Ἰωάννης Πελίτης: Βδελυροῦ τερατουργήματος ἑπόμενα

Γράφει ὁ Ἰωάννης Πελίτης Θεολόγος

 

Τὸ πρωτοφανὲς στὴν ἱστορία μας νομοσχέδιο τοῦ αἴσχους εἶναι προχωρημένο ὁρόσημο, πολιτιστικό, κοινωνικό, ἐκπαιδευτικὸ ἀλλὰ κυρίως πνευματικό. Ἡ πνευματικὴ καθαρότητα στὸ ἑξῆς, θὰ ζυγίζῃ πολλὰ πλαίσια στὴ ζυγαριὰ τῆς Κρίσεως, ἰδίως γιὰ τὰ παιδιὰ ποὺ θὰ γλυτώσουν ἀπὸ τὴ στρεβλωτικὴ ἐκπαίδευση ποὺ θὰ ὑποστοῦν ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ τῆς αἰώνιας ζωῆς τους τὸν ἀλλόκοτο Πρωθυπουργό-παθητικὰ ἐνεργούμενο ἀοράτων ἀφεντικῶν καὶ ὁρατῶν παθῶν, μὲ διακριτὸ τὸ μῖσος του γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα ποὺ τὴν καταστρέφουν συστηματικά. Μὲ ἔμμεσο συντελεστὴ τὴν χλιαρότητα τῆς ἱεραρχίας -δυναμικὴ στάση θὰ ἦταν ὁ σύσσωμος ἀφορισμὸς ὅσων συνήργησαν στὴ ψήφιση τοῦ νόμου- μικρὰ παιδιὰ ἀφήνονται ἀνυπεράσπιστα στὴν προπαγάνδα ποὺ θὰ ἐπιβληθῇ ὁλοκληρωτικὰ στὰ σχολεῖα, γιὰ νὰ τὰ προσαρμόσουν στὸν ἀνεκδιήγητο προσανατολισμό τους. Θὰ τὸ ἐπιτρέψουν οἱ γονεῖς;

Ἰωάννης Πελίτης: ΑΧΡΟΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ἁπτῆς αἰωνιότητας (Μέρος 5ον καί τελευταῖον)

Ἀφιερωμένο

Στήν ἀεί  Παρούσα  Δέσποινα στό Περιβόλι τ᾿ οὐρανοῦ, στοιχείωση εὐχαριστίας.

Γράφει ὁ Ἰωάννης Πελίτης Θεολόγος

Τὰ προηγούμενα μέρη

Α' ΕΔΩ  Β' ΕΔΩ  Γ' ΕΔΩ  Δ' ΕΔΩ

Ἀκολούθησε ἡ ἐρώτησή μου, ἄν συγχωρεῖται μιά ἁμαρτία πού ξέχασε κάποιος νά ἐξομολογηθεῖ. Ἀπάντησε μέ βεβαιότητα πώς «συγχωρεῖται». Ἕνα ἀγκάθι ξεριζώθηκε ἀπό μέσα μου καί ἡ ψυχή μου ἐλευθερώθηκε. «Ἀλλά γιά νά μήν ἐνοχλεῖ ὁ λογισμός», συνέχισε, ἄς τό ἀναφέρει στήν ἑπόμενη ἐξομολόγηση». Κι’ ὅταν ἀμφιβάλει κάποιος ἄν διέπραξε μιάν ἁμαρτία, εἶναι προτιμότερο νά τήν ἐξομολογηθεῖ σά νά τήν διέπραξε; ξαναρώτησα.

Ἰωάννης Πελίτης: ΑΧΡΟΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ἁπτῆς αἰωνιότητας (Μέρος 4ον)

Ἀφιερωμένο

Στήν ἀεί  Παρούσα  Δέσποινα στό Περιβόλι τ᾿ οὐρανοῦ, στοιχείωση εὐχαριστίας.

Γράφει ὁ Ἰωάννης Πελίτης Θεολόγος

Τὰ προηγούμενα μέρη

Α' ΕΔΩ  Β' ΕΔΩ  Γ' ΕΔΩ

Κάποτε ἀναρωτήθηκε γιά τήν ἁγιότητα τοῦ Ἀγίου Νεκταρίου. Τοῦ εἶπα ὅτι ἄν ὁ Νεκτάριος εἶναι ἅγιος, ἡ ἀμφισβήτησή του εἶναι βλασφημία. Ἐνῶ ἄν τόν ἀναγνωρίζει ὡς Ἅγιο χωρίς νά εἶναι, δέν παθαίνει τίποτα γι’ αὐτό. Ἦταν μᾶλλον ἀπό ἐπίδραση ζηλωτική, πού ἔδειξε ὅτι ἁναθεωρεῖ.

Ἰωάννης Πελίτης: ΑΧΡΟΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ἁπτῆς αἰωνιότητας (Μέρος 3ον)

Ἀφιερωμένο

Στήν ἀεί  Παρούσα  Δέσποινα στό Περιβόλι τ᾿ οὐρανοῦ, στοιχείωση εὐχαριστίας.

Γράφει ὁ Ἰωάννης Πελίτης Θεολόγος

Τὰ προηγούμενα μέρη

Α' ΕΔΩ  Β' ΕΔΩ

Τήν ἄλλη μέρα ξεκινήσαμε γιά τά Καρούλια. Προσκυνήσαμε στή Ρουμάνικη σκήτη τοῦ Ἀγίου Προδρόμου, ὅπου μᾶς δέχτηκε ὁ μοναχός «δύο καί δέκα», ὅπως μᾶς συστήθηκε ἕνας πανύψηλος Ρουμᾶνος ἀστειευόμενος. Κατεβαίνοντας στήν Κερασιά, σέ μιάν ἀπότομη πλαγιά, ὁ παπα-Βαγγέλης ἔπεσε καί, καθισμένος στά χαλίκια πού γλιστροῦσαν, κατηφόριζε καί ξεκαρδίζονταν στά γέλια, ἐνῶ μποροῦσε νά εἶχε χτυπηθεῖ. Παρά τήν ἡλικία, τά προβλήματα του καί τήν κούραση, δέν ἔχανε τήν εὐθυμία πού τόν διέκρινε μαζί μέ ἕναν τόνο σαλότητας καί ἀστείου αὐτοσαρκασμοῦ.

Ἰωάννης Πελίτης: ΑΧΡΟΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ἁπτῆς αἰωνιότητας (Μέρος 2ον)

Ἀφιερωμένο

Στήν ἀεί  Παρούσα  Δέσποινα στό Περιβόλι τ᾿ οὐρανοῦ, στοιχείωση εὐχαριστίας.

Γράφει ὁ Ἰωάννης Πελίτης Θεολόγος

Τὸ πρῶτο μέρος ΕΔΩ

ΚΟΙΝΩΝΟΙ ΘΕΙΑΣ ΦΥΣΕΩΣ

Ἵδια ἐκ βαθέων ἡ ἐπιθυμία γιά κάθαρση, νά δωρηθῶ καινούργιος, σάν δίψα γιά βάφτισμα σέ ἀιωνιότητα πού ἀγνοοῦσα καί τή φύση καί τήν γεύση της, μέ ὁδήγησε στό Ὄρος Μεγαλο-δευτέρα τοῦ ’70. Μοῦ συνέστησαν Πνευματικό τον παπα-Μάξιμο, προσμονάριο τῆς Παναγίας Πορταΐτισσας, πού ἡ θαυματουργή εἰκόνα της, ματωμένη ἀκόμη ἀπ’ τήν πληγή πού ἄνοιξε ὁ Βάρβαρος στό λαιμό της μέ σπαθί. Αὐτή ἡ εἰκόνα ὅταν φύγει ἀπ’ τήν Ἰβήρων, τό ὄρος θά καταποντιστεῖ, σημάδι ὅτι ὁ χρόνος πλησίασε στό τέλος του. 

Ἰωάννης Πελίτης: ΑΧΡΟΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ἁπτῆς αἰωνιότητας (Μέρος 1ον)

Ἀφιερωμένο

Στήν ἀεί  Παρούσα  Δέσποινα στό Περιβόλι τ᾿ οὐρανοῦ, στοιχείωση εὐχαριστίας.

Γράφει ὁ Ἰωάννης Πελίτης Θεολόγος

ΣΑΝ ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Πλήρωμα χρόνου; Μίκρυνε τόσο τόν Θεό του ὁ ἄνθρωπος στά  μέτρα τοῦ φτωχοῦ μυαλοῦ, πού ἄχρωμος στένεψε ὁ κόσμος γιά νά μήν χωράει μιά καλημέρα στόν πλαϊνό πού ἀνηφορίζει μέ τή ζωή βαρειά στήν πλάτη, καί τούς σταυρωτές νά τόν χλευάζουν. Μαῦρο εὐαγγέλιο, ἡ χαρά τῶν παραμορφωμένων, νόμος σέ ἀέρα, θάλασσα, στεριά, καπνό ἀπό σάρκα βαφτισμένη θυσιάζοντας στόν ἀπρόσωπο οἱ μασκοφόροι. Βαθειά ἀγωνία γιά τά παιδιά τους οἱ ψυχές πού δέ λογάριασαν βασανισμό. Ἀφότου ἡ φθορά, ὁ ἄνθρωπος σέ πόλεμο γιά τήν εἰρήνη. Ἐνάντιοι τό ἐγώ, ὁ χῶρος καί ὁ χρόνος, φορτισμένοι ἀπό ἀντίθεες δυνάμεις πού μισῶντας τήν ἀγάπη, τή ζωή καί τήν ἀλήθεια, ἀπεργάζονται δουλεία στόν αἰώνιο θάνατο αὑτοκαταστροφική σάν τή δική τους, ἀντικείμενη στή ρίζα κάθε ὀντότητας.

Ἰωάννης Πελίτης: Ὁρόσημο ἄκρας εὐθύνης

Γράφει ὁ Ἰωάννης Πελίτης Θεολόγος

 

Ζωὲς πνιγμένες δυὸ φορὲς καὶ μόχθος γενεῶν σὲ μιὰ ριπή. Καὶ πάλι πλάτη ὁ λαὸς κι᾿ ἂς τὸν ληστέψουν πάλι τυμβωρύχοι ποὺ καραδοκοῦν νὰ θησαυρίσουν ἀπ᾿ τὴν συμφορά – ἀρχαία συνήθεια τους. Ξανὰ πισώπλατα ἡ Ἑλλάδα ἀπ᾿ τοὺς δειλοὺς ποὺ τοὺς ξερνάει πάντα τὸ φῶς. Ποιά ἐκδίκηση νὰ ἡσυχάση τὴν ὀργὴ γιὰ τὸ ἔγκλημα ποὺ τὰ σημεῖα δείχνουν προμελέτη ὅπως καὶ στὶς πυρκαγιές. Ἂν κυβερνοῦσαν Ἕλληνες δὲν θὰ ὑπῆρχε ἀντιμνημόνιο γιὰ τὸ ψευτοχρέος, ἀντι- HAARP γιὰ τὶς πλημμύρες καὶ τὰ χιόνια καὶ ἀντι – λέϊζερ γιὰ τὶς πυρκαγιές, τὰ σκοτεινά τους ἀρχηγεῖα; Γιὰ ὅσους βλέπουν πέρα ἀπ᾿ τὴν μύτη τους: Οὔτε τὰ σύνορα στρατός, τὰ δάση οἱ πυροσβέστες, οὔτε ἀπὸ σεισμοὺς (μὲ διοχέτευση κραδασμῶν στὰ ἐνεργὰ ρήγματα), οὔτε ἀπὸ λαθροεισβολεὶς καὶ ἐμβόλια ἡ κυβέρνηση τῆς λαθροχειρίας καὶ ἡ ἀντιπολίτευση μὲ ἄπραγους «ὁραματισμούς», συναυτουργοὶ στὴ συστημικὴ (ἰδιαίτερα τὴν πνευματικὴ) ἐξόντωση τῶν Ἑλλήνων μὲ προκάλυμμα παπαγαλάκια. Ἂς φυλάξει ὁ Θεός τοὺς ἐπιζήσαντες ἀπὸ ἀπόγνωση θανάσιμη.

Τυφλότεροι τυφλῶν οἱ ἐθελότυφλοι

Γράφει ὁ Ἰωάννης Πελίτης Θεολόγος

 

Εἶναι γνωστὸ στοὺς ὑπεύθυνους ἁρμόδιους, ὅτι ὁ κωδικὸς ἐνεργοποίησης τοῦ συστήματος ἠλεκτρονικῆς σήμανσης προϊόντων ὑπηρεσιῶν καὶ ἀνθρώπων – ὅπως ἀποδείχτηκε ἀπὸ ἐξέχοντες ἠλεκτρονικοὺς καὶ παραδέχτηκε ὁ κατασκευαστὴς τοῦ barcode G.I. laurer – εἶναι τὸ 666. Ποὺ παρὰ τὶς διεθνεῖς διαμαρτυρίες νὰ ἀλλάξει μὲ ἄλλους ἀριθμούς, γράμματα ἢ σχήματα, ἐπιβλήθηκε παγκόσμια (καὶ σὲ ἀντίπαλους σχηματισμοὺς) μὲ πιέσεις προφανῶς ὑπερκυβερνητικές. Ἡ σκοπιμότητα καὶ ἡ ἔνταση τῶν πιέσεων γιὰ ἐπιβολή, ὅπως καὶ ἡ ὑποστήριξη μὲ ὁμοιότυπες δηλώσεις (σὰν ἀπὸ ἴδια ἐντολὴ) ἀπὸ ἄτομα ποὺ δηλώνουν χριστιανοί, ἀποκλείοντας τὴν σύμπτωση, δίνει αὐτόματα στὸ σύμβολο αὐτὸ τὴν σημασία ποὺ ἔχει γιὰ τὴν Ἀποκάλυψη, ὡς σύμβολο τοῦ ἀντιχρίστου ἐπάνω στοὺς πιστούς του, ποὺ ἀρνοῦνται τὸν Χριστό.

Ἰωάννης Πελίτης: Κατάφαση στό φῶς (Ἐξαιρετικό)

Ἂν ἡ ταυτότητα εἶναι προσφράγισμα, δὲν συνιστᾷ δέσμευση γάμου, ὡς ἀρραβῶνας ὀλέθριος γιὰ τὸν πιστό;

Γράφει ὁ Ἰωάννης Πελίτης Θεολόγος

 

Ἂν ἡ πνευματικὴ στάση τοῦ γένους εἶναι ἡ συνισταμένη τοῦ πνευματικοῦ βάρους τοῦ καθενός, ὅσο ἐλαφρότερο αὐτό, τόσο χαμηλότερη ἡ στάθμη, αὐξάνοντας ἀνάλογα τὴν δύναμη τῶν νοητῶν ἐχθρῶν. Κάποιοι ἄξιοι ἀντισταθμίζουν τὴν ἀναξιότητά μου.
 

Ἡ ἱστορία στὸ βάθος της εἶναι πεδίο σύγκρουσης φωτὸς καὶ σκότους γιὰ τὴν διεκδίκηση κάθε ψυχῆς. Θὰ ἦταν πιὸ ὁλοκληρωμένη ὡς διδαχή, ἂν ἔδειχνε τίς τελικὲς συνέπειες τῶν πεπραγμένων πέρα ἀπ᾿ τὸν θάνατο, δίνοντας ἔτσι τὰ ζύγια κάθε πράξεως καὶ προαιρέσεως. Κυρίως ὅτι ἡ πληρωμὴ γιὰ τίς θυσίες καὶ γιὰ τὰ ἐγκλήματα δὲν χωράει στὰ ὅρια αὐτῆς τῆς ζωῆς.

Ἰωάννης Πελίτης: Ἀπροσκύνητοι

 

Γράφει ὁ Ἰωάννης Πελίτης 

Ζόφος, προτύπωση γκουλάγκ μετά τήν ὕστατη ἄνοιξη, στά τελευταῖα τῆς ἱστορίας, στρατεύοντας οἱ σκοτεινοί ἐνάντια στήν ἀλήθεια τήν πραγματικότητά τους, καθεστώς μηδενισμοῦ. Ὅσο παραποιοῦν τόν κόσμο, τήν ψυχή τους καί τό σῶμα τους, ὁ χρόνος τους ἀντιζωή.

Ἄραγε δέν περίσσεψε ἡ φλυαρία γιά τά ἄρρητα, σά νά ἔγιναν τά ἀκατάληπτα καταληπτά; Ὡς ποιός, ἐκ τοῦ μή ὄντος, στό μή ὄν - ἐκτός θελήματος του Μόνου Ὄντος - ὅλο κατατείνοντας, νά δείξω ποιοί ἐμπνέουν λόγο γιά νά ζεῖς καί τρόπο ν᾿ ἀναπνέεις κάλλος πού ὅταν τοῦ δοθεῖς σοῦ παραδίνεται, γλυκύτητα ἰσχυρότερη ἀπ᾿ τήν αἴσθηση τοῦ εἶναι. Μόνο ὡς συγγνώμη, ἄν εἰκονίσω σιωπηλούς πού ἐξοστρακίζει ὁ κόσμος ἐπειδή ἀληθεύουν τή ζωή σέ μάτια πού θυμοῦνται οὐρανό προπτωτικό, καί ἀνοίγονται φλεγόμενοι στόν Ποιητή, νά ὁλοκληρώσουν ἑαυτό σέ εὐχαριστία πού ἡσυχάζει ἡ ταραχή καί παύει ἡ λήθη.

Ἰωάννης Πελίτης: Δεδομένα καί ζητούμενα «Ζοῦμε σέ καιρούς Ἀποκαλύψεως. Τό θηρίο ἔχει λυθεῖ.» Ἅγιος Παΐσιος

Γράφει ὁ Ἰωάννης Πελίτης

 

Σίγουρα δὲν εἶναι ρατσιστὲς οἱ περιούσιοι τοῦ σκότους, οὔτε ὅταν ἀποφαίνονται ὡς ἰδιοκτῆτες τῶν ἀνθρώπων ὅτι ἀπαιτεῖται μείωση τοῦ πληθυσμοῦ, γιὰ τὸ καλό, ἐννοεῖται (καὶ τῶν μελλοθάνατων;) - χωρὶς νὰ κινδυνεύουν οὔτε ἀπὸ ἀνάκριση. Ποιός ἀπαγορεύει νὰ αἰσθάνονται ὑπεράνθρωποι, θεωρῶντας ἀνθρωπόμορφους ὅλους τοὺς ἄλλους, χρήσιμους μόνο ὡς δούλους καὶ ὡς θύματα ἀνθρωποθυσίας στὸν ψευτοθεό, μὲ πολέμους, τεχνητὴ ἀλλοίωση τοῦ κλίματος, ἀπομόνωση τῆς γῆς ἀπὸ ἡλιακὴ ἐνέργεια, καταστροφὴ παραγωγῆς, ἐργαστηριακὲς ἀρρώστιες, φονικὲς «θεραπεῖες» καὶ ὅτι ἄλλο τοὺς φωτίσει τὸ σκοτάδι;

Οὔτε ὁ πολιτισμὸς πεθαίνει ἀπ᾿ τὸν πανάρχαιο (ἀλλὰ πάντα «σύγχρονο») σκοταδισμό τους ποὺ ἀπαιτεῖ ὡς δίκαιο τὸ ἄδικο, ὡς καθαρὸ τὸ βρώμικο, ὡς φυσικὸ τὸ παραφύσιν, ὡς ἱερὸ τὸ ἀντίθεο, ὡς ὡραῖο τὸ ἄσχημο ὡς ἀνθρώπινο τὸ ἀπάνθρωπο, ἀληθινὸ τὸ ψεύτικο, ἐλευθερία τὴν ἐπιτήρηση, ἐπιστήμη τὴν παραεπιστήμη, τὴν αἵρεση ὡς ὀρθοδοξία, ὡς φυσικὴ τροφὴ τὴν συνθετική, μὲ ἀντάλλαγμα τὸ χάραγμα μὲ τὸν δυσώνυμο ἀριθμό.