"- Ήρθαμε και φεύγουμε για την Άνω Ιερουσαλήμ!"_Όσιος Αμφιλόχιος Πάτμου

 

Ο περίφημος πνευματικός και ιδρυτής της γυναικείας Ι. Μονής του Ευαγγελισμού της «Μητρός του Ηγαπημένου» στην Πάτμο αρχιμ. Αμφιλόχιος Μακρής (1889-1970) έφθασε σε βαθύ γήρας. 

 

Ο νεανικός του όμως ενθουσιασμός παρέμενε ο ίδιος! Και ήταν αντιληπτό αυτό όχι μόνο από όσους ζούσαν κοντά του, αλλά και από τους περαστικούς επισκέπτες, με τους οποίους πάντα νουθετούσε και ενθουσίαζε για μια πραγματικά χριστιανική ζωή.

Την Κυριακή προ των Βαΐων του 1970, κατά το μεσημέρι, καθισμένος στην πολυθρόνα του αναφώνησε:

- Ήρθαμε και φεύγουμε για την Άνω Ιερουσαλήμ! Αδελφή Αγάθη, φώναξε τη γερόντισσα και όλες τις αδελφές.

Φαίνεται ότι δέχθηκε το κάλεσμα για τον ουρανό! Η γερόντισσα και οι αδελφές συγκινημένες περιστοίχισαν τον γέροντα. Πήραν την τελευταία συγχώρησι και μια ιδιαίτερη ευχή και ευλογία η καθεμιά.

Τις υπόλοιπες ημέρες παρέμεινε στο κρεββάτι απ’ όπου εξακολουθούσε να δίνη τις τελευταίες του ευχές και νουθεσίες, παρ’ όλο τον κλονισμό της υγείας του.

- Πρέπει να είσθε παιδιά της αγάπης! Να μη φοβάσθε τον διάβολο… Δεν έχω άλλη χαρά και άλλο πόθο, από το να σας δω στον παράδεισο! Ο Θεός να σας αξιώση της δόξης Του. Έχω μεγάλη συγκίνησι που έχω πλάι μου όλα τα πνευματικά μου τέκνα. Άλλη χαρά δεν έχει ο πατέρας… 

Δεν μπορεί να λέγεται χριστιανός εκείνος που δεν έχει αγάπη. Προσποιείται τον χριστιανό… Να έχετε ενότητα μεταξύ σας. Ο Χριστός να μη λείπη από την καρδιά σας… Να παρακαλήτε τον Θεό να με συγχωρήση, γιατί δεν σας έδωσα τίποτα σαν φτωχός πατέρας.

Η γερόντισσα κατασυγκινημένη του αποκρίθηκε:

- Το παν, γέροντα μου, μας έδωσες.

Και ενώ η γερόντισσα παρέμεινε γονατιστή μπρος στο κρεββάτι του, ο γέροντας συνέχισε:

- Ο Θεός να σας ενισχύη, να οδηγήσετε σωστά το ποίμνιο που σας έδωσε να ποιμάνετε. Θέλω να συνεχίσετε πιστά το έργο μου, όταν θα φύγω. Θα χαίρομαι όταν θα βλέπω ότι προχωρήτε στις άγιες γραμμές του μοναχισμού… Ο Κύριος να μας αξιώση να ζήσουμε στη δόξα του παραδείσου…

Η αγωνία ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων των μοναχών, γιατί σε λίγο θα έχαναν τον στοργικό τους πατέρα.

Η ώρα του θείου θελήματος έφθασε! 16 Απριλίου του 1970, Πέμπτη, 2.15μ.μ. παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια του αγαπημένου του Ιησού.

Η μορφή του πήρε μια ξεχωριστή ομορφιά, ειρήνη και ιλαρότητα. Το πένθος ήταν βαρύ, αλλά μια ενδόμυχη και ανέκφραστη χαρά μετρίαζε τον πόνο της ορφάνιας στις καρδιές των τέκνων του. Ο γέροντάς τους βρισκόταν στον παράδεισο!

(Ο Γέροντας μας)

("Χαρίσματα και Χαρισματούχοι", Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Β΄, σ. 244-246)

Πηγή:http://www.sostis.gr/

«Πᾶνος»