...Ὁ μπάρμπα -Σπύρος δὲν σταματοῦσε ἀχόρταγα νὰ κοιτᾷ! Σκούπιζε συχνὰ πυκνὰ μὲ ἕνα μαντήλι τὰ δάκρυά του , ποὺ ἔβλεπε σήμερα τὸν γιό του τόσο εὐτυχισμένο στὴν μεγάλη τούτη μέρα, τὴν γενέθλια, τὴν ἀλησμόνητη ...Δὲν εἶχε ξαναπάει σὲ χειροτονία ποτέ του! Δὲν καταλάβαινε πολλά! Δὲν ἤξερε καὶ γράμματα! Φτωχὸς ψαρᾶς, μιὰ ζωὴ ὁλάκερη πάλευε μὲς στὴν ἁλμύρα καὶ στὰ ἀγριέματα τῆς δικῆς του ἀπέραντης γῆς, νὰ ἀγρέψει τῶν παιδιῶν του τὸ προσφάγιον ...Μιὰ μεγάλη ἀδυναμία εἶχε ὅμως ...ἕνα ἐλάττωμα ποὺ ἔθλιβε τοὺς γύρω του στὸ σπίτι! Ἰδίως τὴν γυναῖκα του καὶ τὸν μικρὸ τὸν γιό! Ἔβλαπτε τὴν φήμη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας ὅποτε νευρίαζε! Εἶχε μάθει ἀπὸ μικρὸς σὲ τούτη τὴν δαιμονοκίνητη ἀσχήμια καὶ ἐκεῖνο τὸ βορβορῶδες καὶ φριχτὸ πάθος, τὸν κυρίευε κάθε λίγο καὶ λιγάκι!
Τὸν παρακαλοῦσε ὁλοένα ὁ Ἠλίας ......-Βρὲ Πατέρα μου, μὴν βλαστημᾷς! Σὲ ἱκετεύω! Στὰ πόδια σου πέφτω! Νά, ἂν θὲς νὰ ξεσπάσεις, βάλτα μὲ μένα, χτύπα με ἂν θές, μὰ μὴν βρίζεις ἔτσι ἀπαίσια τὸν γλυκύτατο Χριστό μας, τὴν Παναγία μας...Εἶναι ἡ Μάνα μας !
-Δὲν τὸ θέλω Ἠλία μου ...δὲν τὸ θέλω! ἔλεγε καὶ ἔκλαιγε σὰν τὸ μωρὸ παιδί! Δάγκωνε τὰ χείλη του ἐκεῖνο τὸ πρωινὸ ποὺ ἔβλεπε τὸν γιό του πλέον ζωσμένο μὲ τὰ Ἀγγελικὰ φτερὰ ...μὲ τὸ ὀράριο, τὸ στιχάριο τὰ ἐπιμανίκια!
-Ὁ Ἠλίας μου Παπᾶς καὶ ἐγὼ νὰ βλαστημάω...μονολογοῦσε μέσα του!
-Ἐσεῖς τοῦ τὰ κάνατε τὰ ἄμφια τοῦ Διακόνου; τὸν ρώτησε μιὰ ἡλικιωμένη κυρούλα ποὺ ἔστεκε δίπλα του! -Ὁ Πατέρας του δὲν εἶστε;
Πλησίαζαν νὰ λάβουν ἀντίδωρο καὶ νὰ εὐχηθοῦν στὸν νέο Διάκονο! Δὲν ἀποκρίθηκε, γιατί δὲν κατάλαβε καὶ τίποτε ὁ μπάρμπα Σπύρος! Οὔτε τί θὰ πεῖ ἄμφια ἤξερε, οὔτε κἂν ποιός ἦταν ὁ Διάκονος! Μετὰ τὸ τέλος βρῆκε τὸν γιό του ἔξω ἀπὸ τὸν Ἅγιο Πέτρο.
Τὸν παρακαλοῦσε ὁλοένα ὁ Ἠλίας ......-Βρὲ Πατέρα μου, μὴν βλαστημᾷς! Σὲ ἱκετεύω! Στὰ πόδια σου πέφτω! Νά, ἂν θὲς νὰ ξεσπάσεις, βάλτα μὲ μένα, χτύπα με ἂν θές, μὰ μὴν βρίζεις ἔτσι ἀπαίσια τὸν γλυκύτατο Χριστό μας, τὴν Παναγία μας...Εἶναι ἡ Μάνα μας !
-Δὲν τὸ θέλω Ἠλία μου ...δὲν τὸ θέλω! ἔλεγε καὶ ἔκλαιγε σὰν τὸ μωρὸ παιδί! Δάγκωνε τὰ χείλη του ἐκεῖνο τὸ πρωινὸ ποὺ ἔβλεπε τὸν γιό του πλέον ζωσμένο μὲ τὰ Ἀγγελικὰ φτερὰ ...μὲ τὸ ὀράριο, τὸ στιχάριο τὰ ἐπιμανίκια!
-Ὁ Ἠλίας μου Παπᾶς καὶ ἐγὼ νὰ βλαστημάω...μονολογοῦσε μέσα του!
-Ἐσεῖς τοῦ τὰ κάνατε τὰ ἄμφια τοῦ Διακόνου; τὸν ρώτησε μιὰ ἡλικιωμένη κυρούλα ποὺ ἔστεκε δίπλα του! -Ὁ Πατέρας του δὲν εἶστε;
Πλησίαζαν νὰ λάβουν ἀντίδωρο καὶ νὰ εὐχηθοῦν στὸν νέο Διάκονο! Δὲν ἀποκρίθηκε, γιατί δὲν κατάλαβε καὶ τίποτε ὁ μπάρμπα Σπύρος! Οὔτε τί θὰ πεῖ ἄμφια ἤξερε, οὔτε κἂν ποιός ἦταν ὁ Διάκονος! Μετὰ τὸ τέλος βρῆκε τὸν γιό του ἔξω ἀπὸ τὸν Ἅγιο Πέτρο.
-Παιδὶ μου... παπᾶ ...... Ἠλία μου , μήπως πρέπει νὰ κάνω καὶ ἐγὼ κάτι γιὰ σένα; γιατί μιὰ γερόντισσα πρὶν μοῦ εἶπε ἂν σοῦ ἔκανα τὰ ἄμφια ...τὶ εἶναι τὰ ἄμφια παιδί μου;
-Αὐτὰ ποὺ μοῦ φόρεσε ὁ Δεσπότης πατέρα!
- Ἅ τώρα κατάλαβα! πρέπει νὰ τὰ πληρώσω ἐγώ! Συγχώρα με παιδάκι μου! Ποῦ νὰ τὸ γνωρίζω! Ἀγράμματος ἄνθρωπος εἶμαι!
-Πατέρα, δὲν θέλω σήμερα κάτι τόσο φτηνὸ νὰ μοῦ δωρίσεις! Αὐτὰ πανιὰ εἶναι! Εὐλογία ἔχουν βέβαια ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο καὶ ἀπὸ τὴν Θεία χάρη! Μὰ ἐγὼ θέλω σήμερα ἀπὸ σένα ἕνα πολὺ μεγαλύτερης ἀξίας , ἕνα ἀσύγκριτο , ἕνα ἀνεκτίμητο δῶρο!
-Τί θὲς νὰ σοῦ πάρω παιδί μου; Δὲν ἔχουμε καὶ τόσους παρᾶδες ! Στοίχισε το νὰ ἔρθουμε ὅλοι μας ἐδῶ! Καὶ τὸ ξενοδοχεῖο χθὲς τὸ βράδυ! Καὶ τὰ εἰσιτήρια! Ἀλλὰ ὅ,τι μοῦ πεῖς θὰ τὸ φροντίσω! Θὲς κανένα ρολόϊ μήπως, τίποτα παπούτσια καινούργια γιὰ νὰ ἔχεις; Πές μου! Θὰ δανειστῶ ἂν χρειαστεῖ!
-Πατέρα μου σὲ τούτην τὴν τόσο σπουδαία γιὰ τὴν ζωή μου ἡμέρα τὴν ἀνεπανάληπτη, ποὺ ξέρεις καλὰ πόσο τὴν περίμενα πάντα, θέλω ἀπὸ σένα ἕνα καὶ μόνο δῶρο ...... Νὰ σταματήσεις νὰ βλαστημᾷς! Νὰ μήν τὸ ξανακάνεις ποτέ σου! Θὰ εἶναι αὐτό, σὰν νὰ μοῦ ἔχεις χαρίσει τὰ πάντα! Αὐτὸ εἶναι τὸ δῶρο ποὺ περιμένω σήμερα ἀπὸ σένα! Τί λὲς θὰ μοῦ τὸ χαρίσεις;
Χαμήλωσε τὰ μάτια ὁ μπάρμπα-Σπύρος! Τὸν συντάραξε αὐτὸ τὸ αἴτημα τοῦ νέου Διάκου! Σὰν νὰ συνειδητοποίησε σὲ μιὰ στιγμὴ τὸ μέγεθος τοῦ ἐγκλήματός του, μὰ καὶ τὸ ἀνεκτίμητο δῶρο τῆς ἀναγέννησης διὰ τῆς μετανοίας! Ἔγινε καὶ γιὰ ἐκεῖνον τούτη ἡ ἡμέρα γενέθλια καὶ τὸ Ἄργος...Δαμασκός! 3 Δεκεμβρίου τοῦ 1966! Ὡς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του ὁ μπάρμπα-Σπύρος ὁ Τσάκωνας, ὁ φτωχὸς ψαρᾶς, ὁ πατέρας τοῦ παπᾶ, ποτὲ του δὲν ξαναβλαστήμησε τὰ Θεῖα! Τὸ ἐξομολογήθηκε καὶ ξαλάφρωσε! Μὰ ὅποτε τὸ συλλογιόταν ὡς τὰ στερνά του, σὰν τὸν μετανοημένο Πέτρο στοῦ ὀρνιθιοῦ τὸ λάλημα δάκρυζε καὶ σταυροκοπιόταν!
-Αὐτὰ ποὺ μοῦ φόρεσε ὁ Δεσπότης πατέρα!
- Ἅ τώρα κατάλαβα! πρέπει νὰ τὰ πληρώσω ἐγώ! Συγχώρα με παιδάκι μου! Ποῦ νὰ τὸ γνωρίζω! Ἀγράμματος ἄνθρωπος εἶμαι!
-Πατέρα, δὲν θέλω σήμερα κάτι τόσο φτηνὸ νὰ μοῦ δωρίσεις! Αὐτὰ πανιὰ εἶναι! Εὐλογία ἔχουν βέβαια ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο καὶ ἀπὸ τὴν Θεία χάρη! Μὰ ἐγὼ θέλω σήμερα ἀπὸ σένα ἕνα πολὺ μεγαλύτερης ἀξίας , ἕνα ἀσύγκριτο , ἕνα ἀνεκτίμητο δῶρο!
-Τί θὲς νὰ σοῦ πάρω παιδί μου; Δὲν ἔχουμε καὶ τόσους παρᾶδες ! Στοίχισε το νὰ ἔρθουμε ὅλοι μας ἐδῶ! Καὶ τὸ ξενοδοχεῖο χθὲς τὸ βράδυ! Καὶ τὰ εἰσιτήρια! Ἀλλὰ ὅ,τι μοῦ πεῖς θὰ τὸ φροντίσω! Θὲς κανένα ρολόϊ μήπως, τίποτα παπούτσια καινούργια γιὰ νὰ ἔχεις; Πές μου! Θὰ δανειστῶ ἂν χρειαστεῖ!
-Πατέρα μου σὲ τούτην τὴν τόσο σπουδαία γιὰ τὴν ζωή μου ἡμέρα τὴν ἀνεπανάληπτη, ποὺ ξέρεις καλὰ πόσο τὴν περίμενα πάντα, θέλω ἀπὸ σένα ἕνα καὶ μόνο δῶρο ...... Νὰ σταματήσεις νὰ βλαστημᾷς! Νὰ μήν τὸ ξανακάνεις ποτέ σου! Θὰ εἶναι αὐτό, σὰν νὰ μοῦ ἔχεις χαρίσει τὰ πάντα! Αὐτὸ εἶναι τὸ δῶρο ποὺ περιμένω σήμερα ἀπὸ σένα! Τί λὲς θὰ μοῦ τὸ χαρίσεις;
Χαμήλωσε τὰ μάτια ὁ μπάρμπα-Σπύρος! Τὸν συντάραξε αὐτὸ τὸ αἴτημα τοῦ νέου Διάκου! Σὰν νὰ συνειδητοποίησε σὲ μιὰ στιγμὴ τὸ μέγεθος τοῦ ἐγκλήματός του, μὰ καὶ τὸ ἀνεκτίμητο δῶρο τῆς ἀναγέννησης διὰ τῆς μετανοίας! Ἔγινε καὶ γιὰ ἐκεῖνον τούτη ἡ ἡμέρα γενέθλια καὶ τὸ Ἄργος...Δαμασκός! 3 Δεκεμβρίου τοῦ 1966! Ὡς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του ὁ μπάρμπα-Σπύρος ὁ Τσάκωνας, ὁ φτωχὸς ψαρᾶς, ὁ πατέρας τοῦ παπᾶ, ποτὲ του δὲν ξαναβλαστήμησε τὰ Θεῖα! Τὸ ἐξομολογήθηκε καὶ ξαλάφρωσε! Μὰ ὅποτε τὸ συλλογιόταν ὡς τὰ στερνά του, σὰν τὸν μετανοημένο Πέτρο στοῦ ὀρνιθιοῦ τὸ λάλημα δάκρυζε καὶ σταυροκοπιόταν!
(συνεχίζεται...)
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: "Πόσα χωρᾶνε σὲ ἕνα Ἀμήν" (εκδ.Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας) ὅπου συμπεριλαμβάνεται ἡ ἀφηγηματικὴ βιογραφία τοῦ μακαριστοῦ π.Ηλία Ἀλευρᾶ + 28.7.2021
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: "Πόσα χωρᾶνε σὲ ἕνα Ἀμήν" (εκδ.Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας) ὅπου συμπεριλαμβάνεται ἡ ἀφηγηματικὴ βιογραφία τοῦ μακαριστοῦ π.Ηλία Ἀλευρᾶ + 28.7.2021
__________________________________
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου