Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Η θύρα της ευσπλαχνίας του Θεού

Νομίζω, ακούσατε ότι έχει ετοιμασθεί η γέεννα και η άσβεστη φωτιά και το τρίξιμο των δοντιών και το εξώτερο σκοτάδι, και ακόμη το σκουλήκι και ο φοβερός ποταμός της φωτιάς, που καίει μπροστά από τον Κριτή, να τρέχει με πολλή ορμή και να είναι απειλή για μας από τον φιλάνθρωπο Κύριο, αν δεν τηρούμε τις εντολές του Θεού, αν δεν δροσίσουμε από πριν με τα δάκρυά μας τη φλόγα, αν δεν σβήσουμε τη γέεννα με τη μετάνοια, αν δε σκοτώσουμε το σκουλήκι με τη σωφροσύνη, αν δεν εξευμενίσουμε, όπως πρέπει, τον απλανή Δικαστή, όσο είμαστε σ’ αυτή τη ζωή, αν δεν προλάβουμε να εξομολογηθούμε στον παρόντα κόσμο για τον εκεί Κριτή, αν δεν παρουσιάσουμε μετανοημένο τον εαυτό μας, που είναι ο μόνος που μπορεί να εξευμενίσει τον Κριτή.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ: Ο ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ [:Ματθ. 25,31-46]

    Ο ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

     Αγαπητοί μου αδελφοί, ακούστε για τη δεύτερη και φοβερή παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Έφερα στο νου μου την ώρα εκείνη και, καθώς αναλογίστηκα όσα πρόκειται τότε να συμβούν, κατατρόμαξα. Ποιος μπορεί να τα διηγηθεί; Ποια γλώσσα μπορεί να τα περιγράψει; Ποια αυτιά μπορούν να τα ακούσουν;

     Τότε ο Βασιλιάς της οικουμένης θα σηκωθεί από τον θρόνο της δόξας Του και θα έρθει για να κρίνει όλους τους κατοίκους της γης, αμείβοντας με αιώνια μακαριότητα τους άξιους και τιμωρώντας με αιώνια κόλαση τους αμαρτωλούς! Όταν τα φέρνω αυτά στο νου μου, τρόμος με κυριεύει. Παραλύω ολόκληρος. Τα μάτια μου δακρύζουν. Η φωνή μου κόβεται. Τα χείλη μου παγώνουν. Η γλώσσα μου τρέμει. Οι λογισμοί μου σταματούν. Αν και ο φόβος με πιέζει να σωπάσω, αναγκάζομαι να μιλήσω για χάρη της δικής σας ωφέλειας.

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Η φύση και η προαίρεση του ανθρώπου

Η προαίρεση του ανθρώπου με το να είναι αυτεξούσια, είναι όπως ένας γεωργός, που μπολιάζει στη φύση μας συνήθειες κακές και καλές, καθώς θέλει. Τις κακές συνήθειες βέβαια έτσι τις μπολιάζει: με την πείνα μπολιάζει τη γαστριμαργία, με τη δίψα την πολυποσία, με τον ύπνο τη χαλάρωση, με το βλέμμα την κακή σκέψη, και με την αλήθεια την ψευτιά. Επίσης μπολιάζει τις καλές αρετές έτσι: με την τροφή μπολιάζει την εγκράτεια, με τη δίψα την υπομονή, με τον ύπνο την αγρυπνία, και την αλήθεια με την ψευτιά· επίσης μπολιάζει τη σωφροσύνη με το βλέμμα. Η προαίρεσή μας με το να είναι όπως ένας γεωργός, καθώς είπα, ξεριζώνει τις κακές συνήθειες στη στιγμή· μπολιάζει μάλιστα τις καλές συνήθειες νικώντας τη φύση μας.

Λάμπρος Σκόντζος: Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος - Ὁ Ἅγιος τῆς μετανοίας καί τῶν δακρύων

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ Συρία ὑπῆρξε ἡ ἀρχέγονη κοιτίδα τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἄλλωστε ἐκεῖ καθιερώθηκε καὶ ἡ ὀνομασία τῶν Χριστιανῶν, ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ (Πράξ. 11,25). Μυριάδες ἄνδρες καὶ γυναῖκες ἅγιοι Σύριοι λαμπρύνουν τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος, ὁ ὁποῖος διακρίθηκε γιὰ τὴν ἀσκητική του βιωτὴ καὶ τοὺς ἀγῶνες του γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία. Συγκαταλέγεται δὲ στοὺς μεγάλους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
 

Καταγόταν ἀπὸ τὰ μέρη τῆς Συρίας, γεννήθηκε ὅμως πιθανότατα στὴν πόλη Νίσιβη τῆς Μεσοποταμίας, περὶ τὸ 306. Οἱ γονεῖς του ἦταν πιστοὶ χριστιανοὶ καὶ μᾶλλον ἔχασαν τὴ ζωή τους κατὰ τὸν μεγάλο διωγμό, ποὺ εἶχε ἐξαγγείλει ὁ παράφρων καὶ θρησκομανὴς αὐτοκράτορας Διοκλητιανὸς (285-305), ὁμολογῶντας τὴν πίστη τους στὸ Χριστό. Ὁ Ἐφραὶμ μένοντας ὀρφανός, τὸν περιμάζεψε ὁ ἐπίσκοπος τῆς Νισίβεως Ἰάκωβος, ὁ ὁποῖος τὸν ἀνέθρεψε μὲ μεγάλη στοργὴ καὶ φροντίδα, διαβλέποντας τὸν ἀδαμάντινο χαρακτῆρα τοῦ παιδιοῦ. Φρόντισε μάλιστα νὰ τὸν σπουδάσει, ὥστε κατέστῃ σοφὸς δάσκαλος. Αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὰ σπουδαῖα συγγράμματά του, τὰ ὁποῖα κληροδότησε στὴν Ἐκκλησία. Γνώριζε ἄπταιστα τὴν ἑλληνική, τὴν λατινικὴ καὶ τὴν συριακὴ γλῶσσα, γράφοντας καὶ μεταφράζοντας τὰ ἔργα του σὲ ὅλες αὐτὲς τίς γλῶσσες.

Οι δοκιμασίες της ζωής είναι κάλεσμα από τον Κύριο

Καμιά φορά ο άνθρωπος χρειάζεται θλίψεις για να αλλάξει τη ζωή του προς το καλύτερο και για να αποστραφεί την αμαρτία. Οι δοκιμασίες είναι αυτές ακριβώς που μας αναγκάζουν να αφυπνιστούμε από τον ύπνο της καθημερινότητας, να δούμε τις συνήθειές μας με άλλη οπτική γωνία, να επανεξετάσουμε το δικό μας τρόπο σκέψεων και πράξεων. Κάτι τέτοιες στιγμές δε χρειάζεται να γογγύζουμε, να θυμώνουμε ή να πέφτουμε σε απόγνωση. Η καλύτερη διέξοδος είναι η προσευχή που να συνδυάζεται με μετάνοια. 

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Η ώρα της δευτέρας παρουσίας

Δόξα ανήκει, αγαπητοί, στον μόνο αληθινό Θεό. Έφερα στη μνήμη μου εκείνη την ώρα (της δευτέρας παρουσίας), και τρόμαξα· έστρεψα την προσοχή μου σ’ εκείνη τη φοβερή κρίση, και φοβήθηκα· αλλά και στη χαρά που υπάρχει στον παράδεισο· και αφού στέναξα, έκλαψα ωσότου δε μου έμεινε δύναμη να κλάψω ακόμη, διότι με αδιαφορία και μετεωρισμό πέρασα τις μέρες μου, και με ακάθαρτους λογισμούς γέμισα τα χρόνια μου. Πώς μου τα έκλεψαν, δεν κατάλαβα· και πώς πέρασαν, δεν αντιλήφθηκα. Οι μέρες μου χάθηκαν και οι ανομίες μου πολλαπλασιάσθηκαν.

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Για τη μετάνοια

Ας δείχνουμε, αδελφοί, ο ένας στον άλλο με ειρήνη, συμπάθεια γεμάτη από κάθε φιλανθρωπία, προτού να μπορέσει ο Πονηρός να αιχμαλωτίσει τις ψυχές μας.

Όσα μου αναγγέλθηκαν δια μέσου του Αγίου Πνεύματος, πρέπει να τα φανερώσω όλα. Αν και εγώ είμαι ανόητος και δε φύλαξα καθόλου αυτά που εγώ έμαθα, αν τα μάθει άλλος θα τα φυλάξει. Εξαιτίας σας ή εξαιτίας μου ας μη νεκρωθεί ο λόγος και ας μη μείνει άκαρπος. Ας μην κρύψουμε το τάλαντο του Βασιλιά, αποφεύγοντας να το εμπορευθούμε για χάρη του· δηλαδή τον σπόρο που είναι γεμάτος ζωή.

Μη με προσέξεις, μαθητή, αν ξεφεύγω από το δρόμο· και αν με δεις να αμαρτάνω, μην έρθεις πίσω μου. Πρόσεχε τον Θεό και τις Γραφές· αυτές ας είναι τροφή σου. Όπως διδάσκουν, έτσι φρόντισε να βαδίζεις, μέσα στις εντολές τους. Όπως διδάχθηκες, μείνε σταθερός.

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Μακάριος εκείνος που γεύθηκε την αγάπη του Θεού

Δόξα στη φιλανθρωπία του Θεού, και δοξολογία στην αγαθότητά του, και προσκύνηση στην ευσπλαχνία του. Ποιος είναι τόσο οικτίρμων πατέρας; Ποιος είναι τόσο ελεήμων πατέρας; Και ποιος πατέρας αγαπά τόσο πολύ, όπως ο δικός μας Δεσπότης, ο οποίος αγαπά εμάς τους δούλους του;

Όλα τα προσφέρει και όλα τα μοιράζει με το παραπάνω. Γιατρεύει τα τραύματα των ψυχών μας και μακροθυμεί, όταν παραβαίνουμε τις εντολές του. Θέλει να γίνουμε όλοι εμείς κληρονόμοι της βασιλείας του. Ακόμη θέλει να επαινείται από τον ίδιο και η προαίρεσή μας, διότι θα θεραπεύει μόνη της τα εύκολα και απλά νοσήματα της ψυχής, επειδή τα βαριά και δυσκολοθεράπευτα τα θεραπεύει ο ίδιος.

Γιατρεύει τα τραύματα του οκνηρού ανθρώπου, επειδή αυτός ανοίγει το στόμα του να τον δοξολογήσει. Και συγχωρεί τις αμαρτίες του αμαρτωλού, για να τον διεγείρει στην προθυμία. Τον αδύνατο στην πίστη, τον ακούει και ανταποκρίνεται γρήγορα στις ανάγκες του, για να μη λιποψυχήσει· στους καρτερικούς και εκείνους που χτυπούν την πόρτα του ελέους του με υπομονή, προσφέρει και τα δύο μαζί: και τη θεραπεία και την αμοιβή. Μπορούσε βέβαια να γιατρέψει όλα τα τραύματα των ψυχών μας, και με τη βία να μας μεταστρέψει και να μας κάνει αγαθούς, αλλά δεν το θέλει, για να μη στερηθεί από τους επαίνους του η προαίρεσή μας.

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Δέσποινα, ελπίδα της σωτηρίας μου

Ω μοναδική Δέσποινα, η οποία είσαι η δική μου τέρψη η σταλμένη από τον Θεό, η θεία δροσιά για τον καύσωνα που υπάρχει μέσα μου, η θεόσταλτη σταλαγματιά της κατάξερης καρδιάς μου, η ανάβλυση της πηγής των δακρύων μου, που στέρευσε, για να καθαρισθούν οι ανομίες μου, η ακτινοβολούσα λαμπάδα της ζοφερής ψυχής μου, η οδηγός της αμηχανίας μου, η δύναμη της αδυναμίας μου, η ένδυση της γύμνιας μου, ο πλούτος της φτώχειας μου, η θεραπεία των αγιάτρευτων τραυμάτων μου, η εξαφάνιση των δακρύων μου, η κατάπαυση των στεναγμών μου, η μεταβολή των συμφορών μου, η ανακούφιση των πόνων μου, η λύση των δεσμών μου, η ελπίδα της σωτηρίας μου.

Άκουσε τις προσευχές μου, λυπήσου τους στεναγμούς μου, και δέξου τους θρήνους μου. Ελέησέ με, υποχωρώντας στα δάκρυά μου. Σπλαχνίσου με, ως Μητέρα του φιλάνθρωπου Θεού. Ρίξε το βλέμμα σου επάνω μου και συγκατάνευσε στην ικεσία μου. Εκπλήρωσε τη δίψα της επιθυμίας μου, και επισκέψου εμένα που είμαι φοβερά άρρωστος και υποφέρω ψυχικά.

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Λόγος για την μετάνοια και την κρίση και τον χωρισμό της ψυχής και του σώματος

Μεγάλος φόβος, αδελφοί, θα μας κυριεύσει την ώρα του θανά­του, όταν η ψυχή χωρίζεται από το σώμα με φόβο και οδύνες.

Διότι την ώρα του χωρισμού στέκονται μπροστά στην ψυχή τα έργα της, όσα έκανε τη νύχτα και τη μέρα, καλά και κακά, και οι Άγγελοι σπεύδουν βιαστικά να την βγάλουν έξω από το σώμα˙ αλλά η ψυχή παρατηρώντας τα έργα της δειλιάζει να βγει.

Η ψυχή μάλιστα του αμαρτωλού με φόβο χωρίζεται από το σώμα και με τρόμο αναχωρεί για να παρουσιασθεί στον αθάνατο Βασιλιά˙ και καθώς αναγκάζεται να βγει από το σώμα, βλέποντας τα έργα της, λέει σ’ αυτά με φόβο˙ «Δώστε μου προθεσμία μια ώρα, να βγω». Απαντούν σ’ αυτή τα έργα της· «Εσύ μας έκανες· γι’ αυτό ας πάμε εμείς στον Θεό μαζί μ’ εσένα».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ [:Ματθ. 25,31-46] Ο ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ [:Ματθ. 25,31-46]

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀκοῦστε γιὰ τὴ δεύτερη καὶ φοβερὴ παρουσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔφερα στὸ νοῦ μου τὴν ὥρα ἐκείνη καί, καθὼς ἀναλογίστηκα ὅσα πρόκειται τότε νὰ συμβοῦν, κατατρόμαξα. Ποιός μπορεῖ νὰ τὰ διηγηθεῖ; Ποιά γλῶσσα μπορεῖ νὰ τὰ περιγράψει; Ποιά αὐτιὰ μποροῦν νὰ τὰ ἀκούσουν;

Τότε ὁ Βασιλιᾶς τῆς οἰκουμένης θὰ σηκωθεῖ ἀπὸ τὸν θρόνο τῆς δόξας Του καὶ θὰ ἔρθει γιὰ νὰ κρίνει ὅλους τοὺς κατοίκους τῆς γῆς, ἀμείβοντας μὲ αἰώνια μακαριότητα τοὺς ἄξιους καὶ τιμωρῶντας μὲ αἰώνια κόλαση τοὺς ἁμαρτωλούς! Ὅταν τὰ φέρνω αὐτὰ στὸ νοῦ μου, τρόμος μὲ κυριεύει. Παραλύω ὁλόκληρος. Τὰ μάτια μου δακρύζουν. Ἡ φωνή μου κόβεται. Τὰ χείλη μου παγώνουν. Ἡ γλῶσσα μου τρέμει. Οἱ λογισμοί μου σταματοῦν. Ἄν καὶ ὁ φόβος μὲ πιέζει νὰ σωπάσω, ἀναγκάζομαι νὰ μιλήσω γιὰ χάρη τῆς δικῆς σας ὠφέλειας.

Λάμπρος Σκόντζος: Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος - Ὁ Ἅγιος τῆς μετανοίας καί τῶν δακρύων

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ Συρία ὑπῆρξε ἡ ἀρχέγονη κοιτίδα τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἄλλωστε ἐκεῖ καθιερώθηκε καὶ ἡ ὀνομασία τῶν Χριστιανῶν, ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ (Πράξ. 11,25). Μυριάδες ἄνδρες καὶ γυναῖκες ἅγιοι Σύριοι λαμπρύνουν τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος, ὁ ὁποῖος διακρίθηκε γιὰ τὴν ἀσκητική του βιωτὴ καὶ τοὺς ἀγῶνες του γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία. Συγκαταλέγεται δὲ στοὺς μεγάλους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
 

Καταγόταν ἀπὸ τὰ μέρη τῆς Συρίας, γεννήθηκε ὅμως πιθανότατα στὴν πόλη Νίσιβη τῆς Μεσοποταμίας, περὶ τὸ 306. Οἱ γονεῖς του ἦταν πιστοὶ χριστιανοὶ καὶ μᾶλλον ἔχασαν τὴ ζωή τους κατὰ τὸν μεγάλο διωγμό, ποὺ εἶχε ἐξαγγείλει ὁ παράφρων καὶ θρησκομανὴς αὐτοκράτορας Διοκλητιανὸς (285-305), ὁμολογῶντας τὴν πίστη τους στὸ Χριστό. Ὁ Ἐφραὶμ μένοντας ὀρφανός, τὸν περιμάζεψε ὁ ἐπίσκοπος τῆς Νισίβεως Ἰάκωβος, ὁ ὁποῖος τὸν ἀνέθρεψε μὲ μεγάλη στοργὴ καὶ φροντίδα, διαβλέποντας τὸν ἀδαμάντινο χαρακτῆρα τοῦ παιδιοῦ. Φρόντισε μάλιστα νὰ τὸν σπουδάσει, ὥστε κατέστῃ σοφὸς δάσκαλος. Αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὰ σπουδαῖα συγγράμματά του, τὰ ὁποῖα κληροδότησε στὴν Ἐκκλησία. Γνώριζε ἄπταιστα τὴν ἑλληνική, τὴν λατινικὴ καὶ τὴν συριακὴ γλῶσσα, γράφοντας καὶ μεταφράζοντας τὰ ἔργα του σὲ ὅλες αὐτὲς τίς γλῶσσες.

Άγιος Εφραίμ ο Σύρος: Μη δείξουμε αδιαφορία κατά τον καιρό της μετανοίας

 

Εκείνος που θέλει να σωθεί, αγαπητοί, ας σπεύσει, και εκείνος που επιθυμεί να μπει στη βασιλεία του Θεού, ας μην αδιαφορεί. Εκείνος που θέλει να γλυτώσει από τη γέεννα του πυρός, ας αγωνισθεί νόμιμα, και εκείνος που δεν επιθυμεί να ριχθεί στο ακοίμητο σκουλήκι, ας είναι προσεκτικός. Εκείνος που θέλει να εξυψωθεί, ας είναι ταπεινός, και εκείνος που επιθυμεί να παρηγορηθεί, ας πενθεί. Εκείνος που ποθεί να μπει στο Νυμφώνα και να αισθανθεί τη χαρά του, ας πάρει φωτεινή λαμπάδα και λάδι στο δοχείο του. Εκείνος που προσμένει με ελπίδα να παρακαθίσει σ’ εκείνους τους γάμους, ας αποκτήσει λαμπρή φορεσιά (Ματθ. 22:11,13).

Τα εγκώμια των αγίων Μαρτύρων

 

Κοίτα πόση ευγνωμοσύνη έδειξαν στον Θεό οι άγιοι Μάρτυρες με το να αγωνισθούν επάνω στη γη· πόση παρρησία απέκτησαν προς τον Θεό σβήνοντας τις αμαρτίες τους με το μαρτύριο. Και δεν έλαβαν τη δωρεά μόνο μ’ αυτό, αλλά ακόμη έλαβαν επιπλέον και τη βασιλεία των ουρανών μαζί με τον παράδεισο· διότι έχυσαν το αίμα τους σαν αντιστάθμισμα για το ατίμητο αίμα, που άξιζε περισσότερο από κάθε τιμή, δηλαδή για το αίμα του Δεσπότη· και στη συνέχεια με το να προτιμήσουν στο στάδιο περισσότερο από τα παιδιά τους, αλλά και περισσότερο από τις συζύγους τους τον πόθο του Θεού, στεφανώθηκαν, ώστε βαδίζοντας δια μέσου της πείρας των μαστίγων να λάβουν τα στεφάνια του αγώνα τους. Τόσο πολύ δηλαδή έλκυσε το νου τους ο πόθος του Σωτήρα στο στάδιό του, ώστε και να αγοράσουν ακόμη οι φθαρτοί τα άφθαρτα.

Εμείς όμως οι δούλοι ποια ευγνωμοσύνη θα προσφέρουμε στον ένδοξο Δεσπότη και Βασιλιά, διότι δεν ανεχόμαστε την προσβολή ούτε με λόγο, αν και συχνά απευθύνεται σ’ εμάς από κάποιον αδελφό; Λησμονούμε τις πληγές μας τις κρυφές και τις φανερές, που ο Θεός τις γνωρίζει, και δεν μπορούμε να ανεχθούμε μια νιφάδα του αέρα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ: Ο ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ [:Ματθ. 25,31-46]

    Ο ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

     Αγαπητοί μου αδελφοί, ακούστε για τη δεύτερη και φοβερή παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Έφερα στο νου μου την ώρα εκείνη και, καθώς αναλογίστηκα όσα πρόκειται τότε να συμβούν, κατατρόμαξα. Ποιος μπορεί να τα διηγηθεί; Ποια γλώσσα μπορεί να τα περιγράψει; Ποια αυτιά μπορούν να τα ακούσουν;

     Τότε ο Βασιλιάς της οικουμένης θα σηκωθεί από τον θρόνο της δόξας Του και θα έρθει για να κρίνει όλους τους κατοίκους της γης, αμείβοντας με αιώνια μακαριότητα τους άξιους και τιμωρώντας με αιώνια κόλαση τους αμαρτωλούς! Όταν τα φέρνω αυτά στο νου μου, τρόμος με κυριεύει. Παραλύω ολόκληρος. Τα μάτια μου δακρύζουν. Η φωνή μου κόβεται. Τα χείλη μου παγώνουν. Η γλώσσα μου τρέμει. Οι λογισμοί μου σταματούν. Αν και ο φόβος με πιέζει να σωπάσω, αναγκάζομαι να μιλήσω για χάρη της δικής σας ωφέλειας.

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Τα εγκώμια των αγίων Μαρτύρων

Κοίτα πόση ευγνωμοσύνη έδειξαν στον Θεό οι άγιοι Μάρτυρες με το να αγωνισθούν επάνω στη γη· πόση παρρησία απέκτησαν προς τον Θεό σβήνοντας τις αμαρτίες τους με το μαρτύριο. Και δεν έλαβαν τη δωρεά μόνο μ’ αυτό, αλλά ακόμη έλαβαν επιπλέον και τη βασιλεία των ουρανών μαζί με τον παράδεισο· διότι έχυσαν το αίμα τους σαν αντιστάθμισμα για το ατίμητο αίμα, που άξιζε περισσότερο από κάθε τιμή, δηλαδή για το αίμα του Δεσπότη· και στη συνέχεια με το να προτιμήσουν στο στάδιο περισσότερο από τα παιδιά τους, αλλά και περισσότερο από τις συζύγους τους τον πόθο του Θεού, στεφανώθηκαν, ώστε βαδίζοντας δια μέσου της πείρας των μαστίγων να λάβουν τα στεφάνια του αγώνα τους. Τόσο πολύ δηλαδή έλκυσε το νου τους ο πόθος του Σωτήρα στο στάδιό του, ώστε και να αγοράσουν ακόμη οι φθαρτοί τα άφθαρτα.

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Για τη μετάνοια και την υπομονή

 

Άραγε ποιος σκέφθηκε ότι αυτή εδώ η ζωή είναι σαν ένας δραπέτης· και επίσης ότι είναι σαν ένας εξόριστος και άστατος, και σαν σκηνή που διαλύεται· και γι’ αυτό προφύλαξε από παντού την ψυχή του με σοφία, για να μην υποστεί την προσδοκώμενη φοβερή και μεγάλη απόφαση του Θεού στη μέλλουσα κρίση για τους πονηρούς ανθρώπους;

Ποιες πηγές δακρύων θα είναι αρκετές σ’ εμάς, για να σβήσουν τη φλόγα πριν να την δοκιμάσουμε; Άραγε ποιος θα παρακαλέσει τον Κριτή για μας, για να μην καταδικάσει εμάς τους αμαρτωλούς; Άραγε ποιος θα ζητήσει για μας την άφεση από τον φιλάνθρωπο Θεό· εννοώ ποιος από τους Αγίους;

Άραγε ποιος θα μεταβάλει την οργή του Θεού σε οίκτο, και επίσης τη δικαιοσύνη σε ευσπλαχνία, αν δεν παρακαλέσει τον Κριτή μόνος αυτός που έδεσε το φορτίο των αμαρτημάτων του, και το κρατά, και το λύνει, και το αποθέτει όταν θέλει; Διότι δημιουργούμε φορτία με το να αμαρτάνουμε φοβερά, και επίσης τα αποθέτουμε μετανοώντας ανάλογα.

Για τη μετάνοια και την υπομονή - Όσιος Εφραίμ ο Σύρος

 

Άραγε ποιος σκέφθηκε ότι αυτή εδώ η ζωή είναι σαν ένας δραπέτης· και επίσης ότι είναι σαν ένας εξόριστος και άστατος, και σαν σκηνή που διαλύεται· και γι’ αυτό προφύλαξε από παντού την ψυχή του με σοφία, για να μην υποστεί την προσδοκώμενη φοβερή και μεγάλη απόφαση του Θεού στη μέλλουσα κρίση για τους πονηρούς ανθρώπους;

Ποιες πηγές δακρύων θα είναι αρκετές σ’ εμάς, για να σβήσουν τη φλόγα πριν να την δοκιμάσουμε; Άραγε ποιος θα παρακαλέσει τον Κριτή για μας, για να μην καταδικάσει εμάς τους αμαρτωλούς; Άραγε ποιος θα ζητήσει για μας την άφεση από τον φιλάνθρωπο Θεό· εννοώ ποιος από τους Αγίους;

Μια απρόσμενη και ωφέλιμη διδασκαλία

 

Ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος, ο περίφημος διδάσκαλος του ασκητισμού, αποφάσισε κάποτε ν’ αφήσει για λίγο την πολυπόθητη ησυχία του στην έρημο και να κατέβει στην πόλη. 

Είχε επιθυμία να προσκυνήσει τα άγια λείψανα, που βρίσκονταν τότε στην Έδεσσα, αλλά και να συναντηθεί με εκκλησιαστικούς άνδρες, για να συζητήσει μαζί τους δογματικές αλήθειες. Ζούσε σε μια εποχή, που ή ορθή πίστη χτυπιόταν απ’ όλες τις μεριές από φοβερές αιρέσεις.

– Κύριε, προσευχήθηκε προτού ξεκινήσει, στείλε μου μπροστά μου, καθώς θα περνώ την πύλη της πόλεως, έναν άνθρωπο που να με διδάξει.

Μνήμη θανάτου Όσιος - Εφραίμ ο Σύρος

 

Κύριε, έφερα στον νου μου την ώρα εκείνη (του θανάτου) και παρακαλώ την αγαθότητά σου, να μην παραδοθώ σε αυτούς που με αδικούν. Ας μην καυχηθούν οι εχθροί σου, αγαθέ Κύριε, σε βάρος του δούλου σου, τρίζοντας τα δόντια τους και φοβερίζοντας την αμαρτωλή μου ψυχή. Ας μην πουν: «Έπεσες στα χέρια μας, αυτή τη μέρα περιμέναμε». Μη, Κύριε, μη λησμονήσεις την ευσπλαχνία σου· Κύριε, μη θελήσεις να με ανταμείψεις σύμφωνα με τις ανομίες μου και μην αποστρέψεις το πρόσωπό σου από τον δούλο σου.

Εσύ, Κύριε, παιδαγώγησέ με, αλλά με ευσπλαχνία, γιατί είμαι αδύναμος. Και ας μη χαρεί σε βάρος μου ο εχθρός, αλλά σβήσε την απειλή του και εξουδετέρωσε τη δύναμή του, και χάρισέ μου το να περάσω τον δρόμο που οδηγεί σ’ εσένα, χωρίς να εξευτελιστώ και να κακοπάθω. Άκουσε την παράκλησή μου, αγαθέ Κύριε, όχι για τις αρετές μου αλλά για την ευσπλαχνία σου και το αμέτρητο έλεός σου, και σώσε από τον θάνατο ψυχή που επικαλείται το άγιο όνομά σου.