Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης: Η γνωριμία μου με τον όσιο Γέροντα Κλεόπα

Τον Σεπτέμβριο του 1984, με την ευλογία του σεβαστού Γέροντά μου,  πήγα για πρώτη φορά στην Ρουμανία με σκοπό να γνωρίσω τον δραστήριο ιερομόναχο π. Ιωαννίκιο Μπάλαν, τον συγγραφέα του Ρουμανικού Γεροντικού. Μαζί του θα είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ τους τόπους στους οποίους έζησαν και αγίασαν οι Ρουμάνοι Άγιοι, των οποίων ήδη είχα μεταφράσει τον βίο και τα έργα τους. 

Μια μέρα με συνοδό τον π. Ιωαννίκιο πήγαμε στην Ιερά Μονή Συχαστρία, όπου συναντήσαμε τον σοφό διδάσκαλο και συγγραφέα μακαριστό Γέροντα π. Κλεόπα. Στη Μονή αυτή φιλοξενήθηκα περίπου είκοσι μέρες. Συχνά τα απογεύματα μας έπαιρνε ο π. Κλεόπας και μαζί με άλλους, κυρίως νέους μοναχούς, ανηφορίζαμε στους λόφους της Μονής και καθισμένοι στα χόρτα ακούγαμε σαν τα διψασμένα ελάφια λόγους πνευματικής παρηγοριάς και ψυχικής μας οικοδομής.

Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης: Μέγας ο κίνδυνος των Χριστιανών που καταφεύγουν στους μάγους

Σήμερα η κοινωνία μας πάσχει πνευματικά. Η κυριότερη αιτία είναι η απομάκρυνσή μας από τον Θεό. Μπορεί να ονομαζόμαστε χριστιανοί, αλλά στην ουσία ν’ απέχουμε πολύ από τη ζωή που πρέπει να κάνει ένας πραγματικός χριστιανός. Γι’ αυτό και ο Κύριος παραχωρεί μερικές φορές στη ζωή μας παιδαγωγικές τιμωρίες, ώστε ο λίγος πόνος απ’ αυτές να μας βοηθά να συνερχόμαστε πνευματικά. Έτσι έκανε και στην Παλαιά Διαθήκη, στον Ισραήλ. Όταν αυτός ολιγοπιστούσε και απομακρυνόταν από τον Θεό και ειδωλολατρούσε, ο Θεός έπαιρνε τη χάρη του. Όταν όμως ο Ισραήλ ερχόταν σε συναίσθηση και μετανοούσε, ο Κύριος, βλέποντας τη μετάνοιά του, τον συγχωρούσε.

Πολλοί δικαίως υποστηρίζουν ότι η υπάρχουσα σήμερα οικονομική και πνευματική κρίση, οι διάφορες ασθένειες κλπ. είναι αποτέλεσμα της δικής μας απομακρύνσεως από τον Θεό. Μπορεί κατά το άγιο Βάπτισμα να αποταχθήκαμε τον σατανά και μαζί μ’ αυτόν τα όργανά του, δηλαδή τους μάγους και τις μάγισσες, αλλά μετά να επανερχόμαστε σε παλιές συνήθειες και να ζητούμε τη βοήθειά τους.

Ὁ «ἅγιος ἔγκλειστος» ἐπίσκοπος Παῦλος στή Σουηδία

Καί ἀναχωρήσαμε μέ σκοπό νά ἐπισκεφθοῦμε τόν πρώην διαπρεπῆ Ἕλληνα μητροπολίτην τόν σεβ. κ. Παῦλον Μενεβίσογλου.

Ὁ μητροπολίτης Παῦλος μᾶς ὑποδέχθηκε μέ πολλή εὐγένεια καί καλωσύνη. Μᾶς εἶχε ἑτοιμάσει καί καφέ μέ κέϊκ. Ἀλλά ποιός εἶναι αὐτός ὁ ξεχασμένος καί ἔγκλειστός ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας;

Γεννήθηκε στήν Κωνσταντινούπολι τό 1935. Ἐτελείωσε τήν θεολογική σχολή τῆς Χάλκης καί σάν δευτεροετής φοιτητής χειροτονήθηκε μοναχός καί διάκονος τό 1956. Κατόπιν ἔμεινε διά ἕνα μῆνα στό Ἅγιον Ὄρος, τό ὁποῖον καί δέν τό ἐπισκέφθηκε πάλιν. Ἔγραψε διά τήν παραλαβήν τοῦ πτυχίου του τήν διατριβήν: «Ἡ μοναχική ζωή κατά τόν Μέγαν Βασίλειον». Τό 1970 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Τό 1973 ὑπέβαλε στήν θεολογική σχολή Θεσσαλονίκης διατριβήν μέ τίτλο: «Τό Ἅγιον Μῦρον ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἀνατολικῆ Ἐκκλησίᾳ», καί ἔλαβε τόν βαθμόν ἄριστα. Τήν 30^ην Ἀπριλίου τοῦ 1974 ἐξελέγη καί χειροτονήθηκε μητροπολίτης Σουηδίας. Ἐργάσθηκε ἐπί 40 συναπτά ἔτη. Τό Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως, χωρίς κάποιαν κανονικήν παράβασιν τοῦ μητροπολίτου κ. Παύλου, τόν ἔπαυσε ἀπό τά καθήκοντά του καί «παμψηφεί», τόν ἐξέλεξε μητροπολίτην τῆς νεκρᾶς μητροπόλεως Ἀμασείας τήν 5^ην Μαΐου 2014. Καί τοῦ ἀπέστειλε τό ἑξῆς μήνυμα μέ φάξ: Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ἀμασείας κύριον Παῦλον, εἰς Στοκχόλμην. «Εὐχαρίστως γνωρίζομεν ὑμῖν, ὅτι σήμερον ἐξελέγητε παμψηφεί μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Ἀμασείας. Συγχαίρομεν καί ἀσπαζόμεθα ἀδελφικῶς. Πατριάρχης Βαρθολομαῖος. Φανάριον. 5 Μαΐου 2014».

Ὁ μητροπολίτης Παῦλος δέν δέχθηκε, καί δικαίως, τήν μετάθεσίν του σέ μία νεκράν «ἁγιωτάτην» μητρόπολιν. Παρότι ἔγραψε γράμματα στό Πατριαρχεῖο ἐκφράζοντας δικαίως τήν ἄρνησίν του δέν εἰσακούσθηκε, οὔτε ἔλαβε καμμίαν ἀπάντησιν.

Νέος μητροπολίτης Σουηδίας ἐξελέγη ὁ καταγόμενος ἀπό τήν Βοστώνην ἑλληνοαμερικανός κ. Κλεόπας, ἡλικίας 45 ἐτῶν. Ἕλληνες τῆς Ἀμερικῆς, οἱ ὁποῖοι τόν ἐγνώρισαν, ἀποφαίνοντο νά ὀνομάζεται καλλίτερα ὄχι Σουηδίας, ἀλλά «πάσης ἀηδίας». Εἶναι ὁ ἄνθρωπος τῆς νέας ἐποχῆς μέ καθημερινήν ἐνδυμασίαν τήν τῶν λαϊκῶν ἀνθρώπων, ὁ ὁποῖος γνωρίζει καί ἀπό ποδόσφαιρον καί ἄλλες νεανικές ἐκδηλώσεις. Κατώρθωσε ἐντός μιᾶς πενταετίας, ὅπως μοῦ εἶπαν Ἕλληνες τῆς Στοκχόλμης νά ἀποδιοργανώσει πλήρως τήν Ἱεράν Μητρόπολιν, νά φύγουν οἱ χριστιανοί καί νά ψάχνουν νά ἀναπαυθοῦν πνευματικῶς σέ ἄλλες ἐκκλησίες, ὅπως τῶν Ρώσσων, τῶν Ρουμάνων, τῶν Σέρβων καί ἀλλαχοῦ.

Ἐβγάλαμε φωτογραφίες μέ τόν ἅγιον ἔγκλειστον ἐπίσκοπον Παῦλον, ὁ ὁποῖος δέν ἔχει εὐλογία ἀπό τόν νέον μητροπολίτην νά ἐκκλησιάζεται οὔτε νά ἐμφανίζεται σάν μητροπολίτης σέ κάποια ἐκκλησία ἤ χριστιανική λατρευτική σύναξι. Παραμένει στό διαμέρισμά του μέ ὑπομονή. Εἶναι τώρα ἡλικίας 84 ἐτῶν. Καί ἐζήτησε μετά τόν θάνατόν του νά ταφῆ μόνον ἀπό τόν ρουμᾶνο ἱερέα, τόν π. Θεόδωρον, στό σπίτι τοῦ ὁποίου τώρα μένω κι ἐγώ. Αὐτός ὁ ἱερεύς τοῦ προσκομίζει ἐνίοτε καί τά Ἄχραντα Μυστήρια στό σπίτι του. Ἡ τεράστια, ἐπάνω τῶν 3000 βιβλίων βιβλιοθήκη του, ἤδη ἔχει δωρηθῆ στόν ἱερομ. π. Χρυσόστομο τοῦ Κελλίου «Καρτσωναῖοι», τῆς Ἁγίας Ἄννης Ἁγίου Ὄρους, διότι ὁ π. Χρυσόστομος ἐπί τέσσερεις φορές εἶχε μεταβῆ ἐκεῖ προσκεκλημένος νά ἐξομολογήσει χιλιάδες χριστιανούς μας.

Λαμβάνει τήν ὅποια βοήθεια τῶν πολλῶν εὐλαβῶν χριστιανῶν του, πού τόν ἀγάπησαν καί τόν ἐπισκέπτονται συχνά. 

Ἀπόσπασμα ἀπό ΕΔΩ

Πηγή:https://ixthis3.blogspot.com/2024/01/blog-post_793.html

Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης: Φιλοξενία σε αφρικάνικο χωριό

Η φιλοξενία είναι προγονική αρετή των Αφρικανών. Τη συναντάς παντού, όπου και να πας, ιδιαίτερα στα χωριά του δάσους. Εκεί οι άνθρωποι είναι πιο αυθόρμητοι, άδολοι, σαν μικρά παιδιά. Μπαίνοντας στο χωριό τους αισθάνεσαι αμέσως οικειότητα, θάρρος και αγάπη. Κατ’ αρχήν σε αιχμαλωτίζουν τα δεκάδες άπειρα, αθώα ματάκια που σε κοιτάζουν λίγο περίεργα και φοβισμένα. Οι μεγαλύτεροι θα σε υποδεχθούν με χαιρετισμούς δια χειραψίας, ενώ οι γυναίκες θ’ αρχίσουν τραγούδια και χορούς.

Στη συνέχεια θα σου δώσουν το δωμάτιό σου. Είναι πάντοτε από πλίνθους με στέγη από χόρτα και σπάνια με λαμαρίνες. Αν το σπίτι είναι κάποιου Χριστιανού μας, θα δεις στους τοίχους εικόνες των Αγίων μας, ενώ αν είναι κάποιου ειδωλολάτρη, θα δεις συνήθως κεφαλές από σκοτωμένα ζώα του δάσους, δέρματα ζώων, φωτογραφίες από περιοδικά και εφημερίδες, δέρματα φιδιών και άλλα. Τα παράθυρα είναι πολύ μικρά, γιατί φοβούνται τους κλέφτες. Τις νύκτες τα κλείνουν απ’ έξω με δύο πλίνθους για να γλιτώσουν, όσο είναι δυνατόν, από τα κουνούπια. Πριν σκουπίσεις πρέπει να ρίξεις νερό κάτω στο χωμάτινο δάπεδο για να μη σε πνίξει η σκόνη. Το κρεβάτι σου θα είναι συνήθως από καλάμια και πολύ σπάνια από σανίδια. Αν είναι περίοδος βροχών και ξεκουράζεσαι την νύκτα, τότε δεν ξέρεις σε ποια γωνιά του δωματίου να “στοιβάξεις” το ταλαίπωρο σαρκίο σου, διότι από τη χορταρένια στέγη θα περάσει σε λίγο το νερό, όταν η βροχή είναι κατακλυσμιαία.

«Περιμένω μόνο ένα πράγμα, την απελευθέρωση» Αφιέρωμα στη μνήμη του ιερομόναχου Στεφάνου (1917-1998), από το μοναστήρι Ξενοφώντος. Μέρος Β.

Ιερά Μονή Ξενοφώντος

 

Τὸ πρῶτο μέρος ΕΔΩ

 

Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης

 

– Και τι αισθανόσασταν, όταν περπατούσατε στους Αγίους Τόπους;

– Επισκέφτηκα τον ναό του Παναγίου Τάφου. Συλλειτουργούσα με τον Πατριάρχη Διόδωρο(1). Υπήρχε τόσος κόσμος εκεί! Χιλιάδες άνθρωποι! Η εκκλησία ήταν γεμάτη. Την έχτισε η Αγία Ελένη. Πήγα εκεί τη 15^η Απριλίου του 1990 (2). Αισθανόμουν πολύ ωραία εκεί, δόξα τω Θεώ! Την τελευταία στιγμή είδα κι εγώ το Άγιο Φως της Αναστάσεως και 33 κεριά άναψαν στα χέρια μου. Τα περίφερα κοντά στο πρόσωπό μου και τα γένια μου, αλλά αυτά δεν με έκαιγαν καθόλου. Για μισή ώρα η φλόγα δεν ήταν ζεστή κι έλαμπε μ’ ένα απόκοσμο φως. Πριν κατεβεί το Άγιο Φως, όλα τα κεριά και τα καντήλια ήταν σβησμένα, όμως όταν το Άγιο Φως κατέβηκε, αυτά άναψαν από μόνα τους. Τι θαύμα είναι αυτό, αδερφέ! Βλέπεις τι είναι η Ορθοδοξία; Βλέπεις τι είναι η αλήθεια του χριστιανισμού;

«Περιμένω μόνο ένα πράγμα, την απελευθέρωση» Αφιέρωμα στη μνήμη του ιερομόναχου Στεφάνου (1917-1998), από το μοναστήρι Ξενοφώντος. Μέρος Α.

Ιερά Μονή Ξενοφώντος

 

Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης

 

Χωρίς καμία προειδοποίηση, ο πατήρ Στέφανος ερχόταν στο μοναστήρι μας τουλάχιστον δύο φορές τον χρόνο. Επειδή άλλαζε πολλές φορές τον τόπο διαμονής του στο Άγιον Όρος, μπορούμε να τον ονομάσουμε με την κοσμική λέξη «πλάνης». Ωστόσο εδώ, στο Άγιον Όρος, ονομάζουμε τέτοιους μοναχούς «τριγυρισμένους», δηλαδή που περιφέρονται εδώ στο Όρος. Μερικοί γέροντες λένε για τέτοιους μοναχούς ότι ήταν δεμένοι με σχοινί στην κορυφή του Άθω και είναι ελεύθεροι να περπατούν όπου θέλουν, μέσα στο Άγιον Όρος φυσικά.

Η ιεραποστολή στο Κονγκό και πώς ξεκίνησε

Ο εικοστός πρώτος αιώνας δεν έχει μόνο τις αρνητικές του απηχήσεις με την κατευθυνόμενη από τις σκοτεινές δυνάμεις “Νέα Εποχή”, αλλά συμπίπτει και με την αλματώδη εξάπλωση της Ορθοδοξίας σε ολόκληρο τον κόσμο. Όχι μόνο στην Ευρώπη που έρχονται οι Χριστιανοί της Δύσεως κατά χιλιάδες στην Πίστη των προγόνων τους, αλλά και στην Ασία και στην Αμερική και ιδιαίτερα στην Αφρική, πνέει παντού ο ούριος άνεμος της Ορθοδοξίας.

Πριν από 40 χρόνια η Ορθοδοξία στην Αφρική περιοριζόταν μόνο όπου υπήρχαν εστίες Ελλήνων ορθοδόξων ή άλλων ομόδοξων αλλοεθνών Χριστιανών με μικρό σχετικά αριθμό κληρικών και εκκλησιών. Η είσοδος των ιθαγενών δεν είχε μελετηθεί σαν γεγονός πραγματοποιήσιμο. Η Πρόνοια όμως του Θεού, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλε τους κατάλληλους ανθρώπους και παρά τις αντίξοες συνθήκες η εντολή του Χριστού: “Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…” ήδη και στην Αφρική πραγματοποιείται.

Από το 2003 ο τότε Μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής κ. Ιγνάτιος, η απέραντη Μητρόπολη του οποίου εκτεινόταν σε τέσσαρα κράτη: Κονγκό, Μπραζαβίλ, Ρουάντα και Μπουρούντι, προχώρησε στην προσπάθεια ευαγγελισμού των ιθαγενών στα κρατίδια Ρουάντα και Μπουρούντι.

῎Εργα καί διδακτικοί Λόγοι τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος Δ')

31. Πολλές φορές μᾶς ἔλεγε: «'Η 'Εκκλησία εἶναι ἡ μητέρα μας! Μήν ἀφήνετε τήν 'Εκκλησία, διότι ἑνούμεθα δι'Αὐτῆς μέ τόν Χριστό.
'Εδῶ μέσα στήν 'Εκκλησία συναρμονίζονται ἡ Μάρθα καί ἡ Μαρία (δηλ. οἱ πνευματικές καί ὑλικές ἐνασχολήσεις. 'Η Μαρία ἐκπροσωεπῖ την πνευματική μέριμνα, ἐνῶ ἡ Μάρθα τήν ὑλική, κατά τόν περικοπή τοῦ Κυρίου).
Κρατεῖτε τήν τάξι τῶν 'Ακολουθιῶν καί τῆς τραπέζης τοῦ φαγητοῦ, σύμφωνα μέ τό Τυπικό. 'Η 'Εκκλησία μᾶς ἀγκαλιάζει ὅλους».

῎Εργα καί διδακτικοί Λόγοι τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος Γ')

 

Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

 

21. ῎Ελεγε συχνά κι αὐτά τά λόγια στούς Χριστιανούς: «῞Οταν βλέπετε ὅτι κάποιος ἀπό τούς οἰκείους σας ἀσθενεῖ, εἴτε ὁ πατέρας, εἴτε ἡ μητέρα εἴτε τό ἀγόρι, τό κορίτσι ἤ καί ὁποιοσδήποτε εἶναι, μή καλῆτε ἀμέσως τόν γιατρό, ἀλλά τόν ἱερέα γιά νά τόν ἐξομολογήση. Διότι, Θεός φυλάξοι, ἐάν τόν ἁρπάξη ὁ θάνατος ἀνεξομολόγητον καί μέ βαρειές ἁμαρτίες, δέν τόν συγχωροῦν ὅλες οἱ ἄλλες 'Ακολουθίες, οὔτε τόν ὠφελοῦν σέ κάτι, ἐφ'ὅσον δέν ὡμολόγησε μέ εἰλικρίνεια τίς ἁμαρτίες του στόν Πνευματικό». 

Ιερές αναμνήσεις του Γέροντα Γελασίου

Ο μακαριστός Γέροντας Γελάσιος Σιμωνοπετρίτης (πρώην Γρηγοριάτης, 1902-1987) είχε στη ζωή του διάφορες άγιες εμπειρίες. Από αυτές θα αναφέρω κάποιες από την περίοδο που ήταν στη Μονή Οσίου Γρηγορίου, όπως τις άκουσα από τον ίδιο κάποτε που τον επισκέφθηκα.

✶✶✶

Το 1931, τον Γενάρη που αλλάζουν τα διακονήματα, εμένα μ’ έστειλαν κοναξή στο Αντιπροσωπείο των Καρυών, τον π. Ησύχιο, ως κηπουρό και τον π. Γεδεών ως αμπελικό.

Τον Σεπτέμβριο του 1932 έγινε σεισμός και όλη η Ιερισσός καταστράφηκε. Και εμείς τότε φοβόμασταν να κοιμηθούμε μέσα στο σπίτι. Ο αντιπρόσωπος Γερο-Ανανίας κοιμόταν στο κιόσκι που είναι το Διονυσιάτικο πηγάδι, ο π. Γεδεών μέσα στο αμπέλι, ο π. Ησύχιος στους κήπους και εγώ έβαλα δύο σανίδες επάνω σε μια ελιά και εκεί τα βράδυα κοιμόμουν.

῎Εργα καί διδακτικοί Λόγοι τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος Β')

Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

 

10. Πολλές φορές ὁ π. Κλεόπας ἔλεγε: «Τί εἴμεθα ἐμεῖς; ῞Ενα χωμάτινο χέρι ἐπάνω σ' ἕνα τάφο! 'Από τήν καλή γῆ ἐπλάσθημεν, ἀλλά τήν ἐμολύναμε καί πᾶμε πάλι στήν γῆ καί μολύνουμε τό ἔδαφός της! Λοιπόν, τί εἴμεθα ἐμεῖς;  Τροφή τῶν σκουληκιῶν!»

῎Εργα καί διδακτικοί Λόγοι τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος Α')

 

Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

1. 'Ο π. Κλεόπας εἶχε μεγάλη εὐλάβεια στήν Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, τήν Βασίλισσα τῶν Χερουβείμ καί Σεραφείμ καί Δέσποινά μας. . . » Γι'αὐτό δέν ὑπῆρχε ἡμέρα πού νά μή διαβάση τούς Χαιρετισμούς της καί τό Θεοτοκάριο.

Μοναχός Ησαΐας Προδρομίτης (1807 - 23 Σεπτεμβρίου 1902)

 

Γεννήθηκε τη Μεγάλη Πέμπτη του 1807 σ’ ένα άσημο χωριό, την Ανυνοάσα της Ρουμανίας. Κατά κόσμον ονομαζόταν Ιωάννης Ντραγκιτσέσκου. Νέος μόνασε στη μονή Χωράιτσα της Μολδαβίας.

 

Το 1845 ήλθε στην Καλύβη του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στη σκήτη της Αγίας Άννης. Το 1857 μετοίκησε στη ρουμανική σκήτη του Τιμίου Προδρόμου. Ήταν και αυτός άριστος φοιτητής του πανεπιστημίου της ερήμου. 

Στο χωριό των λεπρών

 

Σχόλιο Πᾶνος: Τὸ παρακάτω ἄρθρο εἶναι δημοσιευμένο πρὶν τρία χρόνια, μὲ τὴν διαφορὰ πὼς δὲν ἀλλάζει τίποτα σήμερα ὅσον ἀφορᾶ στὴν ἀπόλυτη φτώχεια, στὶς ἀρρώστιες καὶ στὶς ἐπιδημίες ποὺ ζοῦν καὶ βιώνουν καθημερινὰ ἐκεῖ, ὁ δυστυχὴς αὐτὸς λαός.

Διαβάζοντας λίγο παρακάτω στὸ πρῶτο μέρος τοῦ ἄρθρου, δὲν μπορεῖς νὰ μὴν συγκινηθεῖς μὲ τὸ μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς τους, τῆς πίστεώς τους, ποὺ δὲν ἀγανακτοῦν παρὰ τὴν ἐξαθλίωση μέσα στὴν ὁποῖα ζοῦν, δὲν ξεχνοῦν νὰ δοξάζουν τὸν Θεὸ ἐν ἀντιθέσει μὲ ἐμᾶς, ποὺ σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἄνθρωποι στρέφονται ἐνάντια στὸν Θεὸ ποὺ ἐπέτρεψε κάποια δοκιμασία νὰ περάσουν.

Ἐν ἀντιθέσει μὲ ἐμᾶς, ποὺ εἰδικὰ σήμερα θὰ ἔπρεπε νὰ εἴχαμε πέσει ὅλοι στὰ γόνατα μὲ μετάνοια καὶ νὰ ζητήσουμε ἔλεος καὶ συγχώρηση γιὰ τὴν ἀποστασία μας ἀπὸ Ἐκεῖνον καὶ γιὰ τὴν βλασφημία ποὺ γίνεται σήμερα καθημερινὰ ἀπὸ κλῆρο καὶ λαό, ἐμεῖς ὐπακούομε στὰ ἀντίχριστα κελεύσματα τῆς ἀντίχριστης συμμορίας ποὺ ὀνομάζεται «κυβέρνηση» καὶ ὑποτίθεται ὅτι μᾶς κυβερνᾶ, ἀλλὰ καὶ λοιπῶν παρατρεχάμενων ποὺ τὴν στηρίζουν.

Διαβάζοντας στὸ δεύτερο μέρος, βλέπουμε τὴν πραγματικὰ «θανατηφόρο» λοιμώδη νόσο, τὴν ἑλονοσία.

Ποῦ εἶναι αὐτοὶ οἱ δαιμονισμένοι σωτῆρες ποὺ ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν ὑγεία μας, νὰ προσφέρουν σὲ αὐτοὺς τοὺς δύστυχους λαούς (διότι πρόκειται γιὰ πολλοὺς μέσα στὴν Ἀφρική) τὰ ἀναγκαία φάρμακα γιὰ νὰ μὴν πεθαίνουν καθημερινά;

Ποῦ εἶναι τὰ προγράμματα καὶ τὰ σχέδια δράσεως γιὰ νὰ ἀντιμετωπιστεῖ ἡ ἐπιδημία ἐκεῖ ἀλλὰ καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα μέρη τῆς Ἀφρικῆς ποὺ ἀντιμετωπίζουν τὰ ἴδια προβλήματα;

Ἀφημένοι στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἀκόμα καὶ σὲ ἀντιμετωπίσημες ἀσθένειες ὅπως ἱλαρὰ ποὺ ἀναφέρεται στὸ κείμενο.

Χρειάζεται κάτι περισσότερο γιὰ νὰ καταλάβουμε τὴν παγκόσμια ἀπάτη ποὺ ἔχει στηθεῖ γιὰ τὴν ἐξόντωση τῶν λαῶν καὶ τὴν χειραγώγηση ὅσων μείνουν σύμφωνα μὲ τὰ σχέδιά τους;

____________________________ 

Ιερομόναχος Παντελεήμων Αγιαννανίτης (1936 - 12 Ιαν/ρίου 1992)

 

Ο αξιομνημόνευτος Γέροντας Παντελεήμων γεννήθηκε την ήμερα της εορτής της Υπαπαντής στην πόλη των Πατρών το έτος 1936. Μόλις 15 ετών ήλθε στο Άγιον Όρος, για να μάθει την τέχνη της αγιογραφίας, στην Καλύβη του Αγίου Γεωργίου των Καρτσωναίων στη σκή­τη της Αγίας Θεοπρομήτορος Άννης. Μετά τριετία δοκιμής εκάρη μονα­χός από τον Γέροντα Γαβριήλ (†1956), που μόναζε με τους αδελφούς του Χρυσόστομο (†1941) και Σεραφείμ (†1966).

Ο Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης για τη μοναχική του ζωή

Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 

Στο Άγιον Όρος είμαι 65 χρόνια. Ήλθα από ηλικίας 24 ετών. Δεν ήσαν και τόσο ευσεβείς οι γονείς μου. Αλλά δεν ξέρω πώς οικονόμησε ο Θεός και μ’ έφερε η Παναγία μας εδώ. Είχα βέβαια και άλλα αδέλφια. Γεννήθηκα το 1916.

Πώς αποφάσισα να γίνω καλόγηρος θα σου πω. Το υποσχέθηκα στον Θεό. Τότε ήμουν στρατιώτης και επέστρεφα τραυματίας από τον πόλεμο. Ήμουν στην Αθήνα. Ήλθαν αεροπλάνα και βομβάρδιζαν. Έπεσα κάτω από μία πέτρα και είπα: «Παναγιά μου, σώσε με και θα γίνω μοναχός».

Πράγματι, δεν έπαθα τίποτε. Τακτοποίησα κάτι εκκρεμότητες με το εργοστάσιο στο οποίο δούλευα. Κατέβηκα στη Ναύπακτο, στο πατρικό μου σπίτι. Και από εκεί βρέθηκα στο Άγιον Όρος. Εδώ είχα έλθει άλλη μία φορά το 1936, αλλά έφυγα διότι ήταν η κλάση μου να πάω για φαντάρος και βγήκα έξω.

Η Αγία και Μεγάλη Τετάρτη Γέροντας Πετρώνιος Προδρομίτης (†)

Το ζεύγος των γεγονότων της Μεγάλης Τετάρτης είναι: η αμαρτωλή γυναίκα και ο μαθητής τού Κυρίου, ο Ιούδας, ο ανατροπέας της μετανοίας. Η αμαρτωλή βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση της ηθικής πτώσεώς της, στην ακολασία, ενώ ο Ιούδας στην τιμιότερη θέση: είναι μαθητής του Κυρίου. 

Η μετάνοια την αμαρτωλή γυναίκα την ανυψώνει και την κάνει μυροφόρο, ενώ τον Ιούδα η φιλαργυρία τον κατεβάζει στην πλέον απαίσια πτώση. Τον κάνει προδότη του Διδασκάλου Του και τέλος τον οδηγεί στον απαγχονισμό του.

 

Αυτή η αλλαγή των δύο καταστάσεων μας γεμίζει την καρδιά από φόβο και αγωνία για τη σωτηρία μας, αλλά και συγχρόνως από εμπιστοσύνη και ελπίδα στη μεγάλη δύναμη της μετανοίας.

Ιερομόναχος Παντελεήμων Αγιαννανίτης (1936 - 12 Ιανουαρίου 1992)

Ο αξιομνημόνευτος Γέροντας Παντελεήμων γεννήθηκε την ήμερα της εορτής της Υπαπαντής στην πόλη των Πατρών το έτος 1936. Μόλις 15 ετών ήλθε στο Άγιον Όρος, για να μάθει την τέχνη της αγιογραφίας, στην Καλύβη του Αγίου Γεωργίου των Καρτσωναίων στη σκή­τη της Αγίας Θεοπρομήτορος Άννης. Μετά τριετία δοκιμής εκάρη μονα­χός από τον Γέροντα Γαβριήλ (†1956), που μόναζε με τους αδελφούς του Χρυσόστομο (†1941) και Σεραφείμ (†1966).

Το 1960 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1965 πρεσβύτερος από τον μητροπολίτη Μιλητουπόλεως Ναθαναήλ (†1978). Διεκρίθη ως άριστος ιεροψάλτης. Έψελνε πάντοτε ευλαβικά και κατανυκτικά. Πολλούς βοή­θησε να μάθουν τη βυζαντινή μουσική. 

Η νηστεία και τα κακά πνεύματα: Μια ατέλειωτη μάχη

Από προηγούμενο λόγο μου σας υπενθυμίζω, ότι πρέπει όλοι νά εξομολογούνται καί νά κοινωνούν καί νά τηρούν τίς νηστείες, πού έχουν καθιερωθή άπό τήν Ορθόδοξη Εκκλησία μας.

 

Οί γονείς μας έγέννησαν σω­ματικά, ενώ ή Εκκλησία έξ ύδατος καί Πνεύματος» καί ή πνευματική γέννησις τής Εκκλησίας εΐναι φυσικά άνώτερη άπό τήν σωματική τών γονέων.

Άπό τήν πνευ­ματική μας γέννησι, διά τού άγιου Βαπτίσματος καί τού Χρίσματος, έλάβαμε τόν φύλακα άγγελο. Γι’ αυτό βα­πτίζονται σέ μικρή ήλικία τά παιδιά, άσχετα τί λέγουν μερικοί άλλοι, γιά νά τά προστατεύη ό άγγελος τους ά­πό τούς ορατούς καί άοράτους εχθρούς καί κινδύνους.

Τρύφων μοναχός Καψαλιώτης (1892 - 1978)

Ο γενναίος αυτός αθλητής του Χριστού γεννήθηκε στη Ρουμανία το 1892. Το 1910 ήλθε στο Άγιον Όρος και κατευθύνθηκε στην περιώνυμη Καψάλα, στην υπακοή του ενάρετου Γέροντος Μιχαήλ, του οποίου η προσευχή θαυματουργούσε. Κατά κόσμον ονομαζόταν Θεόδωρος Γεωργίου του Βίκτωρος και της Ζέκκας. Στην κουρά ονομάσθηκε Τρύφων.

 

Ο μοναχός Τρύφων βγήκε από το Άγιον Όρος το 1917, όταν με την ευλογία του Γέροντός του πήγε στη Χαλκιδική, με σκοπό να εργασθεί σε αγιορείτικά μετόχια, εξ αιτίας της τότε μεγάλης πείνας, για να θρέψει τον Γέροντά του και τους γύρω φτωχούς ασκητές. Από τότε δεν ξαναβγήκε στον κόσμο, ο σεμνός, ταπεινός και ουράνιος αυτός μοναχός.

 

Ο Γέροντας Παΐσιος γράφει, όπως πάντα πολύ ωραία, περί αυτού: «Όλα του τα χρόνια τα έζησε ψηλά στην Καψάλα σαν πετεινό του Ουρανού. Το πρόσωπό του ήταν κατά κάποιο τρόπο εξαϋλωμένο και φωτεινό, και μόνο που τον έβλεπες, έπαιρνες πνευματική δύναμη.