Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε
Πέμπτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν· εἶνε ἀκόμη μνήμη τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς
Αἰγυπτίας, ποὺ 47 ὁλόκληρα χρόνια ἔζησε μὲ αὐστηρὴ ἄσκησι πέραν τοῦ
Ἰορδάνου καὶ εἶχε πνευματικὸ πατέρα τὸν ἅγιο Ζωσιμᾶ, στὸν ὁποῖον ἄφησε
τὴν ἐντολὴ «Θάψε, ἀββᾶ Ζωσιμᾶ, τὸ λείψανο τῆς ταπεινῆς Μαρίας»
(Σωφρον. Ἰερ., Βίος Μαρ. Αἰγ., λη΄· P.G. 87Γ΄,3724c).
Σήμερα ἐπίσης εἶνε τὸ προοίμιο τῶν σεπτῶν παθῶν τοῦ Κυρίου, τὸ
προανάκρουσμα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, καθὼς ἀκοῦμε «Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς
Ἰεροσόλυμα…» (Μᾶρκ. 10,33). Ἐμπρός, λέει, νὰ πᾶμε στὰ Ἰεροσόλυμα.
–Μά, θὰ πῇ κανείς, ἐγὼ εἶμαι φτωχός, δὲν ἔχω λεφτὰ οὔτε γιὰ εἰσιτήριο ἐντὸς τῆς πόλεως· πῶς νὰ πάω στὰ Ἰεροσόλυμα;