ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ
Θεολόγου – Καθηγητοῦ
Στὸν κύκλο τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρχε καὶ ἕνας στενότερος κύκλος τριῶν μαθητῶν, τοῦ Πέτρου, τοῦ Ἰακώβου καὶ τοῦ Ἰωάννου. Αὐτοὶ οἱ τρεῖς βρισκόταν πιὸ κοντὰ στὸν Κύριο καὶ ἀπολάμβαναν περισσότερο τῆς ἐμπιστοσύνης Του. Ἕνας λοιπὸν ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος.
Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Βησθαϊδᾶ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἦταν γιὸς τοῦ Ζεβεδαίου (Ματθ. 4,21. Μᾶρκ. 1,19.3,17. Λουκ. 5,10) καὶ τῆς Σαλώμης (Ματθ. 20,20. Μᾶρκ. 15,40.16,1). Ἦταν δὲ μεγαλύτερος ἀδελφὸς τοῦ ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου (Μᾶρκ. 5,37). Τὸ ἐπάγγελμά του ἦταν ψαρᾶς, ἀσχολοῦνταν μὲ τὴν ἁλιεία στὴ μεγάλη καὶ πλούσια σὲ ἁλιεύματα λίμνη Γεννησαρέτ. Μαζί του εἶχε τὸν ἀδελφὸ του Ἰωάννη καὶ τὸν πατέρα του. Ἀπ᾿ ὅτι φαίνεται εἶχε δική του εὔρωστη ἁλιευτικὴ ἐπιχείρηση, δικό του πλοῖο καὶ ἀπασχολοῦσε πολλοὺς ἐργάτες. Συνεργάτης του στὴν ἐπιχείρηση ἦταν καὶ ὁ Πέτρος (Λουκ. 5,10).
