ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ
Θεολόγου – Καθηγητοῦ
Μιὰ πολὺ δύσκολη ἐποχὴ γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας ὑπῆρξε ὁ 4ος αἰῶνας, κατὰ τὸν ὁποῖο δεινοπάθησε ἀπὸ τὴν φοβερὴ αἵρεση τοῦ ἀρειανισμοῦ. Τὸ δυστύχημα ἦταν ὅτι ὑποστηρικτὲς τῆς αἱρέσεως καταστάθηκαν καὶ κάποιοι βυζαντινοὶ αὐτοκράτορες, καταδιώκοντας τοὺς Ὀρθοδόξους. Τὴν περίοδο αὐτὴ ἀναδείχτηκαν μεγάλοι Πατέρες καὶ ὁμολογητές, οἱ ὁποῖοι ἀντέκρουσαν τὴν κακοδοξία καὶ ἀγωνίστηκαν γιὰ τὴν σώζουσα ὀρθόδοξη πίστη. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ὑπῆρξε καὶ ὁ ἅγιος Ἰσαάκιος ὁ Ὁμολογητὴς καὶ ἡγούμενος τῆς Μονῆς Δαλμάτων.
Δὲ γνωρίζουμε πολλὰ γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ ἁγίου Ἰσαακίου. Καταγόταν ἀπὸ τὰ μέρη τῆς Συρίας καὶ γεννήθηκε στὰ τέλη 3ου ἢ στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰῶνα. Ἦταν ἐνάρετος ἄνθρωπος καὶ ἀσπάσθηκε τὸν μοναχικὸ βίο ἀπὸ τὰ νεανικά του χρόνια. Μάλιστα ἀξιώθηκε νὰ γίνει ἡγούμενος τῆς περίφημης Μονῆς Δαλμάτων καὶ ζοῦσε μὲ προσευχή, νηστεία, ἀγρυπνία καὶ μελέτη τῶν Ἁγίων Γραφῶν καὶ τῶν συγγραμμάτων τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Διακρίνονταν γιὰ τὴν βαθειά του προσήλωση στὴν ὀρθόδοξη πίστη, ἡ ὁποία εἶναι συνώνυμη μὲ τὴ σωτηρία, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν πλάνη καὶ τὴν αἵρεση, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στὴν ἀπώλεια.
