Άγιος Σιλουανός: Το μυστικὸ της αγιότητος

 

Εδώ και μερικές ημέρες περίμενα τον θάνατο, αλλά νά, είμαι και πάλι ζωντανός! Δεν γνωρίζω αληθινά γιατί, αλλά θέλω πολύ να μιλώ μαζί σας. Ο Σιλουανός ρώτησε τον Στρατόνικο: «Πώς μιλούν οι τέλειοι;». 

 

Πριν από τη συνάντηση αυτή μέ τον Στρατόνικο, ο Σιλουανός είχε προσευχηθεί όλη τη νύχτα, και αυτή η συνάντηση είχε μεγάλη σημασία γιά τον Στρατόνικο, ο οποιος επέστρεψε στη Ρωσία αληθινά ευεργετημένος. Πέθανε στα όρη τού Καυκάσου• τον σκότωσαν οι κομμουνιστές πού πλησίασαν τη μικρή καλύβα στην οποια βρισκόταν και τον πυροβόλησαν.

Όσιος Σωφρόνιος τού Έσσεξ †: «Όταν η μία ή η άλλη επιδημία αφαιρούσε ζωές μοναχών»...

~ Θα σας πω κάτι φοβερό. Όταν ζούμε ως χριστιανοί στον κόσμο αυτό, πειθόμαστε ότι η σκέψη του κόσμου δεν συμπίπτει πουθενά με τον Χριστό. Και η πορεία της δικής μας σκέψεως δεν συμπίπτει καθόλου με τη σκέψη του κόσμου.

Πρόσφατα διαβάσαμε στον Βίο του Μεγάλου Παχωμίου ότι...

όταν η μία ή η άλλη επιδημία αφαιρούσε πολλές ζωές μοναχών, αυτοί το θεωρούσαν ως συγκομιδή αγίων. Ενώ για άλλους αυτό αποτελεί συμφορά... (...)

Στην αρχή του πολέμου, όταν ήδη υπήρχε απειλή της εισβολής των Γερμανών και των Βουλγάρων στην Ελλάδα, ήρθε στη μνήμη μας κάποια προφητεία, ότι θα έρθουν εχθροί και θα εξολοθρεύσουν όλους τους αγιορείτες μοναχούς...

Όταν ο Κύριος επισκέπτεται την ψυχή, τότε ο Σταυρός γίνεται ελαφρύς

 

Και τώρα επαναλαμβάνω ότι τίποτε άλλο εκτός από τον Σταυρό δεν κηρύσσουμε.

Και αν προσκαλούμε κάποιον να συμπορευτεί μαζί μας, τον καλούμε μόνο προς τον Σταυρό, και το θεωρούμε αυτό ως τη μεγαλύτερη και ασύγκριτη δόξα.

Όταν ο Κύριος επισκέπτεται την ψυχή, τότε ο Σταυρός γίνεται ελαφρύς, και κάποτε μάλιστα ανείπωτα γλυκύς.

Όταν όμως ευδοκεί να την εγκαταλείπει σε κόπους και ασθένειες, τότε οφείλουμε να χαιρόμαστε με την ελπίδα ότι θα λάβει ακόμη μεγαλύτερη δόξα.

«Δεν έχω αγάπη ούτε για Προσευχή, ούτε για τον Θεό, ούτε για τους άλλους. Τι να κάνω;»

Προσευχή: Κάποτε ένας προσκυνητής στο Άγιο Όρος έθεσε σε πολλούς γέροντες το ερώτημα: «Τι είναι σπουδαιότερο στη ζωή μας»; Όλοι του απαντούσαν: «Είναι η αγάπη του Θεού· ν’ αγαπάς τον Θεό και τον πλησίον σου».

Σκέφθηκε: «Δεν έχω αγάπη ούτε για προσευχή, ούτε για τον Θεό, ούτε για τους άλλους. Τι να κάνω;».

Και ύστερα μόνος του αποφάσισε: «Θα ενεργώ σαν να είχα αυτή την αγάπη». Τριάντα χρόνια αργότερα το Άγιο Πνεύμα του έδωσε τη χάρη της Αγάπης.

90. Αναπόφευκτα θα περάσουμε ώρες, εβδομάδες, χρόνια που θα ζούμε χωρίς να αισθανόμαστε την ενέργεια του Πνεύματος μέσα μας. Πρόκειται για σημαντικές περιόδους, κατά τις οποίες έχουμε την ευκαιρία να φανερώσουμε την πιστότητα της αγάπης μας για τον Χριστό.