Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε
21. ῎Ελεγε συχνά κι αὐτά τά λόγια στούς Χριστιανούς: «῞Οταν βλέπετε ὅτι
κάποιος ἀπό τούς οἰκείους σας ἀσθενεῖ, εἴτε ὁ πατέρας, εἴτε ἡ μητέρα
εἴτε τό ἀγόρι, τό κορίτσι ἤ καί ὁποιοσδήποτε εἶναι, μή καλῆτε ἀμέσως τόν
γιατρό, ἀλλά τόν ἱερέα γιά νά τόν ἐξομολογήση. Διότι, Θεός φυλάξοι, ἐάν
τόν ἁρπάξη ὁ θάνατος ἀνεξομολόγητον καί μέ βαρειές ἁμαρτίες, δέν τόν
συγχωροῦν ὅλες οἱ ἄλλες 'Ακολουθίες, οὔτε τόν ὠφελοῦν σέ κάτι, ἐφ'ὅσον
δέν ὡμολόγησε μέ εἰλικρίνεια τίς ἁμαρτίες του στόν Πνευματικό».
22. ῞Οταν κάποιος ἠσχολεῖτο μέ τούς καιρούς αὐτῆς τῆς ζωῆς καί τόν ἐρωτοῦσε: «Τί θά γίνη, πάτερ;. . . . 'Η Πανοσιότης του ἀπαντοῦσε ὡς ἑξῆς:«Τά χρόνια καί τούς καιρούς τά ἔθεσε ὁ Πατήρ ὑπό τήν ἐξουσία Του. ῞Οπως θέλει ὁ Πατήρ ἔτσι καί θά γίνουν!» 'Ενῶ, ἐάν κάποιος τοῦ ἔλεγε: «῎Εξω ἡ κατάστασις στόν κόσμο εἶναι ἄσχημη», ὁ Πατήρ ἀπαντοῦσε:«Κάθε τί πού δίνει ὁ Κύριος εἶναι καλό».
23. Στούς Μοναχούς καί Δοκίμους πού ἤθελαν νά ἀναχωρήσουν γιά τήν ἔρημο, τούς ἔλεγε: «῎Εχεις στό Μοναστήρι 20 χρόνια καί στήν ὑπακοή καί νοιώθης ὅτι εἶσαι χειρότερος ἀπό ὅλους; Μόνο τότε ἠμπορεῖς νά ὑπάγης στήν ἡσυχία! ῞Οποιος θέλει νά ὑπάγη στήν ἔρημο, λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος, νά πάρη ἕνα ἤ δύο ἀδελφούς μαζί του, ἀφοῦ ἤδη ἔχει τήν ἐμπειρία τῆς ὑπακοῆς καί τῆς ἐκκοπῆς τοῦ ἰδίου θελήματος στό Μοναστήρι».
24. Πάλιν ἔλεγε: «'Ο Πνευματικός τῶν καλογραιῶν πρέπει νά ἔχη ἡλικία τό ὀλιγώτερο 50 ἐτῶν καί 20 χρόνια ὑπακοῆς στό Μοναστήρι».
25. 'Ακόμη καί ὅταν ἔπινε νερό, ζητοῦσε εὐλογία ἀπό τούς μαθητάς του ἔστω κι ἀπό ἕνα Δόκιμο, γιά νά τούς δίνη τό καλό παράδειγμα τῆς ταπεινώσεως.
26. 'Ενίοτε, ὅταν συνέβαινε νά μπῆ στό κελλί του νά κάνη προσευχή καί ἤρχοντο Χριστιανοί, ἡ Πανοσιότης του τούς ἔλεγε: «Μπῆκα στό κελλί μου καί δέν ἔκανα προσευχή. Μπῆκα σάν κλέπτης καί βγῆκα σάν ληστής!» Σηκωνόταν, λοιπόν, ἔκανε τό λιγώτερο τρεῖς μετάνοιες μέχρι τό ἔδαφος, λέγοντας: «Παναγία τριάς, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα σοι!» Κατόπιν ἔκανε καί μία μετάνοια στήν 'Υπεραγία Θεοτόκο.
27. 'Ο ἴδιος μαθητής του μᾶς ἔλεγε:«῞Οταν ζητούσαμε εὐλογία νά φᾶμε, ὁ π. Κλεόπας μοῦ ἔλεγε αὐτό τόν λόγο: «Φάγε, πίε, κοιμήσου!» καί τόν ἐρώτησα: «Πῶς λέγεις αὐτό τόν λόγο; καί αὐτός μοῦ εἶπε:«Φάγε, ὅταν πεινᾶς, πίνε ὅταν διψᾶς καί κοιμήσου, ὅταν νυστάζεις!»
28. 'Η Πανοσιότης του ὡμιλοῦσε πολλές φορές γιά τίς ἀδυναμίες καί ἀσθένειές του, λέγοντας τά ἑξῆς: «'Ο σάπιος γέρος τῶν 86 ἐτῶν μέ τίς ἕξι ἐγχειρήσεις, τό χέρι σπασμένο καί τά πλευρά σπασμένα. . . »'Οποιοσδήποτε ἐρχόταν στήν Πανοσιότητά του, ἔβαζε τόν μαθητη του νά τούς λέγη τόν ἀνωτέρω λόγο. Μερικοί ἔλεγαν στόν μαθητή του: «Γιατί μᾶς λέγεις ἐσύ αὐτά; 'Εμεῖς ἤλθαμε στόν π. Κλεόπα γιά μία συμβουλή! Γιατί μᾶς ἀραδιάζεις τίς ἀσθένειες καί ἀδυναμίες του;»
29. 'Ερώτησε κάποτε κάποιος μοναχός τόν π. Κλεόπα, ἄν ἐπιτρέπεται νά βγῆ ἔξω ἀπό τό Μοναστήρι χωρίς ράσα. Καί ὁ Πατήρ τοῦ ἀπήντησε: «Τήν ἡμέρα πού θά ὑπάγης σ' ἕνα τόπο, ἔξω ἀπό τό Μοναστήρι, χωρίς ράσα, ἔχεις νά κάνης 1000 μετάνοιες! 'Εάν δέν τίς κάνεις, θά τίς πάρης μαζί σου».
30. ῎Ελεγε πάλιν ὁ μαθητής του: «Ποτέ δέν εἶδα τήν πανοσιότητά του νά στέκεται χωρίς τό ράσο ἤ ἔστω καί μέσα στό κελλί του χωρίς τό ζωστικό του (ἀντερί). 'Ακόμη ἔξω ἀπό τό ζωστικό του φοροῦσε μία ζακέττα ἤ ἕνα γελέκο».
22. ῞Οταν κάποιος ἠσχολεῖτο μέ τούς καιρούς αὐτῆς τῆς ζωῆς καί τόν ἐρωτοῦσε: «Τί θά γίνη, πάτερ;. . . . 'Η Πανοσιότης του ἀπαντοῦσε ὡς ἑξῆς:«Τά χρόνια καί τούς καιρούς τά ἔθεσε ὁ Πατήρ ὑπό τήν ἐξουσία Του. ῞Οπως θέλει ὁ Πατήρ ἔτσι καί θά γίνουν!» 'Ενῶ, ἐάν κάποιος τοῦ ἔλεγε: «῎Εξω ἡ κατάστασις στόν κόσμο εἶναι ἄσχημη», ὁ Πατήρ ἀπαντοῦσε:«Κάθε τί πού δίνει ὁ Κύριος εἶναι καλό».
23. Στούς Μοναχούς καί Δοκίμους πού ἤθελαν νά ἀναχωρήσουν γιά τήν ἔρημο, τούς ἔλεγε: «῎Εχεις στό Μοναστήρι 20 χρόνια καί στήν ὑπακοή καί νοιώθης ὅτι εἶσαι χειρότερος ἀπό ὅλους; Μόνο τότε ἠμπορεῖς νά ὑπάγης στήν ἡσυχία! ῞Οποιος θέλει νά ὑπάγη στήν ἔρημο, λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος, νά πάρη ἕνα ἤ δύο ἀδελφούς μαζί του, ἀφοῦ ἤδη ἔχει τήν ἐμπειρία τῆς ὑπακοῆς καί τῆς ἐκκοπῆς τοῦ ἰδίου θελήματος στό Μοναστήρι».
24. Πάλιν ἔλεγε: «'Ο Πνευματικός τῶν καλογραιῶν πρέπει νά ἔχη ἡλικία τό ὀλιγώτερο 50 ἐτῶν καί 20 χρόνια ὑπακοῆς στό Μοναστήρι».
25. 'Ακόμη καί ὅταν ἔπινε νερό, ζητοῦσε εὐλογία ἀπό τούς μαθητάς του ἔστω κι ἀπό ἕνα Δόκιμο, γιά νά τούς δίνη τό καλό παράδειγμα τῆς ταπεινώσεως.
26. 'Ενίοτε, ὅταν συνέβαινε νά μπῆ στό κελλί του νά κάνη προσευχή καί ἤρχοντο Χριστιανοί, ἡ Πανοσιότης του τούς ἔλεγε: «Μπῆκα στό κελλί μου καί δέν ἔκανα προσευχή. Μπῆκα σάν κλέπτης καί βγῆκα σάν ληστής!» Σηκωνόταν, λοιπόν, ἔκανε τό λιγώτερο τρεῖς μετάνοιες μέχρι τό ἔδαφος, λέγοντας: «Παναγία τριάς, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα σοι!» Κατόπιν ἔκανε καί μία μετάνοια στήν 'Υπεραγία Θεοτόκο.
27. 'Ο ἴδιος μαθητής του μᾶς ἔλεγε:«῞Οταν ζητούσαμε εὐλογία νά φᾶμε, ὁ π. Κλεόπας μοῦ ἔλεγε αὐτό τόν λόγο: «Φάγε, πίε, κοιμήσου!» καί τόν ἐρώτησα: «Πῶς λέγεις αὐτό τόν λόγο; καί αὐτός μοῦ εἶπε:«Φάγε, ὅταν πεινᾶς, πίνε ὅταν διψᾶς καί κοιμήσου, ὅταν νυστάζεις!»
28. 'Η Πανοσιότης του ὡμιλοῦσε πολλές φορές γιά τίς ἀδυναμίες καί ἀσθένειές του, λέγοντας τά ἑξῆς: «'Ο σάπιος γέρος τῶν 86 ἐτῶν μέ τίς ἕξι ἐγχειρήσεις, τό χέρι σπασμένο καί τά πλευρά σπασμένα. . . »'Οποιοσδήποτε ἐρχόταν στήν Πανοσιότητά του, ἔβαζε τόν μαθητη του νά τούς λέγη τόν ἀνωτέρω λόγο. Μερικοί ἔλεγαν στόν μαθητή του: «Γιατί μᾶς λέγεις ἐσύ αὐτά; 'Εμεῖς ἤλθαμε στόν π. Κλεόπα γιά μία συμβουλή! Γιατί μᾶς ἀραδιάζεις τίς ἀσθένειες καί ἀδυναμίες του;»
29. 'Ερώτησε κάποτε κάποιος μοναχός τόν π. Κλεόπα, ἄν ἐπιτρέπεται νά βγῆ ἔξω ἀπό τό Μοναστήρι χωρίς ράσα. Καί ὁ Πατήρ τοῦ ἀπήντησε: «Τήν ἡμέρα πού θά ὑπάγης σ' ἕνα τόπο, ἔξω ἀπό τό Μοναστήρι, χωρίς ράσα, ἔχεις νά κάνης 1000 μετάνοιες! 'Εάν δέν τίς κάνεις, θά τίς πάρης μαζί σου».
30. ῎Ελεγε πάλιν ὁ μαθητής του: «Ποτέ δέν εἶδα τήν πανοσιότητά του νά στέκεται χωρίς τό ράσο ἤ ἔστω καί μέσα στό κελλί του χωρίς τό ζωστικό του (ἀντερί). 'Ακόμη ἔξω ἀπό τό ζωστικό του φοροῦσε μία ζακέττα ἤ ἕνα γελέκο».
Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου
Ἅγιον Ὅρος Ἄθω
1999
Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου
Ἅγιον Ὅρος Ἄθω
1999
_____________________________
Οἱ προηγούμενες ἀναρτήσεις
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου