Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά: ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

            ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

  (Εκφωνήθηκε τον καιρό του θερισμού, όπου γίνεται λόγος και για πνευματικό θέρος)

   Ο ποιητής των όλων και Δεσπότης, που εποίησε τα πάντα από τα μη όντα λόγω αγαθότητος, μετά από όλα, κατά την περίσσεια της δυνάμεώς Του και τον άφραστο και ακατάληπτο πλούτο της σοφίας και χρηστότητάς Του, κατασκεύασε τον άνθρωπο με έναν παράδοξο τρόπο, αφού συνάθροισε σε ένα πλάσμα, και μάλιστα μικρό, και θα λέγαμε αφού συγκεφαλαίωσε ολόκληρη την κτίση. Γι΄αυτό και τον δημιούργησε τελευταίο, να μετέχει και των δύο κόσμων και να στολίζει και τους δύο κόσμους, δηλαδή τον ορατό αυτόν και τον αόρατο.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΤΙ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ;» [9-7-1989] (Β219)

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΤΙ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ;»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 9-7-1989]

(Β219)

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία τοῦ Κυρίου μας. Στὴν ὁμιλία Του αὐτὴ ὁ Κύριος, ποὺ εἶναι μία, θὰ λέγαμε, συναγωγή, ἕνα μάζεμα, πλουσιοτάτη συναγωγὴ διδαχῶν πνευματικοῦ βίου καὶ προσανατολισμοῦ, μᾶς τονίζει ὅπως εἴδαμε, ὅτι ὁ γήινος θησαυρὸς σκοτίζει τὸν νοῦ καὶ δὲν τὸν ἀφήνει νὰ δεῖ τὰ ἀγαθὰ τοῦ οὐρανοῦ. Αὐτὸ εἶναι τὸ ἕνα θέμα ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία τοῦ Κυρίου. Γι᾿ αὐτό, λέει, ἂν ξεκίνησες, ἄνθρωπε, μὲ στόχο σου τὰ οὐράνια ἀγαθά, ἀλλὰ προσβλέπεις μὲ πάθος καὶ εἰς τὴν φιλαργυρίαν, δηλαδὴ εἰς τὴν ἀγάπη τοῦ χρήματος -φιλαργυρία δὲν θὰ πεῖ τσιγκουνιά, θὰ πεῖ ἀγάπη πρὸς τὸ χρῆμα, φίλος τοῦ ἀργυρίου- πρέπει νὰ μάθεις ὅτι δὲν μπορεῖς, λέει ὁ Κύριος, νὰ δουλεύεις σὲ δύο ἀφεντικά, στὸν Θεὸ καὶ στὸ χρῆμα.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ματθ. 6,22-33] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Η ΜΗ ΔΥΝΑΤΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ» [15-6-1980] (Β31)

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Ματθ. 6,22-33]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Η ΜΗ ΔΥΝΑΤΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 15-6-1980]

(Β31)

Ἕνα, ἀγαπητοί μου, ἰδιαίτερο γνώρισμα τῆς ἐποχῆς μας, εἶναι ἡ συνύπαρξις πολλῶν ἰδεῶν καὶ πολλῶν ρευμάτων. Εἶναι πραγματικὰ χαρακτηριστικὸ τῆς ἐποχῆς μας. Εἶναι ἕνας κόσμος συγκρητιστικός. Ἕνας κόσμος ἡ ἐποχή μας, ποὺ δὲν θέλει νὰ ἀποβάλλει τὸν ἄλλον, οὔτε νὰ τὸν διαχωρίσει, ἀλλὰ νὰ τὸν συγχωνεύσει. Ἔτσι βλέπουμε, σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς, ἰδίως στὸν κοινωνικὸ τομέα καὶ τὸν πολιτικό, νὰ ὑπάρχει μία ἀνάγκη συνυπάρξεως. Ὅτι δηλαδὴ νὰ ὑπάρχεις κι ἐσύ, νὰ ὑπάρχω κι ἐγώ. Νὰ συνυπάρχομε. Δὲν σοῦ λέγω ὅτι εἶσαι ἢ καλὸς ἢ κακός, οὔτε ἐγὼ λέγω ὅτι εἶμαι καλὸς ἢ κακός, ἁπλῶς ὑπάρχεις καὶ ὑπάρχω. Συνεπῶς νὰ ὑπάρχεις καὶ νὰ ὑπάρχω. Ἄρα, νὰ συνυπάρχομε.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ. 6,22-33] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Ματθ. 6,22-33]

  ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

    «Ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἔσται· ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; (:και δεν είναι μικρή συμφορά να κολλήσει ο νους και η καρδιά σας στα γήινα και μάταια. Για να το καταλάβετε αυτό, σας φέρνω μια εικόνα: Το λυχνάρι που δίνει φως στο σώμα είναι το μάτι και το λυχνάρι που φωτίζει την ψυχή είναι ο νους. Εάν λοιπόν το μάτι σου είναι υγιές, όλο το σώμα σου θα είναι γεμάτο φως, σαν να ήταν ολόκληρο το σώμα σου μάτι. Έτσι θα φωτίζεται και η ψυχή σου, εάν ο νους σου και η καρδιά σου δεν έχουν τυφλωθεί απ’ τη φιλαργυρία και την προσκόλληση στα μάταια. Εάν όμως το μάτι σου είναι βλαμμένο και τυφλωμένο, όλο το σώμα σου θα είναι βυθισμένο στο σκοτάδι. Εάν λοιπόν εκείνο που σου δόθηκε για να σου μεταδίδει φως γίνει σκοτάδι, σε πόσο σκοτάδι θα βυθιστείς; Κάτι ανάλογο θα συμβεί, εάν και ο νους σκοτιστεί από την προσκόλληση στον πλούτο. Σε πόσο ηθικό σκοτάδι θα βυθιστεί τότε η ψυχή σου!)»[Ματθ.6,22-23].

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ.5,1-10] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Ρωμ.5,1-10]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

    «Δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ(:Αφού λοιπόν γίναμε δίκαιοι μέσω της πίστεως, έχουμε ειρήνη με τον Θεό διαμέσου της μεσιτείας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού)»[Ρωμ.5,1].

    Τι σημαίνει: «εἰρήνην ἔχομεν»; Μερικοί λέγουν ότι σημαίνει «δεν διχογνωμούμε μετέχοντας σε λεκτικές διαμάχες για την εφαρμογή του μωσαϊκού νόμου», εμένα όμως μου φαίνεται πως μας μιλάει στο εξής για την όλη συμπεριφορά μας. Επειδή λοιπόν είπε πολλά για την πίστη και τη δικαίωση από τα έργα, αυτήν πρώτα έβαλε. Για να μη νομίσει κανείς πως τα λόγια αυτά είναι κάτι για το οποίο μπορούμε να αδιαφορήσουμε, λέγει: «έχουμε ειρήνη». Δηλαδή, ας μην αμαρτάνουμε ποτέ πια, ούτε να επιστρέφουμε προς τα προηγούμενα, γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε πόλεμο με τον Θεό. «Και πώς είναι δυνατό», αναρωτιέται ίσως κάποιος, «το να μην αμαρτάνουμε ποτέ πια;». Πώς έγινε δυνατό το προηγούμενο; Γιατί, αν, ενώ ήμασταν υπεύθυνοι για τόσα αμαρτήματα, απαλλαχτήκαμε με τον Χριστό από όλα, πολύ περισσότερο θα μπορέσουμε με Αυτόν να μείνουμε σε εκείνα που είμαστε.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΤΙ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ;» [9-7-1989] (Β219)

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΤΙ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ;»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 9-7-1989]

(Β219)

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία τοῦ Κυρίου μας. Στὴν ὁμιλία Του αὐτὴ ὁ Κύριος, ποὺ εἶναι μία, θὰ λέγαμε, συναγωγή, ἕνα μάζεμα, πλουσιοτάτη συναγωγὴ διδαχῶν πνευματικοῦ βίου καὶ προσανατολισμοῦ, μᾶς τονίζει ὅπως εἴδαμε, ὅτι ὁ γήινος θησαυρὸς σκοτίζει τὸν νοῦ καὶ δὲν τὸν ἀφήνει νὰ δεῖ τὰ ἀγαθὰ τοῦ οὐρανοῦ. Αὐτὸ εἶναι τὸ ἕνα θέμα ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία τοῦ Κυρίου. Γι᾿ αὐτό, λέει, ἂν ξεκίνησες, ἄνθρωπε, μὲ στόχο σου τὰ οὐράνια ἀγαθά, ἀλλὰ προσβλέπεις μὲ πάθος καὶ εἰς τὴν φιλαργυρίαν, δηλαδὴ εἰς τὴν ἀγάπη τοῦ χρήματος -φιλαργυρία δὲν θὰ πεῖ τσιγκουνιά, θὰ πεῖ ἀγάπη πρὸς τὸ χρῆμα, φίλος τοῦ ἀργυρίου- πρέπει νὰ μάθεις ὅτι δὲν μπορεῖς, λέει ὁ Κύριος, νὰ δουλεύεις σὲ δύο ἀφεντικά, στὸν Θεὸ καὶ στὸ χρῆμα.

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ἐκφωνήθηκε τὸν καιρὸ τοῦ θερισμοῦ, ὅπου γίνεται λόγος καὶ γιὰ πνευματικὸ θέρος)

 

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ἐκφωνήθηκε τὸν καιρὸ τοῦ θερισμοῦ, ὅπου γίνεται λόγος καὶ γιὰ πνευματικὸ θέρος)

Ὁ ποιητὴς τῶν ὅλων καὶ Δεσπότης, ποὺ ἐποίησε τὰ πάντα ἀπὸ τὰ μὴ ὄντα λόγῳ ἀγαθότητος, μετὰ ἀπὸ ὅλα, κατὰ τὴν περίσσεια τῆς δυνάμεώς Του καὶ τὸν ἄφραστο καὶ ἀκατάληπτο πλοῦτο τῆς σοφίας καὶ χρηστότητάς Του, κατασκεύασε τὸν ἄνθρωπο μὲ ἕναν παράδοξο τρόπο, ἀφοῦ συνάθροισε σὲ ἕνα πλάσμα, καὶ μάλιστα μικρό, καὶ θὰ λέγαμε ἀφοῦ συγκεφαλαίωσε ὁλόκληρη τὴν κτίση. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸν δημιούργησε τελευταῖο, νὰ μετέχει καὶ τῶν δύο κόσμων καὶ νὰ στολίζει καὶ τοὺς δύο κόσμους, δηλαδὴ τὸν ὁρατὸ αὐτὸν καὶ τὸν ἀόρατο. Πραγματικὰ συνῆψε σὲ αὐτὸν μὲ ἄρρητο τρόπο νοῦ καὶ αἴσθηση, χρησιμοποιῶντας σὰν μέσους γνησιότατους συνδέσμους φαντασία καὶ δόξα καὶ διάνοια· καὶ ἔτσι κατασκεύασε τὸ ἴδιο ζῶο νοερὸ καὶ ὁρώμενο, ὅπως καὶ τὸν ἀεικίνητο οὐρανὸ συνῆψε μὲ τὴν ἀκίνητη γῆ διὰ τῶν ἐνδιαμέσων καὶ ἔκαμε τὸν ἴδιο κόσμο συγχρόνως πάντοτε σταθερὸ καὶ κινούμενο. Ὅπως δηλαδὴ κατὰ τὸν τρόπο τῆς κατασκευῆς ὁ ἄνθρωπος καὶ ὁ κόσμος εἶναι ἑνὸς τεχνίτη, ἔτσι ἔχουν πολλὴ συγγένεια μεταξύ τους· ὑπερέχουν δὲ ἀλλήλων ὁ ἕνας μὲ τὸ μέγεθος, ὁ ἄλλος μὲ τὴ σύνεση. Καὶ εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐνθησαυρισμένος στὸν κόσμο σὰν κάποιο πολύτιμο πρᾶγμα σὲ μεγαλοπρεπῆ οἰκία, κατὰ πολὺ πολυτιμότερο ἀπὸ τὸ περιέχον, σὰν κάποια βασιλικὴ σκευὴ σὲ ἀνάκτορα, ποικίλη καὶ πολυτίμητη· διότι τὰ μὲν ἀνάκτορα εἶναι κατασκευασμένα ἀπὸ ὀγκώδεις λίθους ἀλλὰ εὐκολοεύρετους καὶ ἀπὸ τοὺς τυχαίους, ἡ δὲ σκευὴ εἶναι κατασκευασμένη ἀπὸ μικροὺς λίθους, ἀλλὰ δυσπόριστους καὶ πολύτιμους.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ματθ. 6,22-33] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Η ΜΗ ΔΥΝΑΤΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ» [15-6-1980] (Β31)

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Ματθ. 6,22-33]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Η ΜΗ ΔΥΝΑΤΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 15-6-1980]

(Β31)

Ἕνα, ἀγαπητοί μου, ἰδιαίτερο γνώρισμα τῆς ἐποχῆς μας, εἶναι ἡ συνύπαρξις πολλῶν ἰδεῶν καὶ πολλῶν ρευμάτων. Εἶναι πραγματικὰ χαρακτηριστικὸ τῆς ἐποχῆς μας. Εἶναι ἕνας κόσμος συγκρητιστικός. Ἕνας κόσμος ἡ ἐποχή μας, ποὺ δὲν θέλει νὰ ἀποβάλλει τὸν ἄλλον, οὔτε νὰ τὸν διαχωρίσει, ἀλλὰ νὰ τὸν συγχωνεύσει. Ἔτσι βλέπουμε, σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς, ἰδίως στὸν κοινωνικὸ τομέα καὶ τὸν πολιτικό, νὰ ὑπάρχει μία ἀνάγκη συνυπάρξεως. Ὅτι δηλαδὴ νὰ ὑπάρχεις κι ἐσύ, νὰ ὑπάρχω κι ἐγώ. Νὰ συνυπάρχομε. Δὲν σοῦ λέγω ὅτι εἶσαι ἢ καλὸς ἢ κακός, οὔτε ἐγὼ λέγω ὅτι εἶμαι καλὸς ἢ κακός, ἁπλῶς ὑπάρχεις καὶ ὑπάρχω. Συνεπῶς νὰ ὑπάρχεις καὶ νὰ ὑπάρχω. Ἄρα, νὰ συνυπάρχομε.