Πέρασαν 46 χρόνια ἀπὸ ὅλα τοῦτα τὰ θαυμάσια ...Σὲ 2 ἅγιες τράπεζες ...Τῆς Ἁγίας Τριάδας στὸν Μέρμπακα τῆς Ἀργολίδας, τῆς Ἁγίας Τριάδας στὴν Πρόνοια τοῦ Ναυπλίου...μὰ καὶ σὲ μιὰ ἔμψυχη, αὐτὴ τῆς Πρεσβυτέρας του, μὲ τὴν ἀνδρεία καὶ ποιητικὴ ψυχὴ ...5 παιδιά, πολλὰ ἐγγόνια, ἀμέτρητα πνευματικοπαίδια...
Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἔγραψε τοῦτες τὶς λίγες γραμμὲς γιὰ τὸν Παπᾶ -Λιὰ μας ...... Μισὸς αἰῶνας ἀνυποχώρητης καὶ αδίσταχτης πίστης ...Κάποτε δὲν φοβήθηκε ἀκόμα καὶ νὰ παραιτηθεῖ ἀπὸ τὴν θέση του, στέλνοντας μήνυμα γιὰ ὁμόνοια καὶ σωφροσύνη σὲ ὅσους ἀνωτάτους Ἐκκλησιαστικοὺς δημιουργοῦσαν καὶ δυστυχῶς ἀκόμα δημιουργοῦν θλιβερὲς διχοστασίες ......
Ἕνα σύνθημα πάντα στὰ χείλη του γραμμένο μὲ δάκρυνο μελάνι στὴν μεγάλη του καρδιά: Τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα ἵνα πάντως τινὰς σώσω... Κάποτε ἔπεσε μὲ τὰ ράσα στὴν θάλασσα, στὸ λιμάνι τοῦ Ναυπλίου νὰ σώσει κάποια ψυχὴ ποὺ χανόταν ...Οἱ φυλακισμένοι τοῦ Ναυπλίου καὶ οἱ ἐξαρτημένες ψυχοῦλες τῆς Ἀργολίδας γιὰ χρόνια βρῆκαν στὸν παππούλη παρηγοριὰ καὶ ἄνθρωπο νὰ ἔχουν ...... ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, μὲ ἀνόθευτη διάθεση μαρτυρίου ......
Οὔτε οἱ τιμές -ἀκόμα καὶ Πρόεδρο τοῦ Νοσοκομείου τὸν τοποθέτησε ἡ πρόνοια τοῦ Μεγάλου Ἰατροῦ - οὔτε τὰ ἀμέτρητα εὐχαριστῶ καὶ τὰ μπράβο τὸν ἄγγιξαν στὸ ἐλάχιστο ποτέ του, οὔτε κἂν τὰ συγκινητικὰ λόγια ποὺ ἀκούστηκαν παραμονὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος τὸ 2012 στὴν ἀποχαιρετιστήριά του Ἱερὴ Ἀγρυπνία, στὴν ἀγαπημένη του Πρόνοια, στὸν Ναό του τὸν πολυαγαπημένο, ποὺ δὲν διάβηκε ποτέ του δίχως συστολὴ καὶ συγκλονισμὸ στὰ κατάβαθά του ...Στὸ τέλος φώναξε μιὰ ψυχὴ βασανισμένη ποὺ καθόταν πίσω ...σπάραξε τὸ εὐχαριστῶ της, τὸ ἀντίο της στὸν εὐεργέτη της ...
Δὲν μοῦ ἐπέτρεψε ποτὲ νὰ πάω στὸ σπίτι του στὸ Ναύπλιο, ἀπέναντι ἀπὸ τὸ μεγάλο φουγάρο ὅσο βρίσκονταν ἐκεῖ ...Δὲν ἤθελε νὰ τὸν ἐπαινέσω οὔτε κἂν διανοίᾳ, δὲν ἤθελε νὰ μακαρίσω τὴν ἑκουσία πτωχεία του καὶ τὴν Ἰώβεια ὑπομονή του ...Μόλις ἔφυγαν γιὰ τὸν Τυρό, ἔρημο πῆγα νὰ τὸ ἐπισκεφθῶ αὐτὸ γιὰ πρώτη φορὰ ...Ἦταν εὔκολο τὸ νὰ μπεῖς ...Ἄλλωστε μιὰ μαγκούρα ἀπ᾿ τὸ Σινᾶ ποὺ εἶχε φέρει κάποτε ἀπὸ τὰ Θεοβάδιστα μέρη, ἦταν ἡ μόνη τους διαρκὴς ἀσφάλεια τόσα χρόνια...
Τὴν εἶχε ἀφήσει σὲ μιὰ σταθερὴ θέση, ἀκριβῶς ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα λέγοντας τό: ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξει εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ φυλάσσοντες...
-Αὐτὴ μᾶς φυλάει! μοῦ εἶπε κάποτε!
Πῆγα στὸ πίσω δωμάτιο, ἐκεῖ ποὺ ἀναρίθμητα περιστέρια, καθημερινὰ κρατοῦσαν συντροφιὰ στὴν Πρεσβυτέρα του, ποὺ ἀγνάντευε δυσκολεμένη μὰ γαλήνια, τὶς πλαγιὲς τῆς Ἁγίας Μονῆς, τὶς ὧρες τὶς ἀτέλειωτες τὶς μοναχικὲς τοῦ πόνου, ποὺ ὁ Γέροντάς της περνοῦσε κάτω ἀπ τὸ δεξὶ ἀναλόγι τῆς Πρόνοιας, στὴν σταθερὴ γνωστὴ σὲ ὅλους θέση, φορῶντας τὸ ἐπιτραχήλιό του, θεραπεύοντας τραυματισμένες ψυχὲς ...... Πῆγα στὰ ὑπόλοιπα μέρη τοῦ σπιτιοῦ ...... Ἐμβλέψατε τὰ πετεινὰ τοῦ Οὐρανοῦ! Μόνο αὐτὸ μοῦ ἦρθε στὸν νοῦ καὶ στὰ χείλη...
Στὴν παραλία τοῦ Τυροῦ, σὲ ἕνα στενὸ δρομάκι πάνω ἀπ᾿ τὸ κοιμισμένο ποτάμι, ποὺ πάντα θὰ γυρεύει νὰ γίνει ἕνα μὲ τῆς θάλασσας τὴν ἀρμυρωμένη ἀγκάλη, μιὰ σημαία σχεδὸν συνέχεια κυματίζει ...Δὲν εἴχαμε ξαναπάει στὸ Τσακώνικο σπίτι καὶ ψάχναμε ὁλόγυρα ...Τὸ ρασάκι τοῦ παπα -Λιᾶ ἀνέμιζε κρεμασμένο σὲ ἕνα λιακωτὸ ὑπερῶο! Σὰν λάβαρο Ὀρθοδοξίας ἔμοιαζε στ᾿ ἀλήθεια ἐκεῖνο τὸ πολυφορεμένο ἀντερί του! Ἦταν ἀνήμερα τοῦ Προφήτη Ἠλία ...20 Ἰουλίου 2013. Πῆγα καὶ τὸν συνάντησα μὲ ἕνα ἠχογραφικὸ στὰ χέρια καὶ ἕνα ψυχογραφικὸ στὴν εὐγνωμονοῦσα ἐς,ἕς ἀεὶ καρδιὰ μοῦ ...3 ὧρες περίπου μοῦ μιλοῦσε στὸν Ἅγιο Νεκτάριο κάτω ἀπ τὴν Ἁγία Μαρίνα ...Λίγα χώρεσαν σὲ ἐκεῖνες τὶς ἀλησμόνητες στιγμές, πολλὰ παρασιωπήθηκαν ἠθελημένα ...Μόνο Ἕνας νὰ τὰ γνωρίζει καὶ κανένας ἄλλος! Μεγάλη Ἑβδομάδα πάντα θὰ τὸν φέρνω μπροστά μου τὸν Παπᾶ -Λιᾶ μας, τὴν ὥρα ἀκριβῶς ποὺ μὲ σπαραγμὸ ἀγκαλιάζει τὸν ὁλοζώντανο στὰ χέρια του Νυμφίο καὶ τὸν Ἐσταυρωμένο...
Καὶ ἔπειτα στὴν ἀγρύπνια, στὸ ξημέρωμα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς νὰ στολίζει ἐκεῖνος ἀκούραστος συντροφιὰ μὲ Προϊνιώτισσες Μυροφόρες, τὸν τάφο τοῦ Κυρίου Δεσπότη τῆς ζωῆς μας ...Κάποτε τὸν στόλισε ἀποκλειστικὰ μὲ χιλιάδες μεθυστικοὺς πορτοκαλανθούς!
Καὶ ἔπειτα στὴν ἀγρύπνια, στὸ ξημέρωμα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς νὰ στολίζει ἐκεῖνος ἀκούραστος συντροφιὰ μὲ Προϊνιώτισσες Μυροφόρες, τὸν τάφο τοῦ Κυρίου Δεσπότη τῆς ζωῆς μας ...Κάποτε τὸν στόλισε ἀποκλειστικὰ μὲ χιλιάδες μεθυστικοὺς πορτοκαλανθούς!
Μιὰ λέξη μόνο ὑπάρχει γιὰ τὸ τέλος τούτης τῆς πολυκύμαντης ζωῆς του στὸ χαρτὶ ..
Εὐχαριστῶ ...
Στὸν Οὐρανὸ νὰ φτάσει , φτερὸ ἀγγελικὸ νὰ γίνει κάποτε στὸ πύρινο ἅρμα τῆς δικῆς του ἀνάβασης ......
(συνεχίζεται μὲ τὸν Ἐπίλογο)
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: "Πόσα χωρᾶνε σὲ ἕνα Ἀμήν" ( εκδ.Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας 2019)
ὅπου συμπεριλαμβάνεται ἡ ἀφηγηματικὴ βιογραφία τοῦ μακαριστοῦ π.Ηλία Ἀλευρᾶ + 28.7.2021.
___________________________
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου