Έλεγαν για τον αββά Αμμούν ότι με λίγο κριθάρι πέρασε δύο μήνες. Αυτός επισκέφτηκε τον αββά Ποιμένα και του είπε: «Αν πάω στο κελλί του γείτονα ή αν έρθει αυτός σ’ εμένα για κάποια ανάγκη, φοβόμαστε να μιλήσουμε, μην τυχόν προκύψει άσχετη ομιλία». «Καλά κάνεις», του απάντησε ο γέροντας, «γιατί η νεότητα χρειάζεται προσοχή».
«Οι γέροντες όμως τι έκαναν;» τον ρώτησε τότε ο αββάς Αμμούν, και αυτός του αποκρίθηκε: «Οι γέροντες είχαν προοδεύσει πνευματικά και δεν είχαν μέσα τους κάτι άλλο ή κάτι ξένο στο στόμα τους, για να το συζητήσουν».
