Εὐαγγελία Λάππα: Ἱερομάρτυς Χρήστος Παπανικολάου [† 06 Μαρτίου 1946]

 

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα  

 

Βιογραφικό

Ο π. Χρήστος Παπανικολάου χειροτονήθηκε Ιερέας το 1927. Τοποθετήθηκε ως Εφημέριος στο χωριό Εξαμίλι της περιφερείας Λαγκαδά, όπου εγκαταστάθηκε με την πρεσβυτέρα και τα τρία παιδιά τους. Τον Αύγουστο του 1942, ανέλαβε την εφημερία του χωριού Στεφάνι της Ιεράς Μητροπόλεως Κιλκισίου. Η οικογένειά του έμεινε στο Εξαμίλι, με αποτέλεσμα ο π. Χρήστος πηγαινοερχόταν από το ένα χωριό στο άλλο. Από την 1 Ιανουαρίου 1944, αναγκάστηκε να παραμείνει στο Εξαμίλι, προκειμένου να μην δώσει υποψία στους Ελασίτες, ότι τάχα συνεννοείται με τις εθνικές ομάδες της Π.Α.Ο. (Πανελληνίας Απελευθερωτικής Οργανώσεως), που ευρίσκονταν εκεί κοντά^[1].

Εὐαγγελία Λάππα: Μακεδονομάχος Πασχάλης Τσιάγκας (Καπετάν Ἀνδρούτσος) [† 24 Φεβρουαρίου 1907]

 

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Βιογραφικό

Ὁ Πασχάλης Τσιάγκας τοῦ Ἀγγέλου γεννήθηκε τὸ 1873 στὸ χωριὸ Σακάφσκα (σημερινὸ Λιβαδοχώρι) περιοχῆς Νιγρίτας τῶν Σερρῶν. Νυμφεύτηκε καὶ ἀπέκτησε τέσσερα ἢ πέντε παιδιά. Χειροτονήθηκε ἱερέας καὶ ἀσκοῦσε τὰ καθήκοντα τοῦ ἐφημερίου στὸ χωριό του.

Εὐαγγελία Λάππα: Ἡ τουρκική εἰσβολή στήν Κύπρο [1974]

Ζωγραφικὸς πίνακας μὲ χάρτη τῆς κατεχόμενης Κύπρου, διὰ χειρὸς Ἰωάννη Περράκη (Πηγή: intheopatoron.blogspot.com)

Εὐαγγελία Κ. Λάππα,
 24 Σεπτεμβρίου 2024 

 

Τὸ ἔτος 1974 ἐπιτελέσθηκε ἕνα ἔγκλημα, μιὰ ἀδικία ποὺ βαραίνει τὸν νοῦ καὶ τὴν ψυχὴ ὅλων τῶν Ἑλλήνων ἀπανταχοῦ τῆς γῆς: ἡ εἰσβολὴ τῶν Τούρκων στὴν Ἑλληνικότατη Κύπρο μας.

Ἀπὸ τὰ πανάρχαια χρόνια, ἡ Κύπρος ὑπῆρξε Ἑλληνική, παρ’ ὅλους τοὺς κατακτητὲς ποὺ πέρασε, ἀπὸ τοὺς Πέρσες, μέχρι καὶ τοὺς Τούρκους. Τὸ 1878, μὲ τὴν συνθήκη τοῦ Βερολίνου, παραχωρήθηκε στοὺς Ἄγγλους. Ὡστόσο, οἱ Ἕλληνες τῆς Κύπρου δὲν ἔπαυσαν νὰ ποθοῦν τὴν ἀπελευθέρωση καὶ τὴν Ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν μητέρα Ἑλλάδα. Γι’ αὐτό, τὴν 1η Ἀπριλίου 1955, ἐξεγέρθηκαν ἐναντίον τῶν Ἄγγλων. Ἡ κίνηση αὐτὴ πραγματοποιήθηκε μὲ τὴν ἔγκριση τοῦ τότε πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος, στρατάρχου Ἀλέξανδρου Παπάγου καὶ ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Συνταγματάρχη Γεωργίου Γρίβα – Διγενῆ, ἀρχηγοῦ τῆς Ἐθνικῆς Ὀργανώσεως Κυπρίων Ἀγωνιστῶν (Ε.Ο.Κ.Α.). 

Εὐαγγελία Λάππα: Μακεδονομάχος Θεόκλητος Μηνόπουλος [† 19 Δεκεμβρίου 1931]

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Βιογραφικό

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Θεόκλητος (κατὰ κόσμον Θεόδωρος Χρόνη Μηνόπουλος) γεννήθηκε τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1848 στὴν Τρίπολη ἀπὸ οἰκογένεια ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὸ Σούλι τῆς Ἠπείρου.

Φοίτησε στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Μετὰ τὸ πέρας τῶν σπουδῶν του διορίστηκε διευθυντὴς τῆς Ἱερατικῆς Σχολῆς Τρίπολης. Ἀπὸ ἐκεῖ μετέβη γιὰ μικρὸ χρονικὸ διάστημα στὴ Γερμανία γιὰ εὐρύτερες σπουδές.

Εὐαγγελία Λάππα: Ἀλέξιος Ε΄ Δούκας (Βιβλιοπαρουσίαση)

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

Πρόλογος

Φώτιος Χρ. Σταυρίδης,
Ἠλεκτρολόγος Μηχανικός, Συγγραφέας Ἱστορικῶν Βιβλίων

Tό ἔτος 1202 ὁ πάπας Ἰννοκέντιος Γ’ θά δήλωνε μέ στόμφο ὅτι “οἱ Ἕλληνες ἔγιναν ἔνοχοι βαρυτάτων κατά τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας ἐγ­κλημάτων καί ἀπεποιοῦντο πεισματωδῶς νά ἀναγνωρίσωσι τήν κυριαρχίαν τῆς Ρώμης”. Τό ἑπόμενο ἔτος, ὁ δόγης τῆς Βενετίας Ἑρρῖκος Δάνδολος θά ἔλεγε μέ τήν σειρά του στούς Φράγκους ἄρχοντες: “Κύριοι, στήν Ἑλλάδα ὑπάρχει μεγάλος πλοῦτος καί ἀφθονία σέ ὅλα τά ἀγαθά. Μέ μία καλή δικαιολογία θά μπορούσαμε νά πᾶμε ἐκεῖ καί νά ἀποκτήσουμε αὐτά τά ἀγαθά.” Αὐτοί ἦταν οἱ δύο κύριοι λόγοι γιά τούς ὁποίους οἱ βάρβαροι τῆς Δύσης ὀργάνωσαν τήν μοιραία Δ’ Σταυροφορία, ἡ ὁποία οὐσιαστικά διέλυσε τήν χιλιόχρονη Ἑλληνική Αὐτοκρα­τορία καί ἔθεσε τίς βάσεις γιά τήν ὁριστική της κατάλυση ἀπό τούς βαρβάρους τῆς Ἀνατολῆς. Ὁ πρῶτος λόγος ἦταν ἡ ἀνεξάρτητη πολιτική τοῦ Βυζαντίου καί ἡ ἀνυπακοή στίς ἐντολές τῆς Δύσης καί ὁ δεύτερος καί σημαντικότερος λόγος ἦταν ὁ πλοῦτος πού εἶχαν συγκεντρώσει οἱ Ἕλληνες ἐκείνη τήν ἐποχή, οἱ ὁποῖοι σύμφωνα μέ τόν Robert de Clari, “εἶχαν συγκεντρώσει στήν Κωνσταντινού­πολη τά δύο τρίτα τοῦ παγκόσμιου πλούτου.”

Εὐαγγελία Λάππα: Μακεδονομάχοι † 12 Νοεμβρίου, Δημήτριος Κωνσταντινίδης ἤ Κεχαγιᾶς (Καπετάν Νταλίπης) [† 1906] - Χρῆστος Κύρτσης [† 1913]

 

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Δημήτριος Κωνσταντινίδης ἤ Κεχαγιᾶς (Καπετὰν Νταλίπης) [† 12 Νοεμβρίου 1906]

 

 

Βιογραφικό

Ὁ Δημήτριος Κωνσταντινίδης ἢ Κεχαγιᾶς τοῦ Κωνσταντίνου γεννήθηκε τὸ 1872 στὸν Γαῦρο τῆς Καστοριᾶς, μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὸ Βίτσι τῶν Ἰωαννίνων. Εἶχε ἕναν ἀδελφό, τὸν Φλῶρο. Νυμφεύτηκε τὴ Βασιλικὴ καὶ ἀπέκτησε πέντε παιδιά.

Μετὰ ἀπὸ ἕναν φόνο Βουλγάρου, πάνω σὲ τσακωμό, ἐντάχθηκε στὸ ἑλληνικὸ ἀντάρτικο Σῶμα τοῦ Καπετὰν Κώττα Χρήστου ἢ Ρουσάνη (βλέπε: Χρήστου ἢ Ρουσάνης Κωνσταντῖνος Καπετὰν Κώττας) μὲ τὸ προσωνύμιο καπετὰν Νταλίπης, πρὸς θύμηση τοῦ κλεφταρματολοῦ Νικολάου Νταλίπη ἀπὸ τὴ Σφήκα Φλωρίνης. Ὕστερα ἔγινε ὁπλαρχηγὸς ἀντάρτικου Σώματος στὴν περιοχή τῆς Καστοριᾶς.

Εὐαγγελία Λάππα: Ἱερομάρτυρες † 12 Νοεμβρίου, Βασίλειος Σιδηρόπουλος [† 1944] - Παύλος Ελευθεριάδης [† 1944]

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Βασίλειος Σιδηρόπουλος [† 12 Νοεμβρίου 1944]

 

Βιογραφικό

Ὁ π. Βασίλειος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στὴν Μιστὴ Ἰκονίου τὸ 1903. Ἦταν γιὸς Ἱερέως. Μετὰ τὴν Καταστροφή, κατέφυγε στὸ Ξηροχώρι τοῦ Κιλκίς. Ἐκεῖ νυμφεύθηκε, ἀπέκτησε ἕξι παιδιὰ καὶ μετὰ τὸν θάνατο τοῦ πατέρα του χειροτονήθηκε Ἱερέας τὸ 1938. Ὡς Ἱερέας, ὑπῆρξε συνεπὴς στὰ καθήκοντά του καὶ ἐργάστηκε μὲ ζῆλο^[1].

Εὐαγγελία Λάππα: Μακεδονομάχοι † 10 Νοεμβρίου, Μαυρουδής Γερογιάννης [† 1910] - Στυλιανός Κλειδής [† 1912] - Ευάγγελος Δογιάμας [† 1944]

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Μαυρουδὴς Γερογιάννης [† 10 Νοεμβρίου 1910]

 

Βιογραφικό

 

Ὁ Μαυρουδὴς Γερογιάννης γεννήθηκε τὸ 1860 στὴν Ἀρναία Χαλκιδικῆς, μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὴν Ἤπειρο, καὶ ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ ἑπτὰ παιδιά τοῦ Χριστόδουλου Γερογιάννη καὶ τῆς Αἰκατερίνης. Σπούδασε ἀξιωματικὸς στὴ Ρωσία καὶ ἔλαβε μέρος στὸν Ρωσοτουρκικὸ Πόλεμο μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ ἀνθυπολοχαγοῦ τοῦ Πυροβολικοῦ. Ἀπὸ τὸ 1886, ὡς ταγματάρχης Πυροβολικοῦ, ἦρθε στὴν Ἑλλάδα καὶ κατατάχθηκε στὸν ἑλληνικὸ στρατό, μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ λοχαγοῦ τοῦ Πεζικοῦ. Συμμετεῖχε στὸ μέτωπο τῆς Ἠπείρου, κατὰ τὸν Ἑλληνοτουρκικὸ Πόλεμο.

Εὐαγγελία Λάππα: Μακεδονομάχοι † 07 Νοεμβρίου, Χρήστος Παπαμιχαήλ ή Παπαδόπουλος [† 1929] - Μαρίνος Λυμπερόπουλος (Καπετάν Κρόμπας) [† 1905] - Τρύφων Πετκάκης [† 1906] - Β. Μπαμπούρης [† 1906] - Χρήστος Γκόλιος [† 1906]

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Χρήστος Παπαμιχαήλ ή Παπαδόπουλος [† 07 Νοεμβρίου 1929]

 

Βιογραφικό 

Ὁ π. Χρῆστος Παπαμιχαὴλ ἢ Παπαδόπουλος γεννήθηκε τὸ 1857 στὸ χωριὸ Μελισσότοπος τῆς Καστοριὰς καὶ ἦταν παιδὶ τοῦ ἱερέα Μιχαὴλ Παπαδόπουλου καὶ τῆς Μασόης Γούλιου. Σπούδασε δάσκαλος. Νυμφεύτηκε καὶ ἀπέκτησε πέντε παιδιά. Τὸ ὄνομα τῆς συζύγου του ἦταν Σουλτάνα. Τὸ 1898 χειροτονήθηκε ἱερέας ἀπὸ τὸν τότε Μητροπολίτη Καστοριᾶς Φιλάρετο Βαφείδη.

Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα πολλὲς φορὲς ἀντιτάχθηκε μαζὶ μὲ ἄλλους Ἕλληνες στὶς προσπάθειες τῶν Βουλγάρων νὰ καταλάβουν τὴν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ του. Ὅμως, στὶς 23/3/1903, ὅταν τοῦ ἐπέβαλαν οἱ κομιτατζῆδες τὸ δίλημμα ἢ νὰ συλλειτουργήσῃ μὲ ἕναν σχισματικὸ ἱερέα ἢ νὰ τὸν σκοτώσουν, ἀμέσως ὁ παπα-Χρῆστος Παπαμιχαὴλ ἔφυγε στὴν Καστοριὰ μὲ τὴν οἰκογένειά του, ὅπου συνέχισε τὴν ἐθνική του δράση.

Ἡ κατάληψη τῆς πόλης τοῦ Μοναστηρίου ἀπὸ τοὺς Σέρβους [6 Νοεμβρίου 1912]

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Στὰ βόρεια, τῆς Φλώρινας καὶ σὲ ἀπόσταση τριάντα χιλιομέτρων βρίσκεται, ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χρόνια, ἡ ἑλληνικὴ πόλη Μοναστήρι (ἀρχ. Ἡράκλεια). Ἡ μητρόπολη τῆς μεγάλης περιοχῆς τῆς Πελαγονίας, μὲ κωμοπόλεις καὶ χωριὰ προπύργια ἄλλοτε τοῦ ἑλληνισμοῦ. Ἡ πρωτεύουσα τοῦ ὁμώνυμου Βιλαετίου στὰ χρόνια τῆς Ὀθωμανικῆς κατάκτησης καὶ δεύτερο μεγαλύτερο ἀστικὸ κέντρο τῆς Μακεδονίας μετὰ τὴ Θεσσαλονίκη, ἔχει νὰ ἐπιδείξῃ σημαντικὴ πολιτισμικὴ δράση ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χρόνια μέχρι τὰ πρῶτα χρόνια τοῦ 20οῦ αἱ., ὅταν ὁριστικὰ ἐπιδικάστηκε στὴ Σερβία, μένοντας ἔξω ἀπὸ τὰ σύνορα τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους.

Εὐαγγελία Λάππα: Ἱερομάρτυς Ελευθέριος Πασχαλίδης [† 05 Νοεμβρίου 1944]

 

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Βιογραφικό

Ὁ π. Ἐλευθέριος Πασχαλίδης γεννήθηκε στὸ χωριὸ Κεστενέ-Μπουνὰρ (Καστανόβρυση) τῆς Νικομηδείας τὸ 1900. Ὅταν ἦλθε στὴν Ἑλλάδα, ἔμεινε ἀρχικὰ στὴν Καλαμάτα καὶ κατόπιν στὸν Ἅγιο Δημήτριο Κοζάνης. Τὸ 1928, μὲ ἄλλους συμπατριῶτες του, ἐγκατεστάθηκε στὸ χωριὸ Καστανᾶ Κιλκισίου, ὅπου χειροτονήθηκε Ἱερέας καὶ ἔγινε ἐφημέριος τοῦ χωριοῦ τὸ 1930.

Ὡς ἄνθρωπος διακρινόταν γιὰ τὴν εὐλάβεια καὶ τὸν πατριωτισμό του, ὅπως καὶ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἐνορῖτες του.

Εὐαγγελία Λάππα: Ἱερομάρτυρες, Νεόφυτος Κιουμουρτζίδης [† 01 Νοεμβρίου 1944] - Ἰωάννης Μπεζεντές [† 01 Νοεμβρίου 1943] - Γερμανός Χίου [† 01 Νοεμβρίου 1944]

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Νεόφυτος Κιουμουρτζίδης [† 01 Νοεμβρίου 1944]

Βιογραφικό

 

Ὁ π. Νεόφυτος Κιουμουρτζίδης καταγόταν ἀπὸ τὸν Πόντο, ὅπου ἦταν ὁπλαρχηγὸς μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του.

Μετὰ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφή, ἐγκαταστάθηκε στὸν Ὁμαλὸ Σερρῶν^[1]. Ἐκεῖ ἔγινε Πρόεδρος τοῦ χωριοῦ^[2] καὶ ὁ πατέρας του Ἱερέας. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ πατέρα του, κατόπιν αἰτήσεως τῶν συγχωριανῶν του, χειροτονήθηκε Ἱερέας τὸ 1939. Ἀνεδείχθη δραστήριος καὶ ἠθικὸς ἄνθρωπος καθὼς καὶ ὑποδειγματικὸς Ἱερέας.

Εὐαγγελία Λάππα: Μακεδονομάχος Ἰωάννης Καραβίτης [† 30 Οκτωβρίου 1949]

 

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Βιογραφικό

Ὁ Ἰωάννης Καραβίτης γεννήθηκε τὸ 1883 στὴν Ἀνώπολη τῶν Σφακίων Κρήτης καὶ ἦταν τὸ πρῶτο ἀπὸ τὰ πέντε παιδιὰ τοῦ Νικολάου Καραβίτη καὶ τῆς Μαρίας Δασκαλάκη.

Πῆρε μέρος στὸν Μακεδονικὸ Ἀγῶνα, ἀρχικὰ ὡς ὁπλίτης στὸ ἑλληνικὸ ἀντάρτικο Σῶμα τοῦ Παύλου Μελᾶ κι ἀργότερα ὡς ἀρχηγὸς ἀντάρτικου Σώματος καὶ συμμετεῖχε σὲ πολλὲς μάχες. Ἀξιόλογη συμμετοχὴ εἶχαν καὶ οἱ τέσσερις ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς του, Ἐμμανουὴλ (Μανοῦσος) (βλέπε: Καραβίτης Ἐμμανουήλ), Γεώργιος (βλέπε: Καραβίτης Γεώργιος) καὶ Ἰωσὴφ (Σήφης) (βλέπε: Καραβίτης Ἰωσήφ), οἱ ὁποῖοι πέθαναν ἀπὸ κακουχίες.

Εὐαγγελία Λάππα: Ἱερομάρτυς Ἀγαθάγγελος Ἀγαθαγγελίδης ἤ Καλλινικίδης [† 28 Ὀκτωβρίου 1944]

Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Ὁ π. Ἀγαθάγγελος Καλλινικίδης καταγόταν ἀπὸ τὸν Πόντο καὶ ὑπηρετοῦσε ὡς ἐφημέριος στὸ χωριὸ Ἀμπελάκια Δράμας. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Κατοχῆς, διώχθηκε ἀπὸ τοὺς Βουλγάρους, μαζὶ μὲ σχεδὸν ὅλους τοὺς ἱερεῖς τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας. Κατέφυγε στὴν Θεσσαλονίκη, ὅπου ἡ Μητρόπολη τῆς ὁποίας τὸν ἔστειλε ὡς ἐφημέριο στὸ χωριὸ Ἄσσηρος-Λαγκαδᾶ. Ἦταν χαρακτῆρας εἰλικρινής, πολὺ πνευματικὸς καὶ κήρυττε συχνὰ στὴν ἐκκλησία^[1].

Οἱ κομμουνιστὲς τὸν πίεζαν νὰ προσχωρήσῃ στὸ Ε.Α.Μ., ἀλλὰ αὐτὸς τὸ ἠρνεῖτο θαρραλέως^[2].

Εὐαγγελία Λάππα: Παῦλος Μελᾶς, ὁ «ἥλιος» τῆς Μακεδονίας [1870 – †13 Ὀκτωβρίου 1904]

Παῦλος Μελᾶς – Πηγή: greekreporter.com

Εὐαγγελία Κ. Λάππα,
10 Σεπτεμβρίου 2024

Ὁ Παῦλος Μελᾶς, θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηριστῇ ὡς ὁ ἥλιος τῆς Μακεδονίας μας, καθὼς ὅπως ὁ ἥλιος φωτίζει καὶ ἀφυπνίζει τὴ φύση, ἔτσι καὶ αὐτός, ἐπέδρασε καταλυτικά, στὶς ψυχὲς τῶν Μακεδόνων, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν Ἑλλήνων, τὸν πόθο τῆς ἐπανένωσης, ὅλων τῶν ἁγιασμένων βορείων τμημάτων μας, μὲ τὴν μητέρα Ἑλλάδα.

Ὁ Παῦλος Μελᾶς, γεννήθηκε στὴν Μασσαλία τῆς Γαλλίας στὶς 19 Μαρτίου 1870. Ἦταν τὸ τρίτο ἀπὸ τὰ ἑπτὰ παιδιὰ τοῦ πλούσιου ἐμπόρου Μιχαὴλ Μελᾶ καὶ τῆς Κεφαλλονίτισσας Ἑλένης Βουτσινά. Ἡ οἰκογένεια τῶν Μελάδων εἶχε ρίζες, ποὺ ἔφθαναν μέχρι τὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου, ἐπὶ Ρωμανίας, τὰ μέλη της ἦταν ἀνώτεροι ἀξιωματοῦχοι^[1]. Τὸ ἀρχικὸ ἐπώνυμο τῆς οἰκογένειας λέγεται ὅτι ἦταν «Στρατηγόπουλος»^[2], τὸ ὁποῖο ἄλλαξε σὲ «Μέλας»^[3] καὶ κατόπιν σὲ «Μελανιᾶς»^[4] γιὰ νὰ καταλήξῃ σὲ «Μελάς»^[5]. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας, οἱ Μελάδες ἔμεναν στὸ Κάστρο τῶν Ἰωαννίνων, ἀλλά, μετὰ τὴν καταστολὴ τῆς ἐπανάστασης τοῦ Διονυσίου τοῦ Φιλοσόφου, διασκορπίστηκαν στὴν Ρωσία, στὴν δυτικὴ Εὐρώπη καὶ σὲ ἄλλες περιοχὲς τῆς τότε Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας.

Εὐαγγελία Λάππα: Η μοναξιά του Εθνομάρτυρος

(Πηγή in.gr)

Εὐαγγελία Κ. Λάππα,
10 Σεπτεμβρίου 2024

Ἡ ἀπόφαση νὰ θυσιασθῇ κάποιος γιὰ τὸ Ἔθνος – νὰ γίνῃ δηλαδὴ Ἐθνομάρτυρας – δὲν εἶναι καθόλου εὔκολη. Ἀπαιτεῖ πολὺ καλὴ πνευματικὴ κατάσταση, προκειμένου νὰ μὴν προδώσῃ τὰ ἰδανικά του καί, χάριν αὐτῶν, νὰ εἶναι ἀποφασισμένος νὰ θυσιάσῃ τὰ πάντα. Ὑπῆρξαν περιπτώσεις Ἐθνομαρτύρων, ποὺ θυσιάστηκαν, χωρὶς νὰ γίνουν ἀντιληπτοὶ ἀπὸ τοὺς ἄλλους Ἕλληνες. Πολλὲς φορές, καὶ τὸ μαρτύριό τους φάνταζε τόσο σκληρό, τόσο ἀδιαπέραστο, ὥστε νὰ μὴν ἔχουν οἱ ἄλλοι τὸ σθένος νὰ τοὺς συμπαρασταθοῦν. Γι’ αὐτό, στάθηκαν μόνοι τους, ἐμπρὸς στὸν θάνατο. Παρ᾿ ὅλα αὐτά, κατόρθωσαν μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ νὰ πέσουν ἡρωικά.

Εὐαγγελία Λάππα: Ἡ προσφορά τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ στόν ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ (Βιβλιοπαρουσίαση)

Εὐαγγελία Κ. Λάππα,
22 Ἰανουαρίου 2024

Ἡ Μακεδονία μας, ἀπὸ τὰ ἀρχαιότατα χρόνια ἕως καὶ σήμερα, εἶναι Ἑλλάδα, κομμάτι τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους ποὺ εἶναι εὐλογημένο ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὸ σκεπάζει ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός, ἡ Γλυκύτατη Παναγία μας.

Τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος, ὅμως, δὲν ζεὶ δίχως τὴν Ὀρθοδοξία, τὴν ἀληθινὴ Πίστη, ποὺ σήμερα πολεμεῖται μὲ κάθε τρόπο. Ἡ Ὀρθοδοξία διαφυλαγμένη μέσα στὴν Ἐκκλησία μας ἐνέπνευσε ὅλους τους ἐθνικούς μας ἀγῶνες καὶ ἐμφύσησε θάρρος στοὺς Ἕλληνες ἀγωνιστές. Αὐτούς τους ἥρωες ἔχουμε χρέος νὰ μνημονεύουμε καὶ νὰ μιμούμαστε, γιατί χωρὶς αὐτούς, ἡ Ἑλλάδα μας θὰ ἦταν μισὴ ἕως καὶ ἀνύπαρκτη καὶ ἡ Μακεδονία θὰ ἦταν σὲ σλάβικα, ἢ ἀκόμη καὶ σὲ τούρκικα χέρια.

Εὐαγγελία Λάππα: Βασίλειος Β΄ Βουλγαροκτόνος, ὁ Πρῶτος Μακεδονομάχος [958–15 Δεκεμβρίου 1025]

Εὐαγγελία Κ. Λάππα 
14 Δεκμβρίου 2023

 

«Ὁ Βασίλειος Β΄ ὁ Βουλγαροκτόνος θεωρεῖται ὁ «Πρῶτος Μακεδονομάχος»,ἀφοῦ εἶναι ὁ πρῶτος ποὺ διέσωσε τὴν Ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας ἀπὸ τὴν βουλγαροσλαβικὴ ἀπειλή»
 

Μάνος Ν. Χατζηδάκης, Ἱστορικὸς Ἐρευνητής- Συγγραφέας

 

Ὁ αὐτοκράτωρ Βασίλειος Β΄, ὁ ἐπονομαζόμενος Βουλγαροκτόνος, γεννήθηκε τὸ 958 στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἦταν πρωτότοκος γιὸς τοῦ αὐτοκράτορος τῆς Ρωμανίας Ρωμανοῦ Β΄^[1] καὶ τῆς αὐτοκράτειρας Θεοφανοῦς^[2]. Ὁ πατέρας του ἀπεβίωσε στὶς 15 Μαρτίου 963 καὶ ἐκεῖνος ἐστέφθη Συναυτοκράτωρ μαζὶ μὲ τὸν μικρότερο ἀδελφό του, τὸν Κωνσταντῖνο. Λόγῳ τοῦ γεγονότος ὅτι ἦτο ἀκόμη ἀνήλικος, ἐπιτροπεύθηκε ἀπὸ τὸν Νικηφόρο Φωκᾶ^[3] καὶ μετὰ τὸν θάνατο τοῦ τελευταίου, ἀπὸ τὸν Ἰωάννη Τσιμισκή^[4].

Εὐαγγελία Λάππα: Ἴων Δραγούμης: «Πᾶρτε πρῶτα-πρῶτα τόν Αὐλώνα» [27 Νοεμβρίου 1912]

Εὐαγγελία Κ. Λάππα 
27 Νοεμβρίου 2021

 

Ὁ Ἴων Δραγούμης (1878 - 31 Ἰουλίου 1920), ἦταν μία ἀπὸ τὶς σημαντικότερες προσωπικότητες τῆς νεότερης Ἑλλάδας. Ὑπῆρξε ἥρωας τῶν ἐθνικοαπελευθερωτικῶν ἀγώνων τῆς ἐποχῆς του, πολιτικός, διανοούμενος ἀλλὰ καὶ συγγραφέας.

 
Παραθέτω τὸ παρακάτω κείμενο, τὸ ὁποῖον γράφτηκε στὶς 27 Νοεμβρίου τοῦ 1912 καὶ εἶναι ἀπόσπασμα ἀπὸ τὰ «κρυμμένα ἡμερολόγια» του, ὁ ὁποῖος τὰ ἔγραφε κατὰ τὴ διάρκεια τῶν Βαλκανικῶν πολέμων. Σ᾿ αὐτό, ὁ Ἴων Δραγούμης γράφει, μεταξύ ἄλλων, ὅτι εἶπε στὸν τότε πρωθυπουργὸ Ἐλ. Βενιζέλο, «πᾶρτε πρῶτα-πρῶτα τὸν Αὐλώνα... γιὰ πολλοὺς λόγους... Ὄχι, γιατί θὰ μᾶς θυμώσουν... οἱ Ἰταλοὶ καὶ οἱ Αὐστριακοὶ γιὰ τὸν Αὐλώνα». 

Εὐαγγελία Λάππα: Ὁ Θεμιστοκλῆς τῆς Πάφου, Ἐλευθέριος Χανδρινός [1937 - 27 Ἰουλίου 1994]

 

Εὐαγγελία Κ. Λάππα

15 Σεπτεμβρίου 2023 

Τὸν Ἐλευθέριο Χανδρινὸ θὰ μπορούσαμε νὰ τὸν ἀποκαλέσουμε «Θεμιστοκλῆς τῆς Πάφου», διότι μεγαλούργησε στὴν Πάφο καὶ στὴν συνέχεια διώχθηκε ἀπὸ τὰ μεταπολιτευτικὰ καθεστῶτα τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ καὶ τῶν «ἀπογόνων» του, ὅπως καὶ ὁ μεγάλος Σαλαμινομάχος Θεμιστοκλῆς ἀπὸ τὴν ἀρχαία Ἀθήνα.
 

Ὁ Ἐλευθέριος Χανδρινὸς γεννήθηκε στὴν Κομοτηνὴ στὶς 18 Σεπτεμβρίου 1937, μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὴν Κέρκυρα καὶ ἦταν τὸ δεύτερο παιδὶ τοῦ Κωνσταντίνου Χανδρινοῦ καὶ τῆς Μαρίας Δραζίνου. Τὰ πρῶτα του χρόνια τὰ ἔζησε στὴν Κέρκυρα. Κατόπιν, τὸ 1951, ἡ οἰκογένειά του μετακόμισε στὴν Ἀθήνα, στὴν ὁδὸ Πάφου, ὅπου ὁ Χανδρινὸς τελείωσε τὴν βασικὴ Ἐκπαίδευση. Στὶς 29 Σεπτεμβρίου 1954, ὁ Χανδρινὸς εἰσήχθη στὴ Σχολὴ Ναυτικῶν Δοκίμων, ἀπ᾿ ὅπου ἀπεφοίτησε μὲ τὸ βαθμὸ τοῦ Μάχιμου Σημαιοφόρου στὶς 29 Σεπτεμβρίου 1958. Ἡ ἀποφοίτησή του τὸν βρίσκει στὴν ΔΠΑ (Διοίκηση Πλοίων Ἀποβάσεως). Τὸν ἴδιο χρόνο, συμμετεῖχε στοὺς ἱστιοπλοϊκοὺς ἀγῶνες τοῦ Ναυτικοῦ Ὁμίλου Πειραιῶς, στοὺς ὁποίους ἀνεδείχθη νικητής¹.