Ἰούλιος 2019...
Εἶναι αὐτὲς οἱ στιγμὲς ποὺ ὅλοι φοβόμαστε ὅτι κάποτε θὰ ζήσουμε ...
Ἔφτασε λοιπὸν μιὰ τέτοια καὶ γιὰ τὸν μεγαλύτερο γιό, τὸν πρωτότοκο, ἀπὸ τὰ πέντε παιδιὰ ποὺ γέννησε ὁ παπα-Λιᾶς μας. Σὲ ἕνα μικρὸ παγωμένο γραφεῖο μονάδας ἐντατικῆς θεραπείας Ἀθηναϊκοῦ Νοσοκομείου βρίσκεται καὶ συζητάει μὲ τὸν γιατρό .
Τοῦ ἔχει ἐμπιστοσύνη ἀπόλυτη καὶ τὸν σέβεται!
Τὸν γνωρίζει καιρὸ ἐξάλλου καὶ εἶναι βέβαιος ὅτι ζυγίζει ἀπόλυτα κάθε του λέξη, ἰδίως τοῦτες τὶς στιγμὲς τὶς δύσκολες.
-Λοιπὸν γιατρέ, πὼς τὰ βλέπετε τὰ πράγματα; Ὑπάρχει ἐλπίδα μπροστά μας;
-Ἀκοῦστε ἀγαπητέ...Μὲ τὰ συμπτώματα ποὺ παρουσιάζει ὁ πατέρας σας καί τὶς
ἐξετάσεις ποὺ τοῦ ἔγιναν, ὅλα δείχνουν ὅτι βαδίζουμε ὁλοταχῶς ...πρὸς τὴν ἔξοδο ...
Λυπᾶμαι ποὺ τὸ λέω ἔτσι, ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει ἐπιστροφή! Μποροῦμε βέβαια κάπως νά
Εἶναι αὐτὲς οἱ στιγμὲς ποὺ ὅλοι φοβόμαστε ὅτι κάποτε θὰ ζήσουμε ...
Ἔφτασε λοιπὸν μιὰ τέτοια καὶ γιὰ τὸν μεγαλύτερο γιό, τὸν πρωτότοκο, ἀπὸ τὰ πέντε παιδιὰ ποὺ γέννησε ὁ παπα-Λιᾶς μας. Σὲ ἕνα μικρὸ παγωμένο γραφεῖο μονάδας ἐντατικῆς θεραπείας Ἀθηναϊκοῦ Νοσοκομείου βρίσκεται καὶ συζητάει μὲ τὸν γιατρό .
Τοῦ ἔχει ἐμπιστοσύνη ἀπόλυτη καὶ τὸν σέβεται!
Τὸν γνωρίζει καιρὸ ἐξάλλου καὶ εἶναι βέβαιος ὅτι ζυγίζει ἀπόλυτα κάθε του λέξη, ἰδίως τοῦτες τὶς στιγμὲς τὶς δύσκολες.
-Λοιπὸν γιατρέ, πὼς τὰ βλέπετε τὰ πράγματα; Ὑπάρχει ἐλπίδα μπροστά μας;
-Ἀκοῦστε ἀγαπητέ...Μὲ τὰ συμπτώματα ποὺ παρουσιάζει ὁ πατέρας σας καί τὶς
ἐξετάσεις ποὺ τοῦ ἔγιναν, ὅλα δείχνουν ὅτι βαδίζουμε ὁλοταχῶς ...πρὸς τὴν ἔξοδο ...
Λυπᾶμαι ποὺ τὸ λέω ἔτσι, ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει ἐπιστροφή! Μποροῦμε βέβαια κάπως νά
ἐπιμηκύνουμε τὸν χρόνο καλωδιώνοντάς τον ....καταλαβαίνετε ...Βέβαια δὲν ξέρω ἄν
αὐτὸ θὰ προσδώσει κάτι, μιὰ καὶ ὅπως σᾶς εἶπα ἡ κατάσταση εἶναι μὴ ἀναστρέψιμη...Ἀπό τὴν ἄλλη, εἶναι καὶ τὰ ἔξοδα τῆς νοσηλείας στὴν εἰδικὴ μονάδα ποὺ θὰ σᾶς βαρύνουν...
-Γιατρέ , κάντε ὅ,τι μπορεῖτε καλύτερο ...Μήν σᾶς ἀπασχολεῖ τὸ θέμα τῶν ἐξόδων ...Ἄν
γίνεται ἔστω καὶ λίγο παραπάνω νὰ τὸν ἔχουμε κοντά μας ...
-Φυσικὰ ...Εἶναι καὶ κάτι ἀκόμα ...Ξέρετε θὰ πρέπει νὰ τοῦ κόψουμε ἀρκετά τὴν
γενειάδα γιὰ νὰ προσαρμοστοῦν σωστὰ οἱ συνδέσεις μὲ τὰ μηχανήματα ...
Σάστισε ὁ γιὸς στὸ ἄκουσμα αὐτὸ ...Ἐνῶ εἶχε σηκωθεῖ καὶ πήγαινε πρός την
πόρτα, γύρισε πίσω καὶ ξανακάθισε ...
-Αὐτὸ ποὺ μοῦ λέτε γιατρέ μου εἶναι σοβαρὸ ....Δὲν μπορῶ νὰ πάρω μόνος μου μιά
τέτοια ἀπόφαση! Θὰ πρέπει νὰ μὲ περιμένετε νὰ ἐπικοινωνήσω μὲ τὴν μητέρα μου
...Νὰ ἀποφασίσει ἐκείνη ...
Γνώριζε καλὰ ὁ μεγάλος γιός, τὸ πόσο σημαντικὰ ἦταν γιὰ τὸν πατέρα του αὐτὰ πού
γιὰ ἄλλους, ἰδίως στὶς ἰσοπεδωτικὲς μέρες μας, εἶναι ἀνούσια καὶ ἀδιάφορα.
Ἐξ ὄνυχος τὸν λέοντα θὰ ἔλεγε κάποιος.
Ὁ κυρ Φώτης ὁ Κόντογλου πάλι, ποὺ πολύ τον ἀγαποῦσαν στὸ σπίτι τους, μιλοῦσε
γιὰ ἐκεῖνο τὸ λιοντάρι ποὺ ὁ Θεὸς στόλισε μὲ τὴν μεγαλοπρέπεια τῆς χαίτης του καί
ποὺ θὰ ἔμοιαζε μὲ καχεκτικὸ σκυλὶ ἄν τοῦ τὴν ἀφαιροῦσαν ...
Ἔλεγε ὁ κυρ Φώτης πὼς τὸ ράσο καί τὰ μακριὰ γένια, εἶναι σύμβολα θρησκευτικά
καὶ ἐθνικὰ καὶ γιὰ τὸν κάθε ἐλάχιστο ταπεινὸ ἀκόμα καὶ ὁλότελα ἀγράμματο Ἱερέα τοῦ ὑψίστου, πὼς ἡ ἐμφάνισή του ἡ μεγαλόπρεπη, ἡ ἀρχαία, ἡ βιβλική, τὸν ἔκανε πάντοτε νὰ ξεχωρίζει καὶ νὰ εἶναι σεβάσμιος καὶ ἐπιβλητικός. Ἐκεῖνο τὸ περίφημο «πνευματικὸ ἐπιβάλλον» τὸ ὁποῖο πρέσβευε ὁ ψυχογράφος τῆς Ρωμιοσύνης μας .
Δὲν τὸν εἶχε ἀκούσει βέβαια ποτὲ τὸν παπα Λιᾶ ὁ μεγάλος ὁ γιός του νὰ μιλᾷ γιὰ αὐτὲς τὶς ἁγνὲς καὶ παιδεμένες θεωρήσεις, μὰ θυμήθηκε ἔντονα ἐκεῖνες τὶς δύσκολες στιγμές, κάτι ποὺ συχνὰ ἄκουγε ἀπὸ τὸν πατέρα του νὰ λέγεται.
-Ὁ μεγαλύτερός μου ἐφιάλτης, ποὺ μὲ ξυπνᾷ ἀρκετὲς φορὲς μὲ ταραχὴ μεγάλη εἶναι το
νὰ ὀνειρευτῶ ὅτι μοῦ ἔκοψαν τὴν γενειάδα μου ...
αὐτὸ θὰ προσδώσει κάτι, μιὰ καὶ ὅπως σᾶς εἶπα ἡ κατάσταση εἶναι μὴ ἀναστρέψιμη...Ἀπό τὴν ἄλλη, εἶναι καὶ τὰ ἔξοδα τῆς νοσηλείας στὴν εἰδικὴ μονάδα ποὺ θὰ σᾶς βαρύνουν...
-Γιατρέ , κάντε ὅ,τι μπορεῖτε καλύτερο ...Μήν σᾶς ἀπασχολεῖ τὸ θέμα τῶν ἐξόδων ...Ἄν
γίνεται ἔστω καὶ λίγο παραπάνω νὰ τὸν ἔχουμε κοντά μας ...
-Φυσικὰ ...Εἶναι καὶ κάτι ἀκόμα ...Ξέρετε θὰ πρέπει νὰ τοῦ κόψουμε ἀρκετά τὴν
γενειάδα γιὰ νὰ προσαρμοστοῦν σωστὰ οἱ συνδέσεις μὲ τὰ μηχανήματα ...
Σάστισε ὁ γιὸς στὸ ἄκουσμα αὐτὸ ...Ἐνῶ εἶχε σηκωθεῖ καὶ πήγαινε πρός την
πόρτα, γύρισε πίσω καὶ ξανακάθισε ...
-Αὐτὸ ποὺ μοῦ λέτε γιατρέ μου εἶναι σοβαρὸ ....Δὲν μπορῶ νὰ πάρω μόνος μου μιά
τέτοια ἀπόφαση! Θὰ πρέπει νὰ μὲ περιμένετε νὰ ἐπικοινωνήσω μὲ τὴν μητέρα μου
...Νὰ ἀποφασίσει ἐκείνη ...
Γνώριζε καλὰ ὁ μεγάλος γιός, τὸ πόσο σημαντικὰ ἦταν γιὰ τὸν πατέρα του αὐτὰ πού
γιὰ ἄλλους, ἰδίως στὶς ἰσοπεδωτικὲς μέρες μας, εἶναι ἀνούσια καὶ ἀδιάφορα.
Ἐξ ὄνυχος τὸν λέοντα θὰ ἔλεγε κάποιος.
Ὁ κυρ Φώτης ὁ Κόντογλου πάλι, ποὺ πολύ τον ἀγαποῦσαν στὸ σπίτι τους, μιλοῦσε
γιὰ ἐκεῖνο τὸ λιοντάρι ποὺ ὁ Θεὸς στόλισε μὲ τὴν μεγαλοπρέπεια τῆς χαίτης του καί
ποὺ θὰ ἔμοιαζε μὲ καχεκτικὸ σκυλὶ ἄν τοῦ τὴν ἀφαιροῦσαν ...
Ἔλεγε ὁ κυρ Φώτης πὼς τὸ ράσο καί τὰ μακριὰ γένια, εἶναι σύμβολα θρησκευτικά
καὶ ἐθνικὰ καὶ γιὰ τὸν κάθε ἐλάχιστο ταπεινὸ ἀκόμα καὶ ὁλότελα ἀγράμματο Ἱερέα τοῦ ὑψίστου, πὼς ἡ ἐμφάνισή του ἡ μεγαλόπρεπη, ἡ ἀρχαία, ἡ βιβλική, τὸν ἔκανε πάντοτε νὰ ξεχωρίζει καὶ νὰ εἶναι σεβάσμιος καὶ ἐπιβλητικός. Ἐκεῖνο τὸ περίφημο «πνευματικὸ ἐπιβάλλον» τὸ ὁποῖο πρέσβευε ὁ ψυχογράφος τῆς Ρωμιοσύνης μας .
Δὲν τὸν εἶχε ἀκούσει βέβαια ποτὲ τὸν παπα Λιᾶ ὁ μεγάλος ὁ γιός του νὰ μιλᾷ γιὰ αὐτὲς τὶς ἁγνὲς καὶ παιδεμένες θεωρήσεις, μὰ θυμήθηκε ἔντονα ἐκεῖνες τὶς δύσκολες στιγμές, κάτι ποὺ συχνὰ ἄκουγε ἀπὸ τὸν πατέρα του νὰ λέγεται.
-Ὁ μεγαλύτερός μου ἐφιάλτης, ποὺ μὲ ξυπνᾷ ἀρκετὲς φορὲς μὲ ταραχὴ μεγάλη εἶναι το
νὰ ὀνειρευτῶ ὅτι μοῦ ἔκοψαν τὴν γενειάδα μου ...
Πῆρε λοιπὸν τὴν παπαδιὰ στὸ τηλέφωνο ἐκεῖ στὸν Τυρὸ ...Μαζὶ μὲ τοὺς ὑπόλοιπους ἤδη ἑτοίμαζαν τὰ ἀπαραίτητα γιὰ τὴν ἐξόδιο...Γαλήνια ἐκείνη ὅπως πάντοτε τοῦ μίλησε ...
-Πῶς εἶναι ὁ Γέροντας παιδί μου ;
-Μάνα εἶναι δύσκολα πολὺ τὰ πράγματα ...Ἄκουσε ...μοῦ εἶπαν ὅτι γιὰ νὰ βάλουν τὸν
πατέρα στὴν ἐντατικὴ πρέπει νὰ τοῦ κόψουν τὰ γένια του ...Δὲν μποροῦν ἀλλιῶς νά
ἐφαρμόσουν σωστὰ τὰ καλώδια ...
-Ωωωω παιδὶ μου ...Αὐτὸ δὲν θὰ τὸ ἤθελε ποτὲ ὁ πατέρας σας ...Αὐτὸ καί τὸ
ράσο ἦταν πάντοτε τὸ καύχημά του ...Μὴν τὸ ἐπιτρέψεις παιδί μου ...Σὲ παρακαλῶ ...
Καλύτερα ἂς φύγει ἔτσι ἥσυχα...
Ἀπροετοίμαστος ἦταν γιὰ μιὰ τέτοια ἀπόφαση ...Ἀλλὰ ἡ ἀσφάλεια τῆς
ἀνέκπτωτης ἀγάπης τῆς πρεσβυτέρας πρὸς τὸν παπᾶ της, ἦταν γιὰ ἐκεῖνον μιά
δικλείδα σιγουριᾶς ὅτι θὰ ἔπραττε τὸ ὀρθὸ ...... Ἐπέστρεψε λοιπὸν στὸ γραφεῖο καὶ εἶπε
στὸν Γιατρό!
-Μήν τον συνδέσετε γιατρὲ ..Ἀφῆστε τὸν ὅσο θέλει ὁ Θεὸς νὰ ζήσει ἀκόμα ...
Συμφώνησε ἐκεῖνος, διαβεβαιώνοντάς τον ὅτι θὰ ἔκαναν τὰ πάντα γιὰ νὰ εἶναι
ὅσο πιὸ ἀνώδυνο τὸ ἐπερχόμενο τέλος...
Βγαίνοντας ἀπὸ τὸ γραφεῖο καὶ λίγο πρὶν τὴν λήξη τοῦ ἐπισκεπτηρίου τῆς ἐντατικῆς μὲ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα νὰ ὑποχωροῦν ἀπὸ τὴν θλίψη καὶ τὴν κούραση, μπῆκε ξανὰ στὸ δωμάτιο καὶ πλησίασε στὸ κρεβάτι γιὰ νὰ δεῖ γιὰ ἀκόμη μιὰ φορὰ τὸν πατέρα του. Γνώριζε καλὰ ὅτι μποροῦσε νὰ ἦταν καὶ ἡ τελευταία ποὺ τὸν ἔβλεπε νὰ ἀνασαίνει. Μηχανικὰ σχεδὸν ζύγωσε. Ἡ ψυχὴ καὶ ὁ πόνος τοῦ πατέρα του κουβαλοῦσαν τὸ κορμὶ καὶ ἔσερναν τὰ πόδια του. Μόλις σήκωσε τὴν ματιά του καὶ τὸν ἀντίκρισε στὸ πρόσωπο ἔμεινε ἐνεὸς ...
-Βρὲ αὐτὸς εἶναι νέος ...μονολόγησε ...εἶναι ὄμορφος...Γιὰ ἐλάχιστο χρόνο ἡ μορφὴ τοῦ πατέρα του πῆρε μιὰ ὄψη ἀλλιώτικη, φωτεινή, ὑγιέστατη ...
Κούνησε τὸ κεφάλι του γιὰ νὰ .....συνέλθει. Δὲν μπόρεσε νὰ ἀξιολογήσει τότε αὐτὸ τὸ συμβάν...Δὲν εἶχε καθόλου χρόνου γι αὐτό, ἐκείνη τὴν ὥρα. Εἶχε νὰ μιλήσει μὲ τοὺς γιατρούς, νὰ ἐνημερώσει τοὺς οἰκείους, νὰ ξεκουρασθεῖ μετὰ ἀπὸ δύο ἡμέρες ἀγωνίας.
Νωρὶς τὸ πρωὶ ἐπέστρεψε στὸ Νοσοκομεῖο. Ἔπρεπε νὰ μιλήσει στὸν γιατρὸ τοῦ παπα Λιᾶ γιὰ νὰ ἐγκρίνει τυπικὰ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴν ἐντατική.
-Λοιπὸν γιατρὲ θὰ τὸν μεταφέρετε ἐκεῖ ποὺ εἴπαμε νὰ φύγει ἥσυχα;
-Ναί , θὰ γίνει ἡ μεταφορὰ ἀλλὰ ὄχι γιὰ νὰ φύγει ...μὰ γιὰ νὰ τὸν πάρετε σὲ λίγες μέρες
μαζί σας ...Θὰ ἐπιστρέψει σπίτι ὁ παπᾶ Λιᾶς! Μήν μὲ ρωτήσετε τὸ τί ἔγινε! Δὲν ξέρω
Ὅλα ἔχουν ἐπανέλθει! Δὲν ἀπαιτεῖται πιὰ ἐντατική!
-Πῶς εἶναι ὁ Γέροντας παιδί μου ;
-Μάνα εἶναι δύσκολα πολὺ τὰ πράγματα ...Ἄκουσε ...μοῦ εἶπαν ὅτι γιὰ νὰ βάλουν τὸν
πατέρα στὴν ἐντατικὴ πρέπει νὰ τοῦ κόψουν τὰ γένια του ...Δὲν μποροῦν ἀλλιῶς νά
ἐφαρμόσουν σωστὰ τὰ καλώδια ...
-Ωωωω παιδὶ μου ...Αὐτὸ δὲν θὰ τὸ ἤθελε ποτὲ ὁ πατέρας σας ...Αὐτὸ καί τὸ
ράσο ἦταν πάντοτε τὸ καύχημά του ...Μὴν τὸ ἐπιτρέψεις παιδί μου ...Σὲ παρακαλῶ ...
Καλύτερα ἂς φύγει ἔτσι ἥσυχα...
Ἀπροετοίμαστος ἦταν γιὰ μιὰ τέτοια ἀπόφαση ...Ἀλλὰ ἡ ἀσφάλεια τῆς
ἀνέκπτωτης ἀγάπης τῆς πρεσβυτέρας πρὸς τὸν παπᾶ της, ἦταν γιὰ ἐκεῖνον μιά
δικλείδα σιγουριᾶς ὅτι θὰ ἔπραττε τὸ ὀρθὸ ...... Ἐπέστρεψε λοιπὸν στὸ γραφεῖο καὶ εἶπε
στὸν Γιατρό!
-Μήν τον συνδέσετε γιατρὲ ..Ἀφῆστε τὸν ὅσο θέλει ὁ Θεὸς νὰ ζήσει ἀκόμα ...
Συμφώνησε ἐκεῖνος, διαβεβαιώνοντάς τον ὅτι θὰ ἔκαναν τὰ πάντα γιὰ νὰ εἶναι
ὅσο πιὸ ἀνώδυνο τὸ ἐπερχόμενο τέλος...
Βγαίνοντας ἀπὸ τὸ γραφεῖο καὶ λίγο πρὶν τὴν λήξη τοῦ ἐπισκεπτηρίου τῆς ἐντατικῆς μὲ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα νὰ ὑποχωροῦν ἀπὸ τὴν θλίψη καὶ τὴν κούραση, μπῆκε ξανὰ στὸ δωμάτιο καὶ πλησίασε στὸ κρεβάτι γιὰ νὰ δεῖ γιὰ ἀκόμη μιὰ φορὰ τὸν πατέρα του. Γνώριζε καλὰ ὅτι μποροῦσε νὰ ἦταν καὶ ἡ τελευταία ποὺ τὸν ἔβλεπε νὰ ἀνασαίνει. Μηχανικὰ σχεδὸν ζύγωσε. Ἡ ψυχὴ καὶ ὁ πόνος τοῦ πατέρα του κουβαλοῦσαν τὸ κορμὶ καὶ ἔσερναν τὰ πόδια του. Μόλις σήκωσε τὴν ματιά του καὶ τὸν ἀντίκρισε στὸ πρόσωπο ἔμεινε ἐνεὸς ...
-Βρὲ αὐτὸς εἶναι νέος ...μονολόγησε ...εἶναι ὄμορφος...Γιὰ ἐλάχιστο χρόνο ἡ μορφὴ τοῦ πατέρα του πῆρε μιὰ ὄψη ἀλλιώτικη, φωτεινή, ὑγιέστατη ...
Κούνησε τὸ κεφάλι του γιὰ νὰ .....συνέλθει. Δὲν μπόρεσε νὰ ἀξιολογήσει τότε αὐτὸ τὸ συμβάν...Δὲν εἶχε καθόλου χρόνου γι αὐτό, ἐκείνη τὴν ὥρα. Εἶχε νὰ μιλήσει μὲ τοὺς γιατρούς, νὰ ἐνημερώσει τοὺς οἰκείους, νὰ ξεκουρασθεῖ μετὰ ἀπὸ δύο ἡμέρες ἀγωνίας.
Νωρὶς τὸ πρωὶ ἐπέστρεψε στὸ Νοσοκομεῖο. Ἔπρεπε νὰ μιλήσει στὸν γιατρὸ τοῦ παπα Λιᾶ γιὰ νὰ ἐγκρίνει τυπικὰ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴν ἐντατική.
-Λοιπὸν γιατρὲ θὰ τὸν μεταφέρετε ἐκεῖ ποὺ εἴπαμε νὰ φύγει ἥσυχα;
-Ναί , θὰ γίνει ἡ μεταφορὰ ἀλλὰ ὄχι γιὰ νὰ φύγει ...μὰ γιὰ νὰ τὸν πάρετε σὲ λίγες μέρες
μαζί σας ...Θὰ ἐπιστρέψει σπίτι ὁ παπᾶ Λιᾶς! Μήν μὲ ρωτήσετε τὸ τί ἔγινε! Δὲν ξέρω
Ὅλα ἔχουν ἐπανέλθει! Δὲν ἀπαιτεῖται πιὰ ἐντατική!
Καὶ μόνο τότε συναισθάνθηκε τί εἶχε συμβεῖ.
Ἡ προσευχή τους εἰσακούστηκε. Καὶ τὸ ταλαιπωρημένο σῶμα τοῦ παππούλη ἀξιώθηκε νὰ μεταμορφωθεῖ σὲ σκεῦος Πνεύματος Ἁγίου! Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἀπάντησε ὁ φιλόστοργος Πατέρας Θεὸς στὰ παιδιά του, δωρίζοντας χρόνο μετανοίας καὶ δοξολογίας σὲ ὅλους!
Ἔτσι, ἐπέστρεψε μετὰ ἀπὸ λίγες μέρες ὁ παππούλης μας, στὸ σπίτι. Καθηλωμένος ἀπὸ τότε, ἐδῶ καὶ ἕναν χρόνο στὸ κρεβάτι, ὑπομένει ἐν πλήρη σιωπή. Ναί, δὲν μπορεῖ νὰ ἀρθρώσει οὔτε μιὰ κουβέντα. Μὰ τὸ ράσο δὲν τὸ ἀποχωρίζεται ποτέ! Ἡ μεγάλη του γενειάδα προεκτείνει τὴν γαλήνια ὄψη του. Σκορπᾷ εὐλογία ἀνεκτίμητη σὲ ὅσους τὸν φροντίζουν. Καταλαβαίνει τὰ πάντα καὶ ἔχει τὰ δάκρυά του αὐτὸ νὰ τὸ ἐπικυρώνουν.
Βρέθηκε δίπλα στὸν παπᾶ Λιᾶ κάποιες φορὲς αὐτὸ τὸ διάστημα καὶ αὐτὸς πού
ἀναξίως ἔλαβε τὴν εὐλογία ἀπὸ τὸν ἴδιο, νὰ μεταφέρει στὸ χαρτὶ ὅλα τοῦτα τα
θαύματα καὶ τὰ θαυμάσια ἀπὸ μισὸ αἰῶνα βιωματικῆς πίστης καὶ ἀφιέρωσης. Ποτέ
ξανὰ δὲν εἶχε αἰσθανθεῖ σὲ ἕνα δωμάτιο πόνου τέτοια ἀναστάσιμη εὐφροσύνη! Τέτοια ἀποκαραδοκία αἰωνίου! Τέτοια θαλπωρὴ πατρικῆς ἀγκαλιᾶς! Καὶ κάποιες λέξεις ποὺ μέχρι πρότινος τὰ χείλη μόνο πρόφεραν, ἀπόχτησαν μιὰ οὐσία ἀνεπανάληπτη κάθε φορὰ πού, ἀνοίγοντας τὰ μάτια του ὁ παπᾶ Λιᾶς, χαμογελοῦσε τὴν ἐλπίδα ...
Γιὰ μιὰ μόνο θὰ γίνει λόγος! Τόσο μικρή, μὰ χωράει τὰ σύμπαντα ...
Ἡ ΖΩΗ!
Ἡ μόνη ἀληθινὴ ποὺ νεοποιεῖ, ἀφθαρτίζει καὶ ἀνακαλεῖ, κατατροπώνοντας ὅ,τι ἡ
ἀδύναμη λογική μας παρρησιάζει ...
Καὶ ἔμεινε ἔτσι καθηλωμένος στὸ κρεβάτι γιὰ δυὸ ὁλόκληρα χρόνια. Δῶρο Θεοῦ γιὰ ὅλους μας αὐτὰ τὰ 2 χρόνια μιᾶς ἐκκωφαντικῆς σιωπῆς. Ἀνοιχτὰ τὰ πάντα ὑγρά του μάτια ἀκαταπαύστως νὰ μᾶς στέλνουν μηνύματα οὐρανόθεν. Βγῆκαν μέσα ἀπ᾿ τὴν ταλαίπωρη ψυχή μου σὲ μιὰ ἐπίσκεψη στὸν παππούλη μας καὶ στὴν ἁγιασμένη ἀπ᾿ τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν ταπείνωση πρεσβυτέρα του, λίγα λόγια νὰ περιγράψουν τοῦτα τὰ ἀπερίγραπτα ...
Νὰ σὲ παρηγορεῖ ὁ...ἀνήμπορος καὶ πάσχων ...
"Ἔρχομαι καὶ σὲ συναντῶ τούτην τὴν ὥρα σὲ ἕνα δωμάτιο ποὺ ὁ πόνος ἀρωματίζει. Σιωπῶ καὶ ἀνασαίνω. Ἀναδεμένη καὶ ἐκείνη ἡ μυρωδιὰ τῆς ἐλπίδας σὰν τὸ φρέσκο πρωινὸ ἀεράκι, ποὺ σπαθίζει νὰ διώξει μακριὰ τῆς ἀπελπισιᾶς τὰ μικρόβια. Στέκεσαι ἐκεῖ ἄγρυπνος γιὰ ὧρες, γιὰ μέρες, γιὰ χρόνια ἀκόμα ὁλάκερα καὶ καρτεράς. Ἔρχονται καὶ ἄλλοι πολλοὶ καὶ σὲ βρίσκουν νὰ σοῦ ποῦν λόγια ποὺ ποτὲ δὲν θὰ ᾿μπαιναν στοῦ Χριστοῦ μας τὸ στόμα. Καὶ ἐσὺ Χριστομίλητα τοὺς κάνεις καὶ ἀναρωτιοῦνται τί νὰ ᾿ναι κεῖνο ποὺ ξάγρυπνο σὲ κρατᾷ τόσο καιρὸ ...Τοὺς ἀπαντᾷς:
ἀναξίως ἔλαβε τὴν εὐλογία ἀπὸ τὸν ἴδιο, νὰ μεταφέρει στὸ χαρτὶ ὅλα τοῦτα τα
θαύματα καὶ τὰ θαυμάσια ἀπὸ μισὸ αἰῶνα βιωματικῆς πίστης καὶ ἀφιέρωσης. Ποτέ
ξανὰ δὲν εἶχε αἰσθανθεῖ σὲ ἕνα δωμάτιο πόνου τέτοια ἀναστάσιμη εὐφροσύνη! Τέτοια ἀποκαραδοκία αἰωνίου! Τέτοια θαλπωρὴ πατρικῆς ἀγκαλιᾶς! Καὶ κάποιες λέξεις ποὺ μέχρι πρότινος τὰ χείλη μόνο πρόφεραν, ἀπόχτησαν μιὰ οὐσία ἀνεπανάληπτη κάθε φορὰ πού, ἀνοίγοντας τὰ μάτια του ὁ παπᾶ Λιᾶς, χαμογελοῦσε τὴν ἐλπίδα ...
Γιὰ μιὰ μόνο θὰ γίνει λόγος! Τόσο μικρή, μὰ χωράει τὰ σύμπαντα ...
Ἡ ΖΩΗ!
Ἡ μόνη ἀληθινὴ ποὺ νεοποιεῖ, ἀφθαρτίζει καὶ ἀνακαλεῖ, κατατροπώνοντας ὅ,τι ἡ
ἀδύναμη λογική μας παρρησιάζει ...
Καὶ ἔμεινε ἔτσι καθηλωμένος στὸ κρεβάτι γιὰ δυὸ ὁλόκληρα χρόνια. Δῶρο Θεοῦ γιὰ ὅλους μας αὐτὰ τὰ 2 χρόνια μιᾶς ἐκκωφαντικῆς σιωπῆς. Ἀνοιχτὰ τὰ πάντα ὑγρά του μάτια ἀκαταπαύστως νὰ μᾶς στέλνουν μηνύματα οὐρανόθεν. Βγῆκαν μέσα ἀπ᾿ τὴν ταλαίπωρη ψυχή μου σὲ μιὰ ἐπίσκεψη στὸν παππούλη μας καὶ στὴν ἁγιασμένη ἀπ᾿ τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν ταπείνωση πρεσβυτέρα του, λίγα λόγια νὰ περιγράψουν τοῦτα τὰ ἀπερίγραπτα ...
Νὰ σὲ παρηγορεῖ ὁ...ἀνήμπορος καὶ πάσχων ...
"Ἔρχομαι καὶ σὲ συναντῶ τούτην τὴν ὥρα σὲ ἕνα δωμάτιο ποὺ ὁ πόνος ἀρωματίζει. Σιωπῶ καὶ ἀνασαίνω. Ἀναδεμένη καὶ ἐκείνη ἡ μυρωδιὰ τῆς ἐλπίδας σὰν τὸ φρέσκο πρωινὸ ἀεράκι, ποὺ σπαθίζει νὰ διώξει μακριὰ τῆς ἀπελπισιᾶς τὰ μικρόβια. Στέκεσαι ἐκεῖ ἄγρυπνος γιὰ ὧρες, γιὰ μέρες, γιὰ χρόνια ἀκόμα ὁλάκερα καὶ καρτεράς. Ἔρχονται καὶ ἄλλοι πολλοὶ καὶ σὲ βρίσκουν νὰ σοῦ ποῦν λόγια ποὺ ποτὲ δὲν θὰ ᾿μπαιναν στοῦ Χριστοῦ μας τὸ στόμα. Καὶ ἐσὺ Χριστομίλητα τοὺς κάνεις καὶ ἀναρωτιοῦνται τί νὰ ᾿ναι κεῖνο ποὺ ξάγρυπνο σὲ κρατᾷ τόσο καιρὸ ...Τοὺς ἀπαντᾷς:
-Εἶναι ἐκείνη ἡ ἀνάσα ποὺ ξεβγαίνει ἀπὸ τὰ ξεραμένα χείλη καὶ ψυχές - κρῆνες ξεδιψαστικές, ποὺ δὲν στερεύουν ποτὲ τοὺς ἀπὸ τὸ Ζωντανὸ νερό!
Σ᾿ ἐκεῖνο τὸ δωμάτιο, δὲν χωρᾷ νὰ μπεῖ ἡ λογικὴ τῶν στεγνῶν μας ψυχῶν. Σὰν τὸ παράθυρο ἀνοίγει, μόνο τῆς πίστης τὸ ὀξυγόνο θὰ ᾿ρθει ἀνακουφιστικὰ νὰ δροσίσει τὴν ἀμείωτη θέρμη τοῦ σώματος.
-Μὰ δὲν τοῦ προσφέρω ἐγώ! Ἐγὼ εἶμαι ὁ ἀνίσχυρος! Ἐκεῖνος εἶναι ὁ δυνατός! Αὐτὸς μᾶς δυναμώνει! Σὰν βλέπω συνεχῶς νὰ βαπτίζει τὸν πόνο του στὴν κολυμβήθρα τῆς ὑπομονῆς! Ὁ παππούλης μας! Ὁ Γέροντάς μας! Ἐκεῖνος ποὺ κάποτε μιλοῦσε ἐμφορούμενος ἀπ τὸ Πανάγιο πνεῦμα! Ὁ εὔγλωττος, ὁ μεταδοτικός, ὁ εὐμήχανος, ποὺ ὁδηγοῦσε ψυχὲς σὲ λόγια καὶ παραβολὲς ἀπὸ Χριστὸ γραμμένες, τώρα σιωπᾶ...δὲν μπορεῖ οὔτε μιὰ λέξη νὰ προφέρει ...
-Ἄνοιξε ξανὰ τὸ παράθυρο ποὺ κοιτᾷ στὴν ἐλιὰ τὴν γραῖα νὰ μπεῖ θαλασσινὸ ἀγέρι! Καὶ ἄκουσε τώρα αὐτὰ ποὺ ἔχει νὰ μᾶς πεῖ. Τὸν ἀκοῦς; Ναὶ ...Τώρα διδάσκει περισσότερο ...Τώρα τὰ ὁμιλήματά του εἶναι πιὸ συνταρακτικὰ ἀπὸ ποτέ! Ἀρκεῖ σοὶ ἡ χάρις μου! Ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται! Τὸν ἀκοῦς; Σὰν Παῦλος καὶ ἐκεῖνος σὲ κοιτᾷ μὲ τὰ πιὸ λαμπερά του μάτια καὶ καυχιέται! Ποτέ του δὲν καυχήθηκε σ᾿ αὐτὸν τὸν ἀνήφορο!
Τὸ τόσο ταλαιπωρημένο καὶ γερασμένο πρόσωπό του ξαναμεταμορφώθηκε! Μιὰ λέξη μόνο: Γαλήνη! Αὐτὴ τοῦ Παραδείσου! Τὸ πρὶν καὶ τὸ μετὰ ...τὸ αἰώνιο!
Πλέον ὁ παπα Λιᾶς μας βρίσκεται ἐκεῖ ποὺ πάντοτε ποθοῦσε! Στὸ ἐπουράνιο θυσιαστήριο!
Τί νὰ ἀνταποδώσουμε στὸν Κύριο ποὺ τόσο μᾶς εὐεργέτησε στέλνοντας τὸν ἰχνηλάτη καὶ ὁδηγὸ στῆς ἐπιστροφῆς τὸν δρόμο! Ἀκαταγώνιστες οἱ μεσιτεῖες του στὸν θρόνο τοῦ Δεσπότη Χριστοῦ.
Τώρα θὰ ᾿ναι περισσότερο δίπλα μας! Μετὰ τῶν Ἁγίων παππούλη μας γλυκέ, τῆς ὑπομονῆς τῆς πίστης ἐργάτη, τοῦ Χριστοῦ μας δοῦλε ἀκάματε!
Αὐτὸ ποὺ δὲν θὰ λησμονήσουμε ὅσο ζοῦμε εἶναι τὸ πνεῦμα τῆς θυσιαστικῆς σου ἀγάπης!
Τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα συνήθιζες πάντοτε νὰ λὲς μὰ κυρίως νὰ βιώνεις!
Δοτικὸς ὡς ἐκεῖ ποὺ ἡ ἀγάπη γινόταν ἀσύνορη. Γιὰ κάθε ἀπόκληρο, ἀγνοημένο, ἀποσυνάγωγο, ξεστρατισμένο, ἐξαρτημένο, μὲ τὸν Θεὸ θυμωμένο καὶ ἀπ᾿ τοὺς ἀνθρώπους πληγωμένο, ἤσουν μιὰ ὀρθάνοιχτη ἀγκαλιά! Χωρὶς ἡμετέρους, αὐλὲς καὶ προσωποληψίες, δὲν δίσταζες πάντοτε νὰ ὀρθώνεις ἀνάστημα καὶ νὰ ὑπερασπίζεσαι τὴν Ἀγάπη καὶ τὴν Ἀλήθεια!
Καὶ ἔγινες ὁ παπᾶ Λιᾶς ὅλων μας, ποὺ σήμερα κλάψαμε πρῶτα ἀπὸ χαρὰ ἀντικρίζοντας τὴν γαλήνια ὁσιακή σου μορφὴ καὶ ἔπειτα σὰν ἐψάλῃ τὸ Χριστὸς Ἀνέστῃ μόλις ἔσμιξες καὶ πάλι μὲ τὸ δουλεμένο τόσο ἀπὸ τὰ χέρια σου Τσακώνικο χῶμα! Καλὴ ἀντάμωση παπᾶ Λιᾶ μας!
Ἤδη ἔχεις φτάσει στὴν ἐπιγραφὴ ποὺ λέει: Καοὺρ ἐκάνατε στὸν Παράδεισο ...
Τέλος καὶ τῷ Θεῷ ἡ Δόξα !
Νώντας Σκοπετέας
Στὴν ἱερὴ μνήμη τοῦ πνευματικοῦ μας μακαριστοῦ π. Ἠλία Ἀλευρᾶ, τοῦ ἀνθρώπου ποὺ χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ Θεοῦ θὰ καθοδηγεῖ πνευματικὰ τὰ βήματά μας ὡς τὴν στερνή μας πνοή. Ἄς μεσιτεύει γιὰ ὅλους μας στὸν Μακρόθυμο Κύριο κάποτε τὸ ἔλεός Του νὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ συμπορευθοῦμε μαζί του αἰώνια λουσμένοι ἀπ᾿ τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ μας ...
Νώντας Σκοπετέας
Στὴν ἱερὴ μνήμη τοῦ πνευματικοῦ μας μακαριστοῦ π. Ἠλία Ἀλευρᾶ, τοῦ ἀνθρώπου ποὺ χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ Θεοῦ θὰ καθοδηγεῖ πνευματικὰ τὰ βήματά μας ὡς τὴν στερνή μας πνοή. Ἄς μεσιτεύει γιὰ ὅλους μας στὸν Μακρόθυμο Κύριο κάποτε τὸ ἔλεός Του νὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ συμπορευθοῦμε μαζί του αἰώνια λουσμένοι ἀπ᾿ τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ μας ...
Προδημοσίευση ἀπὸ τὸ βιβλίο μὲ τίτλο:
''Αὐτοὶ οἱ παράξενοι Χριστιανοί"
ποὺ θὰ κυκλοφορήσει σὲ λίγο καιρὸ ἀπὸ τὸν Πρόμαχο Ὀρθοδοξίας
''Αὐτοὶ οἱ παράξενοι Χριστιανοί"
ποὺ θὰ κυκλοφορήσει σὲ λίγο καιρὸ ἀπὸ τὸν Πρόμαχο Ὀρθοδοξίας
_____________________________
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου