Ιερές αναμνήσεις του Γέροντα Γελασίου

Ο μακαριστός Γέροντας Γελάσιος Σιμωνοπετρίτης (πρώην Γρηγοριάτης, 1902-1987) είχε στη ζωή του διάφορες άγιες εμπειρίες. Από αυτές θα αναφέρω κάποιες από την περίοδο που ήταν στη Μονή Οσίου Γρηγορίου, όπως τις άκουσα από τον ίδιο κάποτε που τον επισκέφθηκα.

✶✶✶

Το 1931, τον Γενάρη που αλλάζουν τα διακονήματα, εμένα μ’ έστειλαν κοναξή στο Αντιπροσωπείο των Καρυών, τον π. Ησύχιο, ως κηπουρό και τον π. Γεδεών ως αμπελικό.

Τον Σεπτέμβριο του 1932 έγινε σεισμός και όλη η Ιερισσός καταστράφηκε. Και εμείς τότε φοβόμασταν να κοιμηθούμε μέσα στο σπίτι. Ο αντιπρόσωπος Γερο-Ανανίας κοιμόταν στο κιόσκι που είναι το Διονυσιάτικο πηγάδι, ο π. Γεδεών μέσα στο αμπέλι, ο π. Ησύχιος στους κήπους και εγώ έβαλα δύο σανίδες επάνω σε μια ελιά και εκεί τα βράδυα κοιμόμουν.

Γελάσιος μοναχός Σιμωνοπετρίτης (1904-1987)

Στις Φώκιες της Μικρασίας, πρωτοείδε τον ήλιο ο γέρων Γελάσιος. Γεννήθηκε το 1904 και μέχρι τον φρικτό διωγμό του 1922 γαλουχήθηκε με τα νάματα και τις παραδόσεις της μικρασιατικής ευσέβειας. Μικρός πήγαινε στα εξωκκλήσια των νησιών που ήταν μπροστά στο λιμάνι κι' όταν γύριζε ρωτούσε τη μητέρα του: - Μάννα, ποια είναι η γυναίκα που κρατάει το παιδί στην αγκαλιά της μέσα στην εκκλησία;

- Η κυρά Παναγιά, απαντούσε εκείνη γλυκά, με τον αφέντη τον Χριστό.

Άγιες εμπειρίες του Γέροντα Γελασίου

Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης

Ο μακαριστός Γέροντας Γελάσιος Σιμωνοπετρίτης (πρώην Γρηγοριάτης, 1902-1987) είχε στη ζωή του διάφορες άγιες εμπειρίες. Από αυτές θα αναφέρω δυο χαρακτηριστικές, όπως μου τις διηγήθηκε ο ίδιος κάποτε που τον επισκέφθηκα.

✶✶✶

Όταν ήμουν Δόκιμος στη Μονή Γρηγορίου –μου είπε ο π. Γελάσιος– στις Ακολουθίες καθόμουν συνήθως στο αναλόγιο της Λιτής, εκεί που διαβάζουμε το Μικρό Απόδειπνο και το Μεσονυκτικό. 

Σε κάποια πρωινή Ακολουθία, εκεί που στεκόμουν, βλέπω να έρχονται από το Ιερό δύο Γυναίκες. Η μία έμοιαζε μ’ Εκείνη του τέμπλου. Η άλλη ήταν μικρόσωμη, λιγνή, φορούσε μπλε ρούχα και ακολουθούσε την πρώτη, η οποία φορούσε κόκκινα ρούχα. 

Ο Γέροντας Γελάσιος στη Σιμωνόπετρα

Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 

Ο μακαριστός Γέροντας Γελάσιος Σιμωνοπετρίτης (1902-1987) ήταν πρώτα στη Μονή Οσίου Γρηγορίου, στην οποία είχε πάει στις 8 Μαΐου 1930. 

Κάποτε που τον επισκέφθηκα, κατά τη συζήτηση τον ρώτησα και γιατί έφυγε από τη Μονή του, όπου είχε γίνει και Καλόγερος. Ο Γέροντας πήρε αφορμή και μου είπε τα ακόλουθα.

✶✶✶

Στη Μονή του Οσίου Γρηγορίου έμεινα επτά χρόνια, και μετά επεθύμησα να πάω στους Αγίους Τόπους. Ο Γέροντας μου παπα-Θανάσης δεν μου έδινε ευλογία να πάω. 

Εγώ ζήτησα ευλογία να πάω σαν επισκέπτης στη Σιμωνόπετρα, να παρακαλέσω τον ηγούμενό της αρχιμανδρίτη π. Καισάριο να με βοηθήσει να εκπληρώσω τον σκοπό μου. Εκείνος μου υποσχέθηκε ότι θα με στείλει. 

Διάλογος με τον Γέροντα Γελάσιο Σιμωνοπετρίτη (1902-1987)

– Ποιο είναι το καταστάλαγμα από τη μοναχική σας ζωή, π. Γελάσιε;

– Αχ, παιδάκι μου, ν’ αγαπάτε τον Θεό με όλη σας την καρδιά. Ο Θεός θέλει καρδιά και εκεί πάει και κατοικεί. Δεν θέλει ούτε γράμματα πολλά, ούτε φαντασίες, ούτε τίποτε. Την καρδιά και το διακόνημα που σου δίνει το Μοναστήρι, αυτά τα δυο να προσέξεις.

Είπα κάποτε στον Γέροντά μου παπα-Αθανάσιο:

– Γέροντα, λόγω του διακονήματος δεν προλαβαίνω να είμαι σε όλες τις Ακολουθίες.