Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Γιά τήν πολυλογία

…Η πολυλογία είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα πολλών ανθρώπων. Η γλώσσα τους είναι αχαλίνωτη, αλλά κι ενοχλητική στους άλλους. 

Ο άγιος Νικόδημος λέει γι’ αυτό το πάθος: 

 

«Ο κάθε άνθρωπος αφήνει τη γλώσσα του να μιλάει για πράγματα που δίνουν ηδονή στις αισθήσεις. Η πολυλογία τις περισσότερες φορές , προέρχεται απ’ την υπερηφάνεια πως τάχα ξέρουμε πολλά και γι’ αυτό βιαζόμαστε με πολλές επαναλήψεις να εντυπώσουμε τη γνώμη μας στις καρδιές των άλλων, για να φανούμε σ’ αυτούς διδάσκαλοι, λες κι έχουν ανάγκη να μάθουν από μας. Την υπερηφάνεια αυτή τη δείχνουμε , όταν διδάσκουμε χωρίς να μας το έχουν ζητήσει».

Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ τοῦ μακαριστοῦ θεολόγου καί φιλολόγου Νικολάου Σωτηρόπουλου (2)

Ὁ Θεός δέν θέλει νά εἴμεθα ἀργοί, νά περνᾶμε τό χρόνο μας χωρίς ἐργασία.

«Τί ὧδε ἐστήκατε ὅλην τήν ἡμέραν ἀργοί;» (Ματθ. Κ΄ 6)
Τί στέκεσθε ἐδῶ ὅλη τήν ἡμέρα ἀργοί, χωρίς ἐργασία;

Ὁ Θεός δέν θέλει νά εἴμεθα ἀργοί, νά περνᾶμε τό χρόνο μας χωρίς ἐργασία. «Ἀργία μήτηρ πάσης κακίας», λέγει τό γνωστό γνωμικό. Ἡ ἀργία, δηλαδή, γεννάει κάθε κακία. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἀπασχολῆται μέ ἐργασία, γεμίζει τό χρόνο του μέ κακές σκέψεις, ἐπιθυμίες καί πράξεις.
 

«Πολλήν κακίαν ἐδίδαξεν ἡ ἀργία», λέγει ἡ Σοφία Σειράχ.
Ὁ ὀκνηρός σκουριάζει σάν τό σίδερο πού δέν δουλεύεται.

Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ τοῦ μακαριστοῦ θεολόγου καί φιλολόγου Νικολάου Σωτηρόπουλου (1)

 

«Οὐαί τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι’ οὗ τό σκάνδαλον ἔρχεται» (Ματθ. ΙΗ΄7)

Σκάνδαλο εἶνε νά βάζῃ ὁ ἄνθρωπος τόν συνάνθρωπο σέ πειρασμό μέ τήν ἁμαρτωλή καί προκλητική συμπεριφορά του.
 

Σκάνδαλο ἐπίσης εἶνε νά διαπράττῃ ὁ ἄνθρωπος ἁμάρτημα, μέ τό ὁποῖο ὁ συνάνθρωπος κλονίζεται πνευματικῶς.

Τό «ἀνάγκη ἐλθεῖν τά σκάνδαλα» σημαίνει ὅτι, ἀφοῦ ὑπάρχουν στόν κόσμο ἄπιστοι, κακοπροαίρετοι, ἀδύνατοι καί ἀπρόσεκτοι ἄνθρωποι, ἀναπόφευκτο καί ἑπόμενο εἷνε νά συμβαίνουν σκάνδαλα.

Ὁ Θεός δέν ἐδημιούργησε θάνατο οὔτε διαφθορά. Ὁ διάβολος ἐδημιούργησε αὐτά διά τῆς ἁμαρτίας.

Ὁ διάβολος εἶναι ψεύτης καί πηγή ψεύδους. Ἀπ’ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει καί παρασύρει στήν ἁμαρτία. Ὁ διάβολος δέν εἶναι ἔννοια τοῦ κακοῦ, ὅπως μερικοί νομίζουν, ἀλλά εἶναι πρόσωπο καί θετική δύναμις γιά νά κάνει κακό. Ἔχει ἐλεύθερη βούληση, νοήματα, μεθοδίες. Ὁ διάβολος καί τά στρατεύματά του ἔχουν δικές τους διδασκαλίες. Ὑπάρχει «σοφία δαιμονιώδης», «σοφία τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου».
 

Ὅπως ὁ Θεός ἔτσι καί ὁ Σατανᾶς ἔχει υἱούς καί πιστούς ὀπαδούς. Ὁ Σατανᾶς εἶναι σφοδρός πολέμιος τοῦ Θεοῦ.

Για τους φίλους της προσευχής

Ρώτησαν τον Αββά Αγάθωνα οι αδελφοί :

-Πες μας, σοφέ γέροντα, στους διάφορους τρόπους της ζωής, ποια αρετή ζητάει τον πιο πολύ κόπο;

-Δεν υπάρχει άλλος κόπος πιο δύσκολος, από το να προσεύχεσαι; Απορεί η σκέψη!

Μα δεν είναι η επικοινωνία με τον Θεό, χαρά και τέρψη και αγαλλίαση και ανάταση ψυχής και ειρήνη βαθιά και απόλαυση θεϊκή;

Εξομολόγηση και η αγιορείτικη παράδοση. Μέρος Γ' (Τελευταίο)

Τα μέρη Α' ΕΔΩ  Β' ΕΔΩ

 

Μην ντρέπεστε να εξομολογείστε!

Όσο για τις σαρκικές αμαρτίες, και άλλες, αδέλφια, μην ντρέπεστε να εξομολογείστε! Είναι πολύ σημαντικό! Και εδώ απευθύνομαι πρώτα από όλα προς το ωραίο φύλο. Να σας πω τι έχω ακούσει; Έχω ακούσει αρκετά. Έχω ακούσει τα πάντα! Οπότε, δε θα εκπλήξετε κανέναν και με τίποτα. Εντάξει, δεν ξέρω πού ακριβώς έχετε βάλει βόμβα, ποιον σκοτώσατε κτλ, αλλά αδέλφια, πιστέψτε με: δε θα εκπλήξετε κανέναν και με τίποτα!

Ο πνευματικός δε θα σας κοιτάζει κάπως. Συνήθως, οι γυναίκες έχουν τέτοιους φόβους: «Ωχ, πώς θα με κοιτάει μετά από αυτό;». Δε θα σε κοιτάει!

Εξομολόγηση και η αγιορείτικη παράδοση. Μέρος Β'

Η χαρισματική και θεσμική δύναμη του πνευματικού

 

Το μέρος Α' ΕΔΩ

Εκτός από το ότι ήταν απλός μοναχός, δηλαδή, είχε μόνο την χαρισματική δύναμη, δεν είχε καν την θεσμική δύναμη, επειδή δεν ήταν ιερέας, δεν επέτρεπε οι μοναχοί να ανοίγουν τους λογισμούς τους σε κάποιον άλλον, εκτός από τον ίδιον.

Βεβαίως, στον κόσμο κάτι τέτοιο δεν εφαρμόζεται, αλλά στο μοναχικό περιβάλλον το συναντάμε. Και ο Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής, επίσης, δεν ήταν ιερέας. Ήταν απλός μοναχός, αλλά, χάρη στα δικά του πνευματικά χαρίσματα άκουγε τους λογισμούς των άλλων και τους διόρθωνε κάθε μέρα.

Περί ἀλλαγῆς τῶν συναισθημάτων μας

Σχετικά μὲ τὸ βίο τοῦ ἀββᾶ Δανιήλ.

 

ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ: Ἀνάμεσα σ’ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἥρωες τῆς «κατὰ Θεόν» φιλοσοφίας, συναντήσαμε καὶ τὸν ἄββα Δανιήλ. Ὃ ἀββᾶς Δανιήλ, ὄχι μόνο ἦταν ἰσάξιος σ’ ὅλες τὶς ἀρετὲς μὲ αὐτοὺς ποὺ ἔμεναν στὴν ἔρημό της Σκήτης, ἀλλὰ εἶχε ὡς ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό του τὸ χάρισμα τῆς ταπεινοφροσύνης. Ἢ μεγάλη καθαρότητα καὶ ἢ πραότητα τοῦ ἄββα Δανιὴλ ἔκαναν τὸν ἄββα Παφνούτιο, ὁ ὅποιος ἦταν ὁ ἱερέας αὐτῆς τῆς ἐρήμου, νὰ τὸν ἐπιλέξει ἀνάμεσα ἀπὸ πολλοὺς ἄλλους πιὸ ἡλικιωμένους γιὰ νὰ γίνει διάκονος.

Εξομολόγηση και η αγιορείτικη παράδοση. Μέρος Α'

 

Μου ζήτησαν να μιλήσω για το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολόγησης, αλλά θα αναφερθώ εν ολίγοις και στο τι είναι η Εκκλησία, τι είναι η Ορθοδοξία. Πριν μιλήσω, λοιπόν, για την Εξομολόγηση, πρέπει πρώτα να μιλήσουμε για την Ορθοδοξία, για την Εκκλησία. 

 

Τι είναι Ορθοδοξία;

 

Πρέπει να ξέρουμε ότι η Ορθοδοξία είναι ακριβής ιατρική επιστήμη, ο σκοπός της οποίας είναι η ίαση της ψυχής και η απόκτηση της αιώνιας μακαριότητας, του παραδείσου, η θέωση. Έτσι, η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία με την έννοια που την αντιλαμβανόμαστε σήμερα. Δεν είναι κλάδος της φιλοσοφίας, ούτε της ιστορίας, ούτε της λαϊκής παράδοσης, ούτε του διαλογισμού, ούτε της κοινωνιολογίας, ούτε της ψυχολογίας, αν θέλετε. Είναι κλάδος της ιατρικής. Και γι΄ αυτό, ανάμεσα στην ιατρική του σώματος και την ιατρική της ψυχής μπορούμε να εντοπίσουμε πολλούς παραλληλισμούς. Και η αληθινή ιατρική της ψυχής, όπως είπαμε, είναι η Ορθοδοξία και όχι η ψυχολογία.

Οι δοκιμασίες της ζωής είναι κάλεσμα από τον Κύριο

Καμιά φορά ο άνθρωπος χρειάζεται θλίψεις για να αλλάξει τη ζωή του προς το καλύτερο και για να αποστραφεί την αμαρτία. Οι δοκιμασίες είναι αυτές ακριβώς που μας αναγκάζουν να αφυπνιστούμε από τον ύπνο της καθημερινότητας, να δούμε τις συνήθειές μας με άλλη οπτική γωνία, να επανεξετάσουμε το δικό μας τρόπο σκέψεων και πράξεων. Κάτι τέτοιες στιγμές δε χρειάζεται να γογγύζουμε, να θυμώνουμε ή να πέφτουμε σε απόγνωση. Η καλύτερη διέξοδος είναι η προσευχή που να συνδυάζεται με μετάνοια. 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ: Ἡ ἀμφίεσις τῶν χριστιανῶν

«Ὡσαύτως καὶ τὰς γυναῖκας ἐν καταστολῇ κοσµίῳ, µετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσµεῖν ἑαυτάς, µὴ ἐν πλέγµασιν ἢ χρυσῷ ἢ µαργαρίταις ἢ ἱµατισµῷ πολυτελεῖ» (Α΄ Τιμ. β΄, 9). (Δηλ.: Τὸ ἴδιο θέλω καὶ αἱ γυναῖκες νὰ προσεύχωνται µὲ ἐνδυµασίαν σεµνήν, νὰ στολίζουν τὸν ἑαυτόν τους µὲ συστολὴν καὶ σωφροσύνην, ὄχι µὲ φιλάρεσκα πλεξίµατα τῶν µαλλιῶν τους ἢ µὲ χρυσᾶ ἢ µαργαριταρένια κοσµήµατα ἢ µὲ ροῦχα πολυτελῆ).

  Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης γράφει σὲ κάποια Θεανὼ τὰ ἑξῆς πολὺ σημαντικά: «Ἡ ἀγάπη σου στὰ κοσμήματα, ἡ λαμπρότητα τῶν πολύτιμων λίθων καὶ μαζὶ μ’ αὐτὰ καί τό πολύ χρυσάφι, καί τά καλοπλεγμένα μαλλιά, καί τά βαψίματα τῶν ματιῶν καί ὅλη ἡ τέχνη τῆς ὀμορφιᾶς καί ἡ σπουδή σου σ’ αὐτά, ὅπως πληροφοροῦμαι, ἔρχονται σ’ ἀντίθεση μέ τή σεμνότητα τοῦ μέτρου καί τήν προσβάλλουν, ἀλλά καί δείχνουν πώς ἀκόμα μέσα σου λυσσοῦνε τά πάθη. Ἐάν λοιπόν, ξέχασες τήν ὑπόσχεσή σου, μέ τήν ἐπιστολή μου αὐτή σοῦ τήν ὑπενθυμίζω…».

Ἡ Ἀληθινή ζωή θέλει «ρίσκο»

«Ἄν πεθάνεις, πρίν πεθάνεις, δέν θά πεθάνεις, ὅταν πεθάνεις»

Θέλεις νά ζήσεις, θέλεις νά εἶσαι ἀληθινά χαρούμενος, νά σώσεις τήν ψυχή σου καί νά κερδίσεις τήν αἰώνια ζωή; Ἀποφάσισε ἀπό τώρα ν’ ἀλλάξεις πορεία. Ὑπερνίκησε τήν τεμπελιά σου, τήν ἀναβλητικότητά σου, κάνε τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ καί πές μέ θέρμη καί πίστη: Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Δέν κατακτᾶ κανείς τήν ἀληθινή ζωή, τήν πίστη, μόνο μέ εὐσεβεῖς στοχασμούς, ἀλλά κυρίως μέ ἀγωνιστική προσπάθεια. Δέν μᾶς μαθαίνουν οἱ λέξεις καί οἱ θεωρίες, ποιός ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας, τί εἶναι ὁ Θεός, ἀλλά ἡ ἐμπειρία τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ὁ Θεός εἶναι ὑπαρκτός, ἀληθινός, μεθεκτός (κοινωνήσιμος καί κοινωνούμενος), ἀλλά καί εὐγενής, δεν μᾶς ἐπιβάλλεται, μᾶς ἀφήνει να τον ἀνακαλύψουμε. Πρέπει ν’ ἀνοίξουμε τό παράθυρο γιά νά μπεῖ μέσα ὁ ἥλιος, τό φῶς, ὁ δροσερός ἀέρας.

Αν έρθει η μπόρα…

Όλοι αντιλαμβανόμαστε, ότι τα πράγματα στον κόσμο δεν πάνε καθόλου καλά και απ’ ότι φαίνεται έρχονται ακόμα πιο δύσκολες ημέρες. Οι Άγιοι και οι Πατέρες της Ορθοδοξίας εδώ και χρόνια χτυπούσαν τα καμπανάκια και μας προειδοποιούσαν γι’ αυτό που έβλεπαν να έρχεται. 

Ωστόσο η πνευματική κατάσταση του κόσμου χρόνο με τον χρόνο αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει και έχουμε φτάσει στο σημερινό οριακό σημείο. Πρέπει να καταλάβουμε ότι για να μπορείς να αντιμετωπίσεις και να χειριστείς μια δύσκολη κατάσταση, που ολοένα και χειροτερεύει, πρέπει να έχεις μέσα στην καρδιά σου Χριστό και να αγωνίζεσαι καθημερινά για να έχεις πνευματική προκοπή. 

Όποιος αγαπάει τον Κύριο, σκέφτεται πάντα Εκείνον. Η θύμηση του Θεού γεννάει την προσευχή

Αν δεν θυμάσαι τον Κύριο, τότε και δεν θα προσεύχεσαι και χωρίς την προσευχή, δεν θα παραμείνει η ψυχή στην αγάπη του Θεού, γιατί η χάρη του Αγίου Πνεύματος έρχεται με την προσευχή.

Η προσευχή προφυλάσσει τον άνθρωπο από την αμαρτία, γιατί ο νους, όταν προσεύχεσαι, είναι απασχολημένος με το Θεό και στέκεται με ταπεινό πνεύμα ενώπιον του Κυρίου, τον Οποίο γνωρίζει η ψυχή του προσευχομένου.

Ο αρχάριος όμως χρειάζεται χειραγωγό, επειδή η ψυχή, πριν έρθει η χάρη του Αγίου Πνεύματος, έχει μεγάλο πόλεμο εναντίον των εχθρών και δεν μπορεί να διακρίνει η ίδια, αν η γλυκύτητα που δοκιμάζει, προέρχεται από τον εχθρό.

Όταν δεν ενεργεί η Χάρη του Θεού μέσα στον άνθρωπο…

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Όταν δεν ενεργεί η Χάρη του Θεού μέσα στον άνθρωπο,

ο άνθρωπος παρουσιάζει μια ραθυμία στα πνευματικά και δεν έχει διάθεση, ούτε το σταυρό του να κάνει. 

Τίποτα από τα πνευματικά δεν τον παρηγορούν και δεν τον ευχαριστούν.

«Τι κόμμα να ψηφίζουμε Γέροντα; -Το κόμμα της Αγίας μετάνοιας!»

Ορθόδοξα Λόγια Σύγχρονων Αγιορειτών Πατέρων

«Στα Σταυρώσιμα τροπάρια στο Άγιον Όρος προτάσσουνε το :

Δόξα τη Αγία Σταυρώση Σου Κύριε.

Δεν ακούγεται όμως λίγο οξύμωρο;

Φαντάζεστε να πανηγυρίζουν οι οπαδοί μίας ομάδας την ήττας της ομάδας τους;

Σαν να λέμε δόξα στην ήττα σου Κύριε. Γίνεται αυτό;

Ναι! γιατί στην φαινομενική ήττα και αποτυχία του Χριστού έλαβε χώρα  η μεγάλη Του   νίκη   στον διάβολο και στον θάνατο.

Η παντοδυναμία του Θεού φάνηκε στη ταπείνωσή του και στην σταύρωσή του.»

«Πόσο νὰ κάνω ἀκόμη ὑπομονή;»

Ἀνθρώπινο καὶ δικαιολογημένο ἀ­κούγεται τὸ παράπονο: «Πόσο νὰ κάνω ἀκόμη ὑπομονή;».

Ὅταν βιώνεις καθημερινὰ τὴν ἀβεβαιότητα γιὰ τὴν ἐπιβίωσή σου· ὅταν βλέπεις τὰ προβλήματα ὄχι μόνο νὰ μὴν ὁδηγοῦνται σὲ κάποια λύση, ἀλλὰ νὰ διογκώνονται· ὅταν εἶσαι ἀναγκασμένος νὰ συμβιώνεις ἢ νὰ συνεργάζεσαι μὲ ἀνθρώπους δύστροπους, ἄδικους, σκληρούς, φθονερούς· ὅταν δύσκολες ἀσθένειες ἢ καὶ αὐτὸς ὁ φοβερὸς θάνατος ἐπισκέπτον­ται ἀγαπημένα σου πρόσωπα· ὅταν κι ἐσὺ ὁ ἴδιος ἔρχεσαι ἀντιμέτωπος μὲ πειρασμοὺς καὶ θλίψεις χωρὶς νὰ διαφαίνεται κάποια διέξοδος… Ὁπωσδήποτε τότε δοκιμάζεται ἡ ὑπομονή σου. Κι εἶναι φυσικὸ νὰ ἀναρωτηθεῖς: «Ἐπιτέλους, πόση ὑπομονὴ νὰ κάνω ἀκόμη; Δὲν ἀντέχω! Πόσο ἄλλο ὑπομονή;».

Βέβαια, εὔκολα θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ πεῖ ὅτι θὰ περάσει ἡ δυσκολία. Πότε ὅμως; Τὸ πότε θὰ περάσει, κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τὸ πεῖ. Ἀλλὰ κι ἂν ἀκόμη ξεπεραστεῖ σύντομα ἡ δυσκολία, μήπως δὲν θὰ ἔρθει ἄλλη; «Κοιλάδα κλαυθμῶνος» (Ψαλ. 83, 7) εἶναι ἡ ἐπίγεια ζωή μας, γεμάτη ἀπὸ θλίψεις καὶ στενοχώριες. Τὸ ζητούμενο ἑπομένως δὲν εἶναι νὰ μάθουμε τὸ πότε θὰ τελειώσει ἡ κάθε δοκιμασία, ἀλλὰ τὸ πῶς θὰ τὴν ἀντιμετωπίσουμε σωστά.

Ἡ ἀθυμία καί ἡ θεραπεία της (Ἀρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ἱεροκήρυκας Ἱ. Μ. Πατρῶν)

Ἕνα βασικὸ πρόβλημα, τὸ ὁποῖο ταλανίζει τὸν σημερινὸ πολυπράγμονα καὶ ἀνερμάτιστο ἄνθρωπο εἶναι ἡ κατάσταση τῆς ἀθυμίας, τὴν ὁποία προσπαθεῖ νὰ ἀντιμετωπίση, καταφεύγοντας σὲ ψυχιάτρους καὶ χρησιμοποιώντας διάφορες θεραπευτικὲς μεθόδους ἢ ἀντικαταθλιπτικὰ καὶ ἄλλου εἴδους σκευάσματα. Εἶναι, ὅμως, αὐτὴ ἡ λυτρωτικὴ λύση τοῦ προβλήματος ἢ εἶναι ἁπλῶς μία πρόσκαιρη ἀνακούφιση, ἀφοῦ, ὅπως πολλὲς φορὲς συμβαίνει, τὸ πρόβλημα ἐπανέρχεται καὶ μάλιστα μὲ δριμύτητα, παραμένοντας ἀθεράπευτο;

Ἐξ ἀρχῆς πρέπει νὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι δὲν ἠμποροῦμε νὰ φθάσουμε στὴν ὁλοκληρωτικὴ θεραπεία ἑνὸς προβλήματος, ἂν δὲν ἐντοπίσουμε τὴν αἰτία ποὺ τὸ προκαλεῖ.

Ὁ ὅρος «ἀθυμία» προέρχεται ἀπὸ τὸ στερητικὸ «α» καὶ τὴν λέξη «θυμός». Μὲ τὸν ὅρο «θυμὸς» δὲν ἐννοοῦμε τὴν ἐμπαθῆ κίνηση, ἡ ὁποία μᾶς ὡθεῖ νὰ καταφερώμαστε ἐναντίον τοῦ συνανθρώπου μας, δηλαδὴ τὴν ὀργή, ἀλλὰ ἐννοοῦμε τὴν ζωτικὴ ἐνέργεια τοῦ θυμοειδοῦς μέρους τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία φέρει τὸν ἄνθρωπο νὰ βρίσκεται σὲ ζωηρὰ καὶ ἐνεργητικὴ ψυχοσωματικὴ διάθεση. Ὁπότε «ἀθυμία» εἶναι ἡ νοσηρὴ ἐκείνη κατάσταση, ἡ ὁποία παραλύει τὰ νεῦρα τῆς ψυχῆς καὶ ἄρα τὸν ὅλο ἄνθρωπο. Αὐτὴ ἡ παράλυση τοῦ ἀφαιρεῖ τὴν δύναμη καὶ τὴν δυνατότητα νὰ κινηθῆ πρὸς τὸν Θεὸ Δημιουργό του, πρὸς τὸν συνάνθρωπό του, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του, ὥστε νὰ δῆ τί τοῦ συμβαίνει ἢ πῶς πορεύεται. Ἔτσι διαλύεται ὡς προσωπικότητα.

Πτώση και Ανάσταση: Η πορεία του Χριστιανού

«Ὁσάκις ἄν πέσῃς, ἔγειραι καί σωθήσῃ» (λειτουργικό λόγιο)

(Όσες φορές κι αν πέσεις, σήκω και θα σωθείς)

Πρόκειται για μία από τις γνωστότερες εκκλησιαστικές φράσεις, η οποία όμως δεν απαντάται αυτολεξεί στην Καινή Διαθήκη. Μπορεί ως περιεχόμενο να αποδίδει τον λόγο του Κυρίου και το κήρυγμα των Αποστόλων, όμως με τον αποφθεγματικό αυτόν τρόπο ευρίσκεται σε ευχή του ιερού ευχελαίου. Και μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι εκεί η φράση αποδίδεται στον ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό: «Συ Κύριε είπες ότι όσες φορές…», γεγονός που οδηγεί τη σκέψη πολλών ότι ίσως είναι από λόγια του Κυρίου τα οποία δεν διασώθηκαν στα Ευαγγέλια, διασώθηκαν όμως μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της ιεράς Παραδόσεως της Εκκλησίας. Το ίδιο δεν βλέπουμε και στη γνωστή φράση που αποδίδεται στον Κύριο από τον απόστολο Παύλο, ενώ δεν υπάρχει στο Ευαγγέλιο, δηλαδή «μακάριόν ἐστι διδόναι μᾶλλον ἤ λαμβάνειν»;

Περί της αληθινής αγάπης

Πρέπει η καρδιά του χριστιανού να είναι πλατιά, να χωρεί πολλά, να λυπάται, να σπλαχνίζεται. Όσο δίνεις, παίρνεις. «Μακάριον διδόναι ή λαμβάνειν». Το καλό είναι καλό, όταν γίνεται καλά. Να επισκέπτεσαι συχνά τόπους που θλίβονται, διότι συμπάσχεις.

α. «Ο Θεός αγάπη εστί». Πολλοί θέλουν να δουν τον Θεό! Τι απαίτηση είναι τούτη; Αφού δεν θέλουν να δουν κατά πρόσωπο τον συνάνθρωπο τους και η καρδιά τους είναι γεμάτη έχθρα,   πως θα δουν τον Θεό, που είναι αγάπη;

β. «Αγαπήσεις τον Θεό σου εξ’ όλης της ψυχής σου, εξ’ όλης της διανοίας σου, και εξ’ όλης της ισχύος σου, και τον πλησίον σου ως εαυτόν». Εκείνος που αγαπά τον Θεό τηρεί τις εντολές του Χριστού και γίνεται κατοικητήριο του Θεού. Γι’ αυτό ο Χριστός είπε: «Εάν τις αγαπά με και τας εντολάς μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ αυτώ ποιήσωμεν». Από μας εξαρτάται, αν θέλουμε να καταστήσομε τον εαυτό μας κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. Βέβαια με τη βοήθεια του Θεού.