Ο Γέροντας Παΐσιος Ολάρου για την αγάπη και την υπακοή

Η αγάπη βοηθάει τα μέγιστα, αγαπητά μου παιδιά. Είναι η κορωνίδα των αρετών. Η αγάπη και η αδελφοσύνη οδηγούν στον πλούτο των αρετών. Να έχετε λοιπόν αγάπη ο ένας στον άλλο. Από την αγάπη πηγάζει το έλεος. «Η αγάπη μακροθυμεί, δεν υπερηφανεύεται, δεν αλαζονεύεται, δεν οργίζεται, δεν σκέπτεται το πονηρό, δεν χαίρεται στην αδικία του άλλου. Η αγάπη υπομένει, ελεεί, δεν ζητά τα δικά της, η αγάπη δεν πέφτει ποτέ» (Α’ Κορ. 13:4-8).

Αν αποκτήσουμε αυτή την αγάπη, είναι η πλέον αληθινή και πνευματική! Αν έχουμε αγάπη, τα έχουμε όλα. Η αγάπη σού δίνει δύναμη να υπομένεις την αρρώστια σου, ακόμη σε καθαρίζει απ’ όλες τις αδυναμίες και τις πειρασμικές ενοχλήσεις σου. Αν έχεις αγάπη για τον Χριστό, υπομένεις τα πάντα: τις ύβρεις, τους εξευτελισμούς, τις συκοφαντίες, όλα…

Κάνε ελεημοσύνη όπως μπορείς

Έλεγε ο άγιος Ρουμάνος Γέροντας Παΐσιος Ολάρου:

Έχεις καλοσύνη για τους φτωχούς; Λοιπόν, γιατί τους καταδικάζεις; Μπορείς να τους βοηθήσεις; Βοήθησέ τους. Αν δεν έχεις χρήματα να τους δώσεις, δείξε την αγάπη σου με τη συμπεριφορά σου και τα στοργικά σου λόγια. Αν έχεις, δίνεις. Κάνε ελεημοσύνη με τα έργα ή και με τα λόγια σου. Κάνε αυτό που μπορείς. Μη δίνεις πάρα πολλά στην αρχή και μετανοήσεις ότι έδωσες πολλά. Αλλά να μη καταδικάζεις κανέναν. Εγώ, αν τους δίνω κάτι, τους δίνω με καλοσύνη και έλεος της καρδιάς μου. Αν δίνεις κάτι, φύγε όσο μπορείς από την υπερηφάνεια. Ξέρουν οι δαίμονες τι έκανα, γιατί με είδαν. Υπήρξαν άγιοι που έδιναν στους φτωχούς ακόμη και τα ρούχα τους, ενώ εγώ τι μεγάλο έργο έκανα γι αυτούς;

Η ελεημοσύνη πρέπει να γίνεται μυστικά. Μπορείς να περπατάς με πολυτελή ρούχα και να κάνεις ελεημοσύνη, έτσι ώστε να μη σε ξέρει κανείς.

Ταπείνωση και αγάπη προς τον πλησίον - π. Κωνσταντίνος Κόμαν

Μη κρίνεις και καταδικάζεις κανέναν άνθρωπο, παιδί μου –έλεγε ο άγιος Ρουμάνος Γέροντας Παΐσιος (Ολάρου). Είναι μεγάλο αμάρτημα να κρίνεις τους άλλους. Βλέπεις κάποιον ν’ αμαρτάνει; Δείξε καλοσύνη με τον λογισμό σου σ’ αυτόν, λέγοντας μόνο: «Κύριε, ο καημένος, τι του έκανε ο διάβολος…».

Μη κρίνεις κανέναν. Να τους βλέπεις όλους το ίδιο. Να μη λες ότι ο ένας είναι καλύτερος και ο άλλος χειρότερος. Να μη καταδικάζεις κανέναν. Να τους θεωρείς όλους καλούς και καλύτερους από σένα. Να μη εξετάζεις τι κάνουν οι άλλοι· πρόσεχε μόνο τα δικά σου έργα και τους λογισμούς σου.

Υπήρξε ένας αδελφός, ονόματι Κάρπος, ο οποίος, επειδή έβλεπε ότι δεν μπορούσε να πολεμήσει με τους αιρετικούς, άρχισε να προσεύχεται: «Κύριε, πάρε τον τάδε απ’ αυτή την γη, διότι, όπως βλέπεις, κάνει τόσα κακά, σκανδαλίζει τόσο κόσμο…». Έτσι προσευχόταν πάντοτε.

Για την απελπισία - π. Κωνσταντίνος Κόμαν

Έλεγε ο άγιος Ρουμάνος Γέροντας Παΐσιος Ολάρου:

Τι είναι η απελπισία; Η απελπισία είναι η μεγαλύτερη αμαρτία. Σου λέει ότι «εγώ δεν μπορώ να σωθώ και μάταια προσεύχομαι». 

Όχι. Εσύ να λες τα εξής: «Από πού προήλθε αυτός ο λογισμός; Όχι, δεν είναι σωστός. Εγώ, με τη βοήθεια της Μητερούλας του Κυρίου μου, ελπίζω να σωθώ».

Η θύρα του παραδείσου είναι ανοικτή, παιδιά μου, για όλους μας. Μόνο εμείς αρκεί να θέλουμε να μπούμε μέσα. Ο Θεός δεν υποχρεώνει κανέναν. Ενίοτε σπρώχνει κάποιον με τη βία, στέλνοντάς του μια αρρώστια, μια συμφορά, αλλά τον ενάρετο άνθρωπο τον αγαπά ο Θεός.

Κάπου είναι γραμμένο: «Κάθε αμαρτία συγχωρείται, αλλά η αμαρτία κατά του αγίου Πνεύματος δεν συγχωρείται στον αιώνα». Μετά απ’ αυτό τι σου λέει ο λογισμός σου; 

Για την πίστη και την αμφιβολία - π. Κωνσταντίνος Κόμαν

Έλεγε ο άγιος Ρουμάνος Γέροντας Παΐσιος Ολάρου:

Γιατί δεν πιστεύεις; Κλείσε το στόμα σου! Ποιος σε έφερε τότε στο μοναστήρι; Αυτοί είναι λογισμοί του διαβόλου. Γιατί ακούς αυτά που σου λέει ο διάβολος; 

Αυτός είναι ο σκοπός του διαβόλου να οδηγήσει τους ανθρώπους στην αμφιβολία, να μη πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός. Αν δεν υπάρχει Θεός, δεν υπάρχει ούτε αμαρτία και οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν οτιδήποτε.

Η αμφιβολία είναι το ήμισυ της αρνήσεως και μ’ αυτή μας πειράζει ο διάβολος. Διότι ο Σωτήρας μας Χριστός λέει ότι θα έρθουν αυτές οι ημέρες. Βλέπε λοιπόν τώρα ότι ήρθαν. 

Δεν λένε σήμερα πολλοί άνθρωποι ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο; Ήταν κάποιος τρελός που έλεγε αυτά· ενώ ο άνθρωπος είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού.

Να πολεμούμε τα πάθη μας π. Κωνσταντίνος Κόμαν

Αγαπητοί μου αδελφοί –έλεγε ο άγιος Ρουμάνος Γέροντας Παΐσιος Ολάρου– αυτή η ζωή μας είναι πολύ σκληρή. Πρέπει να πολεμούμε μέχρι τον θάνατό μας με τα πάθη μας. 

Η φωτιά, ο άδης και η πορνεία ποτέ δεν λεν ότι χόρτασαν. Υπάρχουν ηλικιωμένοι άνθρωποι που δεν λυτρώθηκαν ακόμη από το πάθος της πορνείας. Δεν ξέρετε οι Άγιοί μας τι αγωνιστές ήσαν; 

Είθε να φυλάξει όλους μας η Μητέρα του Κυρίου μας. Αν έχετε πίστη και φόβο Θεού, θα σας σκεπάζει η Κυρία Θεοτόκος. Γνωρίζετε τι θαύματα μπορεί να κάνει.

Ποτέ μην αφήνεις την προσευχή - π. Κωνσταντίνος Κόμαν

Οποιαδήποτε προσευχή –έλεγε ο άγιος Γέροντας Παΐσιος ο Ρουμάνος– είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος. Αλλά εμείς οι αδύνατοι έχουμε μόνο την δια στόματος προσευχή. 

Προς το παρόν, αδελφέ μου, επειδή, το πηγάδι είναι βαθύ, το σχοινί κοντό και μικρός ο κουβάς, να εφαρμόζεις τον εξής κανόνα: Κάθε πρωί να διαβάζεις τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου, ενώ το βράδυ την Παράκλησή της. 

Το Σύμβολο της Πίστεως να το λες έστω μια φορά ημερησίως και τον 50ό Ψαλμό δυο και τρεις φορές… Επιπλέον εθελοντικά μπορείς να λες, χωρίς να μετράς, το «Πάτερ ημών» την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό» και να κάνεις όσες μετάνοιες μπορείς.

Η ζωή του Γέροντος Παϊσίου Ολάρου (μέρος β’)

Μεταξύ των ετών 1972-1985 ο Γέροντας Παΐσιος ησύχαζε στη σκήτη Σύχλα, στη «Συχλούλα μας» όπως συνήθιζε να την ονομάζει με συγκίνηση. Από το 1973 άρχισε να στενοχωριέται διότι αδυνάτιζε η όρασή του. Από το 1976, όπως ομολογούσε ο ίδιος, ήταν σχεδόν τυφλός.

Στο μεταξύ άρχισε και να μην ακούει. Από τον Σεπτέμβριο του 1986 έμενε ξαπλωμένος στο κρεβάτι. Συνομιλούσε λιγότερο με τους ανθρώπους και παντοτινά με τον Θεό. 

Προσευχόταν μυστικά ημέρα και νύκτα στο συνηθισμένο σκαμνί του, το οποίο ήταν και κρεβάτι και τραπέζι και τόπος ασκήσεως και κάθισμα για τους πιστούς που έρχονταν να εξομολογηθούν. 

Η ζωή του Γέροντος Παϊσίου Ολάρου (μέρος α’)

Κατά τα έτη 1974-1975 το Μοναστήρι Συχαστρία είχε μεγάλη φήμη από πνευματικής απόψεως χάρις στην παρουσία κυρίως τριών Πατέρων: 

Του π. Παϊσίου, του π. Κλεόπα και του π. Ιωήλ. Ο αντιπροσωπευτικότερος όλων ήταν αναμφίβολα ο π. Κλεόπας, ο οποίος μιλούσε συχνά στα πλήθη των πιστών που έρχονταν για προσκύνημα, ακόμη και σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς του διωγμού της Εκκλησίας.

Αν ο π. Κλεόπας ήταν ο πιο δημοφιλής στις σχέσεις του με τους Χριστιανούς που έρχονταν από κάθε γωνιά της χώρας για να θεραπευθούν ψυχικά, ο π. Παΐσιος σεμνυνόταν, διότι ήταν Πνευματικός των άλλων δύο Πατέρων. 

Οσάκις τα πλήθη των προσκυνητών κατέκλυζαν τη Μονή, ο π. Παΐσιος αναχωρούσε στη «Συχαστρία» της Συχαστρίας, τη Σκήτη Σύχλα.