Ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης μεσιτεύει ενώπιον του Κριτού

  

Μία φορά – διηγείται η κ. Μαρία Φούκα-Ρουμπάνη – που είχα πάει στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαυίδ (ήταν θυμάμαι μετά το Πάσχα), βρήκα τον π. Ιάκωβο να είναι έξω στην αυλή, πίσω από το Ιερό του Καθολικού. Συζητούσε μ’ έναν κύριο. Όταν με είδε, χάρηκε πολύ. Και εγώ χάρηκα που τον είδα και τον ρώτησα τι κάνει. Μου λέει: «Παιδί μου, σήμερα ήταν η κηδεία της κυρίας Αγγελικής».

Η κυρία Αγγελική είχε υιοθετήσει και είχε μεγαλώσει την Μαρία, την ανηψιά του Γέροντα, όταν πέθανε η μητέρα της. Επίσης η κυρία Αγγελική και ο σύζυγός της είχαν φερθή από παλιά με πολλή αγάπη στον π. Ιάκωβο, γι’ αυτό και εκείνος τους αγαπούσε πολύ. Και συνέχισε ο γέροντας Ιάκωβος:

«Δεν μπόρεσα, παιδί μου, να πάω στην κηδεία της κυρίας Αγγελικής, παρ’ όλο που το ήθελα πολύ, γιατί είμαι άρρωστος με την καρδιά μου και δεν μπορούσα να ταξιδέψω. Όμως, με συγχωρείτε, έφυγα, παιδί μου, πνευματικώ τω τρόπω. Άγγελος Κυρίου με πήρε και βρέθηκα σ’ ένα πολύ ωραίο τόπο. Παντού υπήρχαν πανέμορφα λουλούδια! Ο Άγγελος μου έλεγε να προχωρήσω και εγώ δεν ήθελα να πατήσω και να χαλάσω τα λουλούδια. Όμως περπατούσα και μετά τα πατημένα λουλούδια επανέρχονταν στην θέση τους χωρίς να χαλάνε. Και φθάσαμε, με συγχωρείτε, παιδί μου, μπροστά στον Κριτή. Ο Κριτής ήταν σκυμμένος πάνω στις Βίβλους. Άστραφτε και έλαμπε. Και εγώ του είπα:

– Χριστός Ανέστη! Επανέλαβα δεύτερη φορά. Εμείς στην γη λέμε “Χριστός Ανέστη!”, και γυρίζει ο Κριτής και μου λέει:

– Αληθώς Ανέστη, π. Ιάκωβε! Τι θέλεις, παιδί μου, και ήλθες εδώ; Και εγώ είπα:

– Ήλθα να παρακαλέσω για την ψυχή της δούλης Αγγελικής, που έφυγε σήμερα. Και ο Κριτής μου έδειξε προς τα δεξιά και μου είπε:

– Πάτερ Ιάκωβε, δεν χρειάζεται να παρακαλέσης, γιατί η δούλη του Θεού Αγγελική πάει από εδώ (από δεξιά!). Σώθηκε από μόνη της!

Όταν μετά από χρόνια συνάντησα την Μαρία, την ανηψιά του γέροντος Ιακώβου, (ο π. Ιάκωβος δεν ζούσε) και της είπα το γεγονός, την ρώτησα να μου περιγράψη πώς ήταν η κυρία Αγγελική που την υιοθέτησε και την μεγάλωσε. Μου είπε ότι ήταν μία χριστιανή γυναίκα, που έκανε πολλές φιλανθρωπίες και τηρούσε πιστά το Ευαγγέλιο. Άνθρωπος αγάπης και χριστιανικής καλωσύνης και γι’ αυτό σώθηκε!

Όταν ακόμα ζούσε ο γέροντας Ιάκωβος, σε κάποια εορτή ήμασταν μέσα στην τραπεζαρία με πολλούς προσκυνητές και τρώγαμε, θέλησα να αναφέρω αυτό το περιστατικό με την κυρία Αγγελική, αλλά δεν με άφησε. Μου έκανε νόημα να σωπάσω και να μην το ακούσουν οι άλλοι! Δείγμα ταπείνωσης του γέροντος Ιακώβου. Τις πνευματικές του εμπειρίες τις έκρυβε επιμελώς, για να μην δοξάζεται.

Από το βιβλίο: “Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες)”. Γ’. Μαρτυρίες, σελ. 193. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016.

Πηγή:https://www.koinoniaorthodoxias.org/

«Πᾶνος»