα υπολείπεται. Δεν είναι χωρίς κίνδυνο μειώσεως η περιγραφή του προσώπου γενικά ενός αγίου, πολύ δε περισσότερον εάν πρόκειται περί του όντως Μεγάλου, Αθανασίου. Η ανάγκη όμως να σκιαγραφηθεί η μεγάλη του προσωπικότης προς μίμησιν από τους πιστούς μέσα εις την Εκκλησία, μας κάνει τολμηρούς κάτι όντως να ψελλίσομεν.

Λάμπρος Σκόντζος: Μέγας Ἀθανάσιος - Ὁ στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Ἐλάχιστοι ἄνθρωποι ἀξιώθηκαν νὰ λάβουν τὸν τίτλο τοῦ «Μεγάλου» στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, διότι αὐτὸ προϋποθέτει νὰ ὑπάρξει κάποιος ὑπέρμετρα σπουδαῖος καὶ νὰ προσφέρει ὑπέρτατες καὶ μοναδικὲς ὑπηρεσίες σὲ αὐτή. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁ ὁποῖος ἐκτὸς ἀπὸ τὸν τίτλου τοῦ «Μεγάλου» τοῦ ἀποδόθηκε καὶ ὁ μοναδικὸς τίτλος «Στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας». Μελετῶντας κάποιος τὴν προσωπικότητα καὶ τὸ τιτάνιο ἔργο του, δὲ μπορεῖ παρὰ νὰ συμφωνήσει μὲ τὴν ἐπιλογὴ αὐτὴ τῆς Ἐκκλησίας μας.
 

Γεννήθηκε περὶ τὸ 298 στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου ἀπὸ εὐσεβεῖς Ἕλληνες γονεῖς καὶ ἀνατράφηκε μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου. Οἱ εὐκατάστατοι γονεῖς του φρόντισαν νὰ λάβει μιὰ σπάνια κλασικὴ παιδεία, ἡ ὁποία ἄκμαζε ἀκόμα στὴν Ἀλεξάνδρεια. Παράλληλα φοίτησε στὴν περίφημη Κατηχητικὴ Σχολὴ θεολογία, ἀναδεικνυόμενος ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους Πατέρες καὶ Διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας μας ὅλων τῶν ἐποχῶν. Καθοριστικὴ σημασία γιὰ τὴν κατοπινὴ πορεία τοῦ Ἀθανασίου ὑπῆρξε ἡ γνωριμία του καὶ ἡ πνευματική του σύνδεση μὲ τὸν μέγιστο ἀσκητὴ τῆς Ἐκκλησίας μας Μέγα Ἀντώνιο. Κοντά του μυήθηκε στὴν εὐσέβεια καὶ χαλυβδώθηκε ὁ χαρακτῆρας του νὰ εἶναι ἀμετακίνητος καὶ ἀπόλυτα προσηλωμένος στὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας. Σὲ ἡλικία δεκαοκτὼ ἐτῶν εἰσέρχεται στὶς τάξεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου, ὡς διάκονος τῆς ἀλεξανδρινῆς Ἐκκλησίας, μπαίνοντας στὴν ὑπηρεσία τοῦ γηραιοῦ καὶ σεβάσμιου ἐπισκόπου Ἀλεξάνδρου.

Είμαι ο άγιος Αθανάσιος από το Αγιονέρι. «Απ’ ότι κάνεις για τον Θεό, τίποτε δεν πάει χαμένο»

– Μια συγκινητική ιστορία για έναν χαριτωμένο άνθρωπο του Θεού!

 

Δεν γνωρίζω αν άλλη χριστιανική χώρα, όπως η Ελλάδα μας, έχει τόσα εξωκλήσια. Εξωκλήσια είναι τα εκκλησάκια που βρίσκονται έξω από πόλεις και χωριά. Αυτά τα εκκλησάκια ήταν σημεία ευλαβικής αναφοράς και παρηγοριάς για τον άνθρωπο της υπαίθρου.
 

Είχαν αγιάσματα με ιαματικά ύδατα. Είχαν άγιες εικόνες, που δάκρυζαν, χτυπούσαν, μιλούσαν, θαύματα ενεργούσαν. Ήταν αποκούμπια του πονεμένου και κουρασμένου ανθρώπου.
 

Αυτά ήταν γι’ αυτούς τα νοσοκομεία, τα καταφύγια στον πόνο και τις στενοχώριες της πικρής ζωής.

Λάμπρος Σκόντζος: Μέγας Ἀθανάσιος - Ὁ στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Ἐλάχιστοι ἄνθρωποι ἀξιώθηκαν νὰ λάβουν τὸν τίτλο τοῦ «Μεγάλου» στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, διότι αὐτὸ προϋποθέτει νὰ ὑπάρξει κάποιος ὑπέρμετρα σπουδαῖος καὶ νὰ προσφέρει ὑπέρτατες καὶ μοναδικὲς ὑπηρεσίες σὲ αὐτή. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁ ὁποῖος ἐκτὸς ἀπὸ τὸν τίτλου τοῦ «Μεγάλου» τοῦ ἀποδόθηκε καὶ ὁ μοναδικὸς τίτλος «Στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας». Μελετῶντας κάποιος τὴν προσωπικότητα καὶ τὸ τιτάνιο ἔργο του, δὲ μπορεῖ παρὰ νὰ συμφωνήσει μὲ τὴν ἐπιλογὴ αὐτὴ τῆς Ἐκκλησίας μας.
 

Γεννήθηκε περὶ τὸ 298 στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου ἀπὸ εὐσεβεῖς Ἕλληνες γονεῖς καὶ ἀνατράφηκε μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου. Οἱ εὐκατάστατοι γονεῖς του φρόντισαν νὰ λάβει μιὰ σπάνια κλασικὴ παιδεία, ἡ ὁποία ἄκμαζε ἀκόμα στὴν Ἀλεξάνδρεια. Παράλληλα φοίτησε στὴν περίφημη Κατηχητικὴ Σχολὴ θεολογία, ἀναδεικνυόμενος ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους Πατέρες καὶ Διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας μας ὅλων τῶν ἐποχῶν. Καθοριστικὴ σημασία γιὰ τὴν κατοπινὴ πορεία τοῦ Ἀθανασίου ὑπῆρξε ἡ γνωριμία του καὶ ἡ πνευματική του σύνδεση μὲ τὸν μέγιστο ἀσκητὴ τῆς Ἐκκλησίας μας Μέγα Ἀντώνιο. Κοντά του μυήθηκε στὴν εὐσέβεια καὶ χαλυβδώθηκε ὁ χαρακτῆρας του νὰ εἶναι ἀμετακίνητος καὶ ἀπόλυτα προσηλωμένος στὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας. Σὲ ἡλικία δεκαοκτὼ ἐτῶν εἰσέρχεται στὶς τάξεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου, ὡς διάκονος τῆς ἀλεξανδρινῆς Ἐκκλησίας, μπαίνοντας στὴν ὑπηρεσία τοῦ γηραιοῦ καὶ σεβάσμιου ἐπισκόπου Ἀλεξάνδρου.

Το θαύμα του Αγίου Αθανασίου που τον “έχρισε” πολιούχο

 

Μία από τις πολλές πραγματικές  ιστορίες που λαμβάνουν χώρα με πρωταγωνιστές Αγίους οι οποίοι με θαυμαστό τρόπο παρεμβαίνουν στην ζωή μας ατομικά ή κοινωνικά, αναφέρεται στο βιβλίο του Γεωργίου Χατζηγεωργίου ”Ιστορία της Παιανίας και των Ανατολικά του Υμηττού Περιοχών”.  

 

Η αφηγήτρια αυτής της όμορφης ιστορίας, είναι μία γυναίκα που την έζησε ως παιδούλα

Ο Αγιος Αθανάσιος για τους κεκοιμημένους

 

Ο Μέγας Αθανάσιος στον ωραιότατο λό­γο του για τους κοιμηθέντας γράφει:
«Μην αρνεί­σαι να προσφέρης λάδι και να ανάβης κεριά στον τάφο του, επικαλούμενος Χριστόν τον Θεόν, και αν ακόμα ο κοιμηθείς τελείωσε ευσεβώς τη ζωή του και τοποθετήθηκε στον ουρανό.

Γιατί αυτά είναι ευπρόσδεκτα από το Θεό και προσκομίζουν μεγάλη την ανταπόδοσή του, γιατί το λάδι και το κερί είναι θυσία και η θεία λειτουργία εί­ναι εξιλέωση. Η δε αγαθοεργία φέρνει τελικά προσαύξηση σε κάθε αγαθή ανταπόδοση. Ο σκο­πός του προσφέροντος για την ψυχή κοιμηθέντος είναι ίδιος με τα όσα κάνει όποιος έχει μικρό παιδί άρρωστο και αδύναμο, για το οποίο προ­σφέρει στον ιερό ναό κεριά, θυμίαμα και λάδι με πίστη και τα χαρίζει όλα για το παιδί του.

Τα κρατάει και τα προσφέρει με τα χέρια του σαν να τα κρατάει και να τα προσφέρη το ίδιο το παιδί, ακριβώς δηλ. όπως γίνεται όταν στο βάπτισμα αποκηρύσσεται ο σατανάς από τον ανάδοχο για λογαριασμό του νηπίου. Παρομοίως πρέπει να θεωρείται και όποιος πέθανε πιστός στον Κύριο, ότι κρατάει και προσφέρει τα κεριά και το λάδι, και όλα όσα προσφέρονται για τη λύτρωσή του.

Ο Άγιος Αθανάσιος σπίτι μου…

 

Στο χωριό μου μετά την εορτή του Αγίου Αθανασίου στο μικρό εκκλησάκι του έξω από το χωριό, συνηθίζεται να τον φιλοξενούμε σπίτι μας όσοι προλάβουμε βέβαια,γιατί περνά από πολλά σπίτια του χωριού κάθε φορά. 

Πρόπερσι λοιπόν,καταφέραμε να τον φιλοξενήσουμε και εμείς 3 ημέρες αν δεν κάνω λάθος 2 ή 3 ήταν συγνώμη για την ανακρίβειά μου.

Η δημιουργία των ανθρώπων και η ενανθρώπηση του Λόγου

Άγιος Αθανάσιος Αλεξανδρείας

Τη δημιουργία του κόσμου και την κατασκευή του σύμπαντος πολλοί την κατανόησαν με διαφορετικό τρόπο, και όπως ήθελε ο καθένας, έτσι και την καθόρισε.

Κάποιοι λένε ότι όλα έγιναν από μόνα τους και στην τύχη· όπως οι Επικούρειοι, οι οποίοι λένε τον μύθο ότι δεν υπάρχει πρόνοια στο σύμπαν, υποστηρίζοντας τα αντίθετα από τα ολοφάνερα.

Άλλοι πάλι, μεταξύ τους και ο μέγας για τους Έλληνες Πλάτων, διδάσκουν ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα από προϋπάρχουσα και αδημιούργητη ύλη· διότι δεν θα μπορούσε να κατασκευάσει κάτι ο Θεός, αν δεν προϋπήρχε η ύλη.

Λόγος τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου εἰς τὴν Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου

Με το να είπή δέ ή Παναγία Παρθένος, «Ιδού ή δούλη Κυρίου, ας γίνη εις έμέ όπως είπες», έφανέρωσε τούτο. Είμαι πίναξ, λέγει, επάνω εις τον όποιον γράφεται ό,τι θέλει ό Κύριος του παντός. Άφού δε ό άγγελος ελαβε την διαβεβαίωσιν της πίστεως της Παρθένου άνεχώρησεν άπ’ αυτής.

«Δοξάζει ή ψυχή μου τον Κύριον»…

«Διότι είδε με εύμένειαν την ταπεινην δούλην του.Διότι από τώρα θα με μακαρίζουν όλαι αι γενεαί», ‘Αλλά πόσο μεγάλο κατόρθωμα είναι ή παρθενία; 

Όταν κανείς θέλη να άσκηση τάς αλλάς άρετάς καθοδηγείται από τον νόμον, ή παρθενία όμως, επειδή είναι ανωτέρα του νόμου και έχει ως ύψηλότερον σκοπόν την διαμόρφωσιν της προσωπικής ζωής,είναι άφ’ ενός μεν γνώρισμα του μέλλοντος αιώνος, άφ’ έτερου δε είκών της καθαρότητας των αγγέλων.

Άγιος Αθανάσιος: Το θαύμα που τον καθιέρωσε Πολιούχο Παιανίας και η μακραίωνη ιστορία του ναού του

Έφτασε πάλι η πιο αγαπημένη περίοδος για τους κατοίκους της Παιανίας, η περίοδος που τιμάται με λαμπρό τρόπο και πανηγυρικές εκδηλώσεις, των οποίων οι ρίζες χάνονται στο βάθος των αιώνων, ο Πολιούχος της, Άγιος Αθανάσιος ή «Μάη-Θανάσης» όπως συνηθίζουν να αποκαλούν τον Μεγάλο αυτό φωστήρα της Ορθοδοξίας οι γηγενείς, λόγω του εορτασμού του τον ομώνυμο μήνα.

Αρχικά θα πρέπει να αναφέρουμε, πως ορθώς τιμάται στην πόλη στις 2 Μαΐου η μνήμη του Αγίου Αθανασίου, μιας και σύμφωνα με τον Κώδικα των Καυσοκαλυβίων και το δίστιχο του Λαυριωτικού Κώδικα (Ι 70), είναι η ιστορικά αποδεδειγμένη ημερομηνία της κοιμήσεως του και όχι της ανακομιδής των λειψάνων του, που για το γεγονός αυτό δεν έχουμε την παραμικρή ιστορική αναφορά. 

Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας: Δύο συγκλονιστικά θαύματα

«Η μεγάλη μου κόρη, Σουλτάνα, γεννήθηκε το έτος 1963. Επειδή εργαζόμασταν στη Γερμανία και εγώ και η σύζυγός μου μόλις απογαλακτίσθηκε την άφησα να μεγαλώσει κοντά στους γονείς της συζύγου μου.

Το καλοκαίρι του 1967 ή 68 ήρθαμε με άδεια εξ αιτίας του ότι το παιδί μας αρρώστησε. Πράγμα όμως περίεργο, κανένας γιατρός δεν ήταν σε θέση να μας εξηγήσει την αρρώστια της. Δεν αφήσαμε γιατρό που να μην τρέξουμε για το παιδί μας. Που ήταν γιατρός και δεν φθάσαμε. Όπου «ακούγαμε» γιατρό τρέχαμε.

Τα χρήματα που ξοδέψαμε, ο κόπος μας, η αγωνία μας, είδαν αποτέλεσμα τη διάψευση των ελπίδων. Ακολουθήσαμε κάθε αγωγή που μας συνιστούσαν. Το παιδί μας όμως «έλειωνε» και θεραπεία δεν ερχόταν. Είχε απομείνει όπως λέμε «πετσί και κόκκαλο», κάθε μέρα όλο και περισσότερο «στέγνωνε», ξεχώριζαν κυριολεκτικά τα κοκκαλάκια του κάτω από το δέρμα. Κάποια στιγμή, μετά από πολλές περιπέτειες μάθαμε ότι παρουσιάσθηκε ένα αγιονέρι στην εκκλησία της Παναγίας στη Νεάπολι (Βοΐου).

Ὅταν ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὡς παιδὶ μὲ τοὺς φίλους του, ἀντὶ γιὰ παιχνίδια πραγματοποιούσανε… χειροτονίες καὶ βαπτίσεις!

Κάποια μέρα, ποὺ οἱ χριστιανοὶ τῆς Ἀλεξανδρείας, εἶχαν μεγάλη γιορτὴ εἰς μνήμην τοῦ ἐπισκόπου Πέτρου, ποὺ μαρτύρησε κατὰ τὸν διωγμὸ τοῦ Μαξιμίνου, ὁ Ἀθανάσιος μὲ ἄλλα παιδιὰ παίζανε στὴν ἀκροθαλασσιὰ διάφορα ἐκκλησιαστικὰ παιχνίδια. 

Ἐκεῖ κοντὰ βρισκόταν καὶ τὸ σπίτι τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξάνδρου, Ἀλεξανδρείας. Ὁ Πατριάρχης ἐκείνη τὴν ἥμερα εἶχε καλέσει καὶ μερικοὺς ἄλλους κληρικοὺς νὰ φᾶνε μαζί του τὸ μεσημέρι. 

Ἐκεῖ λοιπὸν ποὺ τοὺς περίμενε, κοιτάζει γιὰ μία στιγμὴ ἀπὸ τὸ παράθυρο καὶ βλέπει τὰ παιδιὰ νὰ παίζουν ἕνα παιχνίδι. Τοῦ τράβηξε τὴν προσοχὴ ἰδιαίτερα τοῦτο τὸ παιχνίδι.