Θεόκλητος Ρουσάκης: Ὁ Ἱερός θεσμός τῆς στρατιωτικῆς θητείας καί ἡ θητεία «BlackFriday»

Γράφει ὁ Θεόκλητος Ρουσάκης*

 

Στὰ πλαίσια τοῦ προϋπολογισμοῦ γιὰ τὸ 2024, ὁ ΥΠΕΘΑ κ. Ν. Δένδιας, ἀνήγγειλε σημαντικὲς ἀποφάσεις ποὺ ἀφοροῦν στὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις. Μὲ τὸ παρόν, λόγῳ περιορισμένου χώρου, θὰ σχολιάσουμε μόνο τὸ θέμα τῆς στρατιωτικῆς θητείας καὶ τὶς ἀλλαγὲς ποὺ θεωρεῖ ὁ ΥΠΕΘΑ ὅτι πρέπει νὰ δρομολογηθοῦν στὴ βάση τοῦ «φινλανδικοῦ μοντέλου», ποὺ φαίνεται νὰ ἔχει ἐπιλεγῇ ὡς τὸ συμβατότερο μὲ τὸ ἀντίστοιχο ἑλληνικό. Οἱ ἀλλαγὲς θὰ ἔχουν ὡς ἐπιδίωξη ὅπως εἶπε «ἡ στρατιωτικὴ θητεία νὰ εἶναι εὐκαιρία γιὰ τὴν ἀπόκτηση ψηφιακῶν ἐπαγγελματικῶν δεξιοτήτων γιὰ τοὺς στρατεύσιμους..... Ἔχουμε ὀνομάσει τὸ πρόγραμμα «θητεία - εὐκαιρία» τόνισε θεωρῶντας προφανῶς ὅτι μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο θὰ γίνῃ ἡ θητεία ἑλκυστικότερη γιὰ τοὺς νέους.

Θεόκλητος Ρουσάκης: Εὐχές καί λίγες σκέψεις γιά τά φετινά Χριστούγεννα

Γράφει ὁ Θεόκλητος Ρουσάκης

 

Ἑορτάζουμε καὶ πάλι τὰ Χριστούγεννα καὶ προσπαθοῦμε μὲ δυσκολία νὰ διακρίνουμε τὸ φωτεινὸ ἀστέρι τῆς Βηθλεὲμ ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸν ἀνατέλλοντα «Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης». Τοῦτο διότι εἶναι νωπὴ ἀκόμη στὴ μνήμη μας ἡ παγερὴ εἰκόνα τῶν θανάτων τῆς πανδημίας, στὴν ὁποία προστέθηκαν τὰ δεινὰ ἀπὸ τὶς ἀνοικτὲς πληγὲς ποὺ μᾶς ἄφησαν οἱ πρωτοφανεῖς φυσικὲς καταστροφὲς ἀπὸ τὶς πυρκαγιὲς καὶ τὶς πλημμύρες.

Θεόκλητος Ρουσάκης: Ὁ 18χρονος, ὁ καθοδηγητὴς καὶ τὸ μετέωρο βῆμα τῆς Πολιτείας στὴν ἀναζήτηση τῆς Ἐθνικῆς Παιδείας.

Γράφει ὁ Θεόκλητος Ρουσάκης*

 

Παρακολουθοῦμε μὲ ἀγωνία τὶς τελευταῖες ἡμέρες τὴν μεγάλη ἔξαρση τῆς ἐγκληματικῆς βίας μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ γήπεδα κατὰ τὴ διάρκεια ἀθλητικῶν συναντήσεων. Μένουμε ἄναυδοι πάλι ἀπὸ τὴν ψυχρότητα καὶ τὴν ὠμότητα ποὺ κουκουλοφόροι παρακινοῦν ὁμάδες νέων ἀνθρώπων νὰ ἐπιτεθοῦν ἀπρόκλητα μὲ φονικὰ ὄργανα, εἴτε σὲ φιλάθλους ἄλλης ὁμάδος εἴτε κυρίως στὶς ἀστυνομικὲς δυνάμεις ποὺ εἶναι ἐντεταλμένες γιὰ τὴν ἀσφάλεια τοῦ χώρου. Οἱ εἰκόνες, χωρὶς ὑπερβολή, παραπέμπουν σὲ πεδίο μάχης μεταξὺ ἐχθρικῶν δυνάμεων. Πρόσφατα, στὸ γεγονὸς ποὺ συγκλόνισε πάλι τὸ πανελλήνιο, κουκουλοφόροι δίνουν ἐντολὴ σὲ 16χρονα καὶ 18χρονα παιδιὰ νὰ ρίξουν ναυτικὲς φωτοβολίδες ἐναντίον ἀστυνομικῶν. Καὶ τὰ παιδιὰ ὑπακούουν τυφλὰ καὶ μεταξὺ τῶν ἄλλων τραυματίζουν φρικτὰ ἕναν ἀστυνομικό, μὲ κίνδυνο νὰ χάσῃ τὴ ζωή του.

Θεόκλητος Ρουσάκης: Ἡ λαϊκίστικη «ἐπιδημία» στήν πολιτική μέ πρῶτο θῦμα τήν Ἐθνική μας Παιδεία

Γράφει ὁ Θεόκλητος Ρουσάκης*
 

Εἶναι γεγονὸς ὅτι αἰσθανόμαστε ὑπερήφανοι ὅταν μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀναφερόμαστε στὰ ἐπιτεύγματα τῶν ἀρχαίων ἡμῶν προγόνων. Κορυφαία ἐπινόηση, μεταξὺ τῶν ἄλλων ἐπιτευγμάτων, σχεδὸν πάντα, θεωροῦμε τὴν ἐπινόηση τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἀθηναϊκῆς Δημοκρατίας στὴ διακυβέρνηση τῆς Πόλεως – Κράτους. Μιᾶς Δημοκρατίας βέβαια ποὺ στὴ λειτουργία της διέφερε σημαντικὰ ἀπὸ τὴ Δημοκρατία ὅπως τὴν ἐννοοῦμε σήμερα. Μεταξὺ τῶν ἄλλων διαφορῶν, τὸ καθεστὼς τῆς δουλοκτησίας, τὰ σχεδὸν ἀνύπαρκτα δικαιώματα τῶν γυναικῶν, ἐνῶ ἡ ὕπαρξη ἀποικιῶν ἦταν παράγοντας ἰσχύος καὶ οἰκονομικῆς εὐμάρειας τῶν Πόλεων - Κρατῶν. Πέραν αὐτῶν ὅμως, στὴν λειτουργία τῆς Ἀθηναϊκῆς Δημοκρατίας ἦταν ἔντονη ἡ παρουσία τῶν δημαγωγῶν τοὺς ὁποίους ἔντονα σατίριζε τόσο κοινωνικὰ ὅσο καὶ πολιτικὰ ὁ Ἀριστοφάνης μὲ τὶς κωμωδίες του.

Θεόκλητος Ρουσάκης: Ὁ τελευταῖος Αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος ὁ ΙΑ΄, ἂς ἐμπνέει διαχρονικά τόν Ἑλληνισμό.

Γράφει ὁ Θεόκλητος Ρουσάκης*

 

Ἡ πτώση τοῦ θεοκρατικοῦ καὶ πολυφυλετικοῦ Βυζαντίου ἀποκτᾷ τίς πρῶτες ρίζες της τὸ 1071, ὅταν στὴ μάχη τοῦ Ματζικέρτ, ὑπέστῃ ἡ Αὐτοκρατορία  μιὰ στρατηγικῆς σημασίας ἧττα ἀπὸ τοὺς Σελτζούκους Τούρκους. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ πυροδότησε μιὰ βραδυφλεγῆ βόμβα στὰ ἀνατολικά, ποὺ ἔμελλε τελικῶς νὰ ἐκραγῆ στὶς 29 Μαΐου τοῦ 1453 στὴν Κωνσταντινούπολη.
 

Ἡ ἅλωση τῆς Πόλης προῆλθε κυρίως ἀπὸ τὸ γόνιμο ἔδαφος ποὺ δημιούργησαν ἀπὸ τίς ἀρχὲς ἀκόμα τοῦ 11ου αἰῶνα ἡ κοινωνικὴ ἀνισότητα, ἡ ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ  διαφθορὰ στὶς ἡγεσίες καὶ στὸ λαὸ ἀλλὰ κυρίως ἡ διχόνοια καὶ οἱ ἐσωτερικὲς ἔριδες ἀρχομανῶν ἡγετῶν. Ἡ ἐξαθλίωση τοῦ δημόσιου βίου, ἡ ἀνάρρηση σὲ δημόσια ἀξιώματα φαύλων ἀνθρώπων, ἡ διαφθορὰ καὶ ἡ ἡττοπάθεια τῶν Ἀξιωματούχων, ἡ θρησκοληψία τοῦ Κλήρου, ἡ διάλυση τοῦ Στρατοῦ καὶ ἡ μετατροπή του σταδιακὰ σὲ μισθοφορικό, ἦταν οἱ κύριες αἰτίες τῆς πτώσεως.

Θεόκλητος Ρουσάκης: Ἅγιο Πάσχα 2023

Γράφει ὁ Θεόκλητος Ρουσάκης

 

Ἐνῶ πλησιάζουμε πρὸς τὸ Ἅγιο Πάσχα, αἰσθανόμαστε καθημερινὰ ὅτι ὁ θάνατος φαίνεται νὰ θριαμβεύει γύρω μας. Ὁ ἀνελέητος πόλεμος μεταξὺ ὀρθοδόξων λαῶν, οἱ σεισμοί, οἱ πλημμύρες καὶ ἄλλες φυσικὲς καταστροφὲς σὲ ὅλο τὸν κόσμο, μὲ χιλιάδες νεκρούς, πρόσφυγες καὶ καταστροφὲς μᾶς κρατοῦν ἄφωνους καὶ μᾶς ὑπενθυμίζουν τὴν ἀδυναμία μας νὰ προλάβουμε τὴν δυστυχία ποὺ ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ μπορεῖ νὰ συμβεῖ γύρω μας.

Θεόκλητος Ρουσάκης: Ρεαλισμός ἢ ἐθνική αὐτοκτονία ἡ συνεκμετάλλευση μέ τήν Τουρκία τῶν ἐνεργειακῶν μας πόρων στό Αἰγαῖο καί τήν Ἀνατ. Μεσόγειο;

Γράφει ὁ Θεόκλητος Ρουσάκης*
 

Ὅλο καὶ συχνότερα γίνονται ἀναφορὲς τελευταῖα ἀπὸ πολιτικοὺς παράγοντες, στρατηγικοὺς ἀναλυτές, ἀκαδημαϊκούς, διπλωμάτες, μέλη διαφόρων περίεργων «δεξαμενῶν σκέψης» κλπ, γιὰ συνεκμετάλλευση μὲ τὴν Τουρκία τῶν ἐνεργειακῶν μας πόρων στὸ Αἰγαῖο καί τὴν Ἀν. Μεσόγειο. Ἄλλοτε τὸ θέμα τίθεται ἀπερίφραστα καὶ ἄλλοτε μὲ μισόλογα καὶ ὑπονοούμενα, πάντως σὲ κάθε περίπτωση μὲ τρόπο ποὺ δημιουργεῖ ἀνησυχία καὶ προβληματισμὸ στοὺς Ἕλληνες πολῖτες καὶ ἰδιαίτερη ἱκανοποίηση στὴν Τουρκία καὶ τίς ΗΠΑ, γιὰ τοὺς δικούς τους λόγους.
 

Συγκεκριμένα στὴν Τουρκία, οἱ ἀναφορὲς γιὰ συνεκμετάλλευση ἀπὸ κορυφαῖα διακομματικὰ στελέχη προκαλοῦν ἱκανοποίηση διότι περίπου ἀπὸ τὸ 1973 ἐποφθαλμιᾷ παράνομα ἐνεργειακοὺς πόρους ποὺ ἀνήκουν στὴν Ἑλλάδα μὲ βάση τὸ Διεθνὲς Δίκαιο. Στὶς  ΗΠΑ ὁμοίως, αὐτὲς οἱ ἀναφορὲς ἐξυπηρετοῦν τὴν πολιτική τους στάση στὰ ἑλληνοτουρκικά. Τοῦτο διότι θεωροῦν ὅτι βοηθῶντας τὴν Τουρκία νὰ ἐκμεταλλευτεῖ τοὺς ἐνεργειακοὺς πόρους ποὺ  δὲν δικαιοῦται, τῆς προσφέρει τὸ «ἑλκυστικὸ ἀντίδωρο» γιὰ νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴ Ρωσία καὶ νὰ ἐπανέλθει ἐνεργὰ καὶ «συνεργάσιμη στὸ μαντρὶ» τῆς Δύσης, δηλαδὴ τοῦ ΝΑΤΟ, δηλαδὴ τῶν ΗΠΑ. Μάλιστα τώρα, ποὺ μετὰ τὸ τραγικὸ συμβὰν τῶν σεισμῶν ἡ Τουρκία «γονάτισε» οἰκονομικὰ καὶ ἡ βοήθεια ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ «ὀρθοποδήσει» εἶναι πολλὲς δεκάδες δὶς δολλάρια, ἡ μόνη «πηγὴ» βοηθείας εἶναι ἀπὸ τὴ Δύση. Ἔτσι, ἡ «παροχὴ» τῆς συνεκμετάλλευσης» τῶν ἐνεργειακῶν πόρων τῆς Ἑλλάδος, θεωρεῖ ὁ ἀμερικανικὸς παράγοντας ὅτι θὰ προσέφερε οἰκονομικὸ καὶ γεωπολιτικὸ ὄφελος, τόσο στὴν Τουρκία,  ὅσο καὶ στὸ ΝΑΤΟ καὶ τὴ Δύση γενικότερα.

Θεόκλητος Ρουσάκης: Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, ἡ συνάντηση τοῦ Ἑλληνισμοῦ μέ τήν Ὀρθοδοξία.

Γράφει ὁ Θεόκλητος Ρουσάκης*

Τιμοῦμε στὶς 30 Ἰανουαρίου κάθε χρόνο, τοὺς Τρεῖς Μεγίστους Φωστῆρες τῆς τρισηλίου Θεότητος καὶ παράλληλα τελοῦμε τὴ μεγάλη γιορτὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὴ Γιορτὴ τῶν Γραμμάτων. Τὸν Ἅγιο Βασίλειο, τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο καὶ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο.
 

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες καθιερώθηκαν ὡς προστάτες τῆς Παιδείας διότι διεφύλαξαν μέσῳ τῆς διδασκαλίας τους τὴν οὐσία, τὸ μέγεθος καὶ τὴν ὡραιότητα τῆς παιδείας καὶ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ παιδαγωγεῖται μέσα ἀπὸ μιὰ γνήσια ἑλληνικὴ παιδεία βαπτισμένη στὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι σύμβολα τῆς Παιδείας οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες διότι οἱ ἴδιοι ἔγιναν πρότυπα παιδαγωγημένου ἀνθρώπου, δηλαδὴ ἀνθρώπου ποὺ δὲν εἶναι  μόνο «εἰκόνα» ἀλλὰ καὶ «ὁμοίωση» τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι καὶ τὸ ζητούμενο γιὰ κάθε ἄνθρωπο μέσα στὴν Ὀρθοδοξία.

Θεόκλητος Ρουσάκης: Ἡ ἐφηβεία καί ἡ πνευματική παιδεία στήν οἰκογένεια

Γράφει ὁ Θεόκλητος Ρουσάκης*

 

Ἡ  ἐφηβεία, ποὺ εἶναι ἡ περίοδος μεταξὺ τῆς παιδικῆς ἡλικίας καὶ τῆς ἐνηλικιώσεως, εἶναι γνωστὸ ὅτι εἶναι μιὰ δύσκολη χρονικὴ περίοδος γιὰ πολλοὺς νέους. Ἡ δυσκολία  σὲ αὐτὴ τὴν περίοδο ὀφείλεται κυρίως στὰ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὰ ποὺ ἐμφανίζουν οἱ ἔφηβοι, ἄλλοι ἐντονότερα καὶ ἄλλοι ὄχι τόσο, ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴ συναισθηματικὴ εὐαισθησία καὶ ἀστάθεια ἀλλὰ κυρίως μὲ τὸ ἀνικανοποίητο τῶν ἐπιθυμιῶν τους.

Ἀνικανοποίητοι μὲ τὸν ἑαυτό τους, τὴν οἰκογένειά τους, μὲ τὴν ἐμφάνισή τους, μὲ τίς συνθῆκες διαβιώσεώς τους, μὲ τὸ σχολεῖο τους, τοὺς καθηγητές τους, τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα κλπ. Ὡς πρὸς τὴν ἐμφάνιση, ἐπιλέγουν πολλὲς φορὲς ὅτι ποιό ἀκραῖο στὸ ντύσιμο, τὸ κούρεμα, τὰ σκουλαρίκια, τὰ τατουὰζ κλπ. Ὡς πρὸς τίς σχέσεις τους μὲ τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς δασκάλους κυριαρχεῖ τὸ «δὲν μᾶς καταλαβαίνουν» ἢ «δὲν μᾶς ἐμπιστεύονται». Ταυτόχρονα βέβαια, οὔτε οἱ ἔφηβοι πλέον ἐμπιστεύονται τίς κρίσεις καὶ τίς γνῶμες τῶν γονιῶν καὶ δασκάλων τους λόγῳ τοῦ «χάσματος γενεῶν» ὅπως λένε ὅτι τοὺς χωρίζει.

Θεόκλητος Ρουσάκης: Ἡ κακοποίηση τῶν παιδιῶν καί ἐμεῖς

 

Γράφει ὁ Θεόκλητος Ρουσάκης

 

Μέσα ἀπὸ τὴν ἔξαρση τῶν «κακῶν» εἰδήσεων ποὺ καθημερινὰ μᾶς «βομβαρδίζουν» τὰ ΜΜΕ, κρίνετε σκόπιμο νὰ ξεχωρίσουμε αὐτὲς τίς «κακὲς εἰδήσεις» ποὺ ἀφοροῦν στὴν κακοποίηση καὶ ἐκμετάλλευση τῶν παιδιῶν. Ὁ διαχωρισμὸς αὐτῶν τῶν ἐγκλημάτων εἶναι εὔλογος λόγῳ τῆς εὐαισθησίας ποὺ ὅλοι ἔχουμε γιὰ τὰ παιδιὰ λόγῳ τῆς ἀδυναμίας ποὺ ἔχουν γιὰ νὰ ὑπερασπιστοῦν τὸν ἑαυτό τους καὶ τῆς ἀθωότητας  μὲ τὴν ὁποία ἀντιμετωπίζουν τοὺς ἀνθρώπους γύρω τους.
 

Ἐξ αὐτοῦ πηγάζει καὶ ἡ ἀνάλογη αὐστηρότητα τῶν νόμων καὶ τῶν ποινῶν γιὰ ὅσους μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο κακοποιοῦν ψυχικὰ ἢ σωματικὰ ἕνα παιδί. Ὅταν δὲ ἡ κακοποίηση αὐτὴ γίνεται μὲ τὴν ἀνοχὴ ἢ τὴν ἀδιαφορία ἢ τὴν συμμετοχὴ ἢ τὴν ὀργάνωση καὶ τὴ μεθόδευση  τῶν γονέων ἢ συγγενῶν τοῦ παιδιοῦ, τότε ἡ ἀγανάκτησή μας γιὰ τοὺς δράστες  περισσεύει.
 

Πέρα ὅμως ἀπὸ τὴν ἀγανάκτηση καὶ τὴν ἀνεπιφύλακτη ἀποδοκιμασία, καλὸ θὰ εἶναι ὡς ὑπεύθυνοι πολῖτες, μέλῃ μιᾶς εὐνομούμενης κοινωνίας, ὡς κοινωνία Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων πολιτῶν, νὰ ἀναζητοῦμε καὶ νὰ προβληματιζόμαστε καὶ γιὰ τὰ αἴτια καὶ τίς εὐθύνες γι᾿ αὐτὲς τίς ἀποτρόπαιες πράξεις, πέραν αὐτῶν ποὺ ἡ  δικαιοσύνη καταλογίζει στοὺς φυσικοὺς αὐτουργοὺς τέτοιων ἐγκλημάτων..

Θεόκλητος Ρουσάκης: Τά παιδιά δέν γεννιοῦνται ἐγκληματίες, γίνονται.

 

Γράφει ὁ Θεόκλητος Ρουσάκης

Ἡ συνεχὴς αὔξηση τῆς παραβατικότητας τῶν ἀνηλίκων στὴν Ἑλλάδα ἔχει πάρει ἀνησυχητικὲς διαστάσεις τόσο στὸν ἀριθμὸ κρουσμάτων, ὅσο καὶ στὰ ποιοτικά τους χαρακτηριστικά. Κάθε χρόνο, σύμφωνα μὲ τὰ στατιστικὰ στοιχεῖα τῆς Ἀστυνομίας, ἐγκλείονται σὲ σωφρονιστικὰ καταστήματα κατὰ μέσο ὅρο 100 ἀνήλικοι κάτω τῶν 18 ἐτῶν. Τὸ  φαινόμενο δὲν εἶναι πρωτόγνωρο ἂν σκεφτοῦμε ὅτι παιδιὰ μὲ παραβατικὴ ἢ καὶ ἐγκληματικὴ συμπεριφορὰ ὑπῆρξαν καὶ ἀπὸ τὸ μακρινὸ παρελθὸν ἂν θυμηθοῦμε ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη τὸν ἀδελφοκτόνο Κάϊν ἢ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἐξαπάτησε ὁ Ἰακὼβ τὸν πατέρα τοῦ Ἰσαάκ, γιὰ νὰ πάρει τὰ πρωτοτόκια ποὺ δικαιοῦτο ὁ πρωτότοκος ἀδελφὸς τοῦ Ἠσαῦ.

ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΟΥΣΟΥ

Γράφει ὁ Ἀντγος ἐ.ἀ. Θεόκλητος Ρουσάκης

 

Τιμοῦμε σήμερα τὴν μνήμη τοῦ Εὐπατρίδη Στρατηγοῦ τῶν Καταδρομῶν, Γεωργίου Καρούσου (1928-2005), ποὺ πρὶν ἀπὸ 17 χρόνια σὰν σήμερα ξεκίνησε τὴν τελευταία "πορεία του"  πρὸς τὴν Ἀθανασία. Πρόκειται γιὰ ἕνα σπάνιο Στρατιωτικὸ Ἡγέτη καὶ Ἄνθρωπο, ποὺ μὲ τοὺς ἀγῶνες του καὶ τὸ αἷμα του, μαζὶ μὲ ἄλλους ἰσαξίους συναγωνιστές του, δημιούργησαν τὸν μοναδικὸ θρῦλο τοῦ Λοκατζὴ στὰ πεδία τῶν Μαχῶν κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ἐσωτερικοῦ πολέμου ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ ἴδιος.

Θεόκλητος Ρουσάκης: ΤΟΥΡΚΙΑ: ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

(Γράφει ὁ Ἀντγος ἐ.ἀ. Θεόκλητος Ρουσάκης)
 

Λόγῳ τῆς αὐξημένης γεωπολιτικῆς καὶ γεωστρατηγικῆς ἀστάθειας ἡ περιοχὴ τῶν Βαλκανίων ἐξακολουθεῖ ν᾿ ἀποτελεῖ μιὰ δύσκολη περιοχὴ γιὰ προσέγγιση καὶ ἀνάλυση. Τὰ συμφέροντα τῶν μεγάλων δυνάμεων γιὰ τὸν κατὰ τὸ δυνατὸν εὐρύτερο ἔλεγχο τῆς περιοχῆς μετὰ τὴν πτώση τοῦ Συμφώνου της Βαρσοβίας, τὰ οἰκονομικὰ συμφέροντα τῶν ἰσχυρῶν τῆς ΕΕ,  ἀλλὰ κυρίως ἡ τουρκικὴ διείσδυση γιὰ τὸν ἔλεγχο τῶν Βαλκανίων καὶ τὴν παλιγγενεσία τῆς πάλαι ποτὲ Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ἀποτελοῦν ἴσως τοὺς τρεῖς βασικότερους παράγοντες τῆς πολυπλοκότητας καὶ τῆς ἀστάθειας.
 

Ἐξ᾿ αὐτῶν ἡ διείσδυση ὅλο καὶ περισσότερο τῆς Τουρκίας, κυρίως στὶς χῶρες τῶν Δυτικῶν Βαλκανίων, ἅπτεται ἄμεσα τῆς ἀσφαλείας τῆς χώρας μας, γι᾿ αὐτὸ θεωροῦμε ὅτι εἶναι ὁ κρισιμότερος παράγοντας. Τοῦτο διότι ἡ Τουρκία κατορθώνει νὰ ἀξιοποιεῖ στρατηγικὰ τὶς ἰδιαίτερες σχέσεις της μὲ τὶς χῶρες τῶν Δυτικῶν Βαλκανίων χρησιμοποιῶντας ὡς ''Δούρειο Ἵππο''.

Θεόκλητος Ρουσάκης: Στή δίνη τοῦ ἀλβανικοῦ ἐθνικισμοῦ

 

 

Γράφει ὁ Θεόκλητος Ρουσάκης
 

Μὲ ἀφορμὴ τρία πρόσφατα γεγονότα, κρίθηκε σκόπιμο νὰ ἀναφερθοῦν τὰ παρακάτω σχόλια ποὺ ἀφοροῦν στὸν ἀλβανικὸ ἐθνικισμό. Τὰ γεγονότα εἶναι:
 

-    Η ἔκθεση ποὺ ὀργανώθηκε στὰ Τίρανα μὲ θέμα τήν ''Γενοκτονία τῶν Τσάμηδων στὴν Ἑλλάδα''
 

-    Η ἀναφορὰ τὸν περασμένο μῆνα ἀπὸ τὸν Π/Θ τῆς Ἀλβανίας Ἕντι Ράμα ὅτι τελικὸς στόχος τῆς πολιτικῆς του καριέρας εἶναι ἡ νὰ ἑνώσει τὴν Ἀλβανία μὲ τὸ Κόσσοβο καί
 

-    Οι δημοτικὲς ἐκλογὲς στὰ Σκόπια , ἡ αὐξημένη δύναμη τῶν ἀλβανικῶν κομμάτων καὶ ὁ μελλοντικός τους ρόλος στὶς πολιτικὲς ἐξελίξεις στὸ κρατίδιο αὐτό.

21η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ Η ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

 

Γράφει ὁ Θεόκλητος Ρουσάκης
 

Ἐδῶ καὶ μερικὰ χρόνια ὁ ἑορτασμὸς τῆς Παναγίας, ὡς Ἑορτὴ τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τοῦ Ἔθνους, μεταφέρθηκε ἀπὸ τὴν 15η Αὐγούστου στὴν 21 Νοεμβρίου, κατὰ τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία, ἑορτάζει τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. Τὴν εἴσοδο δηλαδὴ τῆς 3ετοῦς Μαρίας στὸ Ναό, ὅπου παρέμεινε ἐπὶ μία 7ετία, ἴσως καὶ περισσότερο, κάνοντας ἔτσι ἕνα εἶδος θρησκευτικῆς θητείας,  γιὰ νὰ δεχθεῖ ἀργότερα τὸ σπόρο τῆς Θείας Δημιουργίας.
 

Ἡ ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων προσλαμβάνει ἔτσι μία ἐπιπρόσθετη συμβολικὴ διάσταση γιὰ τὴν ἑλληνικὴ νεολαία, ὡς πρὸς τὴν ἐκπλήρωση τοῦ στρατιωτικοῦ καθήκοντος. Ἡ στρατιωτικὴ θητεία πλέον σηματοδοτεῖ τὴν ἔξοδο τοῦ νέου ἀπὸ τὸ πεδίο τῆς ἀνευθυνότητας καὶ τὴν εἴσοδό του στὸ πεδίο τοῦ καθήκοντος, τὴν  εἴσοδό του στὸ περιβάλλον τῆς εὐθύνης, δηλαδὴ τὴν εἴσοδό του στὸ Ναὸ τοῦ Χρέους πρὸς τὴν πατρίδα.

ΥΠΓΟΣ Χ. ΚΑΤΣΙΜΗΤΡΟΣ «….ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΠΑΚΙ»

 

(Γράφει ὁ Αντγος ε.α. Θεόκλητος Α. Ρουσάκης  

Ἐπίτιμος Διοικητὴς Β' Σώματος Στρατοῦ)

Δὲν δείλιασαν οἱ «Ἕλληνες τοῦ '40» ὅπως δὲν δείλιασαν μπροστὰ στὸ θάνατο καὶ οἱ Ἕλληνες τῶν Θερμοπυλῶν καὶ τῆς Σαλαμίνας, τοῦ Μαραθῶνα, τοῦ Βυζαντίου, τοῦ '21 καὶ τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα. Καὶ τὸν ἔκαναν σύμβολο τὸ θάνατο ποὺ ἄγγιξε τό «Μολὼν Λαβέ» τοῦ Λάκωνα Λεωνίδα καὶ θὰ ἀνακυκλωθεῖ 20 αἰῶνες μετὰ ἀπὸ τὸν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο στὴν Πύλη τοῦ Ρωμανοῦ καὶ θὰ γίνει σημαία ἀνεξίτηλη στὴν ὁποία ἀποτύπωσαν τὴν ἀποφασιστικὴ διάζευξη «λευτεριὰ ἢ θάνατος». Πέραν ὅμως ἀπὸ τὰ κελεύσματα τῆς Ἱστορίας, τοῦ ἠθικοῦ καὶ τοῦ πατριωτικοῦ ἐνθουσιασμοῦ, ἡ νίκη στὸν πόλεμο εἶναι ἀποτέλεσμα ὀρθῆς, λεπτομεροῦς, ἐπίπονης καὶ δαπανηρῆς προετοιμασίας καὶ μιᾶς ἐπιδέξιας διεξαγωγῆς τῶν πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων, ἀπὸ ἱκανούς, ἀνιδιοτελεῖς, φιλόπατρεις καὶ ἠθικοὺς ἡγέτες.

2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

 

Γράφει ο Θεόκλητος Ρουσάκης

Στην πατρίδα μας, ο επίσημος εορτασμός για την εορτή της μητέρας καθιερώθηκε για πρώτη φορά το έτος 1928. Από τότε και μέχρι του έτους 1958 ο εορτασμός της μητέρας γινόταν κατά την εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου στις 2 Φεβρουαρίου, αφού η Παναγία μας είναι η Μητέρα των μητέρων. Από του έτους όμως 1959 και μέχρι σήμερα ο επίσημος εορτασμός μετατέθηκε, ίσως και για εμπορικούς λόγους, τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, προκειμένου η γιορτή αυτή να εορτάζεται από κοινού με όλους τους λαούς του Δυτικού κόσμου.

Όμως ανεξαρτήτως από το πότε εορτάζεται η μητέρα, για μας, για τη Ρωμιοσύνη, το  αιώνιο πρότυπο μητέρας θα είναι μόνο η Παναγία, η οποία συμπάσχει και συμπονά με κάθε πονεμένο άνθρωπο και αποτελεί το καταφύγιο και την παρηγοριά όλων των κατατρεγμένων. Η θλιμμένη της εικόνα από τη ρομφαία που τη διαπέρασε βλέποντας το Γιο της να πάσχει για την ανθρωπότητα, την καθιστά ένα κατεξοχήν πρόσωπο ευσπλαχνίας και φιλανθρωπίας.

Θεόκλητος Ρουσάκης: Μιά ἀπάντηση - συμβουλή πρός τόν Ὑπουργό Ἄμυνας τῆς Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ

Θεόκλητος Ρουσάκης

Διαβάσαμε τὶς τελευταῖες ἡμέρες, μεταξὺ τῶν ἄλλων δηλώσεων Τούρκων πολιτικῶν καὶ στρατιωτικῶν παραγόντων, μιὰ δήλωση τοῦ Ὑπουργοῦ Ἀμύνης τῆς Τουρκίας ποὺ μετέδωσε ἡ Ηurriet στὴν ἱστοσελίδα της. Μιλῶντας σὲ δημοσιογράφο τοῦ τουρκικοῦ καναλιοῦ Haber, ἰδιοκτησίας τῆς οἰκογένειας Ἐρντογάν, φαίνεται ὅτι μεταξὺ ἄλλων ὁ Τοῦρκος Ὑπουργὸς Ἀμύνης δήλωσε : 

«Θέλω νὰ ὑπερτονίσω ὅτι μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια δὲν συμφέρει τοὺς Ἕλληνες νὰ ἐμπλακοῦν σὲ πόλεμο μὲ τὴν Τουρκία. Ἐμεῖς αὐτὸ ποὺ λέμε, εἶναι νὰ καθίσουμε καὶ νὰ συζητήσουμε». Σὲ ἄλλη μεταφραστικὴ ἐκδοχὴ ἡ δήλωση φαίνεται νὰ εἶναι : '' Ἡ Ἑλλάδα δὲν θὰ θελήσει νὰ πολεμήσει μὲ τὴν Τουρκία, ἀπὸ μαθηματικῆς ἄποψης δὲν εἶναι βολικὸ αὐτὸ καὶ τὸ τονίζω" ἐνῶ σὲ μιὰ τρίτη ἐκδοχὴ ἡ δήλωση φαίνεται νὰ εἶναι: «Ἄς τὸ πῶ ἔτσι, εἶναι ἕνα λεκτικὸ παραπάτημα. Ἐγὼ δὲν πιστεύω - καὶ θέλω νὰ τὸ τονίσω - ὅτι οἱ Ἕλληνες μαθηματικὰ εἶναι δυνατόν, εἶναι σωστό, νὰ πολεμήσουν μὲ τὴν Τουρκία».

Θεόκλητος Ρουσάκης: Επιτακτική όσο ποτέ η αλλαγή στρατηγικής στις ελληνοτουρκικές σχέσεις

Θεόκλητος Ρουσάκης

Ἀνησυχοῦμε γιὰ τὶς ἐξελίξεις τῶν γεγονότων στὶς σχέσεις μας μὲ τὴν Τουρκία. Ἔχουμε ὅλοι τὴν αἴσθηση ὅτι σὲ λίγο φθάνει '' ὁ κόμπος στὸ χτένι'' καὶ πρέπει νὰ ληφθοῦν δύσκολες, πλὴν ὅμως ἀναγκαῖες ἀποφάσεις ποὺ θὰ διασφαλίζουν τὴν ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια καὶ κατ᾿ ἐπέκταση τὴν ἐθνική μας ἐπιβίωση.

Ἔχουμε τὴν αἴσθηση ἐπίσης ὅτι ὅσο οἱ προκλήσεις τῶν Τούρκων ἀναβαθμίζονται ποιοτικὰ καὶ καθημερινὰ μὲ προκλητικότερο τρόπο, τόσο πιὸ ἄφωνη καὶ ὑποτονικὴ εἶναι ἡ δική μας ἀντίδραση. Εἶναι κοινὴ διαπίστωση ὅτι ἡ Τουρκία μὲ τὴν σημερινὴ νέο-ὀθωμανικὴ ἡγεσία της κινεῖται στὴ διεθνῆ σκηνὴ μὲ μέθοδο, συνέπεια καὶ συνέχεια πρὸς τὴν ἐκπλήρωση τῶν πολιτικο-στρατηγικῶν της στόχων, πάνω στὶς κατευθύνσεις καὶ στὴν ἐθνικιστικὴ φιλοσοφία ποὺ ἐκινοῦντο οἱ κεμαλιστὲς στὸ παρελθὸν καὶ θὰ συνεχίσουν νὰ κινοῦνται οἱ μετὰ τὸν Ερντογὰν στὸ μέλλον. Μιὰ μέθοδο ποὺ κάνει τὴν Τουρκία νὰ κερδίζει πάντα ''στὰ σημεῖα'' καὶ ὄχι μόνο, χωρὶς νὰ κάνει πόλεμο, μὲ ἐξαίρεση τὴν περίπτωση τοῦ Ἕβρου.

Θεόκλητος Ρουσάκης: 29η Μαΐου 1453, ὁ τελευταῖος Αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου προτρέπει καί σήμερα:

''...παρακαλῶ ὑμᾶς ἵνα στῆτε ἀνδρείως καὶ μετὰ γενναίας ψυχῆς.....''

Θεόκλητος Ρουσάκης

Θέση ξεχωριστὴ γιὰ τὴν ἱστορία τῆς Ρωμιοσύνης καὶ γιὰ τὴν ἑλληνικὴ ψυχὴ κατέχει ἡ 29η Μαΐου. Φέρνει στὸ νοῦ μας τὴν ἀποφράδα Τρίτη τοῦ 1453, ποὺ σήμανε τὴν πτώση, τῆς Βασιλίδος τῶν Πόλεων, ἡ ὁποία τεῖχος καὶ προστασία της, εἶχε τὴν Παναγιά μας. 

Ὁ ἱστορικὸς μας Κ. Παπαρρηγόπουλος ἐκτιμᾶ ὅτι '' διὰ τῆς ἁλώσεως ταύτης δὲν ἔπεσε μόνη ἡ κυριευθεῖσα πόλις, δὲν ἔπεσε μόνη ἡ καταλυθεῖσα βασιλεία, ἀλλ᾿ ἐπὶ χρόνον μακρὸν ἐπεσκιάσθη κόσμος ὁλόκληρος πραγμάτων καὶ δογμάτων, ὁ κόσμος ὁ ἑλληνικός ''.

Ὅμως καὶ τὰ πιὸ θλιβερὰ γεγονότα ἔχουν τὴ θετικὴ προσφορά τους, ὅταν τὰ μελετοῦμε καὶ εἴμαστε πρόθυμοι νὰ ἀποδεχθοῦμε τὰ σωτήρια μηνύματά τους. Ἀναζητῶντας αὐτὰ τὰ μηνύματα, ἀνασύρουμε ἀπὸ τὶς ἱστορικὲς πηγές, πολύτιμα μαθήματα ποὺ ἀποκαλύπτουν τὰ βαθύτερα αἴτια τῆς πτώσεως.