Αγία Αννα: Ατελείωτα τα θαύματα…

Η Μαρία χήρα Αρίστου Αριστάρχου, κάτοικος Αιγίου διηγείται τα εξής:
«Η μητέρα μου Αννα Γεωργίου όταν ήτο κόρη ανύπαντρη ηλικίας 30 ετών, ενώ ήτο υγιής αίφνης έπαθε παράλυση. Δεν μπορούσε να κινήση τίποτε.

 

Εμένανε στο Βόρι και γιατρό τότε πίστευαν και είχαν μόνο την Αγία Αννα. Πήραν την άρρωστη και την πήγαν σηκωτή με το φορείο στην Αγία Αννα. Έμεινε εκεί με τη μητέρα της Μαλαματένια μέσα στην Εκκλησία με νηστεία και προσευχή. 

Πολλές φορές τα βράδυα, διηγείται, ακουόταν ο θόρυβος από το άνοιγμα κλειδαριάς χωρίς να άνοιγη η πόρτα και άλλοτε καταλάβαιναν το θόρυβο από τα πασουμάκια της Αγίας Αννας, πού περπατούσε χωρίς να τη βλέπουν. Και άλλοτε ακουόταν το θυμιατό πού θύμιαζε η Αγία Αννα τη νύχτα στο ιερό. 

Ο άγιος Νικόλαος και οι τρεις στρατηλάτες

Οι τρεις στρατηλάτες Νεπωτιανός, Ούρσος και Ερπυλίων επέστρεψαν από την αποστολή τους νικητές και πλέον έμεναν στο παλάτι απολαμβάνοντας μεγάλες τιμές. (1)

Οι άλλοι στρατηλάτες όμως που βρίσκονταν εκεί τους ζήλεψαν, παρακινούμενοι από τον διάβολο, και έπεισαν τον έπαρχο Αβλάβιο ότι συνωμοτούν εναντίον του βασιλιά και ότι υποκριτικά και με δόλο μιλάνε ειρηνικά. «Αν όμως βρουν κατάλληλη ευκαιρία», του είπαν, «τότε θα φανεί η κακία τους. Γι’ αυτό είναι καλύτερα να βγουν από τη μέση. Σου το φανερώσαμε, λοιπόν, και συ κρυφά, πριν το αντιληφθούν, πες στον κύριο της οικουμένης, ώστε να τους θανατώσει σύντομα και χωρίς θόρυβο».

Ο άγιος Νικόλαος σώζει από τον θάνατο

Στον καιρό του βασιλιά Κωνσταντίνου δημιουργήθηκε μια αναταραχή στη Φρυγία από τους Ταϊφάλους και τα νέα έφτασαν στον ευσεβή βασιλιά. Αμέσως λοιπόν έστειλε τρεις στρατηλάτες, τον Νεπωτιανό, τον Ούρσο και τον Ερπυλίωνα, με τους στρατιώτες τους.

Αφού ξεκίνησαν από την πανευδαίμονα Κωνσταντινούπολη, έπλευσαν στη Λυκία, στο επίνειο Ανδριάκη, λιμάνι των Μύρων τρία μίλια από την πόλη. Εκεί βγήκαν από τα πλοία για να ξεκουραστούν, γιατί το ταξίδι τους ήταν δύσκολο. Βγήκαν, λοιπόν, και μερικοί από τους στρατιώτες θέλοντας να βρουν τρόφιμα. Άρχισαν όμως να προκαλούν ζημιές και προξένησαν μεγάλη αναστάτωση και φασαρία σε μια περιοχή που λεγόταν Πλάκωμα, έτσι που μαθεύτηκε και στα Μύρα και οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν εναντίον των άτακτων και ταραχοποιών στρατιωτών.

Όταν τα άκουσε αυτά ο άγιος του Θεού επίσκοπος Νικόλαος, ο ποιμένας και διδάσκαλος της εκεί αγίας εκκλησίας, καταπράυνε τον λαό ώστε να μη διαπράξει κάτι απερίσκεπτο, και αμέσως έσπευσε στον Ανδριάκη. Μόλις τον είδαν όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί, τον προσκύνησαν με την πρέπουσα τιμή. Το έμαθαν και οι τρεις στρατηλάτες και τον προσκύνησαν και αυτοί  και τον ασπάσθηκαν.

Αγία Βαρβάρα Αλύκου, ο θρύλος της εικόνας και τα θαύματα της

H παλιά εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας χτίστηκε τέλη του 5ου αρχές του 6ου αιώνα και έπαψε να στέκει όρθια από το βάρος των αιώνων, είτε από κάποια άλλη αιτία: καταστροφή από φωτιά, από επιδρομές βαρβάρων ή από σεισμό, στα τέλη του 17ου αιώνα. Στη διάρκεια των 12 αιώνων η εκκλησία επισκευάστηκε μερικές φορές. Μας το επιβεβαίωσε ο αρχαιολόγος κ. Τσιόντης από τα ευρήματα οικοδομικών υλικών διαφόρων περιόδων. 

 

Στην τελευταία ερείπωση η εικόνα της Αγίας Βαρβάρας βρέθηκε από τους χωρικούς στην κορυφή του λόφου. Την πήραν και την τοποθέτησαν ξανά στην μισογκρεμισμένη εκκλησία. Την επομένη η εικόνα βρέθηκε ξανά στην κορυφή του λόφου και αφού αυτό το θαυματουργό γεγονός επαναλήφθηκε, τότε οι χωρικοί των χωριών Αλύκο, Τσαούσι και Τρέμουλη αποφάσισαν και έκτισαν την εκκλησία στην κορυφή του λόφου, στο μέρος όπου επέλεξε η Αγία, εκεί όπου η θέα ήταν εξαιρετική, στο μέρος όπου βρίσκεται και σήμερα.

Αγία Βαρβάρα: Διήγηση του υπερφυούς θαύματος στο Πολυδένδρι (15 Ιουλίου 1917)

Είναι γνωστή, αδελφοί μου, σε όλους μας η μεγάλη δύναμη των Αγίων. Αυτή η δύναμή τους, το να κάνουν δηλαδή θαύματα, να θεραπεύουν αρρώστους, να προφητεύουν, να καθοδηγούν τους πιστούς με τρόπο θαυμαστό, να λύνουν «άλυτα» προβλήματα, να προφυλάσσουν από κινδύνους και τόσα άλλα, δεν είναι δική τους.

Όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, οι Άγιοι λάμπουν με το φως του Χριστού. Έγιναν Άγιοι με τη δική Του χάρη, είναι δοξασμένοι με τη δική Του δόξα. Ό,τι τους ζητάμε το πετυχαίνουν για μας από το Χριστό, στου οποίου το θέλημα θυσίασαν ό,τι είχαν ακριβό στη γη. Οι Άγιοι εξεπλήρωσαν το λόγο του Θεού. Ο Κύριος εκπληρώνει το δικό τους λόγο. Εργάσθηκαν γι’ Αυτόν κι αυτός εργάζεται για χάρη τους.

Ακριβώς έτσι, αδελφοί μου, συνέβη και με την Αγία Βαρβάρα. Επειδή εργάσθηκε για το Χριστό και θυσίασε τά πλούτη και τη ζωή της για χάρη Του, της δόθηκαν απ’ Αυτόν πλούσια χαρίσματα.

Θαύματα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

«ΣΗΜΕΡΑ ΖΗΣΑΜΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ»

   «Είναι γνωστό ότι δεν χρειάζεται να δει ένα θαύμα για να πιστέψει κάποιος, αλλά χρειάζεται να πιστεύει για να δει ένα θαύμα. Εξ άλλου, αυτό μας το επιβεβαιώνει και ο Κύριός μας «…ἡ πίστις σου σέσωκε σὲ», έλεγε σε όποιον πήγαινε κοντά του με πίστη και τον θεράπευε.

   Και τί είναι θαύμα; Είναι ένα σημείο. Το σημείο συνάντησης της ανοδικής πορείας της προσευχής μας και της καθοδικής πορείας της Χάριτος του Θεού. Ε, σε αυτό το σημείο βρεθήκαμε πριν λίγες ημέρες και εμείς, πάτερ μου.

Το συγκλονιστικό Θαύμα Αγίου Φανουρίου στη Ρόδο

Ο Άγιος Φανούριος είναι αναμφίβολα μια άγια, σημαντική νεανική μορφή, που ξεχωρίζει με τον δικό του τρόπο ανάμεσα στους άλλους Αγίους της χριστιανοσύνης, γιατί δεν τιμάται απλώς σε μια μόνο ημε­ρομηνία, αλλά η πίστη των χριστιανών κά­νει συχνά τη γνωστή φανουρόπιτα.

Οι πιστοί συχνά επικαλούνται το όνομα του Αγίου Φανουρίου, ο οποίος έχει κάνει πολλά θαύματα. Ενα από τα πιο συγκλονιστικά έλαβε χώρα στη Ρόδο.

Σε μια περίοδο της ιστορικής ζωής της η Κρήτη ήταν υποδουλωμένη στους Λατίνους (1204 – 1669 μ.Χ.), που είχαν δικό τους Αρ­χιεπίσκοπο και γι’ αυτό προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να παρασύρουν τους κατοίκους του νησιού στον Καθολικισμό (Παπισμό).

Ο άγιος Παντελεήμονας, ο αγενής γιατρός και το διπλό θαύμα.

 

Η πρεσβυτέρα είχε όγκο στο στήθος και εγχειρί­στηκε. Μόλις έβγαλαν τον όγκο, δίνουν ένα κομμάτι στον πατέρα Ευάγγελο να το πάει για βιοψία καί να φέρει αμέσως τ' αποτελέσματα. 

 

Μετά την απάντηση της εξετάσεως, οι γιατροί δεν δίνουν ούτε έξι μήνες ζωής στην άρρωστη. Η κόρη του παπα-Βαγγέλη λι­ποθυμά μόλις το ακούει, ο ίδιος τα χάνει. 

Θαύμα Αγίας Μαρίνης: ΕΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ!

Πολλές φορές στην ζωή μας, σαν συνειδητοί Χριστιανοί, επικαλούμεθα τον Θεό και τούς Αγίους Του.

Αυτό λοιπόν έκανε και μια οικογένεια από την Κύπρο, γνωστή από τις τηλεοπτικές εκκλήσεις της πριν δύο χρόνια, για την εξεύρεση δότη προκειμένου να βρεθεί μόσχευμα για εγχείρηση στο μικρό παιδί τους, τον Ανδρέα που έπασχε από λευχαιμία.

Μόσχευμα βρέθηκε και οι γονείς ετοιμάσθηκαν για να ταξιδεύσουν στις ΗΠΑ, όπου θα γινόταν η λεπτή χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης μυελού.

 

Στο σημείο αυτό να σημειωθεί πως το συγκεκριμένο μόσχευμα, καθώς επίσης και η μεταμόσχευση αυτή, δεν έχουν καμία σχέση με την απάτη της «δωρεάς οργάνων», αφού στη συγκεκριμένη περίπτωση ο δότης που παραχώρησε το μόσχευμα παρέμεινε ζωντανός και υγιής, σε αντίθεση με τους δότες της «δωρεάς οργάνων», οι οποίοι καταδικάζονται και οδηγούνται από τους «γιατρούς» ζωντανοί σε θάνατο.

Όλοι θυμόμαστε τότε την αγωνία της οικογένειας του Βάσου Βασιλείου από τη Λεμεσό και τις καθημερινές εκκλήσεις τους στον Χριστό μας για να σώσει το παιδί τους.

«Παιδί μου, είμαι ο Άγιος Θεράπων και με στέλνει σε εσένα η Παναγία, για να σε βοηθήσω»

Υπηρετώ στο Πολεμικό Ναυτικό από το έτος 1992. Το έτος 1998 και ενώ ήμουν στο Αντιτορπιλικό «Νέαρχος», ξάφνου ένα πρωινό της 24ης Ιουλίου, καθώς ξύπνησα να αναλάβω υπηρεσία, δεν μπορούσα να κρατήσω όρθιο το κεφάλι μου, αλλά ούτε και να μιλήσω. Η γλώσσα μου έβγαινε συνέχεια έξω από το στόμα! Δεν μπορούσα να κρατήσω το στόμα μου στη σωστή του θέση! Ο γιατρός του πλοίου υπέθεσε πως ήταν μία μορφή βαριάς ψύξης και μου χορήγησε κάποια αντιψυκτική αλοιφή. Το θυμάμαι σαν τώρα. Θέλαμε δύο ημέρες να επιστρέψουμε στο Ναύσταθμο της Σαλαμίνας και βλέποντας το πρόβλημά μου να εξακολουθεί να επιμένει, ίσως για πρώτη φορά στην ζωή μου ένιωσα «τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια μου».

Άγιος Νικηφόρος ο λεπρός: Μαρτυρία Παναγιώτας Ν., Αθήνα

Αρχές Οκτωβρίου 2011 έρχεται στο σπίτι ένας δικαστικός επιμελητής και μου φέρνει ένα πρόγραμμα πλειστηριασμού που θα γινόταν στις 30 Νοεμβρίου 2011 για το κατάστημα που έχω, επειδή είχα υπογράψει εγγυήτρια σε χρέος του συζύγου μου.

Στενοχωρήθηκα πολύ, ταράχθηκα δεν ήξερα τι να κάνω καθ’ ότι όλες τις οικονομίες μου τις έδινα στα σοβαρά θέματα του συζύγου. Τα επόμενα βράδυα κοιμόμουν 2-3 ώρες και μετά ξαγρυπνούσα και μέσα σε φοβερό άγχος προσπαθούσα να βρω λύση να σταματήσω τον πλειστηριασμό, το χρέος ήτανε 26.000 ευρώ.

Θαύματα της Αγίας Άννης σε Τούρκους στο Βόρρι της Προποντίδας

Εικόνα Αγίας Άννης, Σκήτη της Αγίας Άννης Άγιον Όρος.

 

Από τον Μαρμαρά είχαν φέρει στην Αγία Άννα [στο Βόρρι της Προποντίδας] έναν τρελλό να γίνη καλά. Είχε τρέλλα μεγάλης μορφής. Έπαιρνε την μητέρα του και την βουτούσε στην θάλασσα να την πνίξη.

Κάποια μέρα, την ώρα που γινότανε ο αγιασμός, ο άρρωστος με την εικόνα επάνω στο κεφάλι του τον τραβούσε προς την θάλασσα.

Πέρασαν μπροστά από έναν Τούρκο. Τότε λέει ο Τούρκος, έχουν οι γκιαούρηδες ένα ξύλο και τους κτυπά.

Το Εκκλησάκι Του Αγίου Νικολάου Που Προστάτευσε Το Θωρηκτό «Αβέρωφ» – Το Μοναδικό Πλοίο Που Έχει Ναό Στο Κατάστρωμα

Είναι το μοναδικό πλοίο που έχει ναό στο κατάστρωμα. Δεν υπέστειλε ποτέ την ελληνική σημαία και δεν έχασε καμία μάχη.

Ο Αγιος Νικόλαος θεωρείται ο προστάτης των ναυτικών, διότι στον βίο του αναφέρονται θαύματα που έχουν σχέση με τη θάλασσα. Δεν είναι τυχαίο που στα πλοία, εμπορικά και πολεμικά, υπάρχει η εικόνα του. Στο θωρηκτό «Αβέρωφ» όμως βρίσκεται ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στον Αγιο Νικόλαο. Για κάποιους αυτό προστάτευσε το πλοίο και ήταν ο λόγος που δεν έχασε ούτε μία μάχη.

«Τα χριστιανικά αισθήματα της τότε ελληνικής κοινωνίας αλλά και οι προσωπικές πεποιθήσεις των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού και όχι μόνο του Π. Κουντουριώτη φρόντισαν ώστε στο νέο εύδρομο του στόλου, το θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ», να υπάρχει εκκλησία επί του καταστρώματος, παρότι δεν προβλεπόταν από τα αρχικά σχέδια του πλοίου, τα οποία προσαρμόστηκαν κατόπιν σχετικής επιθυμίας και παραγγελίας του Πολεμικού Ναυτικού» περιγράφει ο αρχιμανδρίτης Ιουστίνος Μαρμαρινός, συνταγματάρχης (ΣΙ) ιερέας ΓΕΝ.

Θαυματουργική θεραπεία του τετραπληγικού Σταύρου Καλκανδή από τον Άγιο Νεκτάριο!

Στο τέλος ακολουθεί βίντεο με περιγραφή από τον ίδιο το μακαριστό Στ. Καλκανδή

 

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα του Σταύρου Καλκανδή

 

Ο πρώην παράλυτος, τετραπληγικός Σταύρος Γ. Καλκανδής, αντισμήναρχος της Πολεμικής Αεροπορίας σε πολεμική διαθεσιμότητα, που θαυματουργικά θεραπεύτηκε από τον Άγιο Νεκτάριο, αποτελεί σπάνια περίπτωση και ιδιαίτερα ευεργετική όχι μόνο για πονεμένους και ασθενείς συνανθρώπους μας, αλλά και για κάθε άνθρωπο.
 

Πριν παραθέσουμε την συνοπτική ομιλία του, σχετικά με την θαυματουργική του θεραπεία από την Χάρι του Θεού διά του Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης, θα αναφέρουμε λίγα βιογραφικά στοιχεία. Ο Σταυρός Καλκανδής γεννήθηκε στη Νεάπολη Λακωνίας το 1923. Ο πατέρας του Γεώργιος ήταν γιατρός και πέθανε ενωρίς το 1930, και η μητέρα του Πολυχρονία ανέλαβε την φροντίδα των δύο παιδιών της. Μετά την αποφοίτηση από το σχολαρχείο της Νεαπόλεως πήγε εθελοντής στην Αεροπορία και στην συνέχεια φοίτησε στην Σχολή Υπαξιωματικών της Αεροπορίας. 

ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

1.

Βρισκόμαστε στο 1904 -λίγο μετά το Πάσχα- και ο Άγιος Νεκτάριος ταξιδεύει για πρώτη φορά στην Αίγινα, με σκοπό να δει την περιοχή όπου υπάρχει μια εγκαταλελειμμένη μονή, την οποία σκοπεύει να επαναλειτουργήσει. Πρόκειται για την μετέπειτα μονή της Αγίας Τριάδας στην οποία πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Πριν ακόμα φτάσει στο λιμάνι το πλοίο με το οποίο ταξίδευε ο Άγιος, ένα δαιμονισμένο παιδί -ο Σπύρος Αλυφαντής- δεκαπέντε ετών κυλιόταν στο έδαφος και φώναζε: «Έρχεται, έρχεται ο δεσπότης. Τρέξτε να τον ανταμώσετε. Έρχεται ο Άγιος που θα σώσει το νησί... Έρχεται ο δεσπότης από τη Ριζάρειο. Ο Θεός λυπήθηκε τον τόπο, έρχεται ο Πενταπόλεως».

Όταν αποβιβάστηκε ο Άγιος Νεκτάριος στην Αίγινα, του είπαν τα περί του δαιμονισμένου νέου και εκείνος ζήτησε να τον πάνε κοντά του. Ο δαιμονισμένος εξακολουθούσε να φωνάζει: «Έρχεται ο δεσπότης. Έρχεται να σώσει τον τόπο. Θα φτιάξει εκκλησία, θα φτιάξει το πιο μεγάλο μοναστήρι».

Δύο σύγχρονα φοβερά θαύματα του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη

Πριν λίγες μέρες ψάχνοντας στο παλιό σεντούκι τού σπιτιού μου, και σέ κάποια παραμελημένα βιβλία μου, βρήκα μια ξεχωριστή περιγραφή για δυό φοβερά θαύματα του Αγίου Δημητρίου πού είχε κάνει στα 1906 και πού ελάχιστοι σήμερα τά γνωρίζουν…

Τά βρήκα σ΄ ένα βιβλίο αυτοβιογραφίας με τίτλο « Ο Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, 1884 – 1980» , με 700 τόσες σελίδες, όλες ξεχωριστές και υπέροχες. Όποιος το διαβάσει δεν θα χάσει…

Τις μέρες αυτές λοιπόν πού γιορτάζουμε τον Άγιο Δημήτριο θα παραθέσω μία άγνωστη περιγραφή, απ΄ αυτές πού σήμερα ίσως και να σπανίζουν…

Αυτά είναι τα πιο μεγάλα θαύματα της Παναγίας στην ιστορία του Ελληνισμού

Εκτός από τα θαύματα που έχουν καταγραφεί κατά καιρούς σχετικά με μεμονωμένα πρόσωπα, υπάρχουν και ορισμένα που η Ιστορία έχει καταγράψει επιβεβαιώνοντας την «ειδική» σχέση που έχει ο Ελληνισμός με την Παναγία. 

Από την Πόλη και την Τήνο μέχρι τον Ορχομενό. Αυτές είναι κάποιες από τις σημαντικότερες θείες παρεμβάσεις της Θεοτόκου στον του της Ιστορίας.

ΟΤΑΝ ΑΒΑΡΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΣΕΣ ΠΟΛΙΟΡΚΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΒΑΣΣΙΛΕΥΟΥΣΑ

Ζωντανό θαύμα της Παναγίας είναι η σωτηρία της Κωνσταντινούπολης από τους Αβάρους και τους Πέρσες οι οποίοι πολιόρκησαν την Πόλη από ξηρά και από θάλασσα ενώ έλειπε σε εκστρατεία ο αυτοκράτορας Ηράκλειος.

Η Παναγία δίνει διέξοδο

Ὁ  Ν. Ντραμουντανὸς διηγεῖται μιά θαυμαστὴ ἐμπει­ρία του ἀπὸ τὸν πόλεμο τοῦ ’40:

«Ὁ λόχος μας πῆρε διαταγὴ νά καταλάβει ἕνα προ­χωρημένο ὕψωμα γιά προγεφύρωμα. Στήσαμε ταμ­πούρι μέσα στά βράχια. Μόλις τακτοποιηθήκαμε, ἄρχι­σε νά πέφτει πυκνὸ χιόνι. Ἔπεφτε ἀδιάκοπα δύο μεροόνυχτα κι ἔφτασε σὲ πολλὰ μέρη τὰ δύο μέτρα. Ἀπο­κλειστήκαμε ἀπὸ τὴν ἐπιμελητεία. Καθένας εἶχε τροφὲς στό σακκίδιό του γιά μία ἡμέρα. Ἀπὸ τὴν πεῖνα καὶ τὸ κρύο δέν λάβαμε πρόνοια «διὰ τὴν αὔριον» καί τίς κα­ταβροχθίσαμε.

Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα ἄρχισε τὸ μαρτύριο. Τή δίψα μας τή σβήναμε μὲ τὸ χιόνι, ἀλλὰ ἡ πεῖνα μᾶς θέριζε. Πε­ράσαμε ἔτσι πέντε μερόνυχτα. Σκελετωθήκαμε. Τὸ ἠθι­κὸ μας τὸ διατηρούσαμε ἀκμαῖο, ἀλλὰ ἡ φύσῃ ἔχει καὶ τὰ ὅριά της. Μερικοὶ ὑπέκυψαν. Τὸ ἴδιο τέλος περιμέ­ναμε ὅλοι«ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος».

Τότε μία ἔμπνευση τοῦ λοχαγοῦ μας ἔκανε τὸ θαῦμα! Ἔβγαλε ἂπ’ τὸν κόρφο του μία χάρτινη εἰκόνα τῆς Παναγίας, τὴν ἔστησε στό ψήλωμα καὶ μᾶς κάλεσε γύ­ρω του:

Να μην απελπιζόμαστε για την σωτηρία μας κι ας είμαστε οι αμαρτωλότεροι άνθρωποι του κόσμου…

Σ΄ ένα μικρό χωριουδάκι της Λέρου, πριν από 30 περίπου χρόνια έγινε το εξής θαυμαστό, που μας διέσωσε αφηγηματικά ένας Άγιος συγχωρεμένος από το 2010 ιερέας, ο παπά-Χρήστος. Διαβάστε διήγηση και φρίξτε με την απέραντη αγάπη που μας έχει ο Χριστός μας:

Ήτανε πρωί Σαββάτου. Έκανα θεία λειτουργία και ήμουνα έτοιμος να καταλύσω την Θεία Κοινωνία από το Άγιο Δισκοπότηρο.
Ξαφνικά μπήκε μέσα στο ιερό ένας νεαρός, γειτονόπουλο ο Κωστάκης, λαχανιασμένος, ιδρωμένος όλος αγωνία και μου είπε:

– «Παπά-Χρήστο μου σώσε μας. Ο πατέρας μου νιώθει ότι πεθαίνει και θέλει να τον εξομολογήσεις, να τον κοινωνήσεις».

Με έλουσε κρύος ιδρώτας. Ο πατέρας του παλληκαριού ήταν ο πιο δύσκολος, στριφνός, παράξενος άνθρωπος στο χωριό. Μ΄ όλους μαλωμένος. Σ’ εκκλησιά δεν πάταγε, ούτε σε κηδείες ή γάμους ή βαφτίσεις. Έκανα τον Σταυρό μου και θεώρησα κλήση Θεού να πάω αμέσως κοντά του με την Θεία Κοινωνία.

Αγίου Κωνσταντίνου και Αγίας Ελένης: Θαυμαστή εμφάνιση της Αγίας Ελένης

 

Του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου

Για ν’ αντιληφθούμε το μέγεθος και τη δύναμη της ακολουθίας των εγκαινίων ενός ναού θα σας διηγηθώ μια ιστορία που έγινε προ πενταετίας σε χωριό της μητροπόλεώς μας, το Σαράντι. Εκεί που η αγία Ελένη εμφανίστηκε σε μια γυναίκα που κατάγεται από το χωριό αυτό, που η εκκλησία του είναι αφιερωμένη στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη.

Η γυναίκα αυτή αντιμετώπιζε μια δύσκολη ασθένεια και μια μέρα της εμφανίζεται η αγία Ελένη και της λέει: «Θα σε κάνω καλά! Αλλά, έχω κι εγώ ένα πρόβλημα που χρειάζομαι τη δική σου βοήθεια». «Τι πρόβλημα έχεις εσύ, αγία μου Ελένη»; «Στο χωριό σου, ο ναός δεν εγκαινιάστηκε ποτέ. Θέλω να το πεις αυτό στον παπά, για να φροντίσει να γίνουν τα Εγκαίνια».