Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
Οἱ
ἀπὸ μέσα Ἁγιορεῖτες, δὲν χρειάζεται νὰ σοῦ μιλοῦν γιὰ νὰ διεισδύσουν
στὰ κατάβαθά σου... Στὴ θέα τους, ἀναβιώνουν οἱ ἱστορίες ἀπὸ τὸ
Γεροντικό. Κάποτε ἕνας προσκυνητὴς ἐπισκεπτόταν πολὺ συχνὰ τὸν Ἀββᾶ
Ἀντώνιο στὴν ἔρημο. Ὅμως ποτέ, ὅπως οἱ ὑπόλοιποι ποὺ συναντοῦσε ἐκεῖ,
δὲν ρωτοῦσε κάτι. Μετὰ ἀπὸ ἀμέτρητες ἐπισκέψεις καὶ πολλὰ χρόνια ὁ Ἅγιος
θαυμάζοντας, τὸν ρώτησε:
-Ἀδελφέ, ἔρχεσαι τόσους καιροὺς ἐδῶ καὶ δὲν μὲ ἔχεις ρωτήσει ποτέ σου τίποτα!
-Μοῦ ἀρκεῖ νὰ σὲ βλέπω πάτερ!
Αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει μὲ τοὺς Ἁγίους τοῦ Θεοῦ. Ἀρκεῖ ἡ ὄψη τους ἡ χαρμολυπημένη καὶ τόσο εὔλαλη, νὰ σοῦ μηνύσῃ τὴν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, νὰ σοῦ ὑποδείξῃ τὴν Σταυρικὴ ἀνάβαση πρὸς τὰ ἄνω προσδοκώμενα. Ἀκόμα καὶ μιὰ φωτογραφία τους, τόσα χρόνια μετὰ τὴν κοίμησή τους, μπορεῖ νὰ σοῦ ἀλλάξῃ τήν... πορεία. Ἔτσι συνέβη μὲ ἕναν νέο, ποὺ ζήτησε νὰ ἐξομολογηθῇ καὶ νὰ μεταλάβῃ, σὰν ἀντίκρυσε μιὰ φωτογραφία τοῦ Ἁγίου Ἐφραὶμ τοῦ Κατουνακιώτη! Σὲ μιὰ κολώνα, εἶδε μιὰ ἀφίσα, ποὺ προσκαλοῦσε τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ σὲ μιὰ πνευματικὴ σύναξη-ἀφιέρωμα στὸν Ἅγιο Ἐφραίμ. Τὸν συγκλόνισε ἐκεῖνο τὸ ταπεινὸ καὶ τόσο διαπεραστικό του βλέμμα. Χωρὶς νὰ τὸν γνωρίζῃ, ξεκίνησε νὰ τοῦ μιλάῃ μέσα σὲ ἀναφιλητὰ συντριβῆς! Ἔπειτα πληροφορήθηκε τὰ πάντα γιὰ ἐκεῖνον... Τώρα πορεύεται τὴν ὁδὸ τῆς μετανοίας, μὲ τὸν Ἅγιο συμπαραστάτη καὶ βοηθό του καὶ μεσίτη του. Γνωρίζει βέβαια πολὺ καλά, πὼς ὁ Ἅγιος δὲν μεσιτεύει ποτὲ γιὰ νὰ γίνουν αὐτὰ ποὺ τοῦ ζητᾶ. Ἀλλὰ ὅ,τι συμφέρει τὴν ψυχή του. Κατησχυμένος δὲν θὰ ἐξέλθῃ ποτὲ ἀπὸ τὴν θερμή του προσευχή. Δώρημα στὰ σίγουρα θὰ λάβῃ, ἀλλὰ πρὸς τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως! Ἔτσι δίδασκε ὁ σοφὸς κατὰ Θεὸν Γέροντας! Ἔλεγε πὼς κάθε πειρασμός, κάθε ἀσθένεια, κάθε δοκιμασία (ὅπως αὐτὲς οἱ πρωτόγνωρες γιὰ τοὺς πολλούς, ποὺ τώρα διάγουμε) εἶναι ἕνα ξυπνητήρι, ποὺ παραχωρεῖ ὁ Θεὸς νὰ χτυπήσῃ!
Μὴν φοβᾶστε ὅ,τι σᾶς ξυπνᾶ! Μόνο ὅ,τι σᾶς κοιμίζει...! Ἐγὼ θὰ κάνω δέηση πρὸς τὴν γλυκειά μας Μανούλα, νὰ γίνῃ τὸ θέλημα τοῦ Υἱοῦ της καὶ μόνο!
Ἔτσι καὶ μόνο δέονται οἱ ἀπὸ μέσα Ἁγιορεῖτες! Ἔτσι καὶ παλεύουν ὅπως οἱ πνευματικοί τους πρόγονοι... οἱ παπποῦδες τους! Νήψη, ἀκρίβεια, ὑπομονή, Θεία Λειτουργία! Κάθε φορὰ σὰν τὴν πρώτη τους καὶ τὴν τελευταία συνάμα! Κάθε ποὺ ἀκούγεται τὸ τελευταῖο δι’ εὐχῶν, ξεκινᾶ ἡ προετοιμασία τους γιὰ τὸ Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ! Τὰ δάκρυα δίνουν συμμαρτυρία παρουσίας Θείας Χάριτος! Καὶ ἡ ὑπακοὴ σὲ ἐκείνους εἶναι γνήσια καὶ ἀτόφια, ὡς ἀρετή! Χωρὶς ὑπολογισμοὺς καὶ ἀχαρίτωτες νεωτερικὲς μωροσοφίες... Μᾶς τὸ φωνάζουν οἱ γαληνὲς μορφές τους:
-Ἡ ὑπακοὴ εἶναι ἀρετὴ καὶ ὄχι ὑπεκφυγή! Τὸ πᾶσαν τὴ ζωὴ ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα, εἶναι γιὰ νὰ βιώνεται εἰς ὁλόκληρον καὶ ὄχι χρησιμοθηρικά... Ὁ Χριστὸς εἶναι Ὁ Κυβερνήτης καὶ Ὁ Καπετάνιος στὴν τρικυμισμένη μας θάλασσα καὶ ὄχι τιμόνι καὶ κουπὶ νὰ τὸ φέρνουμε συνεχῶς στὰ μέτρα μας...
Ζωντανὴ ἡ παρουσία Του! Γύρω τους καὶ ἐντός τους...
-Ἀδελφέ, ἔρχεσαι τόσους καιροὺς ἐδῶ καὶ δὲν μὲ ἔχεις ρωτήσει ποτέ σου τίποτα!
-Μοῦ ἀρκεῖ νὰ σὲ βλέπω πάτερ!
Αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει μὲ τοὺς Ἁγίους τοῦ Θεοῦ. Ἀρκεῖ ἡ ὄψη τους ἡ χαρμολυπημένη καὶ τόσο εὔλαλη, νὰ σοῦ μηνύσῃ τὴν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, νὰ σοῦ ὑποδείξῃ τὴν Σταυρικὴ ἀνάβαση πρὸς τὰ ἄνω προσδοκώμενα. Ἀκόμα καὶ μιὰ φωτογραφία τους, τόσα χρόνια μετὰ τὴν κοίμησή τους, μπορεῖ νὰ σοῦ ἀλλάξῃ τήν... πορεία. Ἔτσι συνέβη μὲ ἕναν νέο, ποὺ ζήτησε νὰ ἐξομολογηθῇ καὶ νὰ μεταλάβῃ, σὰν ἀντίκρυσε μιὰ φωτογραφία τοῦ Ἁγίου Ἐφραὶμ τοῦ Κατουνακιώτη! Σὲ μιὰ κολώνα, εἶδε μιὰ ἀφίσα, ποὺ προσκαλοῦσε τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ σὲ μιὰ πνευματικὴ σύναξη-ἀφιέρωμα στὸν Ἅγιο Ἐφραίμ. Τὸν συγκλόνισε ἐκεῖνο τὸ ταπεινὸ καὶ τόσο διαπεραστικό του βλέμμα. Χωρὶς νὰ τὸν γνωρίζῃ, ξεκίνησε νὰ τοῦ μιλάῃ μέσα σὲ ἀναφιλητὰ συντριβῆς! Ἔπειτα πληροφορήθηκε τὰ πάντα γιὰ ἐκεῖνον... Τώρα πορεύεται τὴν ὁδὸ τῆς μετανοίας, μὲ τὸν Ἅγιο συμπαραστάτη καὶ βοηθό του καὶ μεσίτη του. Γνωρίζει βέβαια πολὺ καλά, πὼς ὁ Ἅγιος δὲν μεσιτεύει ποτὲ γιὰ νὰ γίνουν αὐτὰ ποὺ τοῦ ζητᾶ. Ἀλλὰ ὅ,τι συμφέρει τὴν ψυχή του. Κατησχυμένος δὲν θὰ ἐξέλθῃ ποτὲ ἀπὸ τὴν θερμή του προσευχή. Δώρημα στὰ σίγουρα θὰ λάβῃ, ἀλλὰ πρὸς τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως! Ἔτσι δίδασκε ὁ σοφὸς κατὰ Θεὸν Γέροντας! Ἔλεγε πὼς κάθε πειρασμός, κάθε ἀσθένεια, κάθε δοκιμασία (ὅπως αὐτὲς οἱ πρωτόγνωρες γιὰ τοὺς πολλούς, ποὺ τώρα διάγουμε) εἶναι ἕνα ξυπνητήρι, ποὺ παραχωρεῖ ὁ Θεὸς νὰ χτυπήσῃ!
Μὴν φοβᾶστε ὅ,τι σᾶς ξυπνᾶ! Μόνο ὅ,τι σᾶς κοιμίζει...! Ἐγὼ θὰ κάνω δέηση πρὸς τὴν γλυκειά μας Μανούλα, νὰ γίνῃ τὸ θέλημα τοῦ Υἱοῦ της καὶ μόνο!
Ἔτσι καὶ μόνο δέονται οἱ ἀπὸ μέσα Ἁγιορεῖτες! Ἔτσι καὶ παλεύουν ὅπως οἱ πνευματικοί τους πρόγονοι... οἱ παπποῦδες τους! Νήψη, ἀκρίβεια, ὑπομονή, Θεία Λειτουργία! Κάθε φορὰ σὰν τὴν πρώτη τους καὶ τὴν τελευταία συνάμα! Κάθε ποὺ ἀκούγεται τὸ τελευταῖο δι’ εὐχῶν, ξεκινᾶ ἡ προετοιμασία τους γιὰ τὸ Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ! Τὰ δάκρυα δίνουν συμμαρτυρία παρουσίας Θείας Χάριτος! Καὶ ἡ ὑπακοὴ σὲ ἐκείνους εἶναι γνήσια καὶ ἀτόφια, ὡς ἀρετή! Χωρὶς ὑπολογισμοὺς καὶ ἀχαρίτωτες νεωτερικὲς μωροσοφίες... Μᾶς τὸ φωνάζουν οἱ γαληνὲς μορφές τους:
-Ἡ ὑπακοὴ εἶναι ἀρετὴ καὶ ὄχι ὑπεκφυγή! Τὸ πᾶσαν τὴ ζωὴ ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα, εἶναι γιὰ νὰ βιώνεται εἰς ὁλόκληρον καὶ ὄχι χρησιμοθηρικά... Ὁ Χριστὸς εἶναι Ὁ Κυβερνήτης καὶ Ὁ Καπετάνιος στὴν τρικυμισμένη μας θάλασσα καὶ ὄχι τιμόνι καὶ κουπὶ νὰ τὸ φέρνουμε συνεχῶς στὰ μέτρα μας...
Ζωντανὴ ἡ παρουσία Του! Γύρω τους καὶ ἐντός τους...
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ σειρὰ 6 ἐκπομπῶν μὲ τίτλο: Θ ἔρως στὸ Ὅρος (Οἱ ἀπὸ μέσα Ἁγιορεῖτες)
Ἀπόσπασμα ἀπὸ σειρὰ 6 ἐκπομπῶν μὲ τίτλο: Θ ἔρως στὸ Ὅρος (Οἱ ἀπὸ μέσα Ἁγιορεῖτες)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου