Εὐαγγελία Λάππα: Μακεδονομάχοι † 12 Νοεμβρίου, Δημήτριος Κωνσταντινίδης ἤ Κεχαγιᾶς (Καπετάν Νταλίπης) [† 1906] - Χρῆστος Κύρτσης [† 1913]

 

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Δημήτριος Κωνσταντινίδης ἤ Κεχαγιᾶς (Καπετὰν Νταλίπης) [† 12 Νοεμβρίου 1906]

 

 

Βιογραφικό

Ὁ Δημήτριος Κωνσταντινίδης ἢ Κεχαγιᾶς τοῦ Κωνσταντίνου γεννήθηκε τὸ 1872 στὸν Γαῦρο τῆς Καστοριᾶς, μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὸ Βίτσι τῶν Ἰωαννίνων. Εἶχε ἕναν ἀδελφό, τὸν Φλῶρο. Νυμφεύτηκε τὴ Βασιλικὴ καὶ ἀπέκτησε πέντε παιδιά.

Μετὰ ἀπὸ ἕναν φόνο Βουλγάρου, πάνω σὲ τσακωμό, ἐντάχθηκε στὸ ἑλληνικὸ ἀντάρτικο Σῶμα τοῦ Καπετὰν Κώττα Χρήστου ἢ Ρουσάνη (βλέπε: Χρήστου ἢ Ρουσάνης Κωνσταντῖνος Καπετὰν Κώττας) μὲ τὸ προσωνύμιο καπετὰν Νταλίπης, πρὸς θύμηση τοῦ κλεφταρματολοῦ Νικολάου Νταλίπη ἀπὸ τὴ Σφήκα Φλωρίνης. Ὕστερα ἔγινε ὁπλαρχηγὸς ἀντάρτικου Σώματος στὴν περιοχή τῆς Καστοριᾶς.

Εὐαγγελία Λάππα: Ἱερομάρτυρες † 12 Νοεμβρίου, Βασίλειος Σιδηρόπουλος [† 1944] - Παύλος Ελευθεριάδης [† 1944]

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Βασίλειος Σιδηρόπουλος [† 12 Νοεμβρίου 1944]

 

Βιογραφικό

Ὁ π. Βασίλειος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στὴν Μιστὴ Ἰκονίου τὸ 1903. Ἦταν γιὸς Ἱερέως. Μετὰ τὴν Καταστροφή, κατέφυγε στὸ Ξηροχώρι τοῦ Κιλκίς. Ἐκεῖ νυμφεύθηκε, ἀπέκτησε ἕξι παιδιὰ καὶ μετὰ τὸν θάνατο τοῦ πατέρα του χειροτονήθηκε Ἱερέας τὸ 1938. Ὡς Ἱερέας, ὑπῆρξε συνεπὴς στὰ καθήκοντά του καὶ ἐργάστηκε μὲ ζῆλο^[1].

Εὐαγγελία Λάππα: Μακεδονομάχοι † 10 Νοεμβρίου, Μαυρουδής Γερογιάννης [† 1910] - Στυλιανός Κλειδής [† 1912] - Ευάγγελος Δογιάμας [† 1944]

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Μαυρουδὴς Γερογιάννης [† 10 Νοεμβρίου 1910]

 

Βιογραφικό

 

Ὁ Μαυρουδὴς Γερογιάννης γεννήθηκε τὸ 1860 στὴν Ἀρναία Χαλκιδικῆς, μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὴν Ἤπειρο, καὶ ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ ἑπτὰ παιδιά τοῦ Χριστόδουλου Γερογιάννη καὶ τῆς Αἰκατερίνης. Σπούδασε ἀξιωματικὸς στὴ Ρωσία καὶ ἔλαβε μέρος στὸν Ρωσοτουρκικὸ Πόλεμο μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ ἀνθυπολοχαγοῦ τοῦ Πυροβολικοῦ. Ἀπὸ τὸ 1886, ὡς ταγματάρχης Πυροβολικοῦ, ἦρθε στὴν Ἑλλάδα καὶ κατατάχθηκε στὸν ἑλληνικὸ στρατό, μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ λοχαγοῦ τοῦ Πεζικοῦ. Συμμετεῖχε στὸ μέτωπο τῆς Ἠπείρου, κατὰ τὸν Ἑλληνοτουρκικὸ Πόλεμο.

Εὐαγγελία Λάππα: Μακεδονομάχοι † 07 Νοεμβρίου, Χρήστος Παπαμιχαήλ ή Παπαδόπουλος [† 1929] - Μαρίνος Λυμπερόπουλος (Καπετάν Κρόμπας) [† 1905] - Τρύφων Πετκάκης [† 1906] - Β. Μπαμπούρης [† 1906] - Χρήστος Γκόλιος [† 1906]

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Χρήστος Παπαμιχαήλ ή Παπαδόπουλος [† 07 Νοεμβρίου 1929]

 

Βιογραφικό 

Ὁ π. Χρῆστος Παπαμιχαὴλ ἢ Παπαδόπουλος γεννήθηκε τὸ 1857 στὸ χωριὸ Μελισσότοπος τῆς Καστοριὰς καὶ ἦταν παιδὶ τοῦ ἱερέα Μιχαὴλ Παπαδόπουλου καὶ τῆς Μασόης Γούλιου. Σπούδασε δάσκαλος. Νυμφεύτηκε καὶ ἀπέκτησε πέντε παιδιά. Τὸ ὄνομα τῆς συζύγου του ἦταν Σουλτάνα. Τὸ 1898 χειροτονήθηκε ἱερέας ἀπὸ τὸν τότε Μητροπολίτη Καστοριᾶς Φιλάρετο Βαφείδη.

Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα πολλὲς φορὲς ἀντιτάχθηκε μαζὶ μὲ ἄλλους Ἕλληνες στὶς προσπάθειες τῶν Βουλγάρων νὰ καταλάβουν τὴν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ του. Ὅμως, στὶς 23/3/1903, ὅταν τοῦ ἐπέβαλαν οἱ κομιτατζῆδες τὸ δίλημμα ἢ νὰ συλλειτουργήσῃ μὲ ἕναν σχισματικὸ ἱερέα ἢ νὰ τὸν σκοτώσουν, ἀμέσως ὁ παπα-Χρῆστος Παπαμιχαὴλ ἔφυγε στὴν Καστοριὰ μὲ τὴν οἰκογένειά του, ὅπου συνέχισε τὴν ἐθνική του δράση.

Ἡ κατάληψη τῆς πόλης τοῦ Μοναστηρίου ἀπὸ τοὺς Σέρβους [6 Νοεμβρίου 1912]

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Στὰ βόρεια, τῆς Φλώρινας καὶ σὲ ἀπόσταση τριάντα χιλιομέτρων βρίσκεται, ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χρόνια, ἡ ἑλληνικὴ πόλη Μοναστήρι (ἀρχ. Ἡράκλεια). Ἡ μητρόπολη τῆς μεγάλης περιοχῆς τῆς Πελαγονίας, μὲ κωμοπόλεις καὶ χωριὰ προπύργια ἄλλοτε τοῦ ἑλληνισμοῦ. Ἡ πρωτεύουσα τοῦ ὁμώνυμου Βιλαετίου στὰ χρόνια τῆς Ὀθωμανικῆς κατάκτησης καὶ δεύτερο μεγαλύτερο ἀστικὸ κέντρο τῆς Μακεδονίας μετὰ τὴ Θεσσαλονίκη, ἔχει νὰ ἐπιδείξῃ σημαντικὴ πολιτισμικὴ δράση ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χρόνια μέχρι τὰ πρῶτα χρόνια τοῦ 20οῦ αἱ., ὅταν ὁριστικὰ ἐπιδικάστηκε στὴ Σερβία, μένοντας ἔξω ἀπὸ τὰ σύνορα τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους.

Εὐαγγελία Λάππα: Ἱερομάρτυς Ελευθέριος Πασχαλίδης [† 05 Νοεμβρίου 1944]

 

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Βιογραφικό

Ὁ π. Ἐλευθέριος Πασχαλίδης γεννήθηκε στὸ χωριὸ Κεστενέ-Μπουνὰρ (Καστανόβρυση) τῆς Νικομηδείας τὸ 1900. Ὅταν ἦλθε στὴν Ἑλλάδα, ἔμεινε ἀρχικὰ στὴν Καλαμάτα καὶ κατόπιν στὸν Ἅγιο Δημήτριο Κοζάνης. Τὸ 1928, μὲ ἄλλους συμπατριῶτες του, ἐγκατεστάθηκε στὸ χωριὸ Καστανᾶ Κιλκισίου, ὅπου χειροτονήθηκε Ἱερέας καὶ ἔγινε ἐφημέριος τοῦ χωριοῦ τὸ 1930.

Ὡς ἄνθρωπος διακρινόταν γιὰ τὴν εὐλάβεια καὶ τὸν πατριωτισμό του, ὅπως καὶ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἐνορῖτες του.

Εὐαγγελία Λάππα: Ἱερομάρτυρες, Νεόφυτος Κιουμουρτζίδης [† 01 Νοεμβρίου 1944] - Ἰωάννης Μπεζεντές [† 01 Νοεμβρίου 1943] - Γερμανός Χίου [† 01 Νοεμβρίου 1944]

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Νεόφυτος Κιουμουρτζίδης [† 01 Νοεμβρίου 1944]

Βιογραφικό

 

Ὁ π. Νεόφυτος Κιουμουρτζίδης καταγόταν ἀπὸ τὸν Πόντο, ὅπου ἦταν ὁπλαρχηγὸς μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του.

Μετὰ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφή, ἐγκαταστάθηκε στὸν Ὁμαλὸ Σερρῶν^[1]. Ἐκεῖ ἔγινε Πρόεδρος τοῦ χωριοῦ^[2] καὶ ὁ πατέρας του Ἱερέας. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ πατέρα του, κατόπιν αἰτήσεως τῶν συγχωριανῶν του, χειροτονήθηκε Ἱερέας τὸ 1939. Ἀνεδείχθη δραστήριος καὶ ἠθικὸς ἄνθρωπος καθὼς καὶ ὑποδειγματικὸς Ἱερέας.

Εὐαγγελία Λάππα: Μακεδονομάχος Ἰωάννης Καραβίτης [† 30 Οκτωβρίου 1949]

 

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Βιογραφικό

Ὁ Ἰωάννης Καραβίτης γεννήθηκε τὸ 1883 στὴν Ἀνώπολη τῶν Σφακίων Κρήτης καὶ ἦταν τὸ πρῶτο ἀπὸ τὰ πέντε παιδιὰ τοῦ Νικολάου Καραβίτη καὶ τῆς Μαρίας Δασκαλάκη.

Πῆρε μέρος στὸν Μακεδονικὸ Ἀγῶνα, ἀρχικὰ ὡς ὁπλίτης στὸ ἑλληνικὸ ἀντάρτικο Σῶμα τοῦ Παύλου Μελᾶ κι ἀργότερα ὡς ἀρχηγὸς ἀντάρτικου Σώματος καὶ συμμετεῖχε σὲ πολλὲς μάχες. Ἀξιόλογη συμμετοχὴ εἶχαν καὶ οἱ τέσσερις ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς του, Ἐμμανουὴλ (Μανοῦσος) (βλέπε: Καραβίτης Ἐμμανουήλ), Γεώργιος (βλέπε: Καραβίτης Γεώργιος) καὶ Ἰωσὴφ (Σήφης) (βλέπε: Καραβίτης Ἰωσήφ), οἱ ὁποῖοι πέθαναν ἀπὸ κακουχίες.

Εὐαγγελία Λάππα: Ἱερομάρτυς Ἀγαθάγγελος Ἀγαθαγγελίδης ἤ Καλλινικίδης [† 28 Ὀκτωβρίου 1944]

Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Ὁ π. Ἀγαθάγγελος Καλλινικίδης καταγόταν ἀπὸ τὸν Πόντο καὶ ὑπηρετοῦσε ὡς ἐφημέριος στὸ χωριὸ Ἀμπελάκια Δράμας. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Κατοχῆς, διώχθηκε ἀπὸ τοὺς Βουλγάρους, μαζὶ μὲ σχεδὸν ὅλους τοὺς ἱερεῖς τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας. Κατέφυγε στὴν Θεσσαλονίκη, ὅπου ἡ Μητρόπολη τῆς ὁποίας τὸν ἔστειλε ὡς ἐφημέριο στὸ χωριὸ Ἄσσηρος-Λαγκαδᾶ. Ἦταν χαρακτῆρας εἰλικρινής, πολὺ πνευματικὸς καὶ κήρυττε συχνὰ στὴν ἐκκλησία^[1].

Οἱ κομμουνιστὲς τὸν πίεζαν νὰ προσχωρήσῃ στὸ Ε.Α.Μ., ἀλλὰ αὐτὸς τὸ ἠρνεῖτο θαρραλέως^[2].

Εὐαγγελία Λάππα: Παῦλος Μελᾶς, ὁ «ἥλιος» τῆς Μακεδονίας [1870 – †13 Ὀκτωβρίου 1904]

Παῦλος Μελᾶς – Πηγή: greekreporter.com

Εὐαγγελία Κ. Λάππα,
10 Σεπτεμβρίου 2024

Ὁ Παῦλος Μελᾶς, θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηριστῇ ὡς ὁ ἥλιος τῆς Μακεδονίας μας, καθὼς ὅπως ὁ ἥλιος φωτίζει καὶ ἀφυπνίζει τὴ φύση, ἔτσι καὶ αὐτός, ἐπέδρασε καταλυτικά, στὶς ψυχὲς τῶν Μακεδόνων, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν Ἑλλήνων, τὸν πόθο τῆς ἐπανένωσης, ὅλων τῶν ἁγιασμένων βορείων τμημάτων μας, μὲ τὴν μητέρα Ἑλλάδα.

Ὁ Παῦλος Μελᾶς, γεννήθηκε στὴν Μασσαλία τῆς Γαλλίας στὶς 19 Μαρτίου 1870. Ἦταν τὸ τρίτο ἀπὸ τὰ ἑπτὰ παιδιὰ τοῦ πλούσιου ἐμπόρου Μιχαὴλ Μελᾶ καὶ τῆς Κεφαλλονίτισσας Ἑλένης Βουτσινά. Ἡ οἰκογένεια τῶν Μελάδων εἶχε ρίζες, ποὺ ἔφθαναν μέχρι τὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου, ἐπὶ Ρωμανίας, τὰ μέλη της ἦταν ἀνώτεροι ἀξιωματοῦχοι^[1]. Τὸ ἀρχικὸ ἐπώνυμο τῆς οἰκογένειας λέγεται ὅτι ἦταν «Στρατηγόπουλος»^[2], τὸ ὁποῖο ἄλλαξε σὲ «Μέλας»^[3] καὶ κατόπιν σὲ «Μελανιᾶς»^[4] γιὰ νὰ καταλήξῃ σὲ «Μελάς»^[5]. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας, οἱ Μελάδες ἔμεναν στὸ Κάστρο τῶν Ἰωαννίνων, ἀλλά, μετὰ τὴν καταστολὴ τῆς ἐπανάστασης τοῦ Διονυσίου τοῦ Φιλοσόφου, διασκορπίστηκαν στὴν Ρωσία, στὴν δυτικὴ Εὐρώπη καὶ σὲ ἄλλες περιοχὲς τῆς τότε Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας.

Εὐαγγελία Λάππα: Η μοναξιά του Εθνομάρτυρος

(Πηγή in.gr)

Εὐαγγελία Κ. Λάππα,
10 Σεπτεμβρίου 2024

Ἡ ἀπόφαση νὰ θυσιασθῇ κάποιος γιὰ τὸ Ἔθνος – νὰ γίνῃ δηλαδὴ Ἐθνομάρτυρας – δὲν εἶναι καθόλου εὔκολη. Ἀπαιτεῖ πολὺ καλὴ πνευματικὴ κατάσταση, προκειμένου νὰ μὴν προδώσῃ τὰ ἰδανικά του καί, χάριν αὐτῶν, νὰ εἶναι ἀποφασισμένος νὰ θυσιάσῃ τὰ πάντα. Ὑπῆρξαν περιπτώσεις Ἐθνομαρτύρων, ποὺ θυσιάστηκαν, χωρὶς νὰ γίνουν ἀντιληπτοὶ ἀπὸ τοὺς ἄλλους Ἕλληνες. Πολλὲς φορές, καὶ τὸ μαρτύριό τους φάνταζε τόσο σκληρό, τόσο ἀδιαπέραστο, ὥστε νὰ μὴν ἔχουν οἱ ἄλλοι τὸ σθένος νὰ τοὺς συμπαρασταθοῦν. Γι’ αὐτό, στάθηκαν μόνοι τους, ἐμπρὸς στὸν θάνατο. Παρ᾿ ὅλα αὐτά, κατόρθωσαν μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ νὰ πέσουν ἡρωικά.

Εὐαγγελία Λάππα: Ἡ προσφορά τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ στόν ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ (Βιβλιοπαρουσίαση)

Εὐαγγελία Κ. Λάππα,
22 Ἰανουαρίου 2024

Ἡ Μακεδονία μας, ἀπὸ τὰ ἀρχαιότατα χρόνια ἕως καὶ σήμερα, εἶναι Ἑλλάδα, κομμάτι τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους ποὺ εἶναι εὐλογημένο ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὸ σκεπάζει ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός, ἡ Γλυκύτατη Παναγία μας.

Τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος, ὅμως, δὲν ζεὶ δίχως τὴν Ὀρθοδοξία, τὴν ἀληθινὴ Πίστη, ποὺ σήμερα πολεμεῖται μὲ κάθε τρόπο. Ἡ Ὀρθοδοξία διαφυλαγμένη μέσα στὴν Ἐκκλησία μας ἐνέπνευσε ὅλους τους ἐθνικούς μας ἀγῶνες καὶ ἐμφύσησε θάρρος στοὺς Ἕλληνες ἀγωνιστές. Αὐτούς τους ἥρωες ἔχουμε χρέος νὰ μνημονεύουμε καὶ νὰ μιμούμαστε, γιατί χωρὶς αὐτούς, ἡ Ἑλλάδα μας θὰ ἦταν μισὴ ἕως καὶ ἀνύπαρκτη καὶ ἡ Μακεδονία θὰ ἦταν σὲ σλάβικα, ἢ ἀκόμη καὶ σὲ τούρκικα χέρια.

Εὐαγγελία Λάππα: Βασίλειος Β΄ Βουλγαροκτόνος, ὁ Πρῶτος Μακεδονομάχος [958–15 Δεκεμβρίου 1025]

Εὐαγγελία Κ. Λάππα 
14 Δεκμβρίου 2023

 

«Ὁ Βασίλειος Β΄ ὁ Βουλγαροκτόνος θεωρεῖται ὁ «Πρῶτος Μακεδονομάχος»,ἀφοῦ εἶναι ὁ πρῶτος ποὺ διέσωσε τὴν Ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας ἀπὸ τὴν βουλγαροσλαβικὴ ἀπειλή»
 

Μάνος Ν. Χατζηδάκης, Ἱστορικὸς Ἐρευνητής- Συγγραφέας

 

Ὁ αὐτοκράτωρ Βασίλειος Β΄, ὁ ἐπονομαζόμενος Βουλγαροκτόνος, γεννήθηκε τὸ 958 στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἦταν πρωτότοκος γιὸς τοῦ αὐτοκράτορος τῆς Ρωμανίας Ρωμανοῦ Β΄^[1] καὶ τῆς αὐτοκράτειρας Θεοφανοῦς^[2]. Ὁ πατέρας του ἀπεβίωσε στὶς 15 Μαρτίου 963 καὶ ἐκεῖνος ἐστέφθη Συναυτοκράτωρ μαζὶ μὲ τὸν μικρότερο ἀδελφό του, τὸν Κωνσταντῖνο. Λόγῳ τοῦ γεγονότος ὅτι ἦτο ἀκόμη ἀνήλικος, ἐπιτροπεύθηκε ἀπὸ τὸν Νικηφόρο Φωκᾶ^[3] καὶ μετὰ τὸν θάνατο τοῦ τελευταίου, ἀπὸ τὸν Ἰωάννη Τσιμισκή^[4].

Εὐαγγελία Λάππα: Ἴων Δραγούμης: «Πᾶρτε πρῶτα-πρῶτα τόν Αὐλώνα» [27 Νοεμβρίου 1912]

Εὐαγγελία Κ. Λάππα 
27 Νοεμβρίου 2021

 

Ὁ Ἴων Δραγούμης (1878 - 31 Ἰουλίου 1920), ἦταν μία ἀπὸ τὶς σημαντικότερες προσωπικότητες τῆς νεότερης Ἑλλάδας. Ὑπῆρξε ἥρωας τῶν ἐθνικοαπελευθερωτικῶν ἀγώνων τῆς ἐποχῆς του, πολιτικός, διανοούμενος ἀλλὰ καὶ συγγραφέας.

 
Παραθέτω τὸ παρακάτω κείμενο, τὸ ὁποῖον γράφτηκε στὶς 27 Νοεμβρίου τοῦ 1912 καὶ εἶναι ἀπόσπασμα ἀπὸ τὰ «κρυμμένα ἡμερολόγια» του, ὁ ὁποῖος τὰ ἔγραφε κατὰ τὴ διάρκεια τῶν Βαλκανικῶν πολέμων. Σ᾿ αὐτό, ὁ Ἴων Δραγούμης γράφει, μεταξύ ἄλλων, ὅτι εἶπε στὸν τότε πρωθυπουργὸ Ἐλ. Βενιζέλο, «πᾶρτε πρῶτα-πρῶτα τὸν Αὐλώνα... γιὰ πολλοὺς λόγους... Ὄχι, γιατί θὰ μᾶς θυμώσουν... οἱ Ἰταλοὶ καὶ οἱ Αὐστριακοὶ γιὰ τὸν Αὐλώνα». 

Εὐαγγελία Λάππα: Ὁ Θεμιστοκλῆς τῆς Πάφου, Ἐλευθέριος Χανδρινός [1937 - 27 Ἰουλίου 1994]

 

Εὐαγγελία Κ. Λάππα

15 Σεπτεμβρίου 2023 

Τὸν Ἐλευθέριο Χανδρινὸ θὰ μπορούσαμε νὰ τὸν ἀποκαλέσουμε «Θεμιστοκλῆς τῆς Πάφου», διότι μεγαλούργησε στὴν Πάφο καὶ στὴν συνέχεια διώχθηκε ἀπὸ τὰ μεταπολιτευτικὰ καθεστῶτα τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ καὶ τῶν «ἀπογόνων» του, ὅπως καὶ ὁ μεγάλος Σαλαμινομάχος Θεμιστοκλῆς ἀπὸ τὴν ἀρχαία Ἀθήνα.
 

Ὁ Ἐλευθέριος Χανδρινὸς γεννήθηκε στὴν Κομοτηνὴ στὶς 18 Σεπτεμβρίου 1937, μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὴν Κέρκυρα καὶ ἦταν τὸ δεύτερο παιδὶ τοῦ Κωνσταντίνου Χανδρινοῦ καὶ τῆς Μαρίας Δραζίνου. Τὰ πρῶτα του χρόνια τὰ ἔζησε στὴν Κέρκυρα. Κατόπιν, τὸ 1951, ἡ οἰκογένειά του μετακόμισε στὴν Ἀθήνα, στὴν ὁδὸ Πάφου, ὅπου ὁ Χανδρινὸς τελείωσε τὴν βασικὴ Ἐκπαίδευση. Στὶς 29 Σεπτεμβρίου 1954, ὁ Χανδρινὸς εἰσήχθη στὴ Σχολὴ Ναυτικῶν Δοκίμων, ἀπ᾿ ὅπου ἀπεφοίτησε μὲ τὸ βαθμὸ τοῦ Μάχιμου Σημαιοφόρου στὶς 29 Σεπτεμβρίου 1958. Ἡ ἀποφοίτησή του τὸν βρίσκει στὴν ΔΠΑ (Διοίκηση Πλοίων Ἀποβάσεως). Τὸν ἴδιο χρόνο, συμμετεῖχε στοὺς ἱστιοπλοϊκοὺς ἀγῶνες τοῦ Ναυτικοῦ Ὁμίλου Πειραιῶς, στοὺς ὁποίους ἀνεδείχθη νικητής¹.

Εὐαγγελία Λάππα: Οἱ «ἀρχάγγελοι» τῆς Κύπρου Τάσος Ἰσαάκ καί Σολωμὸς Σολωμοῦ

(Πηγὴ: orthodoxianewsagency.gr)

 

Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Στὶς 2 Αὐγούστου 1996, περίπου 200 μοτοσυκλετιστὲς ἀπὸ 12 εὐρωπαϊκὲς χῶρες ἀνταποκρίθηκαν στὴν πρόσκληση τῆς Κυπριακῆς Ὁμοσπονδίας Μοτοσυκλετιστῶν καὶ ὀργάνωσαν μοτοπορεία ἀπὸ τὴν πύλη τοῦ Βρανδεβούργου στὸ Βερολῖνο ὡς τὴν κατεχόμενη Κερύνεια, μὲ ἀφορμὴ τὴν 22η ἐπέτειο ἀπὸ τὴν τουρκικὴ εἰσβολὴ στὴν Μεγαλόνησο. Στὴν πορεία συμμετεῖχε καὶ ἀριθμὸς ξένων μοτοσυκλετιστῶν ἀπὸ τρίτες χῶρες. Στὶς 10 Αὐγούστου, ἔχοντας διασχίσει τὴν Εὐρώπη, ἔφτασαν στὴν Κύπρο καὶ ἑνώθηκαν μὲ τοὺς Κύπριους Ἕλληνες συναδέλφους τους στὸν Λευκόθεο, ὅπου θὰ γινόταν ἐκδήλωση πρὶν ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς τελικῆς πορείας. Ἡ Κυπριακὴ Ὁμοσπονδία Μοτοσυκλετιστῶν, ὅμως, κατόπιν διεθνῶν καὶ ἐσωτερικῶν πιέσεων, ἀναγκάστηκε νὰ ἀκυρώσει τὸ σκέλος τῆς διαμαρτυρίας ἐντὸς τῆς Κύπρου καὶ διοργάνωσε τὴν κεντρική της ἐκδήλωση στὸ Μακάριο Στάδιο τὸ πρωὶ τῆς 11 Αὐγούστου.

Εὐαγγελία Λάππα: Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Δωρόθεος Γ΄ Κοτταράς (1888 − †26 Ἰουλίου 1957)

Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Κυρὸς Δωρόθεος Γ΄ (κατὰ κόσμον Ἰωάννης Κοτταρᾶς τοῦ Γεωργίου) γεννήθηκε στὴν Ὕδρα τὸ 1888. Ἔμαθε τὰ πρῶτα γράμματα στὸν τόπο καταγωγῆς του, ἀλλὰ σὲ μικρὴ ἡλικία ἡ οἰκογένειά του μετακόμισε στὸν Πειραιᾶ, ὅπου καὶ τελείωσε τίς σπουδές του, κάτω ἀπὸ πολὺ δύσκολες οἰκονομικὲς συνθῆκες.
 

Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἐργάστηκε ὡς δάσκαλος στὸ Ξηροκάμπη της Σπάρτης. Τὸ 1909, τελείωσε ἀριστοῦχος τὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Τὸν ἑπόμενο χρόνο, χειροτονήθηκε Διάκονος μὲ τὸ ὄνομα Δωρόθεος, ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Ὕδρας καὶ Σπετσῶν Ἰωάσαφ καὶ τοποθετήθηκε στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Καρύτση. Παράλληλα, ἐργαζόταν ὡς ὑπάλληλος στὸ Γενικὸ Ἐκκλησιαστικὸ Ταμεῖο καὶ φοιτοῦσε στὴν Νομικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἀπ᾿ ὅπου ἀπεφοίτησε ἀριστοῦχος, τὸ 1921. Τὸ 1920, ἐδιορίσθη καθηγητὴς στὴν Μέση Ἐκπαίδευση.

Εὐαγγελία Λάππα: Ἡ ζωή ἑνός Πρίγκιπα (Βιβλιοπαρουσίαση)

 

Στίς 29 Μαΐου 2023, ἡμέρα ἀνάμνησης τῆς Ἁλώσεως τῆς Πόλης ἀπό τούς Τούρκους, κυκλοφόρησε, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀπό τίς Ἐκδόσεις Πελασγός τοῦ Ἰωάννου Γιαννάκενα, τό βιβλίο τῆς Εὐαγγελίας Κ. Λάππα μέ τίτλο «Ἡ ζωή ἑνός πρίγκιπα» τό ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένο στόν Βασιλέα Κωνσταντῖνο ΙΒ΄ τόν Στρατηλάτη. Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια ἀπό τήν κοίμησή του, ἐξόριστος, στό Παλέρμο, τόν ἀρχαῖο Ἑλληνικό Πανόρμο τῆς Μεγάλης Ἑλλάδος (Σικελία). 

 

Πρόλογος

Δρ Μαρία Μαντουβάλου

τ. Ἀναπλ. Καθηγήτρια Νεώτερης καί Μεσαιωνικῆς Φιλολογίας

στό Ἐθνικό καί Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν

Ὁμολογῶ, ὅτι πρώτη φορά προλογίζω βιβλίο ἑνός παιδιοῦ δεκαεπτά-δεκαοκτώ ἐτῶν, μέ ἔκταση 200 σελίδων καί θέμα ἀκανθῶδες ἐθνικοπολιτικό πού προκαλεῖ ἴλιγγο σέ ὅποιον ἀποπειραθεῖ νά τό ἑρμηνεύση καί νά τό ἐντάξη συνεπῶς στή δική του ἐπιστημονική καί ἰδεολογική Ἀλήθεια. Ὡστόσο ἡ συγγραφέας του, ἀνεξάρτητα ἀπό τούς ποικίλους ἐνδοιασμούς, ἤ καί ἀκροβατισμούς τῶν εἰδικῶν ἱστορικῶν ἐρευνητῶν, καταθέτει, μέ ἄδολο, εἰλικρινῆ πατριωτικό ἐνθουσιασμό καί θάρρος, βοηθούμενη ἀπό ἐπιλεγμένη γιά τό θέμα της βιβλιογραφία πού παραθέτει, τά ἱστορικά γεγονότα πολιτικῆς, ἐθνικῆς καί πολιτειακῆς μορφῆς, πού διαδραματίστηκαν στόν Ἑλληνικό καί τόν εὐρύτερα Βαλκανικό χῶρο, ἀπό τήν περίοδο τῆς ἀνάρρησης στό θρόνο τοῦ Γεωργίου A΄ (1863) μέχρι καί τό θάνατο (1923) τοῦ Πορφυρογέννητου Στρατηλάτη «Δούκα τῆς Σπάρτης» καί «Ἀϊτοῦ» Κωνσταντίνου ΙΒ΄, στόν ὁποῖο καί εἶναι ἀφιερωμένο τό βιβλίο αὐτό.

Εὐαγγελία Λάππα: Οἱ Ἐθνομάρτυρες διαδηλωτές πεσόντες ὑπέρ τῆς Κύπρου [9 Μαΐου 1956]

 

Ἀπὸ ἀριστερὰ πρὸς τὰ δεξιά: Ὁ Φραγκίσκος Νικολάου, ὁ Εὐάγγελος Γεροντὴς καὶ ὁ Ἰωάννης Κωνσταντόπουλος. (Πηγή: Ἡ ΕΟΚΑ ἀπηγχόνισε δύο Ἄγγλους δεκανεῖς, Ἐφημερίδα «Ἐλευθερία», 12 Μαΐου 1956, σελίδα 1.)

Εὐαγγελία Κ. Λάππα
8 Μαρτίου 2023

Στὶς 9 Μαΐου 1956, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐπικείμενη ἐκτέλεση τῶν ἀγωνιστῶν τῆς ΕΟΚΑ Μιχαὴλ Καραολή¹ καὶ Ἀνδρέα Δημητρίου², ὀργανώθηκε ἀπὸ τὴν Πανελλήνια Ἐπιτροπὴ Ἑνώσεως Κύπρου (ΠΕΕΚ) πάνδημο συλλαλητήριο στὴν πλατεῖα Ὁμονοίας στὴν Ἀθήνα. Ἀνάμεσα στοὺς διαδηλωτὲς βρίσκονταν ὁ Εὐάγγελος Γεροντής, ὁ Ἰωάννης Κωνσταντόπουλος καὶ ὁ Φραγκίσκος Νικολάου.
 

Τίς πρῶτες πρωινὲς ὧρες, ἡ τότε Ἑλληνικὴ ἀγγλοκίνητη³ «τριφασική⁴» Κυβέρνηση τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ ἐπεχείρησε νὰ ἀπαγορεύσει τὸ συλλαλητήριο. Mὲ τὴν πίεση ὅμως ποὺ ἄσκησε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Δωρόθεος⁵, στὸν ὑφυπουργὸ Ἐσωτερικῶν Δημήτριο Μακρή⁶, ἀναγκάσθηκε νὰ ὑπαναχωρήσει.

Εὐαγγελία Λάππα: Ὁ Μιλτιάδης τοῦ Καλπακίου, Χαράλαμπος Κατσιμῆτρος [1886−20 Φεβρουαρίου 1962]

Εὐαγγελία Κ. Λάππα
28 Ἀπριλίου 2023

 

Ὁ Χαράλαμπος Κατσιμῆτρος χαρακτηρίζεται, ἀπὸ τὴν γράφουσα, ὡς Μιλτιάδης τοῦ Καλπακίου. Ὁ ἀντιστράτηγος Κατσιμῆτρος μεγαλούργησε στὸ Ἔπος τοῦ 1940 καὶ στὴ συνέχεια συκοφαντήθηκε καὶ φυλακίστηκε, ὅπως καὶ ὁ μεγάλος Μαραθωνομάχος στρατηγὸς Μιλτιάδης.

Ὁ Χαράλαμπος Κατσιμῆτρος γεννήθηκε στὸ χωριὸ Κλειτσὸς τῆς Εὐρυτανίας στὶς 1 Ἰανουαρίου 1886. Γονεῖς του ἦταν ὁ Γεώργιος καὶ ἡ Βασιλικὴ Κατσιμήτρου, ἀγρότες καὶ κτηνοτρόφοι στὸ χωριὸ Κλειτσὸς τοῦ νομοῦ Εὐρυτανίας. Εἶχε ἕναν ἀδελφό, τὸν ἱερέα Νικόλαο καὶ δύο ἀδελφές, τὴν Ἀνδρομάχη καὶ τὴν Καλλιόπη.