Σῶσον με, Κύριε, ὅτι ἐκλέλοιπεν ὅσιος( Ψαλμ.11,2)
Ἄκουγε
μικρὸς ποὺ ἤτανε στὰ καφενεῖα τοῦ χωριοῦ ποὺ εἶχαν πικὰπ ἕνα
τραγούδι ποὺ τὸν ἔκανε νὰ λυπᾷται ...Ὡραῖο τραγούδι ἀπὸ τὸν ὑπέροχο
«Δρόμο»...
Εἶχε
μιὰν ἁπλὴ καρδιὰ καὶ τὸν λέγαν Γιάννη ...Τὸν φωνάζανε τρελό... Ἡ ἁπλή του
ἡ καρδιὰ πιὰ δὲ θὰ στενάζει... Τοῦ τὴν κλέψαν τὰ παιδιὰ γιὰ νὰ κάνουν χάζι...
Ὁ τρελὸς ἦταν ὁ τίτλος του ...Ὁ Γιάννης μὲ τὴν κλεμμένη καρδιὰ ἔγινε τότε γιὰ αὐτὸν ἕνα πρόσωπο ἀγαπημένο, ποὺ ἀντανακλοῦσε στὶς μορφὲς ὅσων τρελῶν καὶ περιφρονημένων ἀντίκριζε στὸ διάβα τῆς ζωῆς του. Ἕνας δὲ ἀπὸ αὐτούς, ἦταν τὸ πιὸ ἀναγνωρίσιμο πρόσωπο τοῦ μικροῦ τους χωριοῦ, μιὰ μορφὴ ποὺ κυκλοφοροῦσε συνεχῶς στὰ καλντερίμια καὶ στὶς ρούγες ὁλημερίς, μὲ τὸ φτωχὸ μὰ πάντοτε καθαρό του ντύσιμο καὶ τὸ ραβδί του τὸ ἀκανόνιστο.
Ἦταν ὁ Μενέλαος ὁ Χωματιανὸς ὁ ...τρελὸς παράξενος τοῦ χωριοῦ, ὁ νεωκόρος τῆς Κοιμήσεως, γνωστὸς μὲ τὸ προσωνύμι Σταυροκόπος ...... Ὅποτε καὶ νὰ περπατοῦσες στὸ χωριό, χειμῶνα καλοκαίρι, δὲν ὑπῆρχε περίπτωση νὰ μὴν τὸν συναντήσεις ...Κι ἂν τὸν ρώταγες, ὅλο κάπου σοῦ ἔλεγε πὼς εἶχε νὰ πάει, ἕνα θέλημα τοῦ παπᾶ νὰ κάνει, κάποιον νὰ συναντήσει στὸ τέρμα τοῦ δρόμου ...Τὸ παρατσούκλι τοῦ εἶχε βγεῖ ἀπὸ νέος ποὺ ἦταν, γιατί ὁ Μέλος ὁ Σταυροκόπος δὲν σταματοῦσε ποτὲ νὰ σταυροκοπιέται ...Δὲν ἦταν δὰ καὶ ἐντελῶς ἀνεξήγητη αὐτή του ἡ συνήθεια, γιατί στὸ χωριό τους κάθε γειτονιὰ ἔχει καὶ τὸ ἐκκλησάκι της καὶ τὸ προσκυνητάρι της ....
Ἐκεῖ στὴν πεζούλα τοῦ μπάρμπα- Κώστα τοῦ καφετζῆ τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μάνας του, κάτω ἀπ᾿ τὴν μεγάλη μουριά, ποὺ τοῦ ἄρεσε νὰ πίνει ἀπειρόκακος καὶ χαρούμενος τὴν πορτοκαλάδα του τὴν κερασμένη, τὸν ἔβλεπε καὶ αὐτὸς πάντα καὶ θυμόταν τοὺς στίχους ἀπ᾿ τὸ τραγούδι τὸ παλιὸ τὸ ἀγαπημένο καὶ χαιρόταν ποὺ ὁ Μέλος ὁ Σταυροκόπος, εἶχε τὴν καρδιὰ του ἀστένακτη καὶ ἀπαλλαγμένη ἀπὸ κάθε τί τὸ γήινο καὶ τὸ μικρό.
Ἦταν καλοκαίρι τοῦ Σωτῆρος ἀνήμερα, πρὶν ἀπὸ μερικὰ χρόνια, προτού κοιμηθεῖ ὁ παράξενος τοῦτος ἄνθρωπος! Τὸ παιδὶ μεγάλωσε! Φοιτητὴς πιὰ στὸ Πανεπιστήμιο! Ὀδοντίατρος! Μόλις εἶχαν ἀφιχθεῖ ἀπ᾿ τὴν Ἀθήνα στὸ λατρεμένο τους χωριὸ καὶ περπάτησε ἀνυπόμονα ὡς τὴν πλατεῖα, ποὺ ἦταν γεμάτη ἀπὸ τοὺς συγχωριανούς του καὶ τοὺς πρωτευουσιάνους παραθεριστές! Ἀσίγαστος θόρυβος ζωῆς καὶ τόσες ἀναμνήσεις νὰ συνοδεύουν κάθε του ματιά! Πῆγε καὶ κάθισε στὸ καφενεδάκι τὸ παλιό. Ἐκεῖ ὁ Μέλος, σταθερὰ στὴν πεζούλα του, σὰν νὰ μὴν πέρασε στιγμὴ ἀπὸ τὴν τελευταία τους συνάντηση ...Καταχάρηκε ἐκεῖνος ποὺ τὸν εἶδε! Τὸν ἀγκάλιασε ὁ Μέλος καὶ τοῦ φίλησε τὸ χέρι! Ἔνιωσε τέτοιο δέος ὁ νεαρός ! Τέτοια ἀγάπη νὰ τὸν πλημμυρίζει ποὺ τὸν συντάραξε... Τόσα χρόνια ποτὲ δὲν εἶχε κάτσει κοντά του νὰ μιλήσουν πέραν τῶν συνηθισμένων καὶ τυπικῶν χαιρετισμῶν στὰ βιαστικὰ ......
Ἄρχισαν νὰ
κουβεντιάζουν καὶ νὰ λένε τὰ νέα τους! Ὅλο ἐνδιαφέρον ὁ Σταυροκόπος τὸν ρωτοῦσε
γιὰ τὶς σπουδές του, τὰ ἀδέλφια του, τοὺς γονεῖς του, τὴν πνευματική του ζωὴ
στὴν Θεσσαλονίκη ...Καὶ τὴν ὥρα ποὺ μιλοῦσε κοιτοῦσε ἔντονα ὁλόγυρά του
καὶ κάθε λίγο καὶ λιγάκι ὡς συνήθως ἔκανε...τί ἄλλο; Τὸν
σταυρό του!
-Μέλο μου νὰ σὲ ρωτήσω κάτι ...χρόνια τὸ θέλω μὰ δὲν τολμοῦσα γιατί πίστευα πὼς θὰ σὲ πειράξει …
-Νά , αὐτὸ ποὺ ὅλο κάνεις τὸν Σταυρό σου, ἐμένα καθόλου δὲν μὲ ἐνοχλεῖ ...ἴσα -ἴσα μὲ ἀναπαύει ...ἀλλὰ τόσα χρόνια ποὺ σὲ γνωρίζω δὲν πειράχτηκες δὲν βαρυγγόμησες ποτὲ ποὺ ὅλοι σὲ ...κοροϊδεύουν καὶ γελᾶνε μαζί σου;
-Νὰ βαρυγγομήσω; Νὰ χάσω τὸν μισθὸ μου βρὲ παιδί; Δὲν ἔχεις διαβάσει τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ μακαρίζει ὅσους τοὺς κοροϊδεύουν γιὰ τὴν χάρη τοῦ Χριστοῦ μας; Θὰ σοῦ πῶ λοιπὸν καὶ σὲ παρακαλῶ νὰ μήν το πεῖς σὲ κανέναν, μέχρι ποὺ νὰ μοῦ πάρει τὴν ψυχὴ ὁ Ἀρχάγγελος! Θέλω νά μοῦ τὸ ὑποσχεθείς!
-Ναὶ Μέλο μου! Στὸ ὑπόσχομαι!
-Ρῖξε μιὰ ματιὰ γύρω σου παιδί μου! Πόσοι ἄνθρωποι! Πόσες ψυχές! Πόσα μικρὰ παιδιά! Στὸ κέντρο ὁ Ναὸς τῆς Παναγίας μας! Ὁ οἶκος τοῦ Πατέρα μας! Ἡ Ἐκκλησία ποὺ βαπτιστήκαμε ποὺ γευτήκαμε τὴν γλυκάδα τῆς πίστης μας, ἐκεῖ ποὺ κάποια στιγμὴ θὰ μᾶς φροντίσουν στὸ στερνό μας μονοπάτι ...Ὅλους αὐτοὺς τοὺς νοιάζομαι καὶ τοὺς ἀγαπῶ καὶ δὲν μὲ νοιάζει ποὺ μὲ ἔχουν γιὰ τρελὸ καὶ ἀλλόκοτο ...Μόνο κάτι μὲ στενοχωρεῖ, ἀλλὰ ποτὲ δέν τοὺς τὸ λέω! Νιώθω χρόνια τώρα πὼς ἡ ἀγάπη τους γιὰ τὸν Χριστό μας τὴν Παναγιὰ καὶ τοὺς Ἁγίους ἔχει παγώσει! Καὶ τὸ ἐλάχιστο δὲν κάνουν γιὰ νὰ στείλουν πάνω ἕνα εὐχαριστῶ γιὰ ὅλα τὰ καλὰ ποὺ μᾶς χαρίζει ὁ Πανάγαθος ...Οὔτε ἕναν Σταυρὸ παιδί μου! Οὔτε ἕναν Σταυρό! Κάποτε λοιπόν, ἤμουν πολὺ νέος ἀκόμα τὸ πῆρα ἀπόφαση ...
-Τί ἀποφάσισες Μέλο μου;
Προχώρησε ὁ
Μενέλαος ὁ Σταυροκόπος κάνοντας τὸν Σταυρό του γιὰ ὅποιον νιόφερτο
συναντοῦσε νὰ ἔρχεται πρὸς τὸ μέρος του. Τὸν ἀκολούθησε κατασυγκινημένος, χωρὶς
νὰ μπορεῖ νὰ ἀρθρώσει κουβέντα! Στὴν ἀπέναντι εἴσοδο τῆς πλατείας ἔμπαινε
ἐκείνη τὴν στιγμὴ ἡ Ρεβέκκα καὶ ὁ Νίκος μὲ τὰ 6 τους παιδιά! Ἀσυνάντητη ἡ
εὐλάβεια αὐτῆς τῆς εὐλογημένης φαμίλιας! Ἔκαναν ὅλοι τὸν Σταυρό τους! Τὸν
κοίταξε μὲ νόημα καὶ ἀγάπη ὁ ...τρελὸς ...Μιὰ φορὰ μόνο τότε
σταυροκοπήθηκε καὶ ἄνοιξε τὴν πόρτα τῆς Παναγίας ψιθυρίζοντας... Εἰσελεύσομαι
εἰς τὸν οἶκον σου, προσκυνήσω πρὸς ναὸν ἅγιόν σου ἐν φόβῳ σου Κύριε...
Εἰς μνήμην Π.Σ
Διαβάζοντας τέτοια διηγήματα πόσο γαληνεύει η ψυχή του ανθρώπου!
ΑπάντησηΔιαγραφή(Ενώ η τηλεόραση φέρνει άγχος, ταραχή και αγωνία).
Λένε πολλοί:
Θα το δω αυτό και αν μου αρέσει το κρατάω.
Αν δεν μου αρέσει το απορρίπτω.
Αμ δε που το απορρίπτεις. Αυτό πλέον έχει περάσει μέσα σου και έχει γραφτεί στον (σκληρό δίσκο) και όταν εσύ θα το έχεις ξεχάσει θα έρθει η στιγμή που ο διάβολος θα το φέρει ολοζώντανο μπροστά σου. (Ακόμα και αν έχουν περάσει πολλά χρόνια).
Το συμπέρασμα:
Διαβάζοντας αυτό το υπέροχο διήγημα ας μας μείνει να κάνουμε πάντα τον Σταυρό μας. Μπορεί να ρωτήσει κάποιος μέχρι πόσες φορές να τον κάνουμε;
Αν μπορούμε και ένα εκατομμύριο φορές την ημέρα.
Να σταυρώνουμε και τα παιδιά μας ακόμα και όταν κοιμούνται.
Το φαγητό μας, το μαξιλάρι μας, το αυτοκίνητό μας, ακόμα και κάποιον που θα μας προσπέραση με μεγάλη ταχύτητα να τον φυλάει ο Θεός.
Αν γνωρίζαμε την δύναμη του Σταυρού θα τον κάνουμε ακόμα και την ώρα που κοιμόμαστε.
Υ.Γ. ούτε επιδεικτικά, ούτε όμως και σαν να παίζουμε μαντολίνο.
Αλλά με μεγάλη ευλάβεια και συναίσθηση.
Απόσπασμα. Κιβωτός της Ορθοδοξία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως διδάσκει σχετικά η Εκκλησία μας, η ορθόδοξη θεολογία συνοψίζεται και εκφράζεται παραστατικά με τα πέντε δάκτυλα του ενός χεριού στη σταυροειδή κίνησή τους επάνω στο σώμα μας. Τα τρία ενωμένα μεγάλα δάκτυλα του χεριού μας συμβολίζουν την Αγία Τριάδα, δηλ. Πατέρα, Υιό και Αγιο Πνεύμα, ενώ τα δύο μικρά δάκτυλα, διπλωμένα κάτω από τα τρία μεγάλα, συμβολίζουν τις δύο Φύσεις του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, τη Θεία και την Ανθρώπινη, υποταγμένες στην Αγία Τριάδα. Η κάθετη κίνηση του χεριού από την κεφαλή στην κοιλία υποδηλώνει την κάθοδο του Χριστού από τον Ουρανό στη γη, ενώ η οριζόντια κίνηση από τον δεξιό στον αριστερό ώμο υπογραμμίζει τη γνώση μας για την παράταξη των ανθρώπων ενώπιον του Θεού κατά την Ημέρα της Κρίσεως, όπως μας εξήγησε ο Ιδιος ο Κύριος. Με το χέρι μας δικηρύσσουμε τη βεβαιότητά μας ότι στα Δεξιά του Πατρός κάθεται ο Υιός Αυτού και Σωτήρας Ημών Ιησούς Χριστός και ίστανται ενώπιον Του οι δίκαιοι, στους οποίους παρακαλούμε να ενταχθούμε και εμείς, ενώ στα αριστερά Τουπαρίστανται οι αμαρτωλοί, από τους οποίους ικετεύουμε τον Χριστό να μας ξεχωρίσει. Το χτύπημα, τέλος, του στήθους με την ανοικτή παλάμη επισφραγίζει την αποδοχή μέσα στην καρδιά μας της ομολογίας αυτής. Αυτή είναι η ορθόδοξη θεολογία του Σημείου του Σταυρού επάνω στο σώμα μας.Και είναι χαρακτηριστική η διαφορά της, εάν τη συγκρίνουμε με την αντίστοιχη δια χειρός ομολογία των Καθολικών.
Η επιτέλεση λοιπόν του Σημείου του Σταυρού και μάλιστα με τον εκκλησιαστικώς ενδεδειγμένο τρόπο, είναι ζήτημα πίστης. Και για τη σωστή καλλιέργεια αυτής στους σημερινούς άφιλους καιρούς, τεράστια ευθύνη έχουν αφ’ ενός μεν η οικογένεια και αφ’ ετέρου η Εκκλησία, η οποία πρέπει και στο διόλου ευκαταφρόνητο αυτό ζήτημα να δείξει άλλο, πιο πειστικό πρόσωπο και να μεταφέρει στους πιστούς Χριστιανούς Ορθόδοξους το μήνυμα ότι το σημείο του Σταυρού, μύριες φορές βοήθησε τον Ελληνισμό, να ξεπεράσει δυσκολίες και ειδικά σήμερα που η επάρατος πανδημία αλλά, οι διωγμοί οι αμαρτίες έχουν ήδη εισβαλει στην ευσεβή Ελληνική κοινωνία ....
Απόσπασμα.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ: Κύριε, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ τὸν μονογενῆ Σου Υἱοῦ ἐξαποστεῖλαι καταδεξάμενος, καταδεξάμενον πάντα παθεῖν διὰ τὴν τοῦ γένους ἡμῶν σωτηρίαν, καὶ Σταυρόν, καὶ θάνατον ὑπομεῖναι ἐποίησας, ἵνα τῆς τοῦ θανάτου πικρᾶς ἡμᾶς τυραννίδος ἐλευθερώσῃ, ὑψώσῃ δὲ πάντας εἰς ἑαυτοῦ διὰ τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ προσκυνήσεως, τοῦ ἀμάχου ὅπλου καὶ ἀηττήτου.
ΑΑ