ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ
Θεολόγου – Καθηγητοῦ
Ὁ 4ος μ. Χ. αἰῶνας θεωρεῖται ὡς ὁ χρυσὸς αἰῶνας τῆς Θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας μας. Πρωταγωνιστὲς οἱ Καππαδόκες Πατέρες, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο σφράγισαν μὲ τίς προσωπικότητές του καὶ τὸ ἔργο τους τὴν ταραγμένη ἐποχή τους, ἀλλὰ σημάδεψαν μὲ τὸ ἔργο τους τὴν κατοπινὴ πορεία τῆς ἀνθρωπότητας. Σὲ μιὰ ἐποχὴ ἔντονων θεολογικῶν ζυμώσεων, ἀπέτρεψαν τὴ νόθευση τῆς γνήσιας ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης καὶ ἀποκρυστάλλωσαν τὴ σώζουσα ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ὑπῆρξε καὶ ὁ ἅγιος Ἀμφιλόχιος ἐπίσκοπος Ἰκονίου, ἐφάμιλλος τοῦ Μ. Βασιλείου, τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης καὶ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Γεννήθηκε στὴν Καισάρεια τὸ 344. Οἱ γονεῖς του ὀνομαζόταν Ἀμφιλόχιος καὶ Λιβύη. Ἦταν ἐπίσης ἀδελφὸς τῆς Θεοδοσίας, μητέρας τῆς περίφημης διακόνισσας ἁγίας Ὀλυμπιάδας καὶ ἐξάδελφος τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ. Σπούδασε στὶς ὀνομαστὲς σχολὲς τῆς Καισάρειας καὶ ἄσκησε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δικηγόρου στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ τὸ 364 ἕως τὸ 370.
