Σωστός, ἄν καί βεβαίως ὄχι ἀπολύτως ἀκριβής ὁ τίτλος τοῦ δημοσιεύματος στήν φωτογραφία, γιατί ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι μέ δαῦτον, λέξεις ὅπως «ὕβρις» καί «ἐγωπάθεια» εἶναι πλέον πολύ λίγες γιά νά ἀποτυπώσουν ἐπαρκῶς τόν τραγικό του κατήφορο.
Ὁ ἄνθρωπος ζεῖ σέ ἕνα παράλληλο - ἀπολύτως δαιμονικό - σύμπαν καί κάθε τι πού λέει ἤ πράττει εἶναι καί μία προκλητική, κατάστηθη μαχαιριά στήν ἀλήθεια, στήν γνήσια ὀρθόδοξη πίστη, στήν ὀρθή ἐκκλησιαστική τάξη, ἀκόμη καί στήν εἰκόνα πού - ἔστω καί γιά τό θεαθῆναι - θά ὄφειλε νά βγάζει πρός τά ἔξω ἕνας φερόμενος ὡς ἀνώτερος ἐκκλησιαστικός λειτουργός.
Μεσσιανικές περιοδεῖες, μαζικές ἐκδηλώσεις λατρείας, ἀποκαλυπτήρια ἀγαλμάτων ἐνώπιόν του (τό εἴδαμε στό παρελθόν καί μέ ὀνοματοδοσίες δρόμων καί πλατειῶν πρός τιμήν του), ἀπερίγραπτα πανό (τύπου «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος») καί χιλιάδες ἀκόμη ἀπίστευτα λιβανίσματα γιά τόν «πατριάρχη τοῦ Γένους», τόν «ἡρωικό καί μαρτυρικό πατριάρχη», τόν «μεγάλο ἡγέτη τῆς Ὀρθοδοξίας», τόν «ἁπλό καί ταπεινό» πνευματικό πατέρα (ναί, τό ξανακούσαμε μέχρι καί αὐτό, τήν ἴδια ὥρα πού γινόταν τά πρόσφατα ἀποκαλυπτήρια τοῦ ἀγάλματος - τόση ταπείνωση δηλαδή!) καί πλείστους ἀκόμη χαρακτηρισμούς πού θά ἦταν βεβαίως γιά ξεκαρδιστικά γέλια, ἄν δέν ἦταν πρωτίστως γιά γοερά κλάματα.
Γιατί βεβαίως μέ μία τόσο ἀρρωστημένη κενότητα καί ἀντιστροφή τῆς πραγματικότητας, πού ἐξυμνεῖ τήν πλάνη καί παρουσιάζει τόν ζόφο ὡς φῶς, δέν μπορεῖ νά γελάει κανείς.
Τεράστια ἀσφαλῶς σέ ὅλη αὐτή τήν κατάντια καί ἡ εὐθύνη ὅλων αὐτῶν τῶν στρατῶν ἀπό (ρασοφόρους τε καί μή) σφουγγοκωλάριους καί κάθε λογῆς καί εἰδῆς σαλιάρηδες ἀρχιγλεῖφτες πού τόν περιτριγυρίζουν (ἤ τόν...υποδέχονται κατά τόπους), ἀπό τήν ἄλλη ὡστόσο εἶναι προφανές πώς τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά τά ἀριδήλως στημένα καί νοσηρά καραγκιοζλίκια δέν θά συνέβαινε, ἄν πρῶτα ὁ ἴδιος δέν τά ἤθελε καί δέν τά τροφοδοτοῦσε.
Καί μιά πού ἀνέφερα καί τή συστηματική διαστροφή τῆς ἀλήθειας καί τῆς πραγματικότητας, δέν εἶναι φυσικά τυχαῖο πού ὁ εἰκονιζόμενος ξανάπιασε τίς προάλλες στό στόμα του τήν Οὐκρανία, ὄχι φυσικά γιά νά ἀπολογηθεῖ, ὡς ὄφειλε, γιά τό ὅτι ἐκεῖ ἡ Ὀρθοδοξία διώκεται αἰσχρά καί βανδαλίζεται ἀνελέητα μέ δική του πρωτίστως ὑπαιτιότητα καί ἠθική αὐτουργία (ἄλλωστε ὡς «Πάπας τῆς Ἀνατολῆς» καί κεντρικό πρόσωπο τῆς ἐκτρωματικῆς ζηζιούλειας ἐκκλησιολογίας εἶναι γνωστό ὅτι κατέχει τό ἀλάθητο), ἀλλά καί κομπάζοντας ἀπό πάνω γιά τήν...ἑνότητα καί τήν εἰρήνη πού δῆθεν ἔφεραν στήν περιοχή οἱ ἀχαρακτήριστες ἐπιλογές του.
Ὁπότε βεβαίως, μέσα σέ ὅλα αὐτά, μόνο μέ θλιμμένο καί πικρό χαμόγελο μπορεῖ κανείς νά ἀντιμετωπίσει καί τήν πρόσφατη ἀγωνιώδη ἔκκληση τοῦ μαρτυρικοῦ (αὐτός ὄντως εἶναι μαρτυρικός) μητροπολίτη Τσερκάσι Θεοδοσίου πρός ἐκεῖνον «νά σταματήσει τά πνευματικά τέκνα του» (δηλαδή τήν συμμορία τῶν παλιάτσων πού παριστάνει τήν νέα Οὐκρανική Ἐκκλησία) ἀπό τήν γενοκτονία πού ἐπιχειροῦν. Κατανοητή προφανῶς ἡ ἀγωνία τοῦ μητροπολίτη, ἀλλά θά ἔπρεπε νά ξέρει ὅτι τέτοιες ἐκκλήσεις εἶναι πρός ὦτα μή ἀκουόντων. Πού ὄχι μόνο ἀρνοῦνται νά ἀκούσουν, ἀλλά καί δέν θά ἡσυχάσουν μέχρι ἡ γνήσια Οὐκρανική Ἐκκλησία νά ξεκληριστεῖ ἀπό προσώπου γῆς.
Τά σχέδια τοῦ Θεοῦ ὅμως εὐτυχῶς εἶναι πάντοτε διαφορετικά ἀπό ἐκεῖνα πού ἐκπονοῦν ἤ ἐκτελοῦν οἱ ὑπηρέτες τοῦ σκότους...
Γιατί βεβαίως μέ μία τόσο ἀρρωστημένη κενότητα καί ἀντιστροφή τῆς πραγματικότητας, πού ἐξυμνεῖ τήν πλάνη καί παρουσιάζει τόν ζόφο ὡς φῶς, δέν μπορεῖ νά γελάει κανείς.
Τεράστια ἀσφαλῶς σέ ὅλη αὐτή τήν κατάντια καί ἡ εὐθύνη ὅλων αὐτῶν τῶν στρατῶν ἀπό (ρασοφόρους τε καί μή) σφουγγοκωλάριους καί κάθε λογῆς καί εἰδῆς σαλιάρηδες ἀρχιγλεῖφτες πού τόν περιτριγυρίζουν (ἤ τόν...υποδέχονται κατά τόπους), ἀπό τήν ἄλλη ὡστόσο εἶναι προφανές πώς τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά τά ἀριδήλως στημένα καί νοσηρά καραγκιοζλίκια δέν θά συνέβαινε, ἄν πρῶτα ὁ ἴδιος δέν τά ἤθελε καί δέν τά τροφοδοτοῦσε.
Καί μιά πού ἀνέφερα καί τή συστηματική διαστροφή τῆς ἀλήθειας καί τῆς πραγματικότητας, δέν εἶναι φυσικά τυχαῖο πού ὁ εἰκονιζόμενος ξανάπιασε τίς προάλλες στό στόμα του τήν Οὐκρανία, ὄχι φυσικά γιά νά ἀπολογηθεῖ, ὡς ὄφειλε, γιά τό ὅτι ἐκεῖ ἡ Ὀρθοδοξία διώκεται αἰσχρά καί βανδαλίζεται ἀνελέητα μέ δική του πρωτίστως ὑπαιτιότητα καί ἠθική αὐτουργία (ἄλλωστε ὡς «Πάπας τῆς Ἀνατολῆς» καί κεντρικό πρόσωπο τῆς ἐκτρωματικῆς ζηζιούλειας ἐκκλησιολογίας εἶναι γνωστό ὅτι κατέχει τό ἀλάθητο), ἀλλά καί κομπάζοντας ἀπό πάνω γιά τήν...ἑνότητα καί τήν εἰρήνη πού δῆθεν ἔφεραν στήν περιοχή οἱ ἀχαρακτήριστες ἐπιλογές του.
Ὁπότε βεβαίως, μέσα σέ ὅλα αὐτά, μόνο μέ θλιμμένο καί πικρό χαμόγελο μπορεῖ κανείς νά ἀντιμετωπίσει καί τήν πρόσφατη ἀγωνιώδη ἔκκληση τοῦ μαρτυρικοῦ (αὐτός ὄντως εἶναι μαρτυρικός) μητροπολίτη Τσερκάσι Θεοδοσίου πρός ἐκεῖνον «νά σταματήσει τά πνευματικά τέκνα του» (δηλαδή τήν συμμορία τῶν παλιάτσων πού παριστάνει τήν νέα Οὐκρανική Ἐκκλησία) ἀπό τήν γενοκτονία πού ἐπιχειροῦν. Κατανοητή προφανῶς ἡ ἀγωνία τοῦ μητροπολίτη, ἀλλά θά ἔπρεπε νά ξέρει ὅτι τέτοιες ἐκκλήσεις εἶναι πρός ὦτα μή ἀκουόντων. Πού ὄχι μόνο ἀρνοῦνται νά ἀκούσουν, ἀλλά καί δέν θά ἡσυχάσουν μέχρι ἡ γνήσια Οὐκρανική Ἐκκλησία νά ξεκληριστεῖ ἀπό προσώπου γῆς.
Τά σχέδια τοῦ Θεοῦ ὅμως εὐτυχῶς εἶναι πάντοτε διαφορετικά ἀπό ἐκεῖνα πού ἐκπονοῦν ἤ ἐκτελοῦν οἱ ὑπηρέτες τοῦ σκότους...
«Πᾶνος»
Ευλογημένε Αγωνιστή Νεκτάριε ξέρεις γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι αυτοί που γράφεις..
σαλιάρηδες ἀρχιγλεῖφτες και δεν συμμαζεύεται πού τόν περιτριγυρίζουν βλέπουν μόνο το προσωπείο του.
Όμως στον γλύπτη που πήγε δεν ήθελε να τον κάνει άγαλμα με το προσωπείο του, για αυτό και έβγαλε την μάσκα και βλέπουμε στο άγαλμα το πραγματικό του πρόσωπο.
Πιο ΜΑΎΡΟ και από το ράσο!
Ούτε οι μάο μάο στην Αφρική δεν είναι έτσι.
Υ.Γ. να ναι καλά ο γλύπτης που είδαμε το πραγματικό του πρόσωπο!
Αγαπητέ κύριε Δαπέργολα, οταν μνημονευεται ο αναξιος Πατριαρχης Βαρθολομαιος, και οι υπολοιποι Επισκοποι και Ιερεις, τα συγκοινωνουντα δοχεια, και το ποιμνιο που εκκλησιαζεται, οι Αγιοι εκαναν παντα διακοπη μνημονευσεως και μαζί με το ποιμνιο, αμεσως αποτειχιζονταν. Κανω μηπως λαθος;
ΑπάντησηΔιαγραφήἘπειδὴ δὲν πρόκειται νὰ σοῦ ἀπαντήσῃ ὁ κ. Δαπέργολας, διότι δὲν μπαίνει στὰ τόσα ἰστολόγια ποὺ δημοσιεύουν τὰ ἄρθρα του, ἔχω νὰ σοῦ πῶ τὰ ἑξῆς:
ΔιαγραφήΚατ᾿ ἀρχὴν, ὁ τρόπος σου ποὺ κάνεις τέτοια ὑπόδειξη καὶ κυρίως στὸν συγκεκριμένο, ἔχει πολὺ ἔπαρση λὲς καὶ μιλᾶς σὲ κανένα ἄσχετο καὶ τοῦ λὲς κάτι καινούργιο.
Αὐτὸ τὸ «Κάνω μήπως λάθος», θὰ μποροῦσε νὰ εἶχε παραληφθῇ καὶ νὰ ἦταν «ὅπως γνωρίζετε» τὸ ὁποῖον βγάζει εὐγένεια.
Λοιπὸν ἀγαπητὲ «ἄγνωστε» ποὺ φοβάσαι νὰ βάλῃς ἕνα ὄνομα καὶ ποὺ νομίζεις πὼς τὰ ξέρεις καὶ παρασύρεις καὶ ἄλλους, βεβαίως καὶ κάνεις λάθος.
Ὅσον ἀφορᾶ στὰ «συγκοινωνοῦντα δοχεῖα», εἶναι ἐπινόηση κάποιων ἀδιάκριτων ζηλωτῶν καὶ δὲν ἰσχύει κάτι τέτοιο, ὅπως καὶ ὁ ὄρος «ἀποτεἰχιση» εἶναι μόνον γιὰ τὸν κλῆρο καὶ ὄχι γιὰ τοὺς λαϊκούς.
Ὅσο δέ, γιὰ τὸ ὅτι οἱ «Ἅγιοι πάντα ἔκαναν διακοπὴ μνημονεύσεως», τὸ ὁποῖον ὅπως τὸ γράφεις, ὑπονοεῖ ὅτι ὅλοι οἱ Ἅγιοι αὐτὸ ἔκαναν καὶ τὸ «ἀμέσως ἀποτειχίζονταν», εἶναι ἀπολύτως λάθος καὶ εἶναι ἄλλη μιὰ ἐπινόηση ἀδιάκριτου ζηλωτισμοῦ.
Τὸ γράφω γιὰ πολλοστὴ φορά, ὅτι εἴμαστε ὑπέρ τῆς διακοπῆς μνημονεύσεως στὸν ἑκάστοτε αἱρετικὸ Ἐπίσκοπο ἤ σὲ αὐτὸν ποὺ ἔχει ἀρχίση νὰ αἱρετίζη, ἀλλὰ ὁ κανόνας δὲν εἶναι ὑποχρεωτικός, ἀσχέτως μὲ τὸν συγκεκριμένο δαιμονισμένο ἀρχιοικουμενιστὴ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ τὸν μνημόνευε κανένας.
Ἀλλὰ ποιοὶ νὰ τὸ κάνουν; Κόρακας κοράκου, βγάζει μάτι;
Καὶ αὐτὴ ἡ καραμέλα περὶ ὑποχρεωτικότητος, εἶναι ἐπινόηση καὶ ἄλλοτε παρερμηνεία ἀδιάκριτων ἀποτειχισμένων καὶ παλαιοημερολογιτῶν.