Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
Βροχερὴ
πρώτη Ἄνοιξη στὸν Ἄθωνα... Παραμονὲς Μεγάλης Σαρακοστῆς. Ἀλισάχνη
σταλμένη ἀπὸ λιμάνι τοῦ οὐρανοῦ, δακρύζει τὴ μέρα καὶ μιὰ ὁμίχλη
ἁπλωμένη, σὰν νεφέλη φωτοφόρος, νὰ ἀκουμπᾶς μὲ τὰ ἀκροδάχτυλά σου καὶ νὰ
ἁγιάζεσαι καὶ νοερῶς νὰ ἀναβιβάζεσαι... Ξανὰ ἐδῶ, στῆς ψυχῆς τὰ
πανίερα, πατῶντας τὸ χῶμα πάνω στὸ ὁποῖο μεταφυτεύθηκαν τοῦ Παραδείσου
ὅλα τὰ ἀθάνατα καὶ ἀειθαλῆ ἔμψυχα ἄνθη. Κάθε φορὰ ὅπως ἡ πρώτη! Μύριες
δόξες στὸν Θεό! Δὲν γίνηκε ἡ συνήθεια κόσμος... Παίρνουμε τὸν
δρόμο-ἐπιστροφὴ γιὰ τὸ σύννεφο-κελλὶ τῶν Καρυῶν. Ἡ ἴδια λαχτάρα γιὰ τὴν
πατρικὴ ἀγκαλιὰ τοῦ Γέροντα. Ἕνας ἀπὸ μέσα Ἁγιορείτης... Κουρνιάζουμε
σὰν μωρὰ μέσα της καὶ εὐχόμαστε νὰ μείνῃ ἄκλειστη γιὰ πάντα... Γεννιέται
πάλι ὁ Χριστὸς ἐντός μας. Πάτερ ἀγαθὲ ἐμακρύνθην... Καθόμαστε ἀπέναντί
του. Χαμηλώνουμε τὰ μάτια μας. Δὲν ἀντέχουν ἐκεῖνα, τόση... ξοδεμένη
μακροθυμία... Ξεμακρύναμε τόσο πλούσιοι καὶ ἐπιστρέψαμε ξανὰ ρακένδυτοι
καὶ λιμοκτονοῦντες... Μὲ ἀγωνία ξεκινᾶμε νὰ ρωτᾶμε τὸν γέροντα γιὰ
ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἐδῶ καὶ πυκνώνουν τὰ σκοτάδια γύρω μας...
-Μὴ χάνετε τὴν χαρά σας παιδιά! Νὰ χαίρεστε μὲ τὴν χαρὰ τοῦ Χριστοῦ μας, ποὺ τίποτα δὲν τὴν μικραίνει... Μὴ βιάζεστε καὶ μὴν ἀγωνιᾶτε γιὰ αὐτὰ ποὺ θὰ ἔρθουν. Κάθε ἄνθρωπος ἔχει παρελθόν, παρὸν καὶ μέλλον. Τὸ παρελθὸν τὸ ἀφήνουμε στὸν πνευματικό μας, τὸ μέλλον στὸν Κύριο! Ἐσεῖς μεριμνῆστε γιὰ τὸ τώρα... καὶ ὅταν λέμε τώρα ἐννοοῦμε τὶς 12 ἑπόμενες ὧρες... τὸ περισσότερο... Ζεῖτε Θεαρέστως τὸ παρὸν μὲ τὸν Χριστό! Δὲν ὑπάρχει κάτι ἄλλο, κάτι ἐνδιάμεσο, κάτι ποὺ νὰ μπορῇ νὰ ταιριάξει τὸν Χριστὸ μὲ ἄλλην ἀγάπη. Ξέρετε πὼς ἔγινα μοναχός; Ἄκουσα κάποτε τὸν μακαριστὸ Ἅγιο Ἐπίσκοπο Κοσμᾶ, νὰ λέει: Πρέπει νὰ τὰ δώσουμε ὅλα στὸν Χριστό... καὶ σκέφτηκα ἐκείνη τὴν εὐλογημένη στιγμή, πὼς μόνο ἂν γίνω μοναχός, μπορῶ νὰ ἐκπληρώσω αὐτὸ τὸ ὁλοκληρωτικὸ δόσιμο... Τί ἀφιερωμένη ἁγία ψυχὴ ὁ μακαριστός! Αὐτὸς παιδιά, σὰν ἦταν νεότατος ἀκόμα ἱερέας, εἶχε φτιάξει μιὰ πνευματικὴ ὁμάδα... Ἦταν ἐκεῖνος ὁ μπροστάρης! Καὶ ἔβγαιναν ξημερώματα ἐκεῖ στὰ μέρη τοῦ Ἀγρινίου καὶ ἔκαναν... ξέρετε τί; Ἀφισοκολλήσεις! Παράξενο σᾶς φαίνεται ἔ; Μὴ φανταστεῖτε βέβαια τίποτα πολιτικά-κομματικὰ συνθήματα καὶ τέτοια... Θεός φυλάξοι! Εἶχαν ἕνα σύνθημα οἱ ἀφίσες, ἀλλὰ σύνθημα τοῦ Οὐρανοῦ... Ἔγραφαν: ΧΡΙΣΤΟΣ ἢ χάος...! Πόσο ἐπίκαιρο στὴν ἐποχή μας αὐτὸ τὸ μήνυμα! Νὰ ἀκολουθοῦμε τὸν Χριστό, ἀλλιῶς...!
-Πάτερ, παρακολουθεῖτε αὐτὰ ποὺ ψηφίζονται σήμερα; Νομιμοποιοῦν τὸ ἄθεσμο καὶ τὸ Θεομίσητο μὲ τυμπανοκρουσίες καὶ πανηγυρισμοὺς μάλιστα! Ἕνας κιόλας, μετὰ τὴν ψήφιση ἑνὸς τέτοιου θλιβεροῦ νομοσχεδίου στὴ βουλή, βγῆκε δημόσια καὶ εἶπε: Ἐπί τέλους, ἑάλω ἡ πόλις!
Σίγησε γιὰ λίγο ὁ γέροντας... Καὶ ἔπειτα, εἶπε κάτι μὲ πονεμένο τὸ βλέμμα του...
Τοὐλάχιστον παραδέχονται τὴν βαρβαρότητα...
-Γέροντα ἔχουν δυσκολέψει πολὺ τὰ πράγματα... Καμιά φορὰ ἀκόμα καὶ μὲ τοὺς πνευματικούς μας, μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια, δὲν μποροῦμε πλέον νὰ ἀναπαυθοῦμε...
-Τί λέει παιδιὰ ὁ Θεῖος Παῦλος; ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας·... Μὴν ἀγωνιᾶτε ὅμως! Ἂν τὸ θέλετε πραγματικά, θὰ στέλνῃ πάντοτε ὁ Κύριος δικούς Του νὰ σᾶς κρατοῦν... Νὰ ἔχετε χαρά, σᾶς τὸ ξαναλέω! Μὴν παραπονιέστε γιὰ τίποτα! Ἔχει ὁ Θεός! Ἐὰν δὲν ἔχετε αὐτὸ ποὺ ἀγαπᾶτε, ἀγαπῆστε αὐτὸ ποὺ ἔχετε!
Πλουτισμένοι μὲ μιὰ ἀτίμητη χαρά- θησαυρό, κατεβαίνουμε πρὸς Παναγούδα. Κάνουμε στάση στὸν Γέροντα Γαβριήλ, νὰ πάρουμε τὴν εὐχή του. Στὴν πόρτα τοῦ τρισευλογημένου κελλιοῦ του, γραμμένο ἀπὸ τὸν ἴδιο: «ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΛΑΤΕ ΜΕΣΑ» καὶ ἀπὸ κάτω ἕνας Σταυρὸς μὲ τὸ ΙC XC NI KA. Ἕνα κομμάτι χαρτόνι, δεκτικὸ καὶ αὐτὸ νὰ ρουφήξῃ χάρη, νὰ ἀναβλύσῃ ρεῖθρα ἁγιότητας. Βρίσκουμε τὸν γέροντα ξαπλωμένο στὸ κρεβάτι. Ἐνενῆντα χρονῶν πλέον, φαίνεται τόσο ἀδύναμος καὶ ἀνήμπορος... Δὲν σταματᾶνε ἀμέτρητοι ἀδελφοὶ νὰ εἰσέρχονται καθημερινὰ γιὰ νὰ λάβουν... δύναμη ἀπὸ ἐκεῖνον! Στὸν τοῖχο τοῦ μικροῦ του δωματίου γραμμένο ἄλλο ἕνα ἱερὸ σύνθημα: Ο ΘΕΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΛΕΙ! Δοσμένο στὴν Νεοελληνική, ἐκεῖνο τὸ περίφημο πατερικὸ λόγιο: Ὁ ἄνευ σου πλάσας σὲ οὐ δύναται ἄνευ σοῦ σῶσαι σέ...
-Μὴ χάνετε τὴν χαρά σας παιδιά! Νὰ χαίρεστε μὲ τὴν χαρὰ τοῦ Χριστοῦ μας, ποὺ τίποτα δὲν τὴν μικραίνει... Μὴ βιάζεστε καὶ μὴν ἀγωνιᾶτε γιὰ αὐτὰ ποὺ θὰ ἔρθουν. Κάθε ἄνθρωπος ἔχει παρελθόν, παρὸν καὶ μέλλον. Τὸ παρελθὸν τὸ ἀφήνουμε στὸν πνευματικό μας, τὸ μέλλον στὸν Κύριο! Ἐσεῖς μεριμνῆστε γιὰ τὸ τώρα... καὶ ὅταν λέμε τώρα ἐννοοῦμε τὶς 12 ἑπόμενες ὧρες... τὸ περισσότερο... Ζεῖτε Θεαρέστως τὸ παρὸν μὲ τὸν Χριστό! Δὲν ὑπάρχει κάτι ἄλλο, κάτι ἐνδιάμεσο, κάτι ποὺ νὰ μπορῇ νὰ ταιριάξει τὸν Χριστὸ μὲ ἄλλην ἀγάπη. Ξέρετε πὼς ἔγινα μοναχός; Ἄκουσα κάποτε τὸν μακαριστὸ Ἅγιο Ἐπίσκοπο Κοσμᾶ, νὰ λέει: Πρέπει νὰ τὰ δώσουμε ὅλα στὸν Χριστό... καὶ σκέφτηκα ἐκείνη τὴν εὐλογημένη στιγμή, πὼς μόνο ἂν γίνω μοναχός, μπορῶ νὰ ἐκπληρώσω αὐτὸ τὸ ὁλοκληρωτικὸ δόσιμο... Τί ἀφιερωμένη ἁγία ψυχὴ ὁ μακαριστός! Αὐτὸς παιδιά, σὰν ἦταν νεότατος ἀκόμα ἱερέας, εἶχε φτιάξει μιὰ πνευματικὴ ὁμάδα... Ἦταν ἐκεῖνος ὁ μπροστάρης! Καὶ ἔβγαιναν ξημερώματα ἐκεῖ στὰ μέρη τοῦ Ἀγρινίου καὶ ἔκαναν... ξέρετε τί; Ἀφισοκολλήσεις! Παράξενο σᾶς φαίνεται ἔ; Μὴ φανταστεῖτε βέβαια τίποτα πολιτικά-κομματικὰ συνθήματα καὶ τέτοια... Θεός φυλάξοι! Εἶχαν ἕνα σύνθημα οἱ ἀφίσες, ἀλλὰ σύνθημα τοῦ Οὐρανοῦ... Ἔγραφαν: ΧΡΙΣΤΟΣ ἢ χάος...! Πόσο ἐπίκαιρο στὴν ἐποχή μας αὐτὸ τὸ μήνυμα! Νὰ ἀκολουθοῦμε τὸν Χριστό, ἀλλιῶς...!
-Πάτερ, παρακολουθεῖτε αὐτὰ ποὺ ψηφίζονται σήμερα; Νομιμοποιοῦν τὸ ἄθεσμο καὶ τὸ Θεομίσητο μὲ τυμπανοκρουσίες καὶ πανηγυρισμοὺς μάλιστα! Ἕνας κιόλας, μετὰ τὴν ψήφιση ἑνὸς τέτοιου θλιβεροῦ νομοσχεδίου στὴ βουλή, βγῆκε δημόσια καὶ εἶπε: Ἐπί τέλους, ἑάλω ἡ πόλις!
Σίγησε γιὰ λίγο ὁ γέροντας... Καὶ ἔπειτα, εἶπε κάτι μὲ πονεμένο τὸ βλέμμα του...
Τοὐλάχιστον παραδέχονται τὴν βαρβαρότητα...
-Γέροντα ἔχουν δυσκολέψει πολὺ τὰ πράγματα... Καμιά φορὰ ἀκόμα καὶ μὲ τοὺς πνευματικούς μας, μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια, δὲν μποροῦμε πλέον νὰ ἀναπαυθοῦμε...
-Τί λέει παιδιὰ ὁ Θεῖος Παῦλος; ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας·... Μὴν ἀγωνιᾶτε ὅμως! Ἂν τὸ θέλετε πραγματικά, θὰ στέλνῃ πάντοτε ὁ Κύριος δικούς Του νὰ σᾶς κρατοῦν... Νὰ ἔχετε χαρά, σᾶς τὸ ξαναλέω! Μὴν παραπονιέστε γιὰ τίποτα! Ἔχει ὁ Θεός! Ἐὰν δὲν ἔχετε αὐτὸ ποὺ ἀγαπᾶτε, ἀγαπῆστε αὐτὸ ποὺ ἔχετε!
Πλουτισμένοι μὲ μιὰ ἀτίμητη χαρά- θησαυρό, κατεβαίνουμε πρὸς Παναγούδα. Κάνουμε στάση στὸν Γέροντα Γαβριήλ, νὰ πάρουμε τὴν εὐχή του. Στὴν πόρτα τοῦ τρισευλογημένου κελλιοῦ του, γραμμένο ἀπὸ τὸν ἴδιο: «ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΛΑΤΕ ΜΕΣΑ» καὶ ἀπὸ κάτω ἕνας Σταυρὸς μὲ τὸ ΙC XC NI KA. Ἕνα κομμάτι χαρτόνι, δεκτικὸ καὶ αὐτὸ νὰ ρουφήξῃ χάρη, νὰ ἀναβλύσῃ ρεῖθρα ἁγιότητας. Βρίσκουμε τὸν γέροντα ξαπλωμένο στὸ κρεβάτι. Ἐνενῆντα χρονῶν πλέον, φαίνεται τόσο ἀδύναμος καὶ ἀνήμπορος... Δὲν σταματᾶνε ἀμέτρητοι ἀδελφοὶ νὰ εἰσέρχονται καθημερινὰ γιὰ νὰ λάβουν... δύναμη ἀπὸ ἐκεῖνον! Στὸν τοῖχο τοῦ μικροῦ του δωματίου γραμμένο ἄλλο ἕνα ἱερὸ σύνθημα: Ο ΘΕΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΛΕΙ! Δοσμένο στὴν Νεοελληνική, ἐκεῖνο τὸ περίφημο πατερικὸ λόγιο: Ὁ ἄνευ σου πλάσας σὲ οὐ δύναται ἄνευ σοῦ σῶσαι σέ...
Μᾶς εὐλογεῖ ἕναν-ἕναν μὲ τὴν κλεισμένη γροθιά του... σῆμα κατατεθέν
του... Χαμογελάει Φῶς ὁ πατὴρ Γαβριήλ! Ἕνα μικρὸ παιδί! Εὔχεται μὲ ἕναν
τόσο ἀνυπόκριτα ἀγαπητικὸ τρόπο! Ἀπὸ τὰ βάθη τῆς λευκασμένης του ψυχῆς!
Ἀτάραχος καὶ ἀπαθής, μᾶς προτρέπει νὰ μὴν μείνουμε στὰ συνθήματα τῶν
ἀκροατῶν... νὰ κρατήσουμε, ὡς ποιητὲς τῶν κριμάτων τοῦ Ἁγίου ἐν Τριάδι
Θεοῦ, τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ τὶς ἱερὲς παρακαταθῆκες τῶν Ἁγίων Πατέρων!
Αὐτὸς κι ἂν εἶναι ἀπὸ μέσα Ἁγιορείτης! Στὴν Παναγούδα φτάνουμε ἔπειτα
ἀπὸ λίγο. Ζωντανὸς ὁ Ἅγιος Παΐσιος, φανερώνεται στὴν ἀδημονία τόσων
προσκυνητῶν ποὺ καταφθάνουν ἀπὸ κάθε μέρος τῆς οἰκουμένης. Ὁ πατὴρ
Ἀρσένιος διαμοιραστὴς γλυκασμοῦ καὶ εὐλογίας. Ἔχει γιὰ ὅλους τοὺς
πεινασμένους περίσσευμα...
Ἀνεβαίνοντας, συναντᾶμε τὸν πατέρα Δημήτριο
τὸν λιβανᾶ. Μᾶς μιλᾶ γιὰ τὴν πορεία του στὸν Ἄθωνα! Ὁδηγὸς νταλίκας σὰν
λαϊκός, τώρα ἀναζητᾶ συνεχῶς τὰ οὐρανόσημα τῆς Ἄνω Πατρίδας. Ταχογράφος
πλέον δὲν ὑπάρχει γιὰ νὰ ἀγωνιᾷ τί θὰ γράψῃ, μόνο στὸ βιβλίο τῆς Ζωῆς
λαχταρᾶ νὰ εἶναι συμπληρωμένο καὶ τὸ δικό του ὄνομα μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς
ἀδελφούς του! Δὲν τὸν γνωρίζαμε, μὰ τὰ δάκρυα του κάθε φορὰ ποὺ
ἀναφερόταν στὴν Παναγία μας, ἔγιναν παντοτινὰ συνοδευτικά τῆς θύμησής
του. Καὶ πόσες μορφὲς πνευματικῶν ἀγωνιστῶν, ὡραίων μορφῶν ἐλπιδοφόρων
καὶ ἀληθινὰ χαρούμενων καὶ σὲ τοῦτο τὸ ταξίδι στὸν Ἀχαμήλωτο Ἄθωνα! Καὶ
ἐκεῖνο τὸ καλογέρι ποὺ εἶχε γονατίσει στὴν εἴσοδο τῆς Λιτῆς... -Πατέρες καὶ ἀδελφοὶ συγχωρέστε με! Κρίνω καὶ ἔχω ἀντίδραση!
ἔλεγε μέχρι νὰ περάσῃ καὶ ὁ τελευταῖος μας ἀπὸ μπροστά του, στὸν δρόμο
γιὰ τὴν τράπεζα μετὰ τὸ Ἀπόδειπνο. Μαθητεία στὴν ταπείνωση καὶ στὸ
ξερίζωμα τῶν παθῶν... Ὅλο καὶ πιὸ βαθειὰ τὸ δικέλλι... Ἐκεῖ ποὺ κάποτε,
ἄμποτε νὰ ξεπροβάλλῃ ἕνας ἀπὸ μέσα Ἁγιορείτης...
Νώντας Σκοπετέας
Ἡμερολόγιο Ὅρους/ Μάρτιος 2025
Ἀπόσπασμα ἀπὸ σειρὰ 6 ἐκπομπῶν μὲ τίτλο: Θ ἔρως στὸ Ὅρος (Οἱ ἀπὸ μέσα Ἁγιορεῖτες)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου