Ἡ Δυτικὴ Ἐκκλησία, ὅσο ἦταν ὀρθόδοξη, εἶχε ἀναδείξει μεγάλες πατερικὲς μορφές, ἐφάμιλλους τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἀνατολῆς. Ἐπειδὴ μιλοῦσαν τὴν λατινικὴ γλῶσσα, τοὺς ὀνομάζουμε Λατίνους Πατέρες. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ὑπῆρξε ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος ἐπίσκοπος Μεδιολάνων, τοῦ σημερινοῦ Μιλάνου τῆς Ἰταλίας.
Γεννήθηκε περὶ τὸ 340 στὴν πόλη Τρέβηρα τῆς Γερμανίας. Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Ἀμβρόσιος καὶ ἦταν ἔνθερμος χριστιανὸς καὶ ἀνῆκε σὲ εὐγενῆ οἰκογένεια. Μάλιστα ἡ οἰκογένειά του εἶχε καταλάβει ὕπατα πολιτικὰ ἀξιώματα. Ὁ ἴδιος ἦταν διοικητὴς τῆς Γαλλίας. Ὅταν πέθανε ὁ πατέρας του ἦταν ἀκόμη παιδὶ καὶ ἡ μητέρα του ἐγκαταστάθηκε στὴ Ρώμη, ὅπου ἀφιερώθηκε στὴν ἐπιμέλεια τοῦ παιδιοῦ της. Εἶχε τὴν εὐχέρεια νὰ τοῦ δώσει σπουδαῖα μόρφωση, μὰ περισσότερο ἀπὸ τὴν κοσμικὴ γνώση φρόντισε νὰ τὸν μορφώσει πνευματικά. Τὸν κατήχησε στὴν χριστιανικὴ πίστη καὶ τοῦ δίδαξε τίς χριστιανικὲς ἀρετές.
