ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ
Ἡ περίοδος τοῦ Τριωδίου καὶ ἰδιαίτερα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, εἶναι γιὰ τὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία ἡ ἱερότερη χρονικὴ διάρκεια τοῦ ἐνιαυτοῦ. Εἶναι τὸ νοητὸ στάδιο ὅπου ὁ κάθε πιστὸς καλεῖται νὰ δώσει τὸν προσωπικό του ἀγῶνα γιὰ τὴν ψυχοσωματική του κάθαρση ἀπὸ τοὺς ρύπους τῆς ἁμαρτίας. Νὰ βιώσει τὴν ὀρθόδοξη πνευματικότητα, ἡ ὁποία ταυτίζεται μὲ τὴν ἀνάκτηση τῆς αὐθεντικῆς του φύσεως, ἀπὸ τὴ φθορὰ καὶ τὴν ἁμαρτία, «εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφ. 4,13). Ἡ προπαρασκευή μας γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα εἶναι ταυτόσημη μὲ τὴν πνευματική μας προαγωγὴ καὶ ὡρίμανση, ὥστε νὰ καταστοῦμε «σύμμορφοι τῆς εἰκόνος τοῦ Υἱοῦ (τοῦ Θεοῦ)» (Ρωμ. 8,29). Ὁλόκληρο τὸ πνευματικὸ κλίμα, οἱ ἱερὲς ἀκολουθίες, τὰ τιμώμενα πρόσωπα καὶ οἱ μνῆμες γεγονότων εἶναι ἕνα συνεχὲς καὶ κραυγαλέο κάλεσμα νὰ ἔρθουμε «εἰς ἑαυτόν» (Λουκ.15,17).
