Λάμπρος Σκόντζος: «Τῇ μυστικῇ ἐν φόβῳ τραπέζῃ, προσεγγίσαντες πάντες»

(Θεολογικὸ σχόλιο στὸ περιεχόμενο καὶ τὸ νόημα τῆς Μεγάλης Πέμπτης)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

«Τὴ Ἁγία καὶ Μεγάλη Πέμπτη οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες, ἀλληλοδιαδόχως ἐκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων καὶ τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσερά τινα ἐορτάζειν· τὸν ἱερὸν Νιπτῆρα, τὸν Μυστικὸν Δεῖπνον (δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ᾿ ἡμᾶς  φρικτῶν Μυστηρίων), τὴν ὑπερφυὰ Προσευχὴν καὶ τὴν Προδοσίαν αὐτήν».
 

Αὐτὸ εἶναι τὸ συναξάρι τῆς Μεγάλης Πέμπτης. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾷ τὴν  Ἁγία αὐτὴ ἡμέρα ὅσα ἔλαβαν χώρα στὸ ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ ὅσα ἀκολούθησαν μετὰ τὸ Μυστικὸ Δεῖπνο.
 

Τὸ Θεῖο Δρᾶμα ὁδεύει πρὸς τὴν ὁλοκλήρωσή του. Ὁ ἑκουσίως καὶ ἀδίκως Παθὼν γιὰ τὴ δική μας σωτηρία Κύριος γνωρίζει ὅτι ἔφτασε τὸ τέλος τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας Του. Ἡ προδοσία τοῦ ἀγνώμονα μαθητῆ, ἡ σύλληψη, οἱ ἐξευτελισμοί, τὸ ψευδοδικαστήριο, ἡ καταδίκη καὶ ὁ σταυρικὸς θάνατος εἶναι θέμα ὡρῶν. Ὡς ἄνθρωπος αἰσθανόταν τὸ διὰ τῆς θυσίας Του βαρὺ φορτίο τῆς ἀπολυτρώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καὶ γι᾿ αὐτὸ ἀγωνιοῦσε ὑπερβαλλόντως. Δὲν τὸν ἐνδιέφερε τὸ δικό Του μαρτύριο καὶ ὁ θάνατος, ἀλλὰ ἡ συνέχιση τοῦ σωτηριώδους ἔργου Του.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ: Μυστικός Δεῖπνος, Ἰούδας ὁ Προδότης καί Δόλιος

Τὸ ὑπέροχο νόημα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου.

 

Στὸ πρόσωπο τοῦ ἐνανθρωπίσαντος Χριστοῦ ἀποκαλύφθηκε ἡ ἀληθινὴ ζωή, ἡ ὁποία εἶχε ἀρχικὰ δοθεῖ στὸν ἄνθρωπο σὰν πλήρης καὶ τέλεια Εὐχαριστία, σὰν πλήρης καὶ τέλεια κοινωνία μὲ τὸν Θεό.

Ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς ἀρνήθηκε τὸν βασικὸ ἀνθρώπινο πειρασμό: νὰ ζήσει «ἐπ’ ἄρτῳ μόνο». Ἀποκάλυψε ὅτι ὁ Θεὸς καὶ ἡ Βασιλεία Του εἶναι ὁ πραγματικὸς ἄρτος, ἡ πραγματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

   ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

     «Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε(:αυτά είπε ο Ιησούς στους μαθητές Tου κaι έπειτα σήκωσε τα μάτια Tου στον ουρανό και είπε: “Πατέρα, ήλθε η ώρα που η σοφία Σου όρισε για να πάθω και να θυσιαστώ. Δέξου τη θυσία του Πάθους μου και δόξασε τον Υιό Σου και ως προς την ανθρώπινη φύση Του˙ για να σε δοξάσει και ο Υιός Σου με την απολύτρωση και τη σωτηρία των ανθρώπων, η οποία θα ολοκληρωθεί με τη θυσία Του αυτή και με την αιώνια αρχιερατική μεσιτεία Του που θα ακολουθήσει μετά από αυτήν”)»[Ιω.17,1].

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, σύμφωνα με το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον [Υπομνηματισμός των εδαφίων Ιω. 19, 16-35]

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,

            σύμφωνα με το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον

         [Υπομνηματισμός των εδαφίων Ιω. 19, 16-35]

   «Τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ. Παρέλαβον δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἤγαγον· καὶ βαστάζων τὸν σταυρὸν αὐτοῦ ἐξῆλθεν εἰς τὸν λεγόμενον κρανίου τόπον, ὃς λέγεται ἑβραϊστὶ Γολγοθᾶ, ὅπου αὐτὸν ἐσταύρωσαν(:τότε λοιπόν ο Πιλάτος τούς παρέδωσε τον Ιησού για να σταυρωθεί. Παρέλαβαν τότε οι στρατιώτες τον Ιησού και άρχισαν να Tον οδηγούν προς τον τόπο όπου θα Tον σταύρωναν. Και Aυτός, βαστάζοντας επάνω στον ώμο τον σταυρό Tου, βγήκε έξω από τα τείχη της πόλεως μέχρι κάποια τοποθεσία που λέγεται ‘’Κρανίου τόπος’’ και στην εβραϊκή γλώσσα λέγεται ‘’Γολγοθά’’. Εκεί Tον σταύρωσαν)»[Ιω.19.16-17].

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ [:Α΄ Κορ. 11, 23-32] Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Ἡ οὐσία τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας» [1-5-1986]

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ [:Α΄ Κορ. 11, 23-32]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«Ἡ οὐσία τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 1-5-1986]

Σήμερα, Μεγάλη Πέμπτη, ἀγαπητοί μου, εἰς τὸν ἑσπερινόν -διότι ἡ Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου συνδυάζεται μετὰ Ἑσπερινοῦ, ἡ Ἐκκλησία μας παραθέτει τὴν ἀποστολικὴν ἐκείνη περικοπή, ἡ ὁποία ἀναφέρεται εἰς τὴν παράδοσιν τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Διότι ἡ Μεγάλη Πέμπτη εἶναι ἡ ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποίαν παρεδόθη τὸ μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Δηλαδὴ τὸ μυστήριον τῆς ἑνώσεως τοῦ Χριστοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων. Διότι πρόκειται περὶ τῆς μετοχῆς τοῦ ἀνθρώπου εἰς τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὥστε ὁ ἄνθρωπος νὰ γίνεται σύσσωμος, ἕνα σῶμα, καὶ σύναιμος, ἕνα αἷμα μὲ τὸν Χριστόν.

Σημειώνει, λοιπόν, ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἰς τὴν Α΄ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή του, στὸ 11ο κεφάλαιον, ὅτι «Ἐγὼ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου ὃ καὶ παρέδωκα ὑμῖν, ὅτι ὁ Κύριος ᾿Ιησοῦς ἐν τῇ νὺκτί ᾗ παρεδίδοτο ἔλαβεν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτό μού ἐστι τὸ σῶμα τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν. Ὡσαύτως καὶ τὸ πὸτήριον μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων· τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι· τοῦτο ποιεῖτε, ὁσάκις ἂν πίνητε, εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν. Ὁσάκις γὰρ ἂν ἐσθίητε τὸν ἄρτον τοῦτον καὶ τὸ ποτήριον τοῦτο πίνητε, τὸν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλλετε, ἄχρις οὗ ἂν ἔλθῃ».

Ἂν ἐπροσέξατε, λέγει: «Ἐγὼ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου ὃ καὶ παρέδωκα». Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πρώτης σειρᾶς ἀπόστολος, δὲν παρέλαβε ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους, παρ᾿ ὅτι δὲν εἶδε τὸν Κύριον κατὰ τὴν παρουσία Του ἐδῶ εἰς τὸν παρόντα κόσμον· ἀλλὰ παρέλαβε ἀπὸ τὸν Κύριον ἀπ᾿ εὐθείας, διότι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶχε πεῖ τότε εἰς τὸν Ἀνανία, ὁ ὁποῖος ἐβάπτισε τὸν Παῦλον: «Ἐγὼ θὰ τοῦ διδάξω ὅ,τι πρέπει νὰ τοῦ πῶ». Συνεπῶς, ὁ ἀπόστολος Παῦλος δὲν πῆρε τὴν διδασκαλία ἀπὸ δεύτερο χέρι· διαμέσου, φερειπείν, τῶν ἀποστόλων, ἀλλὰ πῆρε τὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸν Κύριο. Συνεπῶς λέγει, πολὺ ὀρθά, «Ἐγὼ παρέλαβα ἀπὸ τὸν Κύριον ἐκεῖνο ποὺ παρέδωσα σὲ σᾶς». Αὐτὴ ἡ παραλαβὴ καὶ ἡ παράδοσις εἶναι ἀκριβῶς ἡ παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας. Διότι τὸ μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας, δυνάμει τοῦ μυστηρίου τῆς ἱερωσύνης, παραδίδεται διαρκῶς μέσα εἰς τὴν Ἐκκλησία.

Ποιά εἶναι ἡ οὐσία τοῦ μυστηρίου αὐτοῦ; Ἡ οὐσία τοῦ μυστηρίου εἶναι ὅτι «αὐτὸ τὸ κρασὶ μεταβάλλεται σὲ Αἷμα Χριστοῦ καὶ αὐτὸ τὸ ψωμὶ μεταβάλλεται σὲ Σῶμα Χριστοῦ». Αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴν οὐσία τοῦ μυστηρίου. Δὲν εἶναι τύπος τὸ μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Αὐτὸ ποὺ λέγει ἐδῶ «εἰς ἀνάμνησιν»· εἰς ἀνάμνησιν τοῦ Πάθους τοῦ Κυρίου. Καὶ ὄχι ἁπλῶς ὅτι δύναται αὐτὸ νὰ μοῦ ὑπενθυμίζει ἀπὸ τὴ μορφὴ τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ὄχι! Δὲν εἶναι σύμβολον, οὔτε τύπος, οὔτε ἐκεῖ κρύπτεται ὁ Χριστός! Ἀλλὰ εἶναι Αὐτὸς Οὗτος ὁ Χριστός! Διότι, ὁ ἄρτος ὁ καθαγιασθεὶς εἶναι Αὐτὸ τοῦτο τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ· καὶ ὁ οἶνος ὁ καθαγιασθεὶς εἶναι Αὐτὸ τοῦτο τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ!

Ὅπως λέγει στὴν ὁμολογία του ὁ ἅγιος Δωσίθεος Ἱεροσολύμων ὅτι «αὐτὸ τὸ σῶμα ποὺ κοινωνοῦμε καὶ τὸ αἷμα ποὺ πίνουμε, ποὺ κοινωνοῦμε, δὲν εἶναι παρὰ ἐκεῖνο τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα ποὺ πῆρε ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὰ σπλάχνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Εἶναι τὸ ἴδιο Σῶμα ἐκεῖνο ποὺ ἐσταυρώθη ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ. Εἶναι τὸ ἴδιο Σῶμα ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ἀνελήφθη εἰς τοὺς οὐρανούς. Εἶναι τὸ ἴδιο Σῶμα ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον κάθηται εἰς τὰ δεξιὰ τῆς δόξης τοῦ Πατρός. Εἶναι αὐτὸ τὸ ἴδιο Σῶμα ποὺ θὰ ἔρθῃ νὰ μᾶς κρίνει κατὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι Αὐτὸς ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός». Οὔτε θυμίζει τὸν Χριστόν. Θὰ τὸ πῶ γιὰ δεύτερη φορά: Οὔτε τύπος εἶναι· οὔτε σύμβολον εἶναι· οὔτε ἐκεῖ κρύπτεται ὁ Χριστὸς· ἀλλὰ εἶναι Αὐτὸς Οὗτος ὁ Χριστός.

Γι᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς Ἐκεῖνος ὁ Ὁποῖος δὲν θὰ πρόσεχε στὸ θέμα αὐτό, θὰ εἶχε ἀντὶ τὴν ἕνωση μετὰ τοῦ Χριστοῦ, θὰ εἶχε κρίση καὶ κατάκριση, καταδίκη. Γι᾿ αὐτὸ εἶναι πάρα πολὺ σημαντικό. Λέγει ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τὰ ἑξῆς: «Ὥστε ὃς ἂν ἐσθὶῃ τὸν ἄρτον τοῦτον ἢ πὶνῃ τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου». «Ὅποιος», λέγει, «τρώει καὶ πίνει τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου ἀναξίως, εἶναι ἔνοχος ἀπέναντι στὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου».

Ὁ Ἰούδας, δὲν γνωρίζομε ἐὰν ἐκοινώνησε- οἱ Πατέρες λέγουν ὅτι δὲν ἐκοινώνησε. Ἀλλὰ ἂν ἐκοινώνησε, ἀπέβη εἰς αὐτὸν κρῖμα καὶ κατάκριμα· καὶ καταδίκη. Γι᾿ αὐτὸ λέμε σὲ ἕνα τροπάριον: «Οὐ φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ὁ Ἰούδας· ἀλλ' ὡς ὁ Λῃστὴς ὁμολογῶ σοι· Μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῇ Βασιλεῖᾳ Σου». «Δὲν θὰ Σοῦ δώσω φίλημα ὅπως ὁ Ἰούδας, προδοτικόν. Καὶ τὸ προδοτικὸν φίλημα εἶναι ὅταν Σὲ ἀρνηθῶ». Αὐτὸ κρατήσατέ το. Καὶ ἕνα ἄλλο, ἀπὸ τὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. Λέγει ὁ Κύριος: «Ἐσεῖς εἴσαστε καθαροί. Ἀλλὰ ὄχι ὅλοι». Καὶ ὑπενόει τὸν Ἰούδα. Καὶ οἱ καθαροὶ δὲν ἔχουν ἀνάγκη νὰ λουστοῦν, νὰ τοὺς πλύνουμε τὰ πόδια ἢ τὰ χέρια. Εἶναι καθαροί. «Οἱ μαθηταί», λέγει, «ἦσαν καθαροί», εἶπε ὁ Κύριος, «ἀλλὰ ὄχι ὁ Ἰούδας». Οἱ μαθηταὶ δὲν εἶχαν ἁμαρτίες; Εἶχαν ἁμαρτίες. Γιατί ὁ Κύριος τοὺς λέγει «καθαρούς»; Διότι θὰ τοὺς καθαρίσει ἀργότερα Αὐτὸ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ ποὺ θὰ κοινωνήσουν, ἀλλὰ καὶ ἡ Πεντηκοστή.

Γιατί τοὺς λέγει «καθαρούς»; Καὶ δὲν λέγει «καθαρὸ» τὸν Ἰούδα; Διότι, πρωτίστως καὶ κυρίως, ἀναφέρεται σὲ ἕνα κεντρικὸν σημεῖον· καὶ μετά, ὅλα τὰ ἄλλα ἀποτελοῦν τὴν περιφέρειαν. Αὐτὸ τὸ πρώτιστον καὶ τὸ μέγιστον σημεῖον εἶναι ἡ πίστις του τί εἶναι Αὐτὸ ποὺ κοινωνῶ. Δηλαδὴ ἐὰν εἶναι τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ ἢ δὲν εἶναι. Αὐτὸ ἀποτελεῖ τὸ κεντρικὸν σημεῖον· ποὺ θὰ μὲ κάνει ἢ καθαρὸν ἢ ἀκάθαρτον. Γι᾿ αὐτὸ, ἀκριβῶς, λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅτι πρέπει κανεὶς νὰ δοκιμάζῃ -τὸν ἑαυτόν του νὰ δοκιμάζῃ- ἐὰν δέχεται ὅτι εἶναι τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Καὶ νὰ μὴν τὸ θεωρῇ Αὐτὸ ὅτι εἶναι κοινὸ ψωμὶ καὶ κοινὸ κρασί. «Ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου». Ἐκεῖνο τὸ «μὴ διακρίνων» ποὺ σημαίνει ὅτι θεωρεῖ ὅτι εἶναι κοινὸ ψωμί. Ἢ τύπος· ἢ σύμβολον. Αὐτὸ ἀποτελεῖ τὸ κεντρικὸν ἁμάρτημα.

Ὁ Ἰούδας ἐκεῖ ἔπεσε. Δὲν πίστεψε στὸ θεανθρώπινον πρόσωπον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διότι ἂν πίστευε, θὰ ἐτρόμαζε. Καὶ δὲν θὰ πήγαινε νὰ κάνῃ αὐτὴν τὴν ἐνέργεια ποὺ ἔκανε. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ τὸ ἴδιο. Παρ᾿ ὅτι δέχεται ὁ Καϊάφας τοῦ Ποιός εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Ὁποῖος χρησιμοποιεῖ τὴν προφητεία τοῦ Δανιήλ, ὅτι «ἒρχεται ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ» - δὲν πιστεύει, τὸ θεωρεῖ βλασφημία αὐτὸ ποὺ λέγει ὁ Χριστός, διαρρηγνύει τὰ ἱμάτιά του. Δὲν ἐγνώριζε Ποιός ἦταν ὁ Χριστός. Ἤ, τοὐλάχιστον, δὲν ἤθελε νὰ γνωρίσῃ.

Γι᾿ αὐτὸ λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅτι ἂν ἐγνώριζαν, δὲν θὰ ἐσταύρωναν τὸν Κύριον τῆς δόξης. Ἀλλὰ καὶ ἡ ἄγνοια αὐτὴ εἶναι ἁμάρτημα. Διότι ὁ Χριστὸς ἦρθε καὶ εἶπε Ποιός εἶναι. Καὶ συνεπῶς, ἡ ἄγνοια αὐτὴ ἰσοδυναμεῖ καὶ ἰσοῦται μὲ ἀπιστία. Δηλαδὴ τὸ κεντρικὸν ἁμάρτημα εἶναι ἡ ἀπιστία. Δηλαδὴ ἐὰν δέχομαι ἢ δὲν δέχομαι ὅτι εἶναι Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ. Προσέξτε λοιπόν, ἂς προσέξομε πάρα πολύ. Ὅλα τὰ ἄλλα ἀποτελοῦν περιφέρεια. Ἐὰν εἶπα ψέματα, ἐὰν ἐπόρνευσα, ἐὰν ἐμοίχευσα, ἐὰν ἔκλεψα, ἐὰν ἐσκότωσα, ἀναμφισβητήτως ὅλα αὐτὰ ἀποτελοῦν τὴν περιφέρεια τῶν ἁμαρτημάτων, πού, ἀσφαλῶς, δὲν μπορῶ νὰ προσέλθω ἐὰν δὲν ἔχω καθαρίσει τὸν ἑαυτό μου. Ἀναμφισβητήτως. Μόνο ἕνα θὰ σᾶς πῶ καὶ νὰ πάρετε μίαν ἀντίληψιν τοῦ πράγματος. «Μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους ὅτι μέλη ἀλλήλων ἐσμὲν» καὶ ὅτι ἀνήκουμε στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Δὲν μπορεῖς, λοιπόν, νὰ ψεύδεσαι. Ἀνήκεις στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. 

Ἕνα ἄλλο: «Ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν· ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι. Ἂρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; Μὴ γένοιτο», λέγει στοὺς Κορινθίους ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Διότι γίνομαι κοινωνὸς τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ καὶ ἑνοῦμαι μετ᾿ Αὐτοῦ. Πηγαίνω εἰς τὴν πορνείαν, μοιχεία -σαρκικὰ ἁμαρτήματα- ἑνοῦμαι μὲ τὴν ἀνήθικη γυναῖκα. Πῶς, λοιπόν, νὰ καταστήσω τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ μέλη ἀνηθίκου γυναικός; «Πῶς γοὖν ποιήσω τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ μέλη πόρνης;», λέγει ὁ ἀπόστολος, «μὴ γένοιτο». Βλέπετε, λοιπόν, ὅτι δὲν εἶναι μόνο τὸ θέμα τῆς πίστεως ἢ τῆς ἀπιστίας, εἶναι καὶ τὸ θέμα καὶ τῶν λοιπῶν ἁμαρτημάτων.

Καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει τὸ ἑξῆς, ἀγαπητοί μου: «Διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἂῤῥωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί». «Γι᾿ αὐτὸ ἀνάμεσά σας ὑπάρχουν ἀδιάθετοι -ὁ ἀσθενὴς εἶναι ὁ ἀδιάθετος- ἄρρωστοι -αὐτοὶ ποὺ ἔχουν βαριὰ ἀρρώστια- καὶ πεθαίνουν ἀρκετοί». Ἀκοῦστε: «Καὶ πεθαίνουν ἀρκετοί». «Εἰ γὰρ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα»· κ.τ.λ.

«Καὶ πεθαίνουν ἀρκετοί». Ἀγαπητοί μου, ἐγὼ εἶμαι μάρτυς μερικῶν τέτοιων περιπτώσεων, θανάτου. Εἶναι φοβερό! Νὰ κοινωνήσῃ κανεὶς καὶ νὰ πεθάνῃ ἀμέσως... Διότι δὲν ἔπρεπε νὰ κοινωνήσῃ. Ἔχομε, βέβαια, καὶ δὲν μποροῦμε πάντα νὰ κρίνομε περιπτώσεις ποὺ κανεὶς μπορεῖ νὰ κοινωνήσῃ καὶ νὰ πεθάνῃ ἠρέμως καὶ αὐτὸ μπορεῖ νὰ συμβῇ σὲ ἁγίους· ἀναμφισβητήτως. Δὲν εἶναι πάντοτε κανόνας αὐτό. Πλὴν ὅμως, ἔχουμε καὶ τὸν θάνατον. Καὶ εἶναι φοβερό. Σὲ μιὰ περίπτωση ἑνὸς νέου, τοῦ εἶπε ἡ μητέρα του -ἐδῶ, στὸν τόπο μας συνέβη αὐτό, πρὸ μερικῶν ἐτῶν- νὰ κοινωνήσῃ, ἀφοῦ ὁ ἱερεύς του εἶπε νὰ μὴν κοινωνήσῃ. Ἦταν Μεγάλη Πέμπτη. Καὶ ἡ μητέρα λέει: «Ἄντε ἐκεῖ ποὺ θὰ ἀκούσῃς τὸν πνευματικό! Νὰ πᾶς νὰ κοινωνήσῃς!». Μόλις ἐκοινώνησε, ἀγαπητοί μου, γύρισε σπίτι καὶ πέθανε. 25 ἐτῶν νέος... Λοιπόν, ἂς προσέξομε πολύ. Ἐὰν δὲν τό ᾿λεγε ἡ Ἁγία Γραφή, θὰ λέγαμε ὅτι ἦταν τυχαῖος ὁ θάνατος αὐτός. Δὲν εἶναι ὅμως τυχαῖο πρᾶγμα. Τὸ βεβαιώνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.

Λοιπόν, ἂς προσέξουμε. Κοινωνοῦντες τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ γινόμεθα καταγγελεῖς τοῦ θανάτου Του. [-Δυστυχῶς, στὸ σημεῖο αὐτὸ ἡ ἠχητικὴ καταγραφὴ τῆς ὁμιλίας διεκόπη ἀπότομα, ἐπειδὴ ἐνδεχομένως ἡ κασέτα δὲν εἶχε ἄλλο περιθώριο ἀκόμα].
 

ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ
καὶ μὲ ἀπροσμέτρητη εὐγνωμοσύνη στὸν πνευματικό μας καθοδηγητή
μακαριστὸ γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο,
ἀπομαγνητοφώνηση καὶ ἐπιμέλεια:
Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

ΠΗΓΗ: 

• https://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/megalh_ebdomada/megalh_ebdomada_011.mp3

__________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος» 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΩΡΟΔΟΚΙΑ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 28,11-15]

 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΩΡΟΔΟΚΙΑ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 28,11-15]

«Πορευομένων δὲ αὐτῶν, ἰδοὺ τινες τῆς κουστωδίας ἐλθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν τοῖς ἀρχιερεῦσιν ἅπαντα τὰ γενόμενα. καὶ συναχθέντες μετὰ τῶν πρεσβυτέρων συμβούλιόν τε λαβόντες ἀργύρια ἱκανὰ ἔδωκαν τοῖς στρατιώταις λέγοντες· εἴπατε ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτὸν ἡμῶν κοιμωμένων.  καὶ ἐὰν ἀκουσθῇ τοῦτο ἐπὶ τοῦ ἡγεμόνος, ἡμεῖς πείσομεν αὐτὸν καὶ ὑμᾶς ἀμερίμνους ποιήσομεν. οἱ δὲ λαβόντες τὰ ἀργύρια ἐποίησαν ὡς ἐδιδάχθησαν. καὶ διεφημίσθῃ ὁ λόγος οὗτος παρὰ Ἰουδαίοις μέχρι τῆς σήμερον (:Καθὼς λοιπὸν αὐτὲς πήγαιναν νὰ ἀναγγείλουν αὐτὰ στοὺς ἀποστόλους, ἰδού, μερικοὶ στρατιῶτες ἀπὸ τὴ φρουρὰ ποὺ εἶχε τοποθετηθεῖ στὸν τάφο πῆγαν στὴν πόλη κι ἀνήγγειλαν στοὺς ἀρχιερεῖς ὅλα ὅσα εἶχαν γίνει. Κι ἀφοῦ συγκεντρώθηκαν ἐκεῖνοι μαζὶ μὲ τοὺς πρεσβυτέρους κι ἔκαναν σύσκεψη, ἔδωσαν μεγάλο ποσὸ ἀσημένιων νομισμάτων στοὺς στρατιῶτες λέγοντάς τους: ''Πεῖτε ὅτι οἱ μαθητές του ἦλθαν μέσα στὴ νύχτα καὶ τὸν ἔκλεψαν, ὅταν ἐμεῖς κοιμόμασταν. Κι ἂν αὐτὸ καταγγελθεῖ στὸν ἡγεμόνα, ἐμεῖς θὰ τὸν πείσουμε καὶ θὰ σᾶς ἀπαλλάξουμε ἀπὸ κάθε ἀνησυχία καὶ εὐθύνῃ''. Κι αὐτοί, ἀφοῦ πῆραν τὰ χρήματα, ἔκαναν σύμφωνα μὲ τίς ὁδηγίες ποὺ πῆραν. Καὶ ἡ φήμη αὐτή, γιὰ τὴ δῆθεν κλοπὴ τοῦ σώματος, διαδόθηκε ἀνάμεσα στοὺς Ἰουδαίους μέχρι σήμερα)» [Ματθ. 28,11-15].

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ σύμφωνα μὲ τὸ Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο [Ὑπομνηματισμὸς στὰ ἐδάφια Ματθ. 27,45-56]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

σύμφωνα μὲ τὸ Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο

[Ὑπομνηματισμὸς στὰ ἐδάφια Ματθ. 27,45-56]

«Ἀπὸ δὲ ἕκτης ὥρας σκότὸς ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης. περὶ δὲ τὴν ἐνάτην ὥραν ἀνεβόησεν ὁ ᾿Ιησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων· ἠλὶ ἠλί, λιμᾶ σαβαχθανί; τοῦτ᾿ ἔστι, Θεέ μοῦ Θεέ μου, ἱνατί μὲ ἐγκατέλιπες; τινὲς δὲ τῶν ἐκεῖ ἑστώτων ἀκούσαντες ἔλεγον ὅτι Ἠλίαν φωνεῖ οὗτος. καὶ εὐθέως δραμὼν εἷς ἐξ αὐτῶν καὶ λαβὼν σπόγγον πλήσας τε ὄξους καὶ περιθεὶς καλάμῳ ἐπότιζεν αὐτόν. οἱ δὲ λοιποὶ ἔλεγον· ἄφες ἴδωμεν εἰ ἔρχεται Ἠλίας σώσων αὐτόν (:καὶ ἀπὸ τίς δώδεκα τὸ μεσημέρι ἔγινε σκοτάδι σ᾿ ὅλη τη γῆ ἕως τίς τρεῖς τὸ ἀπόγευμα. Καὶ στὶς τρεῖς τὸ ἀπόγευμα φώναξε ὁ Ἰησοῦς μὲ φωνὴ μεγάλη καὶ εἶπε: "Ἠλί, ἠλί, λιμᾶ σαβαχθανί;". Ἡ φράση αὐτὴ σημαίνει: "Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί μὲ ἐγκατέλειψες;" Μερικοὶ μάλιστα ἀπὸ ἐκείνους ποὺ στέκονταν ἐκεῖ καὶ δὲν γνώριζαν τὴν ἀραμαϊκὴ γλῶσσα, ὅταν τὸ ἄκουσαν αὐτὸ ἔλεγαν ὅτι αὐτὸς φωνάζει τὸν Ἠλία. Κι ἀμέσως ἕνας ἀπ᾿ αὐτοὺς ἔτρεξε καὶ πῆρε ἕνα σφουγγάρι, κι ἀφοῦ τὸ βούτηξε στὸ ξύδι, τὸ τύλιξε σ᾿ ἕνα καλάμι καὶ προσπαθοῦσε νὰ τοῦ δώσῃ νὰ πιεῖ Οἱ ὑπόλοιποι ὅμως ἔλεγαν: Ἄφησε νὰ δοῦμε ἐὰν θὰ ἔλθει ὁ Ἠλίας νὰ τὸν σώσῃ.)» [Ματθ. 27,45-49].

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ σύμφωνα μὲ τὸ Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο [Ὑπομνηματισμὸς στὰ ἐδάφια Ματθ. 27,24-44]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

σύμφωνα μὲ τὸ Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο

[Ὑπομνηματισμὸς στὰ ἐδάφια Ματθ. 27,24-44]

«Τότε οἱ στρατιῶται τοῦ ἡγεμόνος παραλαβόντες τὸν ᾿Ιησοῦν εἰς τὸ πραιτώριον συνήγαγον ἐπ᾿ αὐτὸν ὅλην τὴν σπεῖραν· καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν περιέθηκαν αὐτῷ χλαμύδα κοκκίνην, καὶ πλέξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθῶν ἐπέθηκαν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ κάλαμον ἐπὶ τὴν δεξιὰν αὐτοῦ, καὶ γονυπετήσαντες ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἐνέπαιζον αὐτῷ λέγοντες· χαῖρε ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων (:Τότε οἱ στρατιῶτες τοῦ ἡγεμόνα, ἀφοῦ πῆραν τὸν Ἰησοῦ καὶ Τὸν ὁδήγησαν στὴν ἐσωτερικὴ αὐλὴ τοῦ παλατιοῦ, ὅπου ἔμενε ὁ ἐπίτροπος τῆς Ρώμης, μάζεψαν τριγύρω Του ὅλη τὴ φρουρά. Καὶ ἀφοῦ Τὸν ἔγδυσαν, ἐπειδὴ ἤθελαν νὰ διακωμωδήσουν τίς βασιλικές Του ἀξιώσεις, Τὸν ἔντυσαν μὲ κόκκινο μανδύα. Ἐπιπλέον, ἔπλεξαν στεφάνι ἀπὸ ἀγκάθια καὶ τὸ ἔβαλαν πάνω στὸ κεφάλι Του ἀντὶ γιὰ στέμμα, καὶ στὸ δεξὶ Του χέρι Τοῦ ἔδωσαν ἕνα καλάμι ἀντὶ γιὰ βασιλικὸ σκῆπτρο. Κι ἀφοῦ γονάτισαν μπροστά Του, Τὸν ἐνέπαιζαν καὶ Τοῦ ἔλεγαν: "Χαῖρε, βασιλιᾶ τῶν Ἰουδαίων")» [Ματθ. 27,27-29].

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων: Ματθ. 27,11-26]

 

 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων: Ματθ. 27,11-26]

«Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἔστη ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος· καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸν ὁ ἡγεμὼν λέγων· σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἔφη αὐτῷ· σὺ λέγεις. καὶ ἐν τῷ κατηγορεῖσθαι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων οὐδὲν ἀπεκρίνατο (:Ὁ Ἰησοῦς λοιπὸν στάθηκε μπροστὰ στὸν ἡγεμόνα. Καὶ ὁ ἡγεμόνας Τὸν ρώτησε: "Ἐσὺ εἶσαι ὁ βασιλιᾶς τῶν Ἰουδαίων;" Ὁ Ἰησοῦς τότε τοῦ ἀποκρίθηκε: "Ἐσὺ  λὲς ὅτι εἶμαι βασιλιᾶς τῶν Ἰουδαίων, χωρὶς ὅμως νὰ κατανοῇς καὶ τὸν πνευματικὸ χαρακτῆρα τῆς βασιλείας μου". Καὶ ἐνῶ Τὸν κατηγοροῦσαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι, δὲν ἔδωσε καμία ἀπάντηση)» [Ματθ. 27,11-12].

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΘΑΝΑΤΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ [ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 27,1-10]

 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΘΑΝΑΤΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

[ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 27,1-10]

«Πρωΐας δὲ γενομένης συμβούλιον ἔλαβον πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ ὥστε θανατῶσαι αὐτόν· καὶ δήσαντες αὐτὸν ἀπήγαγον καὶ παρέδωκαν αὐτὸν Ποντίῳ Πιλάτῳ τῷ ἡγεμόνι (:καὶ ὅταν ξημέρωσε, συνεδρίασαν ὅλοι οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ, γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὴν ἐκτέλεση τῆς θανατικῆς ποινῆς Του. Καὶ ἀφοῦ Τὸν ἔδεσαν, Τὸν πῆραν ἀπὸ ἐκεῖ καὶ Τὸν παρέδωσαν στὸν Πόντιο Πιλάτο, τὸν Ρωμαῖο ἐπίτροπο καὶ διοικητή)» [Ματθ. 27,1-2].

Ἐπειδὴ ἤθελαν νὰ Τὸν φονεύσουν καὶ δὲν μποροῦσαν οἱ ἴδιοι λόγῳ τῆς ἑορτῆς τοῦ πάσχα, Τὸν ὁδηγοῦν στὸν ἡγεμόνα. Ἐσὺ ὅμως πρόσεξε πῶς προχώρησε τὸ ζήτημα, ὥστε νὰ συμπέσῃ μὲ τὴν ἑορτή· διότι ἔτσι εἶχε προκαθοριστεῖ ἀπὸ τὸν Θεό.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ [ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 26,69-75]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

[ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 26,69-75]

«Ὁ δὲ Πέτρος ἔξω ἐκάθητο ἐν τῇ αὐλῇ· καὶ προσῆλθεν αὐτῷ μιὰ παιδίσκη λέγουσα· καὶ σὺ ἦσθα μετὰ ᾿Ιησοῦ τοῦ Γαλιλαίου (:Ὁ Πέτρος στὸ μεταξὺ καθόταν ἔξω στὴν αὐλή. Κι ἐκεῖ τὸν πλησίασε μιὰ μικρὴ ὑπηρέτρια καὶ τοῦ εἶπε: ''Ἤσουν κι ἐσὺ μαζὶ μὲ τὸν Ἰησοῦ τὸν Γαλιλαῖο'')· ὁ δὲ ἠρνήσατο ἔμπροσθεν αὐτῶν πάντων λέγων· οὐκ οἶδα τί λέγεις (:Αὐτὸς ὅμως ἀρνήθηκε μπροστὰ σὲ ὅλους αὐτοὺς καὶ εἶπε: Δὲν ξέρω τί λές)· ἐξελθόντα δὲ αὐτὸν εἰς τὸν πυλῶνα εἶδεν αὐτὸν ἄλλη καὶ λέγει αὐτοῖς· ἐκεῖ καὶ οὗτος ἦν μετὰ ᾿Ιησοῦ τοῦ Ναζωραίου (: καὶ ὅταν βγῆκε στὴν ἐξώπορτα καὶ τὸ προαύλιο, τὸν εἶδε μιὰ ἄλλη καὶ εἶπε σὲ αὐτοὺς ποὺ ἦταν μαζεμένοι:'' Ἦταν κι αὐτὸς ἐκεῖ, μαζὶ μὲ τὸν Ἰησοῦ τὸν Ναζωραῖο'')· καὶ πάλιν ἠρνήσατο μέθ᾿ ὅρκου ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον (:καὶ πάλι ὁ Πέτρος ἀρνήθηκε μὲ ὅρκο λέγοντας: ''Δὲν τὸν γνωρίζω αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο'')· μετὰ μικρὸν δὲ προσελθόντες οἱ ἑστῶτες εἶπον τῷ Πέτρῳ· ἀληθῶς καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ· καὶ γὰρ ἡ λαλιά σου δῆλόν σε ποιεῖ (:Ὕστερα πάλι ἀπὸ λίγο πλησίασαν ἐκεῖνοι ποὺ στέκονταν ἐκεῖ καὶ εἶπαν στὸν Πέτρο: ''Ἀσφαλῶς κι ἐσὺ ἀπὸ αὐτοὺς εἶσαι· γιατί καὶ ἡ προφορὰ τῆς ὁμιλίας σου σὲ προδίδει καὶ σὲ ἀποκαλύπτει)· τότε ἤρξατο καταναθεματίζειν καὶ ὀμνύειν ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον. καὶ εὐθέως ἀλέκτωρ ἐφώνησε (:Τότε ἐκεῖνος ἄρχισε νὰ καταριέται τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ ὁρκίζεται λέγοντας: ''Δὲν τὸν ξέρω τὸν ἄνθρωπο''. Καὶ ἀμέσως λάλησε ὁ πετεινός). Καὶ ἐμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ρήματος ᾿Ιησοῦ εἰρηκότος αὐτῷ ὅτι πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με· καὶ ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσε πικρῶς (:καὶ τότε θυμήθηκε ὁ Πέτρος τὸν λόγο τοῦ Ἰησοῦ, ποὺ τοῦ εἶχε πεῖ ὅτι ''προτοῦ λαλήσει ὁ πετεινός, θὰ μὲ ἀρνηθῇς τρεῖς φορές''. Κι ἀφοῦ βγῆκε ἔξω ἀπὸ τὴν ἐξώπορτα καὶ τὸ προαύλιο, ἔκλαψε πικρά)» [Ματθ. 26,69-75].

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΪΑΦΑ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 26, 57 - 68]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΪΑΦΑ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 26, 57 - 68]

Οἱ μαθητὲς λοιπὸν ἀναχώρησαν. «Οἱ δὲ κρατήσαντες τὸν ᾿Ιησοῦν ἀπήγαγον πρὸς Καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα, ὅπου οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι συνήχθησαν (:καὶ αὐτοὶ  ἀφοῦ συνέλαβαν τὸν Ἰησοῦ, Τὸν ἔφεραν στὸν Καϊάφα τὸν ἀρχιερέα, ὅπου συγκεντρώθηκαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι)· ὁ δὲ Πέτρος ἠκολούθει αὐτῷ ἀπὸ μακρόθεν ἕως τῆς αὐλῆς τοῦ ἀρχιερέως, καὶ εἰσελθὼν ἔσω ἐκάθητο μετὰ τῶν ὑπηρετῶν ἰδεῖν τὸ τέλος (:ὁ Πέτρος μάλιστα Τὸν ἀκολουθοῦσε ἀπὸ μακριὰ μέχρι τὸ προαύλιο τοῦ μεγάρου τοῦ ἀρχιερέα. Κι ἀφοῦ μπῆκε στὴν ἐσωτερικὴ αὐλή,  καθόταν ἐκεῖ μαζὶ μὲ τοὺς ὑπηρέτες, γιὰ νὰ δῇ πῶς θὰ τελείωνε ἡ ὑπόθεση)» [Ματθ.26,57-58].

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [Ὑπομνηματισμός τῶν ἐδαφίων: Ματθ. 26,47-56]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων: Ματθ. 26,47-56]

«Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ Ἰούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθε, καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ (:καὶ ἐνῶ ὁ Ἰησοῦς τοὺς μιλοῦσε ἀκόμη, ἰδού, ἦλθε ὁ Ἰούδας, ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα. Καὶ μαζί του ἦλθε κι ἕνα μεγάλο πλῆθος ἀπὸ ἀνθρώπους ὁπλισμένους μὲ μαχαίρια καὶ μὲ ρόπαλα, τοὺς ὁποίους εἶχαν στείλει οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ)» [Ματθ. 26,47].

Καλὰ βέβαια  εἶναι τὰ σκεύη τῶν ἱερέων, ὅμως αὐτοὶ ἔρχονται ἐναντίον Του μὲ μαχαίρια καὶ ξύλινα ρόπαλα. Καὶ «ἰδοὺ Ἰούδας (:ἰδοὺ ἦλθε ὁ Ἰούδας)» λέει «εἷς τῶν δώδεκα ἦλθε (:ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα)». Πάλι τὸν ἀναφέρει ὅτι ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα μαθητὲς καὶ δὲν ντρέπεται.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ [Ὑπομνηματισμός στά ἐδάφια: Ματθ. 26,26-30]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ
[Ὑπομνηματισμὸς στὰ ἐδάφια: Ματθ. 26,26-30]

«Ἐσθιόντων δὲ αὐτῶν λαβὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτο ἐστι τὸ σῶμά μου(:καὶ ἐνῶ ἔτρωγαν, πῆρε ὁ Ἰησοῦς στὰ χέρια Του τὸν ἄρτο, κι ἀφοῦ εὐχαρίστησε, τὸν ἔκοψε σὲ κομμάτια κι ἄρχισε νὰ τὸν μοιράζει στοὺς μαθητὲς λέγοντας: ''Λάβετε, φάγετε, αὐτὸ εἶναι τὸ σῶμα μου''). καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες(:καὶ ἀφοῦ πῆρε τὸ ποτήριο καὶ εὐχαρίστησε, τὸ ἔδωσε σὲ αὐτοὺς καὶ εἶπε: ''Πιεῖτε ἀπ᾿ αὐτὸ ὅλοι)˙τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμα μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν(:διότι αὐτὸ εἶναι τὸ αἷμα μου, ποὺ ἐπικυρώνει τὴ νέα Διαθήκη καὶ χύνεται γιὰ τὴ σωτηρία πολλῶν, γιὰ νὰ τοὺς συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες τους)»[Ματθ.26,26-28].

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ [Ὑπομνηματισμός στά ἐδάφια Ματθ. 26,17-25]

 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ
[Ὑπομνηματισμὸς στὰ ἐδάφια Ματθ. 26,17-25]

«Τῇ δὲ πρώτῃ τῶν ἀζύμων προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ λέγοντες αὐτῷ· ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν τὸ πάσχα; ὁ δὲ εἶπεν· ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν πρὸς τὸν δεῖνα καὶ εἴπατε αὐτῷ· ὁ διδάσκαλος λέγει, ὁ καιρός μου ἐγγύς ἐστι· πρὸς σὲ ποιῶ τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου(:τὴν πρώτη λοιπὸν ἀπὸ τίς ἑπτὰ ἡμέρες ποὺ διαρκοῦσε ἡ ἑορτὴ τῶν ἀζύμων, δηλαδὴ τοῦ Πάσχα, ἦλθαν οἱ μαθητὲς στὸν Ἰησοῦ καὶ τοῦ εἶπαν: "Ποῦ θέλεις νὰ σοῦ ἑτοιμάσουμε νὰ φᾷς τὸ Πάσχα;" Κι ὁ Ἰησοῦς τοὺς ἀπάντησε: "Πηγαίνετε στὴν πόλη στὸν τάδε καὶ νὰ τοῦ πεῖτε: "Ὁ διδάσκαλος λέει: Ὁ καιρὸς τοῦ Πάθους μου πλησιάζει. Σκέφτομαι νὰ κάνω μὲ τοὺς μαθητές μου στὸ σπίτι σου τὸ καινούργιο Πάσχα καὶ ὄχι ἐκεῖνο ποὺ ἀπὸ αὔριο τὸ βράδυ θὰ ἀρχίσουν νὰ ἑορτάζουν οἱ Ἰουδαῖοι")»  [Ματθ.26,17-18]