Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) είχε μεγάλες ελπίδες για τον εαυτό του. Η τοποθεσία του, εμπνευσμένη από το "Μαγικό Βουνό" του Τόμας Μαν*, ήταν το τέλειο σκηνικό για τον Klaus Schwab να φιλοξενήσει τους κορυφαίους φαντασιόπληκτους (fantasists) του κόσμου για την προώθηση του αποκρυφιστικού έργου τους για παγκόσμια κυριαρχία.
Από τις απαρχές του, που ξεκίνησε από τη σκοτεινή εξέχουσα θέση του Χένρι Κίσινγκερ, το Φόρουμ εξελίχθηκε από μια περιθωριακή λέσχη σκιερών παραγόντων σε κρατικό επίπεδο σε μια ετήσια βιτρίνα παγκόσμιων ηγετών. Γοητευμένο από τις υποσχέσεις μόνιμης ισχύος που προσφέρονται από τη Μεγάλη Επανεκκίνηση και μαγεμένο από την αντιεπιστημονική ανοησία της σέκτας του κλίματος, το WEF ήταν το κατάλληλο μέρος για την παγκόσμια ελίτ.
