ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940: Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 28ην ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ» [27-10-1985] [Β145]

ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Ἀπόσπασμα ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας
τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 28ην ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 27-10-1985]

[Β145]

Ἀγαπητοί μου, ἡ ἀγρυπνία ποὺ ἐπιτελοῦμε ἀπόψε, εἶναι στὴ μεγάλη ἐκείνη εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔδωσε τὴ νίκη καὶ τὴν ἐλευθερία στὸ ἑλληνικό μας Ἔθνος. Ὅλοι τότε νόμισαν ὅτι ἡ Ἑλλὰς θὰ πέθαινε, ὑποκύπτουσα στὸν κατακτητή. Ἐκείνη ἡ μικρὴ Ἑλλὰς τῶν ἑπτὰ ἑκατομμυρίων· ὅτι θὰ συνετρίβετο μπροστὰ σὲ ἕναν ὄγκο σαράντα ἑκατομμυρίων. Γιὰ νὰ προστεθεῖ ὕστερα ἀπὸ λίγους μῆνες ἕνας ἄλλος ὄγκος ἄλλων σαράντα ἑκατομμυρίων, μπροστὰ στὴ μικρή μας Ἑλλάδα. Ἡ Ἑλλάδα ὅμως δὲν ἀπέθανε. Ὁ Κύριος ποὺ ἀνέστησε τὴν κόρη τοῦ Ἰαείρου, Ἐκεῖνος εἶπε καὶ διὰ τὴν Ἑλλάδα: «Οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει».

Δὲν πέθανε, ἀλλὰ κοιμᾷται. Μόνος ἀγαπητοί μου, ὁ Χριστὸς εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ ὅταν ἁπλώνει τὸ ζωογόνο χέρι Του, ὅλα τὰ σώζει καὶ ὅλα τὰ ζωοποιεῖ. Τότε εἴμεθα ἐγγὺς βαράθρου, ἐγγὺς θανάτου. Κι ὅμως ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς μᾶς ἔβγαλε ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ βάραθρα τῆς ἐθνικῆς ἀλλὰ καὶ τῆς πνευματικῆς μας ἀπωλείας, παρὰ τοὺς γέλωτας τῶν ἀντιφρονούντων. Γελοῦσαν οἱ ἐχθροί. Κι ἔλεγαν: «Εἶναι δυνατόν;». Κι ὅμως δείξαμε στὸν κόσμον τὸ θαῦμα τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Ὁ Κύριος  «διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν», ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ φάει. Ποιός; Τότε ἡ κόρη τοῦ Ἰαείρου. Ἀλλὰ καὶ ἡ Ἑλλὰς ἔπρεπε νὰ φάει. Καὶ τὸ φαΐ ποὺ ἔπρεπε νὰ φάει ἦταν ἡ τροφὴ τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ τροφὴ τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας, μὲ τὰ ὁποῖα ἔπρεπε νὰ τραφεῖ καὶ νὰ ξαναζήσει ἡ πατρίδα μας. Γι᾿ αὐτό, ἀγαπητοί, ὅταν ἀποδίδομε τίς εὐχαριστίες μας στὸν Κύριον, Τὸν χρεώνομε -μὴν τὸ ξεχνοῦμε- μὲ νέες εὐεργεσίες. Ὅταν Τοῦ λέμε τὸ «εὐχαριστῶ» μας, μᾶς δίνει καινούριες εὐεργεσίες. Καὶ ὅταν ζοῦμε τίς ἐντολές Του, τότε ἔχομε ἀμέριστη τὴ δική Του την εὐλογία.

Τελευταία ὅμως ἡ πατρίδα μας φέρεται ὡς ἀχάριστη, στοὺς πολλούς της ἀνθρώπους, στοὺς πολλούς της συμπατριῶτες μας. Φέρεται ὡς ἀχάριστη. Ἀλλὰ καὶ παραπαίουσα. Δείχνει ὅτι ἀγνοεῖ τὸν Θεό. Ὅτι ἄλλοι παράγοντες συνετέλεσαν νὰ κερδίσομε τότε τὸν πόλεμο. Καὶ νὰ ἐλευθερωθοῦμε. Καὶ μάλιστα, ἂν θέλετε, ἡ Ἑλλάς, ἔπαιξε ἕναν σημαντικὸ ρόλο στὴν Ἱστορία, νὰ ἀλλαχθεῖ ἡ πορεία τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Τὰ ξέρετε, δὲν θὰ κάνω Ἱστορία τώρα. Καὶ αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ τῆς πορείας τοῦ 2ου Παγκοσμίου πολέμου, ποὺ ἄλλαξε ἐντελῶς τὰ πράγματα, ὀφείλεται στὴν Ἑλλάδα. Τὸ «γιατί», ἂν διαβάσουμε τὴν Ἱστορία, ἐκεῖ τὸ μαθαίνομε. 

Ἀλλὰ ἡ Ἑλλὰς ὅμως ἐξέχασε τὸν Θεό. Καὶ παραπαίει. Καὶ δὲν εὐχαριστεῖ τὸν Θεό. Ἄν Τὸν εὐχαριστεῖ, ἴσως ἀκόμα κάπως ἔτσι, μόνον τύποις, κάποιες γιορτές, ποὺ ἴσως ἴσως οἱ πολλοὶ δὲν τίς πιστεύουν. Καὶ τίς θεωροῦν ἐνοχλητικές. Γιὰ τὰ μάτια ἴσως τῶν κάποιων, τίς κάνουν τίς γιορτὲς αὐτές. Ἀλλὰ δὲν εἶναι διατεθειμένοι νὰ εὐχαριστήσουν τὸν Θεό. Δὲν εἶναι. Αὐτὸ βεβαίως εἶναι ἕνα δυστύχημα. Γι᾿ αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ ἀνανήψομε. Νὰ μήν μᾶς τιμωρήσει ὁ Κύριος. Πρέπει νὰ μετανοήσουμε. Πρέπει νὰ ξαναγυρίσομε εἰς τὸν Κύριον. Γιὰ νὰ δεχθοῦμε νέες εὐεργεσίες. Διότι ἐκεῖ ἔχομε τὴν ἀσφάλειά μας, καὶ μόνον ἐκεῖ ἔχομε τὴν ἀσφάλειά μας. Ἄν δὲν θέλομε νὰ χαθοῦμε σὰν λαός, σὰν ἔθνος. Ἄν πρέπει νὰ μείνουμε, μόνον κοντὰ στὸν Κύριο θὰ μείνουμε. Ὅλα τ᾿ ἄλλα, οἱ ἐγγυήσεις καὶ οἱ ἀσφάλειες Ὀργανισμῶν καὶ Συμμαχιῶν πίπτουν εἰς τὸ κενόν. Δὲν ἔχουν καμία ἀξία καὶ καμία σημασία. Θυμηθεῖτε, θυμηθεῖτε, ὁ Θεὸς δίνει ἐντολὴ διὰ τῶν προφητῶν Του: «Δὲν θὰ συμμαχήσετε οὔτε μὲ τοὺς Σύρους, οὔτε μὲ τοὺς Αἰγυπτίους», εἶπε στοὺς Ἑβραίους. «Ἐγὼ εἶμαι ὁ σύμμαχός σας». Οἱ Ἑβραῖοι ὅμως ὀρθολογίζοντες, εἶπαν: «Καὶ τί θὰ κάνομε; Πρέπει νὰ συμμαχήσομε καὶ μὲ τοὺς γειτόνους μας πρὸς Βορρᾶν καὶ μὲ τοὺς γειτόνους μας πρὸς Νότον». Καὶ τὴν ἔπαθαν. Γιατί ἀκριβῶς δὲν πίστεψαν ὅτι ἡ ἀσφάλειά των ἦτο Αὐτὸς ὁ Θεός.

Εἶναι θέμα πίστεως. Ἀπ᾿ τὴν στιγμὴ ποὺ θὰ πιστέψομε ὅτι εἶναι ἀληθὴς ὁ Κύριος, τότε δὲν ἔχομε παρὰ νὰ ἐμπιστευθοῦμε στὴν ἀγάπη τὴ δική Του την ἐγγύηση  καὶ τὴν ἀσφάλεια καὶ τὴν εὐημερία τῆς πατρίδος μας. Ἀρκεῖ νὰ εἴμαστε κοντά Του. Ἀρκεῖ νὰ εἴμεθα κάτω ἀπὸ τὴν εὐλογία Του. Ἀρκεῖ νὰ ἐφαρμόζομε τίς ἐντολές Του. Καιρὸς λοιπὸν ἀγαπητοί, καιρὸς νὰ ἀνανήψομε, καιρὸς νὰ μετανοήσουμε, καιρὸς νὰ ἐπιστρέψομε. Κι ὅπως λέγει σὲ ἕναν του λόγο ὁ ἀπόστολος Πέτρος: «ὅπως ἂν ἔλθωσιν καιροὶ ἀναψύξεως ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου».

ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ
καὶ μὲ ἀπροσμέτρητη εὐγνωμοσύνη στὸν πνευματικό μας καθοδηγητή
μακαριστὸ γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο,
Ψηφιοποίηση καὶ ἠλεκτρονικὴ ἐπιμέλεια:
Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

ΠΗΓΕΣ:
•   Ἀπομαγνητοφώνηση ὁμιλίας διὰ χειρὸς τοῦ ἀξιοτίμου κ. Ἀθανασίου Κ.
•   Ὁμιλία στὴν Κυριακὴ Ζ΄λουκᾶ (εὐαγγελικὴ περικοπὴ γιὰ τὴν ἀνάσταση τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου) ποὺ ἐκφωνήθηκε στὶς 27-10-1985, ἠχητικὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ 23΄37'' ἕως 30΄21''.
•   http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/omiliai_kyriakvn/omiliai_kyriakvn_295.mp3

___________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος»